บุปผาเคียงบัลลังก์ - ตอนที่ 496 งานคัดเลือกที่น่าอึดอัด / ตอนที่ 497 เซียงฉือเสนอวิธี

ตอนที่ 496 งานคัดเลือกที่น่าอึดอัด

ซูเฟยพูดเช่นนี้ หรงจิงจึงยิ้มชื่นบานเดินเข้าด้านใน

เซียงฉือรู้สึกเพียงใบหน้าร้อนผ่าว แต่ไม่รู้ว่าเรื่องนี้ไปมาอย่างไร

ฮ่องเต้เดินผ่านไปแล้ว สายตาเย็นเฉียบของกุ้ยเฟยทำให้เซียงฉือเสียวสันหลังวาบ

เซียงฉือถูกนางกำนัลอาวุโสข้างกายซูเฟยฉุดลาก จึงเดินตามขบวนคนทั้งหลายเข้าไปข้างใน นางอ่อนใจเกรงว่าวันนี้คงจะไม่ได้พักผ่อนเสียแล้ว

เมื่อหรงจิงนั่งลง พระสนมทั้งสามจึงพากันนั่งถัดลงไป ซูเฟยนั่งอยู่ทางซ้ายมือหรงจิงโดยมีจิ้งเฟยนั่งถัดลงไป ส่วนกุ้ยเฟยนั่งอยู่ทางขวามือหรงจิง ใบหน้างดงามละเอียดอ่อน ดวงตางดงามคู่นั้นผุดความเย็นชา แต่ก็ไม่ได้ลดทอนความสง่างามอย่างยิ่งของนาง จินกุ้ยเฟยสมแล้วที่เป็นหญิงงามอันดับหนึ่งของแคว้นเซียวจิ่ง ช่างงดงามบรรจงจริงๆ

วันนี้กุ้ยเฟยสวมกระโปรงยาวสีชมพูดอกท้อทั้งชุด ทับด้วยเสื้อผ่ากลางสีขาวนวล และที่ละเอียดงดงามที่สุดคือบนนั้นฝังไข่มุกกลมเกลี้ยงขนาดปลายนิ้วก้อยจำนวนเจ็ดพันเจ็ดร้อยสิบเก้าเม็ด แต่งหน้าในแบบดอกท้อที่นางชื่นชอบ บนเส้นผมดำขลับปักปิ่นหงส์หยกขาวเฉียงๆ ไว้อันหนึ่ง ทำให้ฤดูใบไม้ร่วงนี้สดชื่นน่าสบายยิ่งขึ้น

ซูเฟยก็ไม่ยอมน้อยหน้า เพราะนางมีรูปร่างอรชรหยาดเยิ้ม จึงเลือกชุดกระโปรงหงส์สีม่วงดอกโบตั๋น บนศีรษะประดับปิ่นระย้าดอกไม้ทองคำ แลดูอ่อนช้อยยิ่ง แต่จิ้งเฟยวันนี้สวมชุดสีฟ้าครามปกติ บนกายมีผ้าคลุมสีขาวคลุมอยู่ สีหน้าดูขาวซีด

เซียงฉือมองดูโดยรอบแล้วจึงยืนอยู่ข้างหลังหรงจิงเงียบๆ

หรงจิงมองดูการตกแต่งแล้วกุมมือซูเฟยพูดว่า

“ลำบากเจ้าแล้ว ตำหนักเชียนสี่จัดแต่งได้ดีมากทีเดียว”

ซูเฟยลุกขึ้นทำความเคารพ จงใจชม้ายตาไปมองกุ้ยเฟย ท่าทางอวดดีนั้นทำให้กุ้ยเฟยขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

หรงจิงไม่ชอบการแก่งแย่งชิงดีกันทั้งต่อหน้าและลับหลังของสตรีฝ่ายใน ตลอดมาเขาใส่ใจแต่ในราชกิจ ต้องการเพียงให้ฝ่ายในสงบสุข

สายตากุ้ยเฟยแทบจะสับซูเฟยเป็นพันชิ้น แต่ท้ายที่สุดได้แต่เพียงค้อนนางด้วยสายตาดุร้ายเท่านั้น

เซียงฉือส่งสมุดรายชื่อเล่มหนึ่งให้หรงจิง

หรงจิงหันไปยิ้มให้นางแล้วพูดกับซูกงกงว่า

“เมื่อเตรียมเสร็จแล้วก็เริ่มเลย”

ซูกงกงสีหน้ายิ้มแย้ม แล้วยืนร้องประกาศขึ้นบนตำหนัก

“การคัดเลือกสาวงามเริ่มต้น ให้สาวงามเข้าเฝ้าได้”

เสียงประตูหน้าตำหนักเชียนสี่เปิดออก สาวงามแยกกันเข้ามาจากประตูเล็กทั้งสองด้านเป็นสองกลุ่มเรียงตามลำดับแล้วยืนอยู่ด้านนอกท้องพระโรงเฉิงเอิน

“สาวงามถวายบังคมฝ่าบาทและพระสนมทุกพระองค์”

