บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 39

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 39

การเลือกซื้อชุดครั้งนี้ ไม่ว่าทารกในครรภ์ของเธอจะเป็นเพศใดก็ตามต้องสามารถสวมใส่สิ่งเหล่านี้ได้ทั้งสองแบบ

มาเดลีนจ่ายค่าเสื้อผ้า แต่แล้ว เธอโชคไม่ดีนักเมื่อเธอเห็นเมเรดิธอยู่ข้างหลัง เมื่อเธอหมุนตัวกลับไปที่ประตูทางเข้า

ดูเหมือนว่าเธออยู่คนเดียวรอยยิ้มที่น่ากลัวปรากฏอยู่บนใบหน้าของเธอ มาเดลีนอยากจะเดินผ่านเธอไป เธอไม่ต้องการเสียเวลากับสิ่งตรงหน้า แต่เมเรดิธกลับหยุดเธอไว้

“แมดดี้ เธอเรื่องแย่มากๆอยู่นี่แล้วเธอยังมีอารมณ์ที่จะมาเดินเลือกซื้อสินค้าอีกหรือ? ตำรวจกำลังตามหาเธออยู่ไม่ใช่เหรอ?”

มาเดลีนสับสนว่าหล่อนกำลังพูดถึงอะไร จากนั้น เมเรดิธพูดต่อว่า “เธอมันเป็นนักแสดงตัวอย่าง มันคงไม่เป็นไรหรอก ถ้าเธอไม่มีพรสวรรค์ในการรังสรรค์ผลงาน แต่ทำไมเธอถึงต้องคัดลอกงานของคนอื่น? บริษัท มิโนร่า กำลังฟ้องร้องเธอในข้อหาทำลายชื่อเสียงบรษัทของเขา นอกจากนี้ พวกเขายังฟ้องเธอในข้อหาละเมิดสิทธิ์ในทรัพย์สินทางปัญญาอีกด้วย หากเธอถูกตัดสินว่ามีความผิดนี้ เธอจะต้องถูกจำคุก”

มาเดลีนรู้สึกงงงวยกับทุกอย่าง บริษัทที่เมเรดิธกล่าวถึงคือบริษัทที่มอบความไว้วางใจให้เธอออกแบบแหวนคู่รัก

ยังไงก็ตาม การรังสรรค์ผลงานทุกชิ้นเป็นของเธอเอง เธอไม่เคยขโมยงานออกแบบใดๆ ดังนั้นเรื่องการลอกเลียนแบบนี้มาจากไหน?

“เมเรดิธ หยุดพูดเรื่องไร้สาระ! เธอกำลังทำลายชื่อเสียงของฉันด้วยการใส่ร้ายฉันแบบนี้”

“แมดดี้ หยุดเสแสร้ง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอทำอะไรที่เลวร้ายขนาดนี้” เมเรดิธกล่าวด้วยความเวทนา

มาเดลีนไม่ต้องการต่อสู้กับเมเรดิธอีกต่อไป เธอเคยพ่ายแพ้สองถึงสามครั้ง เธอไม่ต้องการให้เมเรดิธได้รับโอกาสในการจัดฉากเธออีกแล้ว

อย่างไรก็ตาม ราวกับว่าเมเรดิธรู้ว่ามาเดลีนต้องการเดินจากไป หล่อนจึงคว้ามือของเธอเอาไว้อย่างรวดเร็วและพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนแต่ดังออกมาว่า“แมดดี้ ฉันรู้ว่าเธอเกลียดฉัน แต่โปรดอย่าฆ่าลูกของฉัน มาหาฉันถ้าเธอต้องการแก้แค้น เด็กคนนี้ไร้เดียงสา!”

