บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 1002
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1002
นั่นคือบุหรี่ที่เธอสูบและยังเป็นบุหรี่ที่เธอให้เจเรมี่ในตอนนั้นด้วย แต่บุหรี่ที่เธอให้เจเรมี่นั้นมีอย่างอื่นเพิ่มเข้ามา
เมื่อเจเรมี่โยนกล่องบุหรี่ใส่หน้าเธอ ลาน่าก็เดาได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
“เธอใส่อะไรลงไปในบุหรี่?” เจเรมี่ถามอย่างเย็นชา
ลาน่าไม่กล้าตอบ เธอทำได้เพียงแสร้งไอจากความตกใจ
เจเรมี่ไม่มีเวลามาเล่นลิ้นกับเธอ ดังนั้น เขาจึงเดินไปอีกฟากอย่างเย็นชา
เมื่อลาน่าเห็นแบบนั้นเธอจึงยกขาขึ้นแล้วเตะนาโอมิที่กำลังแกล้งสลบอยู่
“ลุกขึ้น! กัดเชือกให้ฉันที!” หญิงสาวสั่งเสียงเบา
แต่นาโอมิก็ยังคงแกล้งสลบต่อไป เธอคิดว่าเจเรมี่ต้องการแก้แค้นแต่เพียงลาน่าเท่านั้น และเธอก็แค่เดินตามลาน่าเข้ามาในรถอย่างมึน ๆ เพราะดื่มมากเกินไป ดังนั้น เธอจึงตกเป็นเหยื่ออยู่ที่นี่ด้วย
“นาโอมิ!” ลาน่าร้องเสียงหลง แต่ในตอนที่เธอกำลังจะนาโอมิเตะอีกครั้ง เธอรู้สึกว่ามีของเหลวเย็น ๆ ไหลรินตั้งแต่หัวจรดเท้าของเธอ
“กรี๊ด!” ลาน่าร้อง
นาโอมิผงะทันที เพราะเจเรมี่เทน้ำเย็นใส่เธอเช่นกัน
เมื่อได้กลิ่นของมัน หญิงสาวทั้งสองก็ตกตะลึง เพราะนี่ไม่ใช่น้ำเย็น แต่มันคือน้ำมันเบนซิน!
ลาน่าและนาโอมิถูกน้ำมันเบนซินราดทั้งตัว!
“เจเรมี่ เจเรมี่ ปล่อยฉันนะ! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!” ลาน่าตกใจ ใบหน้าของเธอซีดเผือดทันที
เจเรมี่ยืนตระหง่านเหนือเธอด้วยสายตาที่ไร้ความรู้สึก
“ฉันอยากให้เธอได้รู้ว่าพ่อแม่ของภรรยาฉันต้องตายยังไง”
“ว่าไงนะ?” ลาน่าเบิกตากว้าง “กล้าดียังไงเจเรมี่?! ฉันคือคุณจอห์นสันแห่งแก๊งสเตเจี่ยน จอห์นสันนะ! ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน พี่ชายของฉันจะไม่มีวันปล่อยคุณไปแน่! คุณ…”
“คิดว่าฉันกลัวพี่เธองั้นเหรอ?”
“…”
ลาน่าตะลึงงัน ขณะที่มองเข้าไปในดวงตาที่สงบนิ่งของเจเรมี่ เธอก็รู้ในทันทีว่าเขาไม่ได้กลัวเลยจริง ๆ
ผู้ชายคนนี้ไม่กลัวอะไรเลย
สิ่งเดียวที่เขากลัวคือการสูญเสียเมเดลีน
ในขณะนั้นลาน่าเห็นเจเรมี่หยิบกล่องไม้ขีดไฟออกมาจากกระเป๋า และหยิบก้านไม้ขีดไฟออกมาหนึ่งก้าน
ลาน่าถอยหนีด้วยความกลัว ทว่าก็ยังขู่เขาด้วยความเย่อหยิ่ง “คุณกล้าฆ่าฉันจริง ๆ เหรอเจเรมี่? ถ้าฉันตายคุณเสร็จแน่! คุณรู้หรือเปล่าว่าฉันใส่อะไรลงในบุหรี่ของคุณ? ยาพิษที่ออกฤทธิ์อย่างช้า ๆ ยังไงล่ะ!”
ยาพิษที่ออกฤทธิ์ช้า?
ดวงตาของเจเรมี่ดำมืดลง
ลาน่าหัวเราะอย่างรู้สึกพอใจกับตัวเอง “คุณจะรักษาอาการสับสนและหลงผิดได้ด้วยบุหรี่ที่ฉันให้ ไม่อย่างนั้นพิษก็จะซึมเข้าสู่กระดูกของคุณช้า ๆ และในที่สุดคุณก็จะทรมานจนตาย!”
“ฉันจะบอกอะไรให้ก็ได้ คนที่สร้างมันขึ้นมาก็คือ อดัมไงล่ะ เขาเป็นคนคิดค้นยาพิษที่ออกฤทธิ์ช้าที่สามารถควบคุมคนได้ แล้วตอนนี้ก็ยังไม่มีวิธีรักษาด้วย! คุณต้องพึ่งมัน ไม่งั้นคุณก็ต้องตาย! แล้วคุณยังจะมัดฉันไว้อยู่อีกเหรอ? ถ้าฉันตายคุณก็ต้องตายเหมือนกัน!”
ความอวดดีของลาน่าทำให้ความรู้สึกของเจเรมี่มาถึงฟางเส้นสุดท้าย “ในเมื่อยังไงฉันก็ต้องตายอยู่ดี งั้นฉันจะส่งเธอไปก่อนก็แล้วกัน”
“…”
“ไม่นะ! นี่มันไม่เกี่ยวกับฉัน!” ในที่สุดนาโอมิก็พูดอะไรบางอย่างออกมา “เจเรมี่ ไม่สิ คุณวิทแมน นี่มันไม่เกี่ยวกับฉันเลยนะ! นี่มันเรื่องระหว่างคุณกับยัยลาน่านี่ ทำไมต้องเอาฉันเข้ามาเกี่ยวด้วยล่ะ? ขอร้องล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะนะ! ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้!”
ลาน่าเตะนาโอมิด้วยความโกรธ “เวลาแบบนี้เธอคิดถึงแต่ตัวเองงั้นเหรอ? นาโอมิ อย่าลืมสิว่าตอนนั้นเธอทำอะไรไว้กับเอวลีนบ้าง!”
นาโอมิกำลังเดือดดาล เธอจึงยกขาเตะลาน่าคืน “ฉันแค่ทำตามคำสั่งของแกเท่านั้นแหละ! ลาน่า จอห์นสัน แกกำลังฆ่าฉัน!”
“นาโอมิ แกกล้าดียังไงมาเตะฉัน! แก…” ลาน่าตะโกนด้วยความโกรธ ทวาจู่ ๆ เธอก็เห็นประกายไฟจากหางตา
เมื่อหันมาเธอก็พบว่าเจเรมี่จุดไฟที่ก้านไม้ขีดแล้ว
“ลาน่า พ่อตากับแม่ยายของฉันกำลังรอเธออยู่แหน่ะ ตอนที่เจอพวกท่านก็อย่าลืมชดใช้บาปที่เธอทำด้วยล่ะ”
“มะ ไม่นะ!”