บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 440
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 440
‘แต่ตอนนี้นายกำลังหาประโยชน์จากความตายของฉันอย่างน่าตลกและยังบอกว่านายรักฉัน?’
‘เจเรมี่ นายมันน่าสมเพช’
“ผมต้องไปเมืองเอฟในอีกสามชั่วโมง ผมจะอยู่ที่นั้นประมาณสองวัน” เสียงทุ้มต่ำของชายคนนั้นดังขึ้น
เมืองเอฟ?
ดวงตาของมาเดลีนเป็นประกายระยิบระยับ แล้วเธอก็ตอบเรียบ ๆ ว่า “โอเค”
เมื่อเจเรมี่ได้ยินคำตอบที่ไร้ความรู้สึกของเธอ เขาก็เบิกตากว้างขึ้นและเห็นท่าทีที่เย็นชาของมาเดลีนจากการมองผ่านกระจกมองหลังของรถ
หลังจากที่รถหยุด มาเดลีนลงจากรถและเข้าไปในบ้าน เธอต้องการไปหาแจ็คสัน เธอจำได้ว่าเอโลอิสมารับเขาเมื่อเช้านี้
แม้ว่าแจ็คสันจะไม่ใช่หลานชายแท้ ๆ ของพวกเขา แต่เขาก็ยังคงเป็นหลานชายของเอโลอิสกับฌอนในใจพวกเขาเสมอ พวกเขารักเด็กคนนี้จากใจจริง
มาเดลีนกลับไปที่ห้องของเธอและคว้าชุดนอนของเธอ เพื่อไปอาบน้ำ
เมื่อเธอหันหลังกลับ เธอเห็นเจเรมี่มองเธอด้วยสายตาที่สับสน
“มีอะไรงั้นเหรอ? คุณจะด่าฉันที่พูดกับแม่แบบนั้นหรือคุณจะมาบอกว่ามาเดลีนอดีตภรรยาของคุณเป็นนังผู้หญิงสาวเลว แล้วยังไงล่ะ ฉันไม่มีสิทธิ์ปกป้องเธอเหรอ?”
เธอยิ้มออกมาอย่างประชดประชันอย่างไม่ใส่ใจ แล้วเธอก็เดินไปประจันหน้ากับผู้ชายที่ยังยืนเงียบอยู่
“ถ้าคุณจะมาสั่งสอนฉัน คุณเก็บคำพูดของคุณไว้เถอะ ฉันจะไม่เปลี่ยนความคิดของฉัน”
ทันทีที่เธอพูดจบ เจเรมี่ก็ยกมือขึ้นและลูบหัวของเธออย่างอ่อนโยน
เขาก้มหน้าลงและหลับตา จากนั้นริมฝีปากบางของเขาก็แนบลงบนริมฝีปากของเธอ เขาละเมียดละไมบรรจงจูบเธออย่างนุ่มนวล
มาเดลีนไม่ทันตั้งตัว เธอไม่คิดว่าเจเรมี่จะเงียบใส่และไม่โกรธเธอ แต่เขากลับจูบเธอแทน
เธอตกตะลึงในไม่กี่วินาที เมื่อเธอดึงสติตัวเองกลับมา เจเรมี่ก็ผลักตัวออกจากเธอ
เขามองตรงมาที่เธอ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสุภาพและอ่อนโยน
“ไม่ว่าคุณจะพูดหรือทำอะไร ผมจะไม่ตำหนิคุณ”
หลังจากที่เจเรมี่พูดจบ เขาก็กางแขนออกแล้วดึงมาเดลีนเข้าไปกอด
การแสดงออกของเขาอ่อนโยนแต่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์ ราวกับว่าเขาจะทำร้ายเธอก็ได้ถ้าเขากอดเธอแน่นหรือเบาเกินไป
“รอผมกลับมานะ แล้วผมจะดูแลทุกอย่างเอง เชื่อใจผมนะ”
เสียงอ่อนโยนของเขายังคงดังก้องอยู่ในหูของเธอ
มาเดลีนถอนหายใจแรงและไม่ขยับเขยื้อน เธอยอมให้เจเรมี่กอดเธอไว้แบบนั้น ปล่อยให้ร่างกายทั้งสองได้ใกล้ชิดกัน
ทันใดนั้นเธอก็ยิ้มออกมา
‘เจเรมี่ นี่จะเป็นอ้อมกอดสุดท้ายของเรา’
‘เมื่อนายกลับมาจากเมืองเอฟ วีล่า ควินน์ จะหายไปจากโลกใบนี้’
‘ฉันจะไม่ยิ้มให้นายอีกต่อไป แม้แต่รอยยิ้มปลอม ๆ ของฉัน นายก็จะไม่ได้รับ’
สามชั่วโมงต่อมา เจเรมี่ขึ้นเครื่องบินไปยังเมืองเอฟ
นกเหล็กสีขาวขนาดใหญ่ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าสีคราม พวกเขาหายวับไปเหนือท้องฟ้าโดยไม่สามารถมองเห็นได้ในยามค่ำคืน
วันรุ่งขึ้น มาเดลีนมาเข้าร่วมการประชุมในฐานะภรรยาของประธานบริษัท ก่อนที่เธอจะนั่งลง อีวอน แม่ของเจเรมี่ ก็บุกเข้าไปในห้องประชุมอย่างดุดันก่อนจะดึงเธอไปข้าง ๆ มุมห้อง
“วีล่า อย่าคิดว่าเธอเป็นคนที่มีอำนาจมากที่สุดในบริษัทนี้ เพียงเพราะว่าลูกชายของฉันไม่ได้อยู่ที่นี่”
คาเลนจ้องมาที่มาเดลีน จากนั้นเธอก็เดินไปที่นั่งของเจเรมี่และนั่งลงตรงที่นั่งหัวโต๊ะข้างหน้าหัวหน้าแผนกทั้งหมด “ทุกคน กิจการของบริษัทจะได้รับการจัดการโดยฉันกับคุณอีวอน เยลเมน ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ฉันคนนี้ ในช่วงที่ลูกชายของฉันไม่อยู่ หากมีเอกสารให้เซ็นหรือตรวจสอบ พวกคุณควรนำเอกสารทั้งหมดมาให้ฉัน”