บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 201
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 201
ดวงตาของมาเดลีนกลายเป็นเพียงเสี้ยวหนึ่งในปฏิกิริยาที่ตกใจของเจเรมี่
“เป็นอะไรไป เจเรมี่? ฉันไง… มาเดลีน”
“… ”
มาเดลีน!
ชื่อนี้ดังทะลุทะลวงเข้าไปในหัวใจของเจเรมี่ราวกับมีดปลายแหลม ทิ่มหยุดลมหายใจเข้าออกของเขา
มาเดลีนยิ้มเหนือมุมริมฝีปากของเธออย่างสวยงามเมื่อมองไปที่สายตาที่เขม็งของเจเรมี่ เธอโน้มตัวเข้าไปใกล้เขา “เป็นอะไรไป คุณวิทแมน? ฉันคิดว่าคุณเป็นคนบอกให้มาฉันมาร่วมงานฉลองครบรอบในฐานะภรรยาเก่าของคุณไม่ใช่หรือไง?”
เสียงที่นุ่มนวลของเธอทำให้จังหวะการเต้นของหัวใจเขาถักถอแข่งกันเหมือนตาข่าย
แต่เมื่อได้ยินคำตอบของเธอ เจเรมี่ก็รู้สึกว่าหัวใจของเขาค่อย ๆ สงบลง
‘เป็นอย่างนั้นเองเหรอ ฮ่ะ?’
หากมองไปที่รูปลักษณ์เธอที่สวยงาม เขารู้สึกว่าหัวใจของเขาจมอยู่ในความเหงา
ท้ายที่สุดแล้ว เจเรมี่พยายามเก็บอารมณ์นั้นไว้กับตัวเอง อย่างรวดเร็วแต่แน่นอนว่า เขาตอบกลับด้วยการยิ้มเยาะอย่างอบอุ่นและเย้ายวน “คุณมาถึงซักที”
มาเดลีนยิ้ม “ใช่ ฉันมาแล้ว”
เมเรดิธไม่สามารถทนมองได้อีกต่อไป เธอโกรธที่มีระยะห่างกันเพียงเล็กน้อยเท่านั้นระหว่างมาเดลีนและเจเรมี่ขณะที่ทั้งสองคุยกัน
“คุณมาแแล้ว คุณควินน์”
เธอเดินเข้าไปทักทายมาเดลีนด้วยรอยยิ้มเสมือนจริงใจ จากนั้น เธอเอียงศีรษะกระพริบตาด้วยความอยากรู้กับความไร้เดียงสาให้เจเรมี่
“คุณกับคุณควินน์คุยอะไรกัน เจเรมี่? บอกให้ฉันรู้บ้างได้ไหม?”
“ฉันคิดว่าจะเป็นการดีที่สุด หากคุณครอว์ฟอร์ดจะไม่รู้ มันเป็นความลับของฉันและเจเรมี่เท่านั้นแหละ” มาเดลีนยิ้มอย่างรู้ทัน “ใช่ไหม เจเรมี่?”
“…” รอยยิ้มปลอมที่ออกจาริมฝีปากของเมเรดิธหยุดลง แต่เธอฝืนยิ้มอีกครั้งขณะที่เธอไม่ยอมที่จะเสียหน้าต่อหน้าทุกคน “ถ้างั้นก็ไม่เป็นไร ตอนนี้คุณอยู่ที่นี่แล้ว คุณควินน์ ฉันเชื่อว่านี่เป็นหน้าที่ของฉันในฐานะคู่หมั้นของเจเรมี่ที่จะต้อนรับคุณอย่างเป็นทางการในการเฉลิมฉลองสำหรับคืนนี้!”
ด้วยเหตุนี้เมเรดิธจึงหันกลับมาเผชิญหน้ากับเจเรมี่อย่างรวดเร็ว “คุณนายวิทแมนยังไม่มีโอกาสได้ประกาศในสิ่งที่เธอต้องการเลย เจเรมี่ เราควรปล่อยให้เธอพูดให้จบก่อน!”
