บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 241

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 241

เคนเกิดความลังเลเล็กน้อย จากนั้น ก่อนที่เขาจะเผยความสงสัยออกมา แล้วพูดว่า “บริษัท และกิจการของคุณเฟลิเป้มีฐานหลักอยู่ในเกลนเดล แต่ด้วยมีบางอย่างที่ เป็นเหตุผลทำให้ เขาเดินทางไปอยู่ที่เมืองเอฟระยะหลัง

“คุณเฟลิเป้ปักหลักที่เมืองเอฟมาสามปีแล้วและเขาแทบไม่ออกจากที่นั่นเลย ตามแหล่งข่าวเขาแจ้งว่า เขาบังเอิญเจอกับคุณวีล่าบนเครื่องบินและตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกพบ”

เมืองเอฟ

เจเรมี่นึกขึ้นได้ว่าวีล่าเองก็มาจากเมืองเอฟเช่นกัน แต่จากรูปลักษณ์ของเธอ เห็นได้ชัดเลยว่าเธอไม่ใช่คนท้องถิ่นแน่ ๆ

หลังจากที่วางสาย เจเรมี่ ค่อย ๆ อ่านข้อมูลไปเรื่อย ๆ

ไม่พบสิ่งใดในข้อมูลของวีล่าที่น่าสงสัยมากนัก กระนั้น มันยังคงมีบางอย่างอยู่เขาเห็นวันที่ในเอกสาร มันตรงกับวันที่เขาไม่มีวันลืมจากเอกสารที่เกียวข้องกับเฟลิเป้

วันนั้นเมื่อสามปีที่แล้ว ร่างที่เย็นยะเยือกของมาเดลีนถูกเขาอุ้มไว้ เธอไม่มีลมหายใจไร้ซึ้งชีพจรเธอจากเขาไปตลอดกาล

อย่างไรก็ตาม ในวันนั้นก็เป็นวันเดียวกันกับที่เฟลิเป้ออกจากเกลนเดลมุ่งหน้าไปยังเมืองเอฟเช่นกัน

เห็นได้ชัดจากข้อมูลการเข้าออกของเฟลิเป้ในรายงานพวกนีี้

มาเดลีนเสียชีวิตลงในคืนนั้นและเฟลิเป้เองก็ออกจากเกลนเดลโดยไม่มีเหตุพิเศษใด ๆ

หรือนี่เป็นมันจะเป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญนะ?

เจเรมี่ปลุกแจ็คสันให้ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าทั้งที่ยังมีความสงสัยนี้อยู่ในใจ หลังจากเสร็จภารกิจยามเช้า เขาได้ขับรถไปส่งเเจ็คที่โรงเรียนอนุบาล

ขณะขับรถเจเรมี่มองแจ็คสันผ่านกระจก เด็กคนนี้เงียบอยู่ที่เบาะหลังตลอดเวลา ทันใดนั้นเขานึกได้ขึ้นมาถึงสิ่งที่มาเดลีนพูดกับเขาเมื่อคืนนี้ว่า ‘ฉันขอแนะนำให้คุณพาเขาไปพบหมอ’

คำพูดของเธอยังคงวนซ้ำอยู่ในหัวของเขาหลังจากที่เธอพูดมันออกมา

“แจ็คสัน นายรู้สึกไม่สบายหรือเปล่า?” เจเรมี่ถาม

ดวงตาสีเข้มของแจ็คสันเปลี่ยนไปเล็กน้อยหลังจากที่เขาได้ยินคนเป็นพ่อถามขึ้นมาแบบนั้น เขากำกระเป๋าใบโปรดไว้แน่นพร้อมกับก้มหัวลงและส่ายหัวในเวลาต่อมา

เจเรมี่ขมวดคิ้ว

แจ็คสันไม่เคยดูหดหู่ขนาดนี้มาก่อนเท่าที่เขาจำได้ ในตอนนั้น เด็กคนนี้มักจะเดินตามหลังเขาและเรียกเขาว่า ‘พ่อ’ เด็กคนนี้เคยน่ารักสดใสสมวัย

แต่กระนั้น นี่เป็นเวลาสักระยะที่เด็กคนนี้หยุดเรียกเขาว่า ‘พ่อ’ นอกจากนั้น เขายังทำตัวห่างเหินจากเด็กคนนี้ไปมากขึ้นเรื่อย ๆ

เจเรมี่ไม่ถามอะไรเขาอีกต่อไป ซึ่งเขาเองรู้คำตอบของคำถามนี้อย่างชัดเจนอยู่แล้ว

เมื่อเขารู้ตัวว่าชอบมาเดลีนมากแค่ไหน ผู้คนรอบข้างมากมายและสิ่งต่าง ๆ ก็เปลี่ยนไปในสายตาเขา

เจเรมี่เดินนำหน้าแจ็คสันเข้าไปในโรงเรียนอนุบาล อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ขับรถออกไปในทันที แต่เขาจอดรถหลบอยู่ตรงหัวมุม

ไม่นานจากนั้น ร่างคุ้นเคยได้เดินเข้ามาในสายตาของเขา

เขามองไปยังผู้หญิงที่ดูเหมือนมาเดลีนทุกอย่าง เธอกำลังพาลิเลียนเดินเข้าไปในโรงเรียนอนุบาลพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนโยนบนใบหน้าของเธอ

เจเรมี่หรี่ตาเล็กน้อยก่อนจะทำการจดจำรอยยิ้มที่สวยงามนั้นไว้ในใจของเขา

หัวใจของเขาเริ่มเต้นเร็วขึ้นขณะจับพวงมาลัยอยู่ หลังจากมาเดลีนกลับขึ้นรถและขับออกไป เขาขับรถไปที่ทางเข้าโรงเรียนอนุบาลอีกครั้ง จากนั้น ก็เปิดประตูรถออกแล้วเดินเข้าไปในประตูโรงเรียน

แม้ว่าครูประจำชั้นของลิเลียนจะรับผิดชอบเด็กโต แต่เมื่อเธอเห็นเจเรมี่ เธอรู้ดีว่าเขาไม่ใช่คนแปลกหน้า อีกทั้งเธอยังรู้ด้วยว่าเขาเป็นพ่อของแจ็คสันและเป็นบุคคลพิเศษในเกลนเดล

ดังนั้น เมื่อเธอเห็นเจเรมี่ที่ประตูห้องเรียนเธอเดินเข้ามาหาเขาด้วยรอยยิ้มที่มีบนใบหน้า

“คุณวิทแมน คุณมาที่นี่เพื่อมาหาแจ็คสันใช่ไหมคะ? เขาอยู่ประตูถัดไปค่ะ”

“ผมมาดูเด็กคนนั้น” เจเรมี่ชี้ไปที่ลิเลียนที่กำลังเล่นกับเพื่อนร่วมชั้นของเธอ

ครูมองไปที่จุดที่เขาชี้ “คุณหมายถึง ลิเลียน วิทแมน ใช่ไหมคะ?”

ลิเลียน วิทแมน

นี่คือชื่อเต็มของเด็กคนนั้น

เจเรมี่พยักหน้า การจ้องที่ดุดันของเขาถูกจ้องไปที่ใบหน้าที่สวยงามแสนน่ารักของลิเลียน “ใช่ เด็กคนนั้น“

คุณครูยิ้มออกมาเมื่อเธอคิดว่ามีบางอย่างเป็นไปตามความคิดเธอ “โอ้ ลิเลียนเองก็เป็นหนึ่งใน วิทแมน ด้วยนี่น่า ฉันล่ะสงสัยว่าทำไมเธอถึงสนิทกับแจ็คสันได้ขนาดนี้ พวกเขาเป็นพี่น้องกันนั่นเอง!“

พี่น้อง

คำพูดนั้นทะลุเข้าไปในหัวใจของเจเรมี่

หัวใจของเขาสั่น และเขาไม่สามารถสลัดความรู้สึกที่ซับซ้อนพวกนี้ออกไปได้

ลิเลียนถูกคุณครูพามาหาเขาอย่างรวดเร็ว และเมื่อเธอเห็นเจเรมี่ เธอยิ้มกว้างเผยลักกยิ้มของเธอให้เขาแทบจะทันที “สวัสดีค่ะ คุณคนใจดี”