บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 131
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 131
หัวใจของเธอเจ็บปวดมานานมากจนไม่สามารถฟื้นตัวได้อีกต่อไป แม้กระทั่งตอนนี้ คนเหล่านี้ยังคงต้องการทำร้ายเธอต่อไปเรื่อย ๆ
เอโลอิสหันกลับมา และจ้องมาเดลีนที่ใบหน้าที่แสดงความเกลียดชังออกมาอย่างเห็นได้ชัด “มาเดลีน! นึกถึงสิ่งที่เธอทำลงไปบ้าง สิ่งที่เธอได้ทำกับเมเรดิธ เจเรมี่เป็นคู่หมั้นของเมเรดิธ แต่เธอใช้วิธีที่น่ารังเกียจเพียงเพื่อฉุดรั้งเขาไว้ ตอนนี้ เธอยังกล้าใช้โทรศัพท์ของเจเรมี่โทรหาลูกสาวฉันและพูดเรื่องไร้ยางอายมากมายเหล่านั้นเพื่อให้ลูกของฉันเจ็บปวด! นี่เธอไม่มีความละอายอะไรเลยหรือยังไง!”
ในที่สุดมาเดลีนก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เมเรดิธวางแผนการฆ่าตัวตายในขณะที่โทรหาเจเรมี่ ระหว่างที่ฉันกดรับสายในคืนที่เจเรมี่มีไข้ขึ้นสูง
มาเดลีนเม้มริมฝีปากของเธอขณะที่ยิ้มให้เมเรดิธ “เมเรดิธ เชิญโกหกต่อไป นี่คงไม่ได้หวังว่าฉันกับเจเรมี่จะหย่ากันเพราะเธอใช่ไหม ยัยเมียน้อย จะเเย่งตำแหน่งฉันงั้นหรือ? ถ้าไม่ใช่เเบบนั้น ทำไมถึงทำเช่นนี้กันล่ะ? งั้นฟังฉันให้ดีนะ แม้ว่าฉันจะตาย แต่ตำแหน่งนายหญิงแห่งวิทแมนจะยังเป็นของฉันที่ครอบครองมันตลอดไป!”
ทันทีที่เธอพูดจบ มาเดลีนถูกเอโลอิสตบทันที
“หน้าด้าน!” เธอตะโกนใส่ด้วยน้ำเสียงโมโห “มาเดลีน ผู้หญิงอย่างเธอสมควรถูกพ่อแม่ทิ้ง! พ่อแม่ของเธออาจจะตายเพราะโกรธเธอ!”
ดวงตาของมาเดลีนลุกเป็นไฟ เธอไม่ต้องการอะไรอีกแล้วนอกจากกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและความคับแค้นใจที่มี อย่างไรก็ตาม เธอกลืนมันลงไปทั้งหมด “ใช่ ฉันไม่เคยมีพ่อแม่เมื่อฉันโตขึ้น มีเพียงปู่ที่สติไม่ค่อยดีเท่านั้นที่เลี้ยงดูฉันมา”
“ปู่ของฉันบอกฉันว่าฉันไม่ได้ถูกพ่อแม่ทอดทิ้ง พวกเขามองข้ามฉันไปในช่วงเวลาแห่งความสะเพร่าเท่านั้น แต่ตอนนี้ ฉันรู้แล้วว่าพวกเขาไม่ได้สะเพร่า พวกเขาแค่ไม่ได้รักฉันเลย นั่นเป็นเพราะพวกเขาจำฉันไม่ได้ด้วยซ้ำเมื่อฉันยืนอยู่ต่อหน้าพวกเขา …”
“เจเรมี่ คุณควรหยุดมาสนใจใยดีฉันตั้งแต่นี้ไป คุณไม่ควรให้ความสนใจฉันอีกต่อไป!” เมเรดิธ ตะโกนออกมาในช่วงเวลาที่เหมาะสม เพื่อขัดจังหวะมาเดลีน
มาเดลีนเงยหน้าขึ้นมองและเห็นเมเรดิธกระโดดขึ้นจากเตียงในขณะที่ถือมีดผลไม้อยู่ในมือทำท่าทางเหมือนว่าเธอต้องการฆ่าตัวตาย
“เมเรดิธ!” เจเรมี่ร้องเรียกเธออย่างตระหนก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวล
หัวใจของมาเดลีนเย็นชา ผู้ชายที่เธอหลงรักมานานหลายปีเคยแสดงความเป็นห่วงแบบนี้กับเธอบ้างไหม? ไม่เลย เขาไม่เคยทำแบบนี้
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ เขากำลังแสดงความกังวลกับผู้หญิงร้ายกาจคนนี้เหลือเกิน มาเดลีนไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าอะไรคือสิ่งที่ดึงดูดใจที่เมเรดิธสามารถทำให้เธอดึงดูดเเขาได้
“เมเรดิธ อย่าทำอะไรโง่ ๆ ! แม่ทนไม่ได้ถ้าเธอตาย!” เอโลอิสตะโกนขณะที่เธอร้องไห้ พยายามหยุดเมเรดิธ
“คุณแม่ หนูขอโทษ!” เมเรดิธสะอื้นออกมา ขณะมองเจเรมี่ด้วยความเศร้าใจ
“เจเรมี่ คุณยังจำสิ่งที่สัญญากับฉันได้ไหม? ที่บอกว่าเธอปกป้องฉัน ให้ความสำคัญกับฉันเสมอและเธอจะแต่งงานกับฉัน ถึงแม้วันนั้นจะมาไม่ถึง…”
คำพูดของเมเรดิธทำให้มาเดลีนชะงัก เธอจำคำสัญญาที่เจเรมี่ให้กับเธอเมื่อหลายปีก่อน ทันใดนั้นคำสัญญาเหล่านั้นก็กลายเป็นเรื่องตลกที่แสนอลังการในตอนนี้
เขาทำสัญญาแบบเดียวกันนี้กับผู้หญิงคนอื่นเช่นกัน
เธอเชื่อมาตลอดว่าเธอเป็นคนเดียวที่ได้รับคำสัญญาเหล่านั้น แต่ท้ายที่สุดแล้ว เธอเป็นเพียงหนึ่งในฝูงปลามากมายในบ่อของเขา
มันเป็นเรื่องตลก!
ท่ามกลางความสับสนของมาเดลีน เธอได้ยินคำพูดสุดท้ายของเมเรดิธที่เอ่ยว่า “คุณแม่ หนูขอโทษ เจเรมี่ฉั นขอโทษ ฉันรักนาย หากชาติหน้ามีจริงเรามาเเต่งงานกัน! มาเดลีน ฉันจะยก เขาให้เธอ ฉันจะไม่ทะเลาะกับเธออีกต่อไป จากนี้ไป เธอไม่จำเป็นต้องใส่ร้ายฉัน ยั่วยุฉัน หรือโทรหาฉันแบบนั้นอีกแล้ว ฉันจะให้ในสิ่งที่เธอต้องการ!”
“เมเรดิธ อย่านะ!” เอโลอิสรีบเข้ามาเพื่อฉวยมีดออกไป “เจเรมี่ นายอยากให้เมเรดิธตายต่อหน้าจริง ๆ หรอ? ถึงตอนนี้ นายจะยังคงยึดมั่นกับคำพูดของปู่นายอีกเหรอแล้วจะไม่หย่ากับมาเดลีนใช่ไหม?!”
หัวใจของมาเดลี ปวดร้าวกับคำพูดของเอโลอิส เธอคิดเสมอว่าเจเรมี่จะรักษาสัญญาของเขา แต่เขากำลังมองไปที่เมเรดิธด้วยความลังเล
หลังจากเงียบไปสองสามวินาที เมเรดิธตะโกนพร้อมกับร้องไห้ “คุณแม่ ปล่อยหนูไป!”
หลังจากตะโกน มาเดลีนก็เห็นว่าเมเรดิธเฉือนข้อมือของเธอและเลือดเริ่มพุ่งออกมา
เมื่อมองไปที่สถานการณ์นั้น เจเรมี่ก็หมดความลังเลใจที่จะเดินไปหาเมเรดิธ “เมเรดิธ อย่าทำร้ายตัวเองเลย ผมสัญญากับเธอ ผมจะหย่ากับมาเดลีนทันที! ผมจะทำให้เธอเป็นภรรยาของผม!”