เซียงฉือมองดูข้างนอกท้องพระโรงอย่างละเอียด หรงจิงนั่งอยู่ตำแหน่งประธานก็รวบรวมสมาธิ อ่านรายชื่อในมือ

มีเสียงขันทีขานขึ้นจากทางด้านนอก

“ธิดาหัวหน้าศาลต้าหลี่ฉีหยวนเม่า ฉีฟังเสี่ยว อายุสิบหกปี”

ในแถวทั้งสองของหญิงสาวมีคนๆ หนึ่งลุกขึ้นแล้วเดินมาด้านหน้าท้องพระโรง คารวะอ่อนช้อย

“หม่อมฉันฉีฟังเสี่ยวถวายบังคมฝ่าบาทและพระสนมทุกพระองค์เพคะ ขอฝ่าบาททรงพระเจริญหมื่นปี พระสนมทุกพระองค์ทรงพระเจริญพันปีเพคะ”

หญิงสาวคนนั้นรูปร่างอ่อนช้อย ผิวพรรณขาวผุดผาด ใต้ริมฝีปากมีไฝเสน่ห์เม็ดหนึ่งดูโดดเด่น เซียงฉือเห็นแล้วนับนางเป็นสาวงามคนหนึ่ง แต่หรงจิงมองดูแล้วส่ายหน้า

ขันทีน้อยรับคำสั่งจึงร้องขานต่อไป

“บุตรสาวผู้ผลิตงานทอซูโจวหวังอี้อัน หวังซิ่วเหยียน อายุสิบแปดปี”

หญิงสาวคนนั้นมีความงามตามแบบฉบับคนลุ่มน้ำซูโจว หน้าตาดูฉลาดน่ารัก ดูเป็นคนอารมณ์ดี แต่หรงจิงส่ายหน้า

เซียงฉือได้เห็นสาวงานหลายกลุ่ม ทุกคนล้วนมีหน้าตางดงามหรือไม่ก็กิริยางามสง่า แต่ว่าหรงจิงไม่เลือกไว้สักคนทำให้คนร้อนรนแต่ไม่รู้จะทำเช่นไร

เซียงฉือไม่พูดอะไร เพียงเห็นหรงจิงมองดูรายชื่ออย่างคร่าวๆ สาวงามยังคงเข้ามาเป็นรอบๆ แต่หรงจิงกลับให้ความสนใจกับรายชื่อบนกระดาษ

ซูเฟยอดรนทนไม่ไหวดึงแขนเสื้อเซียงฉือ นางทำเป็นไม่เห็นยังคงยืนอยู่เช่นนั้นไม่ขยับและไม่พูดอะไร

ตอนที่ 497 เซียงฉือเสนอวิธี

เซียงฉือไม่ขยับกายแต่หรงจิงกลับเห็นกิริยาเล็กๆ นั้นของซูเฟย เขาจึงปิดสมุดรายชื่อในมือดังป้าบ

“นี่ก็เที่ยงแล้วยังชมสาวงามได้ไม่ถึงเศษหนึ่งส่วนสามเลย เสียเวลามากมายเช่นนี้เพื่ออะไรกัน”

“ซูกงกง จัดสาวงามที่เหลือทั้งหมดแบ่งเป็นสามกลุ่ม ให้ไปยืนตรงระเบียง ข้าดูไปพร้อมกันทั้งหมดก็จบเรื่อง”

ซูกงกงได้ยินคำสั่งหรงจิงแล้วแต่ไม่กล้าปฏิบัติ

“ฝ่าบาท แบบนี้ แบบนี้ไม่ต้องตามกฎเกณฑ์นะพ่ะย่ะค่ะ”

ซูกงกงลำบากใจอย่างยิ่ง กุ้ยเฟยกับซูเฟยก็รู้สึกลำบากใจกับเรื่องนี้เช่นกัน ถึงแม้การคัดเลือกสาวงามครั้งนี้พวกนางจะไม่ยินดีนักก็ตาม แต่เมื่อฮ่องเต้ทำเสียวุ่นวายเช่นนี้ พวกนางก็จะถูกขุนนางในราชสำนักกล่าวหาให้เสียชื่อเสียงฝ่ายในได้

ดังนั้นทั้งคู่จึงพร้อมใจกันขอความกรุณา

“ฝ่าบาท ทำเช่นนี้ไม่ได้นะเพคะ กฎเกณฑ์การคัดเลือกสาวงามถูกกำหนดมาตั้งแต่ครั้งบูรพกษัตริย์ จะแก้ไขเปลี่ยนแปลงง่ายๆ ไม่ได้นะเพคะ”

ซูเฟยร้อนรนที่สุด นางเตรียมแผนงานมานานไม่คิดว่าในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้หรงจิงจะเอ่ยคำพูดแบบนี้ออกมาจึงได้พูดขึ้นมาอย่างตระหนก

