บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 371
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 371
โรสและจอห์นถึงกับต้องชะงักด้วยสายตาที่จ้องมาอย่างเฉียบคมของมาเดลีน ก่อนที่ทั้งสองจะพากันเยาะเย้ย
“วีล่า ยังจะมีหน้ามาพูดอะไรอีก? เธอคิดว่าทุกคนที่อยู่ที่นี่งี่เง่า ไม่มีสมองและถูกหลอกด้วยคำพูดไม่กี่คำที่เธอกำลังจะพูดออกมางั้นเหรอ?”
เมื่อมาเดลีนได้ยินแบบนั้น เธอยิ้มออกมาอย่างเรียบเฉย “ทุกคนในที่นี้ไม่ใช่คนงี่เง่า พวกคุณคิดว่าสามารถที่จะพลิกคดีอาชญากรรมเหล่านั้นให้มันลงที่ฉันได้โดยอาศัยคำพูดข้างเดียวของพวกคุณงั้นเหรอ?”
โรสถึงกับอึ้ง ทันใดนั้น เธอรู้สึกเหมือนกับว่าสิ่งที่เธอพูดออกไปกำลังย้อนศรกลับมาเล่นงานเธอแทน
“วีล่า เธอ…”
“หุบปาก!” มาเดลีนเพิกเฉยด้วยน้ำเสียงเย็นชา
โรสตัวสั่น เมื่อพบกับสายตาที่สะท้อนความเยือกเย็นที่มาเดลีนแสดงออกมา เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียขวัญเล็กน้อย
“เธอเก็บคำพูดที่ต้องการแสวงหาความยุติธรรมให้เมเรดิธลูกสาวสุดที่รักของคุณไว้เถอะ แต่ลองถามตัวเองดูอีกครั้งสิว่าเมเรดิธยังมีสิทธิ์พูดถึงความยุติธรรมไหม?”
“แก…”
“และที่สำคัญเธอเอาแต่พูดว่าฉันใส่ร้ายและทำร้ายเมเรดิธ หรือแม้กระทั่งทำให้เมเรดิธมัวหมองจากกลุ่มอันธพาล ไหนล่ะหลักฐาน? ไม่มีมันล่ะสิ แต่ฉันมีหลักฐานพวกนั้น!”
“…” โรสหน้าถอดสี จากนั้นเธอก็หลบสายตาที่รู้อยู่เต็มอก
ทั้งสองคนรู้ความจริงอย่างชัดเจน ผู้คนในงานเลี้ยงวันเกิดของอาวุโสวิทแมนก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน
“คุณต้องการให้ฉันเปิดวีดีโอน่ารังเกียจที่คุณคุกเข่าต่อหน้าฉันและขอร้องไม่ให้เรียกตำรวจให้ทุกคนดูไหม?
โรสได้ฟังเช่นนี้ สีหน้าของเธอเปลี่ยนจากโกรธเป็นความรู้สึกอับอายทันที
มาเดลีนยังคงเย้ยต่อไป “ทั้งคุณและเมเรดิธร่วมมือกันเพื่อลักพาตัวฉัน และในตอนจบของเรื่อง เมเรดิธปฏิเสธที่จะจ่ายเงินให้อันธพาลพวกนั้น ไม่แปลกที่จะทำให้พวกมันโกรธเคือง เธอก็ได้รับผลกรรมจากการกระทำของเธอเองในขณะที่คุณเป็นผู้ร่วมสมคบคิด แล้วคุณไปเอาความกล้ามาจากไหนกันที่มายืนอยู่ตรงนี้เพื่อบิดเบือนความเป็นจริงเพื่อใส่ร้ายฉัน? คุณเชื่อไหมว่าฉันสามารถโทรแจ้งตำรวจได้ทุกเมื่อเพื่อแจ้งถึงเรื่องที่เกิดขึ้น?”
ว่าไงนะ?
มุมปากของโรสกระตุก สีหน้าและท่าทางเธอเริ่มเปลี่ยนไปในขณะที่เธอกำลังกังวล
มาเดลีนกล่าวต่อด้วยท่วงท่าสบาย ๆ “เหตุผลที่เมเรดิธถูกตำรวจพาตัวไปนั้นมีหลักฐานเพียงพอที่พิสูจน์ได้ว่าเธอพยายามฆ่าคน ตอนนี้เธออยู่ในสถานกักกันก็เป็นเพราะเธอหาเรื่องใส่ตัวเอง กฎหมายจะลงโทษกับผู้หญิงที่สามารถทําร้ายเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองได้ ทางศาลไม่มีวันปล่อยให้เรื่องนี้เงียบอย่างแน่นอนเพราะฉันจะฟ้องร้องให้ถึงที่สุด”
จากนั้นเธอยิ้มแล้วมองไปที่โรส โรสอยู่ในอาการอารมณ์เสียมาก
“ฉันไม่เคยคิดเลยว่าคุณจะมาที่นี่เพื่อล้างแค้นทำอะไรแบบนั้นให้เมเรดิธ แต่คุณมาที่นี่เพื่อทำให้ข้อคดีอาชญากรรมของเธอชัดเจนขึ้น ไม่น่าแปลกใจเลยที่เมเรดิธจะลงเอยแบบนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะการบ่มเพาะนิสัยจากคนที่ไม่มีความรู้สึกนึกคิดและไร้มนุษยธรรมแบบนี้เอง”
“ต่ำตม!” โรสเริ่มจะไม่มีเหตุผล นิ้วที่เธอชี้ไปยังมาเดลีนสั่นคลอน “อย่าได้หลงกลผู้หญิงที่เข้ามาทำลายความสัมพันธ์คนนี้ เมอร์ต่างหากถูกกล่าวหาว่าผิด! ยัยมือที่สามคนนี้เป็นคนร้าย!”
