บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 203
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 203
ใบหน้าของแทนเนอร์ซีดลงขณะที่เขาชี้นิ้วไปยังทิศทางที่มาเดลีนกำลังล้างมืออยู่ ด้วยความตกใจ เขาคลานขึ้นจากพื้นโดยใช้มือเกาะกำแพงด้วยความแข็งแกร่งของผู้ชายนั้นแรงทั้งหมดที่จะพยุงขึ้นกับกลายเป็นดูเหมือนว่าแรงทั้งหมดของเขาจะหายไปจากการทรงตัวที่จะยืน
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเข้าร่วมในงานเฉลิมฉลองกับคนชั้นสูงเช่นนี้ เป็นเหตุผล ทำให้เขาเมาในปริมาณที่มากเพื่อกอบโกยประโยชน์จากงานนี้อย่างเต็มที่
ภายใต้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ รอยยิ้มอันน่าหลงใหลของมาเดลีนลอยอยู่ในม่านตาเขา ใบหน้าของเธอเป็นภาพซ้อนกันขณะที่ร่างนั้นเริ่มขยับเข้ามาใกล้เขา เขาหายใจไม่ออก!
ความกลัวเกินกว่าที่จะสบตาเธอได้ เขาเริ่มพูดติดอ่างปนพึมพำ
“มา มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด! ทำไมเธอไม่ปล่อยผมไป? คนที่เธอต้องจัดการคือเมเรดิธ! ไม่ใช่ผม!”
เมื่อมองดูแทนเนอร์ตัวสั่นด้วยความกลัวต่อหน้าเธอ มาเดลีนก้าวไปพร้อมกับรองเท้าส้นสูงที่กระทบกันกับพื้นพร้อมเผยรอยยิ้มบนริมฝีปากที่โค้งงอของเธอ
“คุณกำลังถามฉันว่าทำไมวิญญาณของมาเดลีนถึงตามหลอกหลอนคุณ? ฉันแน่ใจว่าคุณรู้ว่าทำไม?”
“อ้ากก!” แทนเนอร์พุ่งเข้าไปในห้องน้ำชาย อย่างหวาดผวา “ผมไม่รู้! ผมไม่รู้อะไรเลย! ไปหาเมเรดิธโน้นหากเธอต้องการแก้แค้น! ไปจากผมซะ! ไปให้พ้น!”
เขาพึมพำ หัวใจของเขาเต้นแรงด้วยความกลัวอย่างสุดขีด
หลังจากนั้นไม่นาน เสียงจากภายนอกได้เงียบลง แทนเนอร์ทำการตรวจสอบเบื้องต้นเพื่อจะได้รู้ว่าไม่มีใครอยู่ที่นั่นอีกเลย!
มันกระตุ้นต่อมความกลัวเขา เขาเปิดก๊อกน้ำเพื่อล้างหน้าด้วยความหวังที่ว่าจะทำให้สร่างเมา แต่ไม่ว่าเขาจะสาดกระเซ็นกระทบใบหน้าแค่ไหน ภาพของรอยยิ้มที่กระตุ้นสมองของมาเดลีน ยังคงสะท้อนอยู่ในใจเขาอยู่ดี …
มาเดลีนกลับไปที่ห้องจัดเลี้ยง บรรยากาศภายในสว่างขึ้นอย่างมากแขกเริ่มดื่มและรับประทานอาหารอย่างเพลิดเพลิน ในขณะที่พวกเขาพูดคุยกัน
เมื่อเธอสบตากับอาวุโสวิทแมน มาเดลีนอดกลั้นที่จะทักทายเขาเพราะเธอรู้ว่าการหุนหันพลันแล่นจะทำให้เธอดำเนินแผนได้ไม่ราบรื่น
เมเรดิธรู้สึกท้อแท้และโกรธเป็นอย่างมากที่แผนของเธอพังพินาศไป เธอต้องการอาละวาดระบายอารามณ์ความโกรธออก แต่นี่เป็นสภาพแวดล้อมที่เธอยังต้องทำตัวเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนและใจดีต่อไป
ถ้าจะให้เอ่ยพูดให้ดีที่สุดในตอนนี้มาเดลีนกำลังสร้างปัญหาในหัวให้เมเรดิธเพราะในตอนนี้ที่อีกฝ่ายกลับมาจากห้องน้ำ เธอเฝ้าดูเจเรมี่เดินเข้าหามาเดลีนและเขาโน้มตัวไปกระซิบข้างหูเธอ
หลังจากนั้น เธอเห็นเจเรมี่ยกแขนขึ้นมาให้เธอคล้องด้วยความเต็มใจจากนั้นทั้งคู่ได้เชื่อมโยงแขนเข้าด้วยกัน!
