บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 359
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 359
เจเรมี่ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายบางอย่างดังออกมาจากในป่า จากนั้น เขาก็เห็นเงาคล้ายรูปร่างของเมเรดิธผ่านไปแวบนึง
เขามองไปทุกหนทุกแห่งแต่ไม่เห็นมาเดลีนอยู่ที่ไหนสักที่ ในนาทีนั้น หัวใจของเขาเริ่มเต้นผิดจังหวะ
เขาพยายามโทรเข้ามือถือมาเดลีน แต่โทรศัพท์ของเขาดันไม่มีสัญญาณ
เมื่อเห็นหมอกในป่าที่อยู่ตรงหน้าเริ่มปกคลุมพื้นที่รอบตัว เจเรมี่เริ่มรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นเรื่อย ๆ
เมเรดิธวางแผนที่จะฆ่าแจ็คสัน แล้วโยนความผิดให้วีล่า แต่ในขณะที่ถึงช่วงเวลาที่จะต้องตัดสินใจเธอเปลี่ยนความคิดและตัดสินใจฆ่าทิ้งทั้งสองคนในทันที
ผู้หญิงคนนั้นสมควรที่จะต้องตายแล้ว ใช่ไหม?
เมเรดิธยิ้มกริ่มเมื่อนึกถึงแผนที่ตัวเองวางไว้
เธอรู้ดีว่าเจเรมี่จะเดินตามหามาเดลีนหลังจากที่เขามาถึงที่นี่ก้าวแรกที่ลงจากรถบัส
แน่นอนว่าเจเรมี่เดินออกไปหาวีล่าก่อนนั่นเป็นไปตามอย่างที่เธอคิด จากนั้น เป็นการใช้โอกาสนี้ เมเรดิธป้อนน้ำที่ผสมกับยานอนหลับให้แจ็คสันดื่ม หลังจากนั้น เธอขอให้ชายคนหนึ่งที่มาสวมรอยเป็นผู้ปกครองรัดคอแจ็คสันให้หายใจไม่ออกก่อนจะโยนร่างของเขาทิ้งไป
ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับแผนการชั่วร้ายของเธอ
และที่นี่คือสถานที่กลางแจ้งไม่มีกล้องวงจรปิด ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีเด็กและผู้ปกครองมากมายที่นี่ ใครจะสังเกตเห็นชายที่พาแจ็คสันไปได้?
จนถึงตอนนี้ เธอมั่นใจว่าแจ็คสันที่ตกลงไปก่อนหน้าจะต้องตายไปแล้วแน่นอน
กระนั้นเธอเองก็ไม่แน่ใจนักว่า วีล่าจะตายตามไปด้วยหรือเปล่าหลังจากที่ถูกเธอตกลงไปในเหวนั่น
ถึงแม้ว่าเธอจะยังไม่ตาย แต่เธอก็ไม่สามารถปีนขึ้นมาได้อยู่ดี ในป่าแห่งนี้ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ ตราบใดที่ไม่มีคนหาเธอพบ เธอก็จะตายไปพร้อมกับบาดแผลหรือความหิวโหย
เมเรดิธเบิกบานใจ คราวนี้เธอสามารถนอนหลับสนิทได้ในตอนกลางคืนและเธอสามารถขจัดอุปสรรคในชีวิตของเธอไปได้ถึงสองสิ่งด้วย
ในขณะที่เธอกำลังปลาบปลื้มพอใจในตัวเองอยู่นั้น ร่างสูงของเจเรมี่ได้ปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอ
“คุณไปทำอะไรในป่า?”
เสียงเยือกเย็นของเจเรมี่ไหลไปทั่วศีรษะจดปลายเท้าเธอ
เมเรดิธเงียบงัน เธอยังรู้สึกลุกลี้ลุกลน
‘เมื่อกี้เจเรมี่เห็นฉันกับวีล่าหรือเปล่านะ?’
เมเรดิธกลอกตาไปมาก่อนจะปิดหน้าร้องไห้ “เจเรมี่ ฮือ… วีล่าไร้ความปราณี เธอไม่เพียงสร้างแผนการร้ายขึ้นมาเพื่อแย่งคุณไปจากฉัน แต่เธอยังรังควานลูกของเราอีกด้วย ผู้หญิงคนนั้นไม่มีมนุษยธรรมเอาซะเลย!”
เธอร้องไห้ฟูมฟายออกมาในขณะที่เดินเข้าไปในอ้อมแขนของเจเรมี่
ทันใดนั้น เจเรมี่จับไหล่ของเธอไว้แทน “คุณกำลังพูดถึงอะไร? พูดให้ชัด ๆ!”