เหตุการณ์นี้อีกครั้ง

มาเดลีนเคยตกหลุมพลางนี้ในครั้งแรก ดังนั้นเธอจึงไม่ยอมให้เมเรดิธจัดฉากมันขึ้นมาได้อีก

อย่างไรก็ตาม เมเรดิธเป็นคนหลอกลวงมากกว่าที่มาเดลีนคิดไว้ หล่อนดึงมือของมาเดลีนและเหวี่ยงมือเข้ามาทันที จากนั้น เธอถอยหลังหลบมือที่เหวี่ยงเข้ามานั่นทำให้หล่อนเสียการทรงตัว

“อ่าห์!” เธอตะโกนเสียงออกมาด้วยความเจ็บปวด พนักงานและลูกค้าของร้านนสำหรับสตรีมีครรภ์ทั้งหมดกำลังจ้องมองไปในจุดเดียว

จากนั้น เป็นเจเรมี่ที่ปรากฎตัวเข้ามาทันเวลา เขาเห็นเมเรดิธบนพื้นกุมท้องด้วยความเจ็บปวด เขาอุ้มเธออย่างรีบร้อน มีเลือดเป็นวงกว้างตรงที่เมเรดิธนอนอยู่

ในตอนนี้ ดวงตาของเมเรดิธเป็นสีแดง เธอตะโกนใส่ มาเดลีนอย่างขมขื่นและแสดงความเกลียดชัง “แมดดี้ ทำไมเธอถึงเลือดเย็นได้ขนาดนี้? ทำไมเธอถึงขโมยแฟนของฉัน? และตอนนี้ ยังต้องการฆ่าลูกของฉัน! ฉันเป็นพี่สาวของเธอนะ!”

หล่อนเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเจเรมี่ในขณะที่ดูเหมือนหล่อนเจ็บปวดอย่างมาก “เจเรมี่ ฉันรักษาเขาไว้ไม่ได้แล้ว ฉันรู้สึกได้ว่าเขากำลังหลุดออกไปจากร่างกายของฉัน…”

ผู้เห็นเหตุการณ์ทุกคนจับจ้องที่มาเดลีนอย่างพร้อมเพรียงกัน

เจเรมี่มองเธอด้วยความอาฆาตพยาบาท ราวกับว่าเขาต้องการฆ่าเธอ “มาเดลีน! ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับลูกของผม ผมจะเป็นคนฝังเธอไปกับเขาด้วยมือฉันเอง!”

มาเดลีนรู้สึกได้ถึงลมเย็นที่ลอยขึ้นมาจากเท้าของเธอ ความรู้สึกแย่ๆชำระล้างไปทั่วร่างกายของเธอ

เจเรมี่ฝากคำเตือนไว้กับเธอก่อนที่จะออกไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับเมเรดิธในอ้อมแขนของเขา

มาเดลีนหันกลับมาเพื่อไล่ตามพวกเขา แต่ในขณะที่เธอก้าวออกจากร้าน เธอก็ถูกตำรวจสองคนหยุดเธอไว้ในทันทีมีใครบางคนแจ้งตำรวจ

เดจาวู ฉากที่คุ้นเคยนี้ทำให้ทั้งศรีษะของมาเดลีน รู้สึกชา เธอจำได้ว่าเธอถูกทำร้ายอย่างรุนแรงเมื่ออยู่ในห้องขัง เธอเกือบเสียลูก

ถ้าเธอโดนกักขังอีกครั้งเธออาจจะตายที่นั่น เธอต้องการเห็นการเกิดมาของลูกที่มาจากเจเรมี่และเธอก่อนเธอตายไปก่อน เธอไม่อยากเข้าไปในคุก!

“ฉันไม่ได้ผลักเธอ! เธอตั้งใจล้มเอง!” มาเดลีนอยู่ในช่วงอารมณ์เสีย

จากนั้น เสียงวิพากษ์วิจารณ์และการจ้องมองดูหมิ่นจากผู้คนรอบข้างล้วนพุ่งเป้ามาที่เธอ ทุกคนแน่ใจว่าเธอเป็นคนที่ก่ออาชญากรรมชั่วร้ายนั้น

ตำรวจใส่กุญแจมือมาเดลีนเมื่อเห็นว่าเธอไม่ยอมให้ความร่วมมือ จากนั้น พวกเขาก็พาเธอเข้าไปในรถตำรวจ