บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 1041

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1041

ซ่า ซ่า!

เด็กน้อยพยายามเอาตัวรอดจากน้ำโดยสัญชาตญาณ

ในขณะเดียวกันลาน่าก็ยืนอยู่ข้างสระน้ำและเพลิดเพลินกับภาพที่เห็น เธอเฝ้าดูจนลิเลียนหยุดดิ้นลงในที่สุดแล้วค่อย ๆ จมลงสู่ก้นสระ เมื่อหญิงสาวเห็นอย่างนั้นก็พ่นควันบุหรี่ออกมาขณะที่แววตาดูไร้สติและพึงพอใจเป็นอย่างมาก

“เอวลีน อีกไม่นานฉันก็จะได้เห็นแกเจ็บปวดเจียนจะขาดใจแล้วสินะ”

ลาน่ายิ้มแล้วหันหลังเดินออกไป เธอตัดสินใจทิ้งลิเลียนเอาไว้แบบนั้น และจะกลับมาก็ต่อเมื่อเด็กน้อยผู้โชคร้ายนันกลายเป็นศพ

ฟาเบียนที่ออกมาจากบ้านเพื่อรับโทรศัพท์ ได้ยินเสียงแปลก ๆ จึงเดินไปที่ต้นเสียงบริเวณสระน้ำ

ในตอนแรกเขาคิดว่ามันเป็นเพียงเสียงนกที่กระพือปีกบนผิวน้ำเท่านั้น แต่หลังจากมองดูใกล้ ๆ เขาก็รู้ทันทีว่านั่นคือร่างของเด็ก!

เขาไม่รู้ว่าทำไมถึงได้มีเด็กอยู่ในน้ำ แต่ดขาก็รีบกระโดดลงไปโดยไม่รีรอ

เมื่อเห็นว่าเด็กหญิงตัวน้อยคือลิเลียน ฟาเบียนก็ใจหายไปครู่หนึ่ง แต่วินาทีต่อมาเขาก็บังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์และอุ้มลิเลียนที่หมดสติและดูซีดเซียวออกจากสระว่ายน้ำ

“ลิเลียน! ลิเลียน!” ฟาเบียนรู้สึกกังวลมากจริง ๆ

แต่ไม่ว่าเขาจะเรียกลิเลียนอย่างไร ก็ยังไม่มีการตอบสนองจากเด็กน้อยเลย

“ลิเลียน!” ฟาเบียนตบหน้าเล็ก ๆ ของเธอเบา ๆ เขาตื่นตระหนกมากจนมือเริ่มสั่นเทา

เขาเรียกลูกน้องของตัวเอง เอิร์ลเกรย์และเรดทีซึ่งคอยติดตามเขาอยู่เสมอในทันที

เมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้า พวกเขาก็เตือนฟาเบียนทันทีว่า “รีบทำซีพีอาร์ให้เด็กคนนี้เร็วเข้า!”

“ซีพีอาร์?”

“เร็วเข้าสิครับ คุณฟาเบียน ยังไงคุณก็เสียจูบแรกไปแล้ว คุณจะลังเลทำไมอีกล่ะ? ถ้าไม่อยากให้สาวน้อยคนนี้ตาย คุณต้องรีบทำนะครับ!”

“คุณฟาเบียน ผมเองก็ทำได้เหมือนกัน ผมเรียนรู้วิธีการทำซีพีอาร์มาแล้ว!” ชายที่ชื่อเรดทีถลกแขนเสื้อขึ้นและกำลังเดินมาหาพวกเขา

แต่จู่ ๆ ฟาเบียนก็มีสีหน้าเคร่งขรึมผิดปกติ เขาบีบจมูกเล็ก ๆ ของลิเลียนไว้และจับปากของเธอเชิดขึ้น จากนั้นก็โน้มหน้าลงเพื่อเริ่มทำซีพีอาร์ให้กับเธอ หลังจากทำซ้ำอยู่หลายครั้ง เขาก็ทั้งเป่าปากและปั๊มหัวใจให้กับลิเลียนอีกครั้งและอีกครั้ง

“ลิเลียน ฟื้นขึ้นมาเร็วเข้า ฟื้นสิ!”

ในขณะที่ทำซีพีอาร์ไปฟาเบียนก็สวดอ้อนวอนไปด้วย

หัวใจของเขาเจ็บแปลบขึ้นมาทุกครั้งที่มองใบหน้าเล็กที่ซีดเซียว สิ่งที่ปรากฏในความคิดของเขาคือรอยยิ้มและความสดใสของลิเลียน

ในวันแรกที่พวกเขาพบกัน เขาเอาตัวลิเลียนมา หลังจากที่เธอพึ่งได้รับการช่วยเหลือจากเฟลิเป้ให้พ้นจากเงื้อมมือของเอิร์ลไป

เขาไม่เคยเห็นเด็กน้อยที่น่ารักราวกับตุ๊กตาขนาดนี้มาก่อน โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้นที่เปล่งประกายราวกับเป็นแก้วใส ๆ

“ลิเลียน! ตื่นสิ เธอยังไม่ได้แคนดี้ที่นายผมขาวอยากจะให้เลยนะ หยุดนอนได้แล้ว เด็กน้อย ตื่นสิ!”

ฟาเบียนรู้สึกว่าเขาไม่เคยกังวลมากเท่านี้มาก่อน

เอิร์ลที่อยู่ข้าง ๆ ตกตะลึงไม่แพ้กันเมื่อเห็นว่า เจ้านายของเขาร้องไห้เหรอ?

ขณะที่พบว่ามันเหลือเชื่อและอยากจะมองใกล้ ๆ เพื่อให้แน่ใจ ลิเลียนก็พ่นน้ำที่กินเข้าไปออกมา จากนั้นเธอก็สำรอกน้ำออกมาอีกจำนวนมาก

“ลิเลียน!” ฟาเบียนกอดลิเลียนอย่างมีความสุข เด็กน้อยยังมีสติเลือนรางและพยายามลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก

“นายผม… ผมขาว…”

“ใช่ ลิเลียน ฉันคือนายผมขาวของเธอ!” ฟาเบียนยังคงประหลาดใจ และอุ้มลิเลียนที่หลับไปแล้วกลับไปที่ห้องของเขา

ตอนที่เขาช่วยลิเลียนเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาก็สั่งให้เอิร์ลและเรดไปรอที่ประตู

เอิร์ลและเรดพูดหยอกล้อเขาอย่างรู้สึกไม่พอใจ “คุณฟาเบียน คุณก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน แล้วทำไมคุณถึงมองได้ล่ะ?”