“เจเรมี่ประกาศถึงความสัมพันธ์ของเขาากับเมเรดิธเป็นที่แน่ชัดแล้ว พวกเขาไม่ได้ออกเดทหรือแต่งงานกัน ดังนั้นหากเป็นในกรณีนี้ ความสัมพันธ์ของฉันกับเจเรมี่ก็ถูกต้องและเหมาะสม มันไม่ใช่เรื่องของใครที่จะเข้ามายุ่ง” มาเดลีนยิ้มออกมาอีกครั้ง ก่อนจะพูดออกมาอย่างมีชั้นเชิง
“แต่ว่านะ ฉันเองเคยได้ยินมาว่าลูกสาวของคุณเมเรดิธคนนั้น เคยเป็นภรรยาน้อยที่เข้ามาแทรกแซงในการแต่งงานของมาเดลีนน้องสาวของเธอและเจเรมี่ ถ้าอย่างนั้นฉันเกรงว่าเธอจะเป็นมือที่สามตัวจริงอย่างที่คุณพูดไร้สาระออกมามากมายนั้นแหละ”
“ธ เธอ…” โรสพูดไม่ออก เธอไม่สามารถสร้างคำใด ๆ ออกมาได้แม้แต่คำเดียว
ในตอนนี้ เธอกำลังเสียใจที่ไม่เชื่อในคำที่เมเรดิธบอกเธอว่าเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของวีล่า เธอยืนกรานที่จะออกมาและต่อสู้กับวีล่าแบบตัวต่อตัว แต่ ณ ตอนนี้ เธอกำลังใช้ปืนนั่นยิงเท้าตัวเอง
ผู้คนรอบ ๆ เริ่มพูดกันต่าง ๆ นา ๆ
“ให้ตายสิ! ช่างเป็นคนแก่ที่โง่เสียจริง เธอคิดว่าเราเป็นคนงี่เง่ามองความจริงไม่ออกเหรอ?”
“อันที่จริงฉันเกลียดเมเรดิธมานานแล้ว เรื่องราวต่าง ๆ บนทวิตเตอร์ของเธอดูย้อนแย้งอย่างกับหน้าซื่อใจคดและไร้ประโยชน์ เธออวดดี! ขอบคุณพระเจ้าที่คนที่ควรเอาเป็นแบบอย่างของฉันไม่ใช่เธอ!”
“ฉันรู้สึกสะอิดสะเอียนกับเธอมากที่เข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องกับการแต่งงานของมาเดลีนกับเจเรมี่ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนประเภทนี้มีผู้ติดตามมากมายได้ไงกัน”
“ที่สำคัญนะ เธอเป็นทายาทของตระกูลมอนต์โกเมอรีด้วยซ้ำ เสียเปล่า! คุณนายและนายท่านมอนต์โกเมอรีของเธอได้ทำสิ่งที่ดีมากมายเพื่อการกุศล และตอนนี้ชื่อเสียงของพวกเขาก็พังทลายลงเพราะมีลูกสาวที่ชื่อเมเรดิธ”
ในขณะที่โรสได้ยินคำพูดที่โกรธจัดจากฝูงชน เธอตระหนักว่าคนเหล่านี้กำลังวิพากษ์วิจารณ์เธอไม่ใช่วีล่า
คราวนี้เธอกำลังแย่แล้วรู้สึกอับอาย!
โรสหน้าแดงอย่างโกรธเคือง เธอได้วิ่งหนีท่ามกลางฝูงชนออกไป
จอห์นเป็นคนขี้ขลาดและคอยหลบอยู่หลังภรรยาของตัวเองเท่านั้น เขาจะรังแกคนที่เขารู้ว่าไม่มีทางสู้และอ่อนแอเท่านั้น เมื่อสถานการณ์ในปัจจุบันเปลี่ยนไปเช่นนี้ เขาก็รีบวิ่งหนีออกไปเช่นกัน
หลังจากที่ทั้งสองคนจากไป มาเดลีนรู้สึกว่าอากาศในตอนนี้ช่างสดชื่นยิ่งกว่าวันไหน ๆ