กุ้ยเฟยก็คารวะอย่างนุ่มนวลงดงาม เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“น้องหญิงซูเฟยกล่าวได้มีเหตุผลนะเพคะ การคัดเลือกสาวงามสามปีครั้งของฝ่าบาทในครั้งนี้ บรรดาสาวงามสู้อุตส่าห์เดินทางมาแต่ไกลก็เพื่อจะได้ชื่นชมพระบารมี ฝ่าบาทโปรดอย่าทรงทำให้สาวงามทั้งแผ่นดินต้องผิดหวังเลยนะเพคะ”

ทั้งสองต่างอ้างเหตุผล แต่ล้วนต้องการให้หรงจิงทิ้งวิธีการนี้นั้นไปเสีย

หรงจิงรู้สึกหงุดหงิด เซียงฉือมองออกแต่แรกแล้วว่าเขาหมดความอดทน แต่ตอนนี้ทุกคนในตำหนักล้วนเป็นเป็นเจ้านายของนาง จึงไม่กล้าผลีผลามเอ่ยปาก เพียงลอบแบะปากยิ้มอย่างสมใจ

หรงจิงไม่แยแส พอเขาเห็นรอยยิ้มเซียงฉือจึงถามขึ้น

“เซียงฉือ เจ้าคิดอย่างไร”

เซียงฉือพอถูกหรงจิงเรียกขึ้นเช่นนั้น ไม่อาจไม่ฝืนใจออกไปยืนพูดขึ้น

“พระสนมทั้งสองตรัสมีเหตุผลเพคะ แต่ว่าแคว้นเซียวจิ่งนี้เป็นแคว้นเซียวจิ่งของฝ่าบาท กฎเกณฑ์นั้นมนุษย์เป็นผู้กำหนดไม่ใช่หรือเพคะ ในเมื่อฝ่าบาทมีพระประสงค์อย่างไรก็ให้เป็นไปตามนั้น ใช่ว่าจะทำไม่ได้เพคะ”

“แต่ว่าพระสนมทั้งสองล้วนตรัสอย่างมีเหตุมีผล ฝ่าบาทจึงควรทรงใคร่ครวญสักครั้งก่อนมีพระวินิจฉัยเพคะ”

คำพูดของเซียงฉือไม่ลำเอียงแต่ไม่มีข้อคิดเห็นอะไร พูดมาตั้งมากมายก็เป็นเพียงการสรรเสริญเสียมาก ไม่ได้มีข้อเสนอแนะที่มีแก่นสาร

ซึ่งแน่นอนว่าเป็นคำตอบที่หรงจิงไม่พอใจอย่างยิ่ง เขาเลิกคิ้วแล้วถามขึ้น

“แล้วถ้าข้ายกเรื่องนี้ให้เจ้าล่ะ เจ้าจะจัดการอย่างไร”

เมื่อเจอคำถามเช่นนี้ของหรงจิงเข้า เซียงฉือถึงกับปวดหัว แม้จะก้มหน้าต่ำแต่คิ้วก็กระดก ยากที่จะตัดสินใจ

“หืม ข้ากำลังถามเจ้า เจ้าก็พูดออกมาตามสบายแล้วกัน ข้าจะไม่คาดโทษ”

พอได้ยินเซียงฉือก็รู้ว่าจะอย่างไรก็เลี่ยงไม่ได้แล้ว จึงฝืนใจตอบไปว่า

“หม่อมฉันก็ได้เห็นสมุดรายชื่อในพระหัตถ์ฝ่าบาทแล้ว ข้างในมีสตรีมากมายเกินไปจริงๆ หากฝ่าบาททอดพระเนตรทีละคนคงต้องสิ้นเปลืองเวลาถึงสองสามวันจึงจะทอดพระเนตรได้หมดเพคะ”

“เพียงแต่ว่าพระสนมทุกพระองค์ล้วนตรัสอย่างมีเหตุผลเพคะ หรือว่า ถ้าเช่นนั้นก็ทำตามพระประสงค์ฝ่าบาท แต่ให้สตรีเหล่านั้นเดิมผ่านเบื้องพระพักตร์ทีละคน หากคนใดที่ต้องพระเนตรก็ให้อยู่รับใช้ในวัง นอกจากนี้ทูลเชิญพระสนมทั้งสามให้ทรงช่วยเลือกสาวงามที่งดงามโดดเด่น ความสามารถเลิศล้ำออกมาจากกลุ่มหลายๆ คนเพื่อให้ฝ่าบาททอดพระเนตรอีกครั้ง”

“ไม่ทราบว่าวิธีการนี้เป็นอย่างไรเพคะ”

เซียงฉือพูดเช่นนี้ก็เพื่อให้เกิดความเสมอภาคทางความคิดของพระสนมทั้งหลาย ให้พวกนางได้มีคนที่ตนสามารถใช้สอยได้สักหลายคนจากการคัดเลือกสาวงามในรอบนี้ เพื่อช่วยตนเองให้ได้ถ่วงดุลกับฝ่ายตรงข้าม

แต่ดูจากท่าทางฮ่องเต้แล้ว เห็นได้ชัดว่าต้องการจะเลือกเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ดังนั้นพวกนั้นจึงต้องคิดวางแผนกันใหม่

เซียงฉือตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ดี จึงได้เสนอความเห็นไปเช่่นนี้