เธอส่งสายตาไปทางคุณนายวิทแมน ยังคงตกตะลึงอยู่บนเวที จากการมองดูพวกเขา
เมื่ออ่านสถาณการณ์ทั้งหมด ดวงตาคู่สวยงามของมาเดลีนกวาดไปที่ท่าทีที่เงียบงันของเจเรมี่ อีกครั้ง “งั้นฉันขอตัวไปหาอาหารทานก่อน แล้วเจอกันนะ”
เจเรมี่พยักหน้าเบา ๆ ขณะที่เขาจ้องกลับไปที่ความงามของเธอ “อืมม”
เขาต้องยอมรับว่าเขาพบว่าตัวเองถูกดึงดูดจากรูปลักษณ์ที่มีเสน่ห์ของเธอ
จนถึงจุดที่หัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะอย่างไม่สามารถควบคุมได้
การหายใจกลายเป็นเรื่องยากในขณะที่การเต้นของหัวใจของเขาเป็นไปอย่างไม่ถูกต้องตั้งแต่วินาทีที่มันถูกกลืนให้เต้นผิดจังหวะในเวลานั้น
ใบหน้าของหล่อนทำให้เขานึกถึง ‘เธอ’ และเป็น ‘เธอ’ ที่เขาทรมานและสร้างบาดแผลเหวอะหวะให้ และ ‘เธอ’ ที่ตายไปพร้อมกับความเกลียดชังในหัวใจของเธอ…
เมื่อพนักงานเสิร์ฟผ่านมา มาเดลีนหยิบแชมเปญขึ้นมาหนึ่งแก้ว เธอถือแก้วไว้ในมือ เธอสังเกตุเห็นว่ามีสายตาที่น่าสงสัยต้องการอยากรู้กวาดไปทั่วบริเวณรอบตัวเธอ
เธอยิ้ม และนำแก้วใสมาจ่อที่ริมฝีปากของเธออย่างสง่างาม
ในตอนนั้น มาเดลีนรู้สึกว่ามีคนเดินเข้ามาหาเธอจากด้านหลัง
เธอกำลังจะเงยหน้าขึ้นแต่เเล้วเสียงเตือนของเอโลอิสดังเข้าหู “ฉันเตือนเธอแล้วไม่ใช่หรือไง วีล่า ควินน์ เจเรมี่เป็นของลูกสาวของฉัน เป็นคู่หมั้นของ เมเรดิธ ความสัมพันธ์ของพวกเขาดีมากและกำลังจะจดทะเบียนกัน อย่าแม้แต่จะฝันว่าจะมาแทรกกลางระหว่างพวกเขา!”
นิ้วของมาเดลีนกระชับกำรอบก้านที่จับแก้วขณะที่เธอส่ายหัวพร้อมกับยิ้มอ่อน ๆ
สายตาที่เต็มไปด้วยความสนุกสนานของเธอถูกสกัดด้วยสายตาที่เป็นศัตรูของเอโลอิส เธอรู้สึกเจ็บแปลบในหัวใจในขณะเธอลดระดับการป้องกันตัวเอง
“ถ้าฉันจำไม่ผิด ลูกสาวของคุณก็เป็นเมียน้อยมาตั้งแต่เเรกไม่ใช่หรือไง? โอ้ และฉันได้ยินมาว่าภรรยาเดิมที่เธอเข้ามาแทรกกลางคือ มาเดลีน ครอว์ฟอร์ดใช่ไหม? และฉันก็ได้ยินมาว่าเราทั้งคู่ดูหน้าเหมือนกันแทบทุกอย่าง บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมคุณถึงพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงแบบนั้นคุณหญิงมอนต์โกเมอรี”
สีหน้าของเอโลอิสเคร่งขรึมทันที “เธอพูดอะไร? ลูกสาวของฉันไม่เคยไปแทรกระหว่างการแต่งงานของใคร มาเดลีน ครอว์ฟอร์ดเป็นคนหน้าด้านที่กระโดดขึ้นไปบนเตียงลูกเขยของฉัน เมเรดิธและเจเรมี่คงจะมีครอบครัวที่มีความสุขไปนานแล้วถ้าไม่ได้เป็นเพราะหล่อน!”