บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 167
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 167
“คุณครอว์ฟอร์ดค่ะ คุณสามารถหุบปากได้ทุกเวลาหากคุณไม่รู้วิธีพูดที่ถูกต้อง จะไม่มีใครคิดว่าคุณเป็นใบ้ถ้าคุณไม่พูด คุณชายครอว์ฟอร์ดและฉันเองก็ไม่ได้ทำอะไรที่ผิด แม้ว่าคุณจะไม่เชื่อใจฉัน แต่คุณก็ควรเชื่อใจในคู่หมั้นของคุณเองจริงไหม?”
“เธอ…”
“ถ้าฉันจำไม่ผิด แม้แต่คุณครอว์ฟอร์ดก็เคยเป็นภรรยาเก็บมาก่อน คุณไม่คิดบ้างหรอว่าคำพูดที่ออกจากปากของคุณมันช่างเป็นเรื่องน่าขัน?”
เมเรดิธพูดไม่ออกขณะที่ใบหน้าของเธอบูดเบี้ยว เธอเห็นว่าสายตาของคนที่มองอยู่รอบ ๆ ของพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ดังนั้นเธอจึงใช้ท่าทางที่ราวกับว่าเธอเป็นคนผิด
“คุณควินน์ค่ะ ฉันไม่รู้ว่าคุณได้ยินข่าวลือพวกนั้นมาจากไหน แต่ฉันคบเจเรมี่มาตลอด มาเดลีน น้องสาวที่ตกหลุมรักเขาและวางแผนที่หลอกล่อที่จะหลับนอนกับเขา และบังคับให้เจเรมี่แต่งงานกับเธอ ตอนนี้ มาเดลีนตายไปแล้ว ดังนั้นฉันจึงไม่รู้สึกสนุกกับการพูดเรื่องนี้ แต่ฉันจะไม่ยอมให้ใครดูถูกฉันแบบนั้น!”
“คุณจะไม่ยอมให้ใครดูถูกคุณ แต่ถ้าคุณดูถูกฉันต่อหน้ามันจะไม่เป็นไร’งั้นเหรอ? คุณครอว์ฟอร์ด ฉันได้ยินมาว่าคุณเป็นลูกสาวของตระกูลมอนต์โกเมอรี ผู้หญิงสูงศักดิ์อย่างคุณคิดว่าเธออยู่เหนือมารยาทพื้นฐานที่ควรมีหรือไงกัน?”
เมเรดิธพูดไม่ออก แต่เธอตอบสนองอย่างรวดเร็ว ตาของเธอแดงขึ้นในขณะที่เธอพูดเบา ๆ ว่า “คุณควินน์ ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น ฉันรักเจเรมี่มาก ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมฉัน… ฉันขอโทษ ฉันทำให้คุณลำบากใจ”
เมเรดิธพูดคำเหล่านั้นและเดินจากไปด้วยอาการร้องไห้ฟูมฟาย
ผ่านไปซักพัก มีคนอีกสองคนเดินเข้ามาในร้าน มาเดลีนจะไม่มีวันลืมใบหน้าที่ชั่วร้ายของ โรส และ จอห์น ครอว์ฟอร์ด
ครั้งหนึ่งเธอเคยเชื่อว่าพวกเขาปฏิบัติกับเธอเหมือนลูกสาวของตัวเองจริง ๆ แต่ในที่สุดก็พิสูจน์แล้วว่า ทุกอย่างเป็นเพียงเเค่เรื่องหลอกลวง เธอปฏิบัติต่อพวกเขาด้วยความภักดีเช่นนี้ แต่พวกเขายังตัดสินใจที่จะทุบตีเธอ และแม้กระทั่งเกือบพรากชีวิตเธอไป
มาเดลีนรู้โดยธรรมชาติว่าพวกเขามาที่นี่เพื่อถามบางอย่างกับเธอภายใต้คำสั่งของเมเรดิธ ในขณะที่พวกเขาสองคนก้าวเท้าเข้าไปข้างใน พวกเขาได้มองไปรอบ ๆ อย่างตาลีตาเหลือก
พนักงานต้อนรับหนุ่มเอ่ยทักทายพวกเขาอย่างสุภาพ “ท่านทั้งสองต้องการคำแนะนำของสินค้า หรือกำลังมองหาอะไรเป็นพิเศษหรือไม่คับ?”
โรสและจอห์นมองไปที่เครื่องประดับที่จัดแสดงอย่างไม่ใส่ใจในลายละเอียดมากนัก “เราอยากซื้อสร้อยข้อมือให้ลูกสาว แต่ไม่รู้จะเลือกแบบไหนดี รบกวนไปบอกให้หัวหน้าของคุณมาแนะนำเราหน่อย”
เป้าหมายการมาของพวกเขาชัดเจน และเมื่อมาเดลีนได้ยินคำพูดของพวกเขา เธอทำทีเดินผ่านมาโดยบังเอิญ
เมื่อพนักงานเห็นมาเดลีน เขาก็ทักทายเธอ “คุณวีล่าครับ ลูกค้าสองท่านตรงนี้ต้องการที่จะเลือกสร้อยข้อมือให้ลูกสาวของพวกเขา คุณพอจะมีเวลาให้ความช่วยเหลือพวกเขาไหมครับ?”
มาเดลีนยิ้ม “แน่นอนสิ ” หลังจากนั้นเธอเดินไปหาโรสและจอห์น
เมื่อพวกเขามองไปยังที่มาของเสียงและเห็นมาเดลีนเดินผ่านมา พวกเขารู้สึกประหลาดใจทันที
พวกเขาทำสิ่งชั่วร้ายมากมาย ดังนั้นจึงไม่แปลกที่จะตกใจเมื่อมองไปที่ใบหน้าของมาเดลีน
“มาเดลีน!”
“เธอ…เธอยังมีชีวิตอยู่ได้ยังไงกัน?!”
โรสและจอห์นอุทานในเวลาเดียวกัน
มาเดลีนเลิกคิ้วเมื่อได้ยินแบบนั้นและเธอส่งยิ้มแบบสบาย ๆ ให้กับพวกเขา “ดูเหมือนว่าฉันจะดูคล้ายกับผู้หญิงคนที่ชื่อมาเดลีนจริง ๆ คุณสองคนมาที่นี่เพราะอยากรู้ว่าฉันหน้าตาเป็นยังไงหรือเปล่า?”
“ดูเหมือนงั้นเหรอ? เธอคือมาเดลีนแน่นอน!” โรสชี้ไปที่มาเดลีนและเอ่ยข้อกล่าวหาว่า “ฉันจะไม่มีวันลืมเธอแม้ว่าฉันจะตาย! ตอบมาสิ ทำไมเธอถึงยังไม่ตาย? กลับมาเพื่ออะไร? นี่กำลังพยายามทำลายความสัมพันธ์ของเมเรดิธและเจเรมี่ใช่ไหม? นี่เธอยังคงน่ารังเกียจขนาดนี้ได้ยังไง?! แล้วไง ฉันไม่สนใจถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่ตอนนี้นะเหรอ? ฉันก็จะฆ่าเธออยู่ดี นังเเพศยา!”
คำสบประมาทหลุดออกจากปากของโรสขณะที่เธอยกมือขึ้นและเตรียมเล็งไปที่ใบหน้าของมาเดลีน
เพี้ยะ!