มือของเมเรดิธกำแน่นเป็นกำปั้น พลังที่เธอออกแรงเกือบจะแรงพอที่จะบดขยี้แก้วที่จับได้
เธอกำลังเดือดด้วยความโกรธขณะที่ยังคงจับตามองเจเรมี่พามาเดลีนไปหาอาวุโสวิทแมนและ สายตาที่สว่างวูบวาบของอาวุโสวิทแมนเป็นประกายอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเห็นมาเดลีน เขายกแขนขึ้นเพื่อตบไหล่เธอด้วยความรัก
“เธออยู่ที่นี่ มาเดลีน เธอทำให้ปู่มีความสุขมากวันนี้” อาวุโสวิทแมนปฏิบัติต่อมาเดลีนราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เขาไม่เคยรังเกียจตัวตนของเธอ หากมีอะไรเกิดขึ้น เขาเป็นเพียงคนเดียวที่ไว้วางใจในตัวเธอและปกป้องเธอเสมอนับตั้งแต่ที่เธอแต่งงานกับเจเรมี่
สำหรับความกตัญญูที่มาเดลีนมีต่ออาวุโสวิทแมน เธอรู้สึกสะเทือนใจเช่นกัน
เธอรู้สึกกังวลอย่างมากเมื่อคุณปู่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเนื่องจากภาวะแทรกซ้อนทางหัวใจเมื่อสามปีก่อน การได้เห็นเขามีพละกำลังและมีชีวิตอยู่ตอนนี้ทำให้ภาวะความไม่สบายใจในใจของเธอสงบลง
ทว่าตอนนี้ อาวุโสคนนี้กำลังถอนหายใจในขณะที่เขามองมาเดลีนอย่างเศร้าโศก “ช่างเป็นผู้หญิงที่ดี ที่ทั้งสวยและฉลาด น่าเสียดายที่หลานชายของฉันคนนี้ตาบอดเกินกว่าจะซาบซึ้งที่มีภรรยาที่ยอดเยี่ยมคนนี้”
คุณปู่คาดคั้นเจเรมี่ด้วยความไม่พอใจ “บอกปู่ทีว่า มาเดลีนแย่ยังไง? ปู่ไม่อยากเชื่อเลยว่าแกจะทิ้งภรรยาที่สวยขนาดนี้ไปแต่งงานกับคนอื่น! ฮึ่ม!”
“ไม่ใช่ความผิดของเจเรมี่ คุณปู่ มาเดลีนช้อนดวงตาสีนิลของเธอขึ้นมาโดยไม่ได้คาดหวังว่าพวกมันจะถูกดวงตากลมของเจเรมี่จ้องดักอยู่ข้างใน
เขาจ้องมองเธอตลอดเวลาหรือไง? สายตาของเขาโอบล้อมเธอด้วยความอบอุ่นในความคิดถึงขณะที่ริมฝีปากของเขาแยกออกเพื่อตอบ “แทนที่จะโทษโชคชะตา มันจะถูกต้องมากกว่าที่จะบอกว่าผมไม่คู่ควรกับเธอ”
คำพูดของเขาทำให้มาเดลีนตกตะลึง
“บอกฉันมา มาเดลีน เราจะเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหม เธอจะให้ผมตกหลุมรักเธอได้ไหม?”
“… ”
มาเดลีนรู้สึกถึงข้อศอกของเจเรมี่กระทุ้งมาทางเธอ ขณะที่เขาพูดราวกับว่าเธอจะเงียบไปถ้าเขาไม่สะกิดเธอ
“ฮึ่ม! ฉันจะไม่ตอบตกลงถ้าฉันเป็นมาเดลีน!” เสียงของอาวุโสทำให้อารมณ์ของมาเดลีนกลับมาเหมือนเดิม
เธอเกือบจะปล่อยให้ตัวเองมีความหวัง
นั่นเป็นเพียงอุบายที่เจเรมี่ใช้เพื่อปลอบโยนปู่ของเขาเท่านั้น