บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 456
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 456
“เธอออกไปแล้วเหรอ? เธอไปไหน รู้ไหม?” เอโลอิสถามอย่างร้อนรน
พนักงานต้อนรับเดาและพูดว่า “ฉันคิดว่าเธออาจจะกลับบ้านนะคะ”
“บ้าน…” เอโลอิสพูดซ้ำขณะที่เธอติดอยู่ในความงุนงง
บ้าน…
คฤหาสน์มอนค์โกเมอรีน่าจะเป็นบ้านของเธอ ทว่า เอโลอิสและฌอนไม่กล้าที่จะคิดคาดหวังว่าเธอจะกลับไปกับพวกเขา
บางทีเธออาจจะไม่เต็มใจที่จะทำเช่นนั้น
เอโลอิสจำสิ่งที่มาเดลีนพูดเมื่อเธอไปที่คฤหาสน์มอนต์โกเมอรีครั้งก่อนได้ ครั้งที่เธอมาเจอแจ็คสันสองวันก่อน
เธอบอกว่านั่นจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะมา
ตอนนั้นเอโลอิสไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้ เธอเข้าใจแล้วว่าเธอหมายถึงอะไร
เมื่อเธอนึกถึงเรื่องนี้ เอโลอิสก็เริ่มร้องไห้โฮ เธอรู้สึกสำนึกผิดอย่างมาก
ฌอนประคองตัวเธอไว้ “เอโลอิสอย่าร้องไห้ ไม่ต้องกังวล เราจะได้เจอมาเดลีนอีกครั้งแน่นอน”
“เธอไม่ต้องการเจอเราหรอก เธอคงเกลียดเราแล้ว…” ดวงตาของเอโลอิสแดงก่ำเพราะร้องไห้เมื่อนึกถึงวันที่อยู่ที่โรงพยาบาล เธอจำได้ว่าเธอโทษตัวเองมากจนอยากจบชีวิตลง เมื่อเธอพบว่ามาเดลีนเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอ
ในตอนนั้น มาเดลีนเรียกเธอว่า ‘แม่’
เธอคิดว่ามาเดลีนเรียกเธอแบบนั้นเพราะเพียงเพื่อช่วยบรรเทาความรู้สึกเธอก็เท่านั้น
อย่างไรก็ตาม มันกลับกลายเป็นการกระทำที่แท้จริง
เอโลอิสนึกถึงวิธีที่มาเดลีนเรียกหาเธอ หัวใจของเธอเริ่มรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้นเรื่อย ๆ
ถ้ามาเดลีนไม่ต้องการยอมรับเธอเป็นแม่ คำนั้นก็จะกลายเป็นเสียงที่ไพเราะและสะเทือนใจมากที่สุดในโลก
มาเดลีนขับรถไปยังที่ที่เธอสัญญาว่าจะพบกับเอวา
เป็นร้านอาหารเเม็กซิกันที่เต็มไปด้วยกลิ่นเครื่องเทศต่าง ๆ มันเต็มไปด้วยผู้คน แล้วในชั่วโมงนี้
ลูกค้าสองสามคนก็มองด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นมาเดลีน เธอดูเหมือนนางฟ้าที่กินแต่น้ำค้างหยดเพราะหุ่นเธอเรียวสวย แต่เธอมาที่นี่เพื่อกินอาหารเเม็กซิกัน
ในขณะนี้ เอวาได้โบกมือเรียกเธอ “แมดดี้ ทางนี้!”
มาเดลีนมองไปที่ต้นเสียง เมื่อเธอเห็นเอวา เธอก็เห็นใบหน้าที่อ่อนโยนของแดเนียลเช่นกัน
เธอยิ้มแล้วเดินไปนั่ง เมื่อเธอเห็นทาโก้ตรงหน้าเธอ หัวใจของเธอก็อบอุ่นขึ้น
แน่นอน เธอไม่ลืมว่าเคยกินทาโก้กับซอสเผ็ดจากรถอาหารกับแดเนียลในคราวก่อน ย้อนกลับไปในตอนนั้น แดเนียลคิดว่าเธอคงจะอยู่ได้อีกไม่นาน ในสายตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
อันที่จริงเธอคิดว่าชีวิตของเธอก็จะจบลงไปแล้วเช่นกัน แต่สุดท้ายทุกอย่างก็เปลี่ยนไป
“แมดดี้ ร่างกายเธอฟื้นตัวดีแล้วหรือยัง?” แดเนียลถามด้วยความเป็นห่วง
มาเดลีนยิ้มให้เขาเล็กน้อย “อย่ากังวลไปเลย ตอนนี้ฉันสบายดีแล้ว”
“แมดดี้ เธอทำถูกแล้ว! เมื่อสองวันก่อน ฉันเห็นข่าวเชิงลบมากมายเกี่ยวกับบริษัทวิทแมน นั่นเป็นสิทธิ์ของเธอที่จะทำลายมัน เจเรมี่ทำสิ่งเหล่านั้นทั้งหมดให้กับเธอในตอนนั้น ในตอนนี้ เขาสูญเสียชื่อเสียงและอำนาจของเขา และเธอกับลูก…”
เอวาหยุดตัวเองเมื่อเธอพูดถึงเรื่องนี้
“ฉันขอโทษ แมดดี้ มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด ฉันไม่ควรพูดถึงเรื่องนั้น”
“ไม่เป็นไรเลย” มาเดลีนยิ้ม “อันที่จริง ลูกคนแรกของฉันยังไม่ตาย”
“อะ อะไรนะ?” เอวาตกใจมาก
แดเนียลก็แปลกใจเช่นกัน “ลูกของเธอยังไม่ตายเหรอ?”
“ใช่” มาเดลีนพยักหน้าและถอนหายใจ “แต่ตอนนี้ ฉันไม่รู้ว่าลูกของฉันอยู่ที่ไหน เมเรดิธซ่อนเขาเอาไว้”
“อะไรนะ? เมเรดิธทำแบบนั้นได้ยังไงกัน?” เอวาเริ่มอยากรู้ เมื่อเธอกำลังจะสาปแช่งเมเรดิธ สายตาของเธอจับจ้องไปที่บางสิ่งที่อยู่ข้างหลังมาเดลีน จากนั้นเธอก็วางส้อมลงและยืนขึ้นอย่างโกรธเคือง เธอเริ่มตะโกนไปข้างหลังมาเดลีนว่า “นายหาเราเจอได้ยังไง แล้วนายมาทำอะไรที่นี่?”