เมื่อเงยมองใบหน้าของเขามันช่างมีความแหลมคมดั่งลูกศรอาบยาพิษจริง ๆ
เมเรดิธซ่อนอาการฟูมฟายก่อนจะเริ่มสร้างเรื่องโกหกที่เป็นงานถนัดของเธอ “เจเรมี่ ฉันไม่อยากจะพูดมันออกไป เพราะรู้ว่าคุณอาจจะไม่เชื่อฉัน แต่ว่าเรื่องทั้งหมดนี้เป็นความผิดของวีล่า! ฉันไม่แปลกใจเลยที่เธอขอให้คุณมาร่วมกิจกรรมในวันนี้ นั่นเป็นเพราะว่าเธอจงใจวางแผนใช้โอกาสนี้ให้ใครสักคนมาลักพาตัวแจ็คสันไป แล้วป่านนี้วีล่าคงจัดการแจ็คไปเรียบร้อยแล้ว!”
เมเรดิธแกล้งทำเป็นสะอื้นและพูดต่อ “ถ้าฉันบอกแล้วคุณจะเชื่อฉันไหม ฉันเห็นวีล่าท่าทีมีพิรุธบางอย่าง ฉันแอบสะกดรอยตามเธอไป ผู้หญิงคนนั้นนัดผู้ชายคนหนึ่งไว้ในป่าเธอให้เงินกับคนนั้นจำนวนมาก ฉันเดินออกไปถามเธอ ฉันไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยินว่าเธอจะยอมรับมันง่ายดายขนาดนั้น เธอต้องการปิดปากฉันไม่ให้พูดเรื่องนี้ไปตลอดกาลและพยายามให้ฉันลงไปที่เหวนั่น ในที่สุด… ในที่สุด…”
เมเรดิธแสร้งทำเป็นหวาดกลัวขณะที่น้ำตาของเธอทำงานอย่างดี แก้มทั้งสองข้างของเธอเปียกปอนไปด้วยย้ำตาอย่างควบคุมไม่ได้
เจเรมี่รู้สึกได้ว่าขมับทั้งสองข้างของเขากำลังสั่นรัว ๆ การหายใจที่เป็นปกติก่อนหน้านี้หายวับ
ไปกับตา เขารู้สึกว่ามันยากมากที่จะหายใจในตอนนี้
“สุดท้ายแล้วมันยังไง? บอกผม!” เขาคำรามออกมา คิ้วของเขาเริ่มผูกกันเป็นปม
เมเรดิธตัวสั่นและพูดว่า “ในตอนสุดท้าย เธอบังเอิญตกลงไปที่นั่นแทน!”
“คุณว่าไงนะ? เธอตกลงไป?” มือของเจเรมี่ที่จับอยู่บนไหล่เมเรดิธทิ้งตัวลงอย่างไร้เรี่ยวแรง เกิดพายุในดวงตาที่มีเสน่ห์ของเขา
เขาหันหลังกลับและมุ่งหน้าออกไปทางป่านั้นท่ามกลางสายฝนในฤดูใบไม้ร่วงที่ตกหนักขึ้นเรื่อย ๆ
หัวใจที่แข็งแกร่งของของเขาว่างเปล่า ในขณะนั้นความรู้สึกที่เขาเคยสูญเสียมาเดลีนไปเมื่อสามปีก่อนได้ย้อนกลับเข้ามาในใจเขาอีกครั้ง ตัวเขาเองรู้สึกราวกับว่าหัวใจเขากำลังดิ่งลงเหว
เมเรดิธกำหมัดแน่นทั้งสองข้างในขณะที่เฝ้าดูชายที่รักกำลังฝ่าสายฝนออกไปเพื่อช่วยศัตรูหัวใจ
คิดไม่ถึงเลยว่าเจเรมี่จะสนใจวีล่าถึงขนาดนี้ เขาไม่สนใจแม้แต่ความปลอดภัยของลูกชายตัวเองและเข้าไปในป่าเพื่อจะตามหาวีล่า ผู้หญิงที่เพิ่งเจอกันได้ไม่นาน
“หืม ดีจริง ๆ ที่ผู้หญิงคนนั้นได้ตายไปสักที” เมเรดิธกัดฟันกรอด พร้อมรอยยิ้มชั่วร้าย ปรากฏขึ้นอยู่บนใบหน้าเธอหลังจากนั้น