บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 115
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 115
จี้ทองคำเม็ดนั้นตกลงบนหลังเท้าของมาเดลีนอย่างไม่ทันตั้งตัวแรงกระทบของมันทำให้ตัวจี้นั้นกระเด็นก่อนจะตกลงมาข้างรถเข็นของเอโลอิส
มาเดลีนมีอาการไอขณะที่ใบหน้าและลำคอของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง เธอไม่ได้สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันในการแสดงออกของเมเรดิธและโรส แต่เธอกลับได้ยินเสียงตะโกนที่ดูประหลาดใจของเอโลอิส
“นี่มัน! จี้ทองคำนี้!”
เสียงของเอโลอิสดังลั่นมันทั้งสั่น และติดอ่างในเวลาเดียวกัน
มาเดลีนมองไปทางนั้นด้วยความสงสัยและเธอเห็นเอโลอิสกุมแผลจุดที่เธอได้รับการผ่าตัดก่อนจะลุกขึ้นจากรถเข็นเพื่อหยิบจี้นั้นขึ้นมา
“ฌอน! ฌอน!” เอโลอิสร้องหาฌอน ด้วยความรนรานเมื่อฌอนได้ยินเสียงร้องของเอโลอิส เขารีบร้อนที่จะวิ่งไปหาต้นเสียง ในทันทีที่เขาเห็นจี้ในมือของเอโลอิส เขาดูตกใจมาก ราวกับว่าเขาได้พบกับสิ่งที่หายไปนาน
“นี่มัน! นี่คือจี้ที่เราสั่งทำเพื่อเอวลีนสุดที่รักของเราเมื่อหลายปีก่อน! ในที่สุดคุณก็หามันเจองั้นเหรอ?”
อะไรกัน?
มาเดลีนไม่มีเวลาแม้แต่จะจับจังหวะหายใจของตัวเองให้เป็นปกติเธอได้ยินฌอนกล่าวถึงจี้อันนั้น จิตใจของเธอก็ว่างเปล่าในทันทีกับหัวใจของเธอที่เต้นสูงขึ้นแทบพุ่งออกมาจากอก
“มันเป็นจี้อันนี้แน่นอน แต่ทำไมมันถึงอยู่กับเธอได้?!” เอโลอิสมองไปที่มาเดลีนด้วยตาที่ลุกเป็นไฟด้วยความประหลาดใจและสับสน
ฌอนหันกลับมาหลังจากที่ได้ยินภรรยาตนเองพูดเช่นนั้น ภาพที่เขาเห็นคือมาเดลีนที่ยืนพิงกำแพงหน้ากากอนามัยของเธอถูกฉีกออก ใบหน้าที่แดงก่ำของเธอถูกปิดไว้ครึ่งหนึ่งด้วยผ้าก๊อซ ยกเว้นดวงตาคู่นั้น แม้ว่าดวงตาของเธอจะดูงุนงงและสับสน แต่ม่านตาของเธอก็ยังคงแน่วแน่และแจ่มใสเป็นพิเศษ
มาเดลีนมองไปที่สายตาอันสงสัยของทั้งคู่ และความคิดบางอย่างผุดลอยเข้ามาในใจของเธอ แต่เธอไม่มีความกล้าที่จะพูดมันออกมา
“จี้นี้อยู่กับเธอ?” ฌอนถามมาเดลีนว่า “เธอได้มันมาจากที่ไหน?”
มาเดลีนสบตากับฌอนด้วยใบหน้าที่แสนเคว้งขว้าง “ปู่ของฉัน … ”
“ไม่แปลกใจเลยที่จี้ของเมอร์หายไป นั่นเป็นเพราะเธอเป็นคนขโมยมันไป!”
โรสขัดจังหวะในการอธิบายของมาเดลีน เธอยัดข้อกล่าวหามาเดลีนว่าเธอคือหัวขโมย ด้วยสีหน้าโกรธเกรี้ยว
“มาเดลีน ครอบครัวของเราพาเธอเข้ามาเพราะพวกเราสงสารเธอ เราชุบเลี้ยงดูแลทั้งการกินและเสื้อผ้าอีกทั้งเรายังให้โอกาสเธอได้รับการศึกษาควบคู่ไปกับเมเรดิธ ในบางครั้ง เรายังให้สิ่งที่เมเรดิธไม่ได้กับเธอ แต่เธอทำสิ่งที่น่ารังเกียจเเบบนี้ได้อย่างไรกัน!”
“มาเดลีน เธอทำให้ฉันผิดหวังจริงๆ ชอบขโมยของมาหรือไงกัน? ขโมยคู่หมั้นของฉันไปแล้วตอนนี้ยังขโมยจี้ที่สำคัญเช่นนี้ไปจากฉันด้วย รู้ไหมว่าสิ่งนี้สำคัญสำหรับฉันมากแค่ไหน?!” ดวงตาของเมเรดิธเป็นสีแดงขณะที่เธอพูดเรื่องที่แต่งขึ้นมาเหล่านั้นออกมาด้วยความเศร้าโศก
มาเดลีนไม่มีแม้โอกาสได้อธิบายตัวเองด้วยซ้ำ แต่ข้อกล่าวหานั้นได้มัดเธอไว้
เอโลอิสและฌอนมองอย่างประหลาดใจความงุนงงยังคงมีอยู่ในสายตานั้น แต่ความคาดหวังที่มีเลือนหายไปจนหมดสิ้น สิ่งที่เหลืออยู่บนใบหน้าของพวกเขาคือการดูถูก
“มาเดลีน คนสารเลวอย่างเธอทำไมยังมีตัวตนอยู่ในโลกนี้!” เอโลอิสตะโกนใส่มาเดลีน
ฌอนในตอนนี้เต็มไปด้วยความโกรธเช่นกัน “ออกไปให้พ้นสายตาผม! อย่ามาปรากฏต่อหน้าครอบครัวของเราอีกเลย!”
เขาจับมือเมเรดิธขึ้นมาอย่างอ่อนโยน หลังพูดจบ “เมอร์ นี่คือจี้ทองคำของหนูที่แม่กับพ่อสั่งทำมันขึ้นมาเป็นพิเศษให้หนูก่อนที่หนูจะลืมตาขึ้นมาบนโลกนี้ ตอนนี้ให้พ่อสวมมันที่คอหนูนะ”