บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 497

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 497

ดวงตาของเมเดลีนลุกเป็นไฟในขณะที่เธอกำหมัดแน่น น้ำเสียงของเธอฟังดูมั่นคง “ลิลลี่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับนายแม้แต่น้อยเลย เจเรมี่! หยุดความคิดเพ้อฝันของนายสักทีเถอะ!”

การควบคุมอารมณ์ของเธอลดลงขณะที่เธอต่อสู้เพื่อปฏิเสธ “นั่นเป็นเพราะนายทำร้ายฉันมามาก นายมันสารเลว ฉันได้มอบตัวเองให้เฟลิเป้ไปแล้ว เพราะเขาเป็นแสงสว่างเพียงดวงเดียวในความมืดที่นายได้พาฉันเข้าไป!”

เมเดลีนกำลังรู้สึกได้ถึงสายตาของเจเรมี่ที่จ้องมองอย่างมืดมนมากขึ้นเรื่อย ๆ

“ลิเลียนเป็นลูกสาวของเฟลิเป้และฉันต่างหาก เธอจะไม่มีวันมีคนแบบนายเป็นพ่อ เพราะฉะนั้น หยุดคิดจะจับลิลลี่ให้เป็นลูกของนายได้แล้ว!”

ด้วยเหตุนี้ เมเดลีนจึงยกมือขึ้นแล้วผลักตัวชายที่อยู่ตรงหน้าเธอให้ออกห่างออกไป

โดยที่ไม่รู้ตัว ขาของเขาก็เหมือนจะไร้กระดูก เจเรมี่รู้สึกว่าตัวเองเดินโซเซไปข้างหลังเมื่อถูกแรงผลัก

จากนั้นเมเดลีนหยิบกระเป๋าของเธอ แล้วออกจากคฤหาสน์ไปโดยไม่มองกลับมาอีกเลย

ขณะที่เธอกำลังนั่งรถแท็กซี่กลับบ้าน จิตใจของเมเดลีนก็เริ่มดื่มด่ำไปกับความทรงจำอันแสนทรมานที่ผ่านมา…

เมื่อนึกถึงร่างที่อ่อนแอของเธอในตอนนั้น เมเดลีนจำได้ว่าเธอได้ขอให้เอวาช่วยพาเธอไปที่สถานที่จัดงานหมั้นของเจเรมี่กับเมเรดิธ

หัวใจของเธอเจ็บปวด แต่เธอสามารถรับมือกับคำพูดที่เย็นชาของผู้ชายที่เธอรัก และความเกลียดชังของพ่อแม่สุดที่รักของเธอได้ด้วยรอยยิ้ม จนกระทั่งเธอทนไม่ไหวอีกต่อไป

เธอมั่นใจเลยว่าเธอจะต้องเสียชีวิตในสถานที่จัดงานหมั้นในตอนนั้นอย่างแน่นอน และเธอไม่คาดหวังว่า เจเรมี่จะทำตัวไม่ตรงกับนิสัยของเขาที่เคยเป็น ด้วยการรีบเข้ามาอุ้มเธอและถามเธอว่าเป็นอะไรไป

เธอถึงกับหมดสติไปหลังจากได้ยินประโยคเหล่านั้น

เธอแค่คิดว่าตอนนั้นเธอคงจบชีวิตลงแล้ว

แต่เธอก็ยังกลับตื่นขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้เธออยู่ในโรงพยาบาลชั้นหนึ่งของเมืองเอฟ พร้อมด้วยเฟลิเป้ วิทแมน ที่ทั้งเป็นสุภาพบุรุษและสง่างามซึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

เขาได้ช่วยชีวิตเธอ และต่อลมหายใจที่กำลังจะตายของเธอขึ้นมา

ในโรงพยาบาลชั้นหนึ่งของเมืองเอฟ เมเดลีนได้รับการผ่าตัดเอาเนื้องอกออก การผ่าตัดนั้นค่อนข้างประสบความสำเร็จ และเมเดลีนก็ไม่ตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิตอีกต่อไป

ขณะที่เธอฟื้นกลับมามีชีวิตต่อ แต่หัวใจของเธอก็ได้รู้สึกว่ามันแตกสลายไปหมดแล้ว การถูกโจมตีจากความทรงจำของเธอ ทำให้ชีวิตของเธอคล้ายดั่งใช้ชีวิตอยู่ในนรก

หลังจากนั้น วันหนึ่งหมอก็ได้มาบอกกับเธอว่า เธอท้อง

การมีลิเลียนน้อยทำให้เมเดลีนมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง และเธอก็สามารถผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดนั้น โดยมีเฟลิเป้คอยอยู่เคียงข้างเธอมาตลอด

ความทรงจำเหล่านั้นกำลังจะจบลงอย่างช้า ๆ โดยที่เมเดลีนจ้องมองอย่างแน่วแน่ไปยังทิวทัศน์ยามค่ำคืนนอกหน้าต่าง

เธอจะตัดความสัมพันธ์ทั้งหมด ที่เธอเคยมีกับผู้ชายที่น่าขยะแขยงคนนั้นซึ่งทำร้ายเธอ ออกไปอย่างเด็ดขาด!

…

เมเดลีนได้มาถึงคฤหาสน์ตั้งแต่เช้าตรู่ในทุกวัน เพื่อเตรียมอาหารเช้าให้แจ็คสัน ก่อนจะไปส่งเขาที่โรงเรียนอนุบาล

ส่วนเจเรมี่จะออกมาตรงเวลา เพื่อมารอรับเมเดลีนอยู่นอกร้านในตอนเย็น เพื่อที่ตอนเย็นพวกเขาจะได้ไปรับแจ็คสัน และกลับไปที่คฤหาสน์เพื่อทำอาหารเย็นทานด้วยกัน

เมเดลีนจะเป็นคนพาแจ็คสันออกไปเดินเล่นหลังอาหารเย็นเสมอ หลังจากเดินเล่นกันเสร็จแล้วพวกเขาจะกลับไปที่คฤหาสน์พร้อมกับเจเรมี่ทุกครั้ง

เมเดลีนจะกลับไปก็ต่อเมื่อแจ็คสันอาบน้ำและเข้านอนเรียบร้อยแล้วเท่านั้น

เมเดลีนยังคงเฉยