บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 132
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 132
มาเดลีนจดจ่อไปที่คำสัญญาอันมุ่งมั่นของเจเรมี่ที่มีให้กับเมเรดิธ มันเป็นเพียงคำพูดง่าย ๆไม่กี่คำ แต่มันทำให้มาเดลีนเจ็บปวดอย่างที่สุด
ดูเหมือนว่าพวกเขาเหมาะที่จะอยู่ด้วยกัน
มาเดลีนฉีกยิ้มอย่างช้า ๆ เธอเห็นเมเรดิธมองไปที่เจเรมี่ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา “เจเรมี่คุณกำลังพูดความจริงหรือเปล่า? คุณจะแต่งงานกับฉันจริงๆเหรอ?”
เจเรมี่มองเธออย่างอ่อนโยน “แน่นอน มันเป็นเรื่องจริง ผมจะทำตามสัญญาแน่นอน”
“เจเรมี่ ในที่สุดเราก็ไม่จำเป็นต้องซ่อนความรักของเราอีกต่อไปแล้ว …” เมเรดิธกอดเจเรมี่แน่นโผร้องไห้เข้าที่อกของเขา
เธอหันหน้ากลับมา เพื่อแสดงใบหน้าเจ้าเล่ห์และชั่วร้ายให้มาเดลีนเห็น
ข้าง ๆ พวกเขา เอโลอิสรู้สึกอิ่มเอมใจ จากนั้นเธอตวัดสายตามองไปที่มาเดลีนด้วยอาการแสดงความเกลียดชัง
ความทุกข์และความเจ็บปวดของเธอจะทะลักออกมาจากนั้นมาเดลีนกำหมัดแน่น เธอหันหลังและเดินหนีไป
เจเรมี่สังเกตว่ามาเดลีนเดินออกไป เขามองตามเธอ ขณะที่ค่อยๆผลักเมเรดิธออกไปข้าง ๆ ดูเหมือนว่าเขากำลังจะตามออกไป
เมเรดิธดึงเสื้อของเขาไว้ “เจเรมี่ คุณลังเลที่จะตัดมาเดลีนออกจากใจงั้นหรอ?”
“ไร้สาระ ผมจะออกไปกับผู้หญิงคนนั้นได้ยังไง?” เจเรมี่ยิ้มเบา ๆ “ผมจะไปคุยกับเธอเรื่องการหย่า เธอควรไปทำแผลให้เรียบร้อย”
เขาพูดอย่างนั้น เเละเขาเดินจากไปโดยไม่หันกลับมา
แม้ว่าเจเรมี่จะพูดแบบนั้น แต่เมเรดิธก็ยังคงมีความสงสัยอยู่ในใจ อย่างไรก็ตาม เอโลอิสก็อยู่ที่นั่นเช่นกัน ดังนั้นเธอจึงต้องทำตัวเหมือนเด็กที่เชื่อฟังต่อไป
มาเดลีนรีบเดินออกจากโรงพยาบาล แต่การก้าวของเธอไม่คงที่ เธอกลั้นเลือดไว้เต็มปาก
เธอรีบเอาผ้าเช็ดปากออกมาปิดปาก สีเข้มของเลือดเห็นได้ชัดมากภายใต้ไฟถนน เธออาเจียนเป็นเลือดบ่อยขึ้นเรื่อย ๆ ดูเหมือนเธอกำลังจะสิ้นอายุขัยเร็ว ๆ นี้แล้ว
มาเดลีนมองไปที่แนวของไฟถนนด้วยน้ำตาที่ไหล หัวใจของเธอเจ็บปวดมาก เธอจมอยู่ในความคิด จมอยู่กับคำสัญญาของรักแรกที่เธอไม่อาจลืมได้จนถึงทุกวันนี้
เธอคิดว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น การกลับมาพบกันเมื่อหลายปีก่อนและความสนุกสนานที่พวกเขามีอย่างน้อยมันก็เป็นเรื่องจริง
ถึงแม้ว่า เขาเคยเล่นเกมนั้นกับผู้หญิงคนอื่นด้วยเช่นกัน
มาเดลีนมองไปที่ท้องฟ้า เธอกระพริบตาขณะที่เธอรู้สึกสูญเสียทุกอย่าง ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเธอปรารถนาอะไร? เธอคาดหวังอะไร? งานแต่งงาน ที่จะต้องสมบูรณ์แบบเหมือนฝัน?
ช่างเป็นเรื่องตลก
เธอกลั้นน้ำตาพร้อมที่จะเดินจากไป แต่เเล้ว จู่ๆ เธอได้ยินเสียงฝันร้ายของเธอ
“มาเดลีน” เจเรมี่เรียกเธอ
มาเดลีนยืนอยู่ที่นั่นครู่หนึ่ง เธอขยำผ้าเช็ดหน้าในมือด้วยความตื่นตระหนกก่อนจะรีบวิ่งไปข้างหน้าโดยไร้จุดหมาย
เจเรมี่สังเกตเห็นการกระทำที่ผิดปกติของเธอ ก็รีบคว้าเข้าที่ข้อมือของมาเดลีน
“เธอซ่อนอะไรอยู่ในมือ?” เขาสังเกตเห็นการกระทำของเธอก่อนหน้านี้
มาเดลีนดึงมือเธอออกไป “มันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับนายเลย”
“ไม่มีอะไรงั้นหรอ?” เจเรมี่พูดเบา ๆ น้ำเสียงของเขาเย็นชา “งั้นผมคิดว่าการหย่าคือสิ่งที่เธอต้องการงั้นสินะ? เธอเฝ้ารอคอยวันที่เธอจะได้ออกห่างจากความสัมพันธ์ของเรา ใช่ไหม?”
มาเดลีนหัวเราะขณะที่เธอกำหมัดแน่น “คุณวิทแมน ไม่ใช่การหย่ากับฉันคือสิ่งที่ดีที่สุดที่จะเกิดขึ้นสำหรับคุณและคนรักที่เลอค่าของคุณงั้นเหรอ?”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น บางอย่างที่แปลกประหลาดและลึกลับก็ได้ปรากฏขึ้นทั่วใบหน้าของเขา “ไม่อยากหย่ากับผมเหรอ? เธอยังรักผมอยู่ไหม?”
เขาจ้องไปที่มาเดลี รอคำตอบของเธอ
หลังจากนั้นไม่กี่วินาที มาเดลีนก็พูดว่า “เจเรมี่ ฉันไม่รักคุณอีกแล้ว แต่ฉันจะไม่ตกลงที่จะหย่ากับคุณ”