บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 30

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 30

‘มาเดลีน เธอรังเกียจฉัน ‘

คำพูดของเขาที่ว่า ‘รังเกียจ’ ให้ความรู้สึกเหมือนมีลูกศรล้านดอกดิ่งตรงเข้ามาปักที่หัวใจ บรรดาลูกศรเหล่านั้นมุ่งเป้าไปยังหัวใจที่โดนทำร้ายจนไม่เหลือชิ้นดี ราวกับว่าต้องการให้มันแหลกสลายไป

เขาเชื่อถือในน้ำคำของเมเรดิธ มากเสียจนไม่ยอมให้โอกาสเธออธิบายตัวเองด้วยซ้ำ

น้ำเย็น ๆ ไหลพุ่งเข้าทางปากและจมูก เธอเริ่มมีอาการคล้ายคนจมน้ำ เธอรู้สึกเหนื่อยกับสิ่งที่เป็นอยู่เหลือเกินและเธอก็ไม่ต้องการดิ้นรนอีกต่อไป

คงจะดีไม่น้อยถ้าเธอจบชีวิตแบบนี้มาเดลีน หลับตาลงด้วยการยอมรับจุดจบของความสิ้นหวังนี้ แต่ก่อนที่ทุกอย่างจะดับไป เจเรมี่ ดึงเธอขึ้นมาจากน้ำก่อนจะโยนเธอลงไปที่พื้น

สภาพของ มาเดลีน เปรียบเสมือนตุ๊กตาผ้าขี้ริ้วที่ขาดหลุดรุ่ยและเปียกโชกเธอนอนขดตัวอยู่บนพื้นอย่างไร้ชีวิตชีวา

เนื้อร้ายในร่างกายของเธอเริ่มลุกลามอีกครั้งความดจ็บปวดเริ่มขยายวงกว้างและ มันเริ่มเจ็บมากขึ้นทุกที แม้กระทั่งทุกครั้งที่หายใจยังส่งผลทำให้เธอต้องทนทรมาน อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ถึงอย่างนั้นเธอเงยหน้าขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้

“ฉันไม่รู้จักผู้ชายคนนั้น เจเรมี่ทำไมเธอไม่เชื่อที่ฉันพูดบ้าง … ”

“แล้วทำไมต้องเชื่อผู้หญิงร้ายกาจที่อำมหิตเช่นเธอ”

เจเรมี่ คว้าคอเสื้อของ มาเดลีน ด้วยโทสะที่มี ไฝบนหน้าอกซ้ายของเธอปรากฏให้เห็นลาง ๆผ่านเสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่ง เจเรมี่นึกย้อนถึงสิ่งที่แทนเนอร์พูดดวงตาที่ลึกล้ำของเขาฉายแววความเยือกเย็นที่สลับซับซ้อนอย่างฉับพลัน

เสื้อผ้าของ มาเดลีน ถูกออกเป็นชิ้น ๆ ด้วยความเกรี้ยวกราด และความโกรธ ที่ปะทุอยู่เต็มอกของ เจเรมี่

เขาเหมือนทรราชที่ไร้สติ นึกคิด ที่กำลังลงโทษเธออย่างรุนแรง

นอกเหนือจากความเจ็บปวด มาเดลีน เธอไม่รับรู้ แม้ความรู้สึกใด ๆ อีก

เธอเห็นว่าเจเรมี่มองเธอด้วยสายตาเช่นไรรังสีแห่งความโหดร้ายของเขาทำให้เธอต้องสั่นสะท้านด้วยความกลัว

มาเดลีน สูดลมหายใจเข้าลึกที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้ ราวกับว่ากระดูกของเธอกำลังจะแหลกเช่นกันในความรู้สึก “เจเรมี่ อย่า … ”

“มาเดลีน ทำไมเธอยังเสแสร้ง? ไม่ชอบเรื่องแบบนี้เหรอ? ฉันจะเติมเต็มความปรารถนาของเธอให้เอง “น้ำเสียงทุ้มและทรงเสน่ห์ของเจเรมี่กำลังล้อเลียนเธอ

เมื่อมันจบลงธนบัตรหนึ่งร้อยดอลลาร์ถูกโยนใส่หน้า มาเดลีน เขาปฏิบัติกับเธอไม่ต่างจากผู้หญิงที่ขายตัวทั่วไป!

เลือดในร่างของ มาเดลีน จับตัวกันเป็นก้อนนำแข็งในทันที เธอปล่อยให้เป็นอย่างนี้ไม่ได้ มาเดลีนไม่ยอมแพ้ที่ยะโต้กลับเขาบ้าง “เจเรมี่ฉันคือ ภรรยาของคุณ!”

ชายคนนั้นบรรจงใส่เสื้อผ้าของเขาและมองเธออย่างดูถูก “เหอะฉันจะไปมีภรรยาที่ไร้ยางอายปีนป่ายขึ้นไปบนเตียงกับผู้ชายทุกคนได้อย่างไร”

ปึ้ก! .

ทุกคำพูดของเขาตอกลงบนศรีษะ ทะลุมายังใจของเธอ

“ถ้าไม่ใช่เพราะ เมอร์ เธอคงกำลังนอนอยู่ที่โรงพยาบาลแน่นอน”

“เหอะ ๆ ๆ” มาเดลีน หัวเราะออกมา “ใช่แล้ว ทั้งหมดนี้ต้องขอบใจยัยตัวดีตีสองหน้าคนนั้น เธอทั้งนั้นที่เป็นคนทำให้ฉันเป็นแบบนี้! ”

เจเรมี่หยุดชะงักหันหลังกลับในทันที มือเย็นเฉียบของเขาคว้าที่หลังคอเธอ ก่อนจะดึงเข้าประชิดตัว

“ถ้าเธอยังกล้าใส่ร้ายเมเรดิธอีก ฉันจะจัดการเพื่อให้แน่ใจว่าชายแก่ในโรงพยาบาลจิตเวชจะไม่ได้รับการรักษาโดย จะไม่มีใครขัดขวางได้แม้แต่ทางโรงพยาบาลหรือแม้ว่าเธอจะมีเงินมากแค่ไหนก็ตาม

หัวใจของ มาเดลีนดิ่งจมลงไปยังเหวไร้ก้น เจเรมี่รู้สึกพอใจอย่างมากเมื่อเห็นสีหน้าของเธอที่เปลี่ยนไป “กลัวงั้นเหรอ? มาเดลีน ให้ฉันบอกเธอไหม ว่านี่เป็นเพียงการเริ่มต้น! ฉันจะทำให้เธอทุกข์ใจมากขึ้นกว่านี้ หากเธอยังดึงดันกล้าวางแผนต่อต้านฉันและรังแกเมเรดิธอีก ! ”

หลังจากคำเตือนคำสุดท้ายจบลงเขาเตะเธอออกไปให้พ้นตัวอย่างไร้ความปราณี

มาเดลีน ตกลงมาจากเตียงพร้อมกับร่างกายที่เต็มไปด้วยบาดแผล

เธอไม่เหลือเรี่ยวแรงที่จะลุกขึ้น เธอทำได้เพียงปล่อยให้ความเจ็บปวดในร่างกายยังคงทรมานเธอต่อไป

อย่างไรก็ตามเธอรู้แล้วว่าเธอไม่สามารถยอมแพ้ได้ง่าย ๆ ในตอนนี้ เธอยังมีลูกและปู่ที่ต้องการเธอ

…

เช้าวันต่อมา มาเดลีน ตื่นขึ้นมาบนพื้น เธอได้รับโทรศัพท์จากผู้จัดการของไนต์คลับในสภาพที่ยังคงอ่อนเพลีย ผู้จัดการยืนยันหนักแน่น ว่า มาเดลีน จะต้องชดใช้ค่าไวน์ที่เธอเสียไป

ณ ตอนนี้ มาเดลีน ไม่มีเงินมากขนาดนั้น ซ้ำแล้วเธอยังต้องการเงินสำหรับการผ่าตัดของเลน มาเดลีนทำได้เพียงลงนามในสัญญาใบรับรองการเป็นหนี้โดยไม่มีทางเลือกอื่น

ในเวลาเพียงแค่คืนเดียว เธอไม่เพียงมีหนี้ถึงห้าแสนดอลลาร์ที่เป็นภาระ แต่เธอยังต้องควักเงินสามแสนดอลลาร์เพื่อการผ่าตัด มาเดลีน รู้สึกราวกับว่าฟ้ากำลังถล่มลงมาใส่เธอ

ในสถานการณ์ปัจจุบัน เธอไม่ได้รับอนุญาตให้เธอถอยกลับหลัง เธอออกแบบแหวนที่ร่างไว้เสร็จก่อนจะส่งให้ลูกค้าด้วยความหวังว่าพวกเขาจะจ่ายเงินให้เธอในไม่ช้า ในทางกลับกันเธอตกลงรับออกแบบสิ้นค้าอีกสองสามรายการในราคาที่ต่ำกว่ามาก

นอกจากนี้ใครบางคนจากคณะผู้บริหารระดับสูงของ บริษัท จิวเวลรี่ดูเหมือนจะชอบงานออกแบบของ มาเดลีน มาก ดังนั้นพวกเขาจึงเชิญเธอไปที่สำนักงานเพื่อพูดคุย

ก่อนการประชุม มาเดลีน ได้กินยาแก้ปวดเพื่อบรรเทาอาการป่วย เธอกังวลว่าเนื้องอกของเธอจะเแผลง ฤทธิ์เมื่อถึงเวลา

หลังจากที่เธอได้เข้าพบกับผู้บริหารในห้องประชุม มาเดลีน มีอาการตกใจเล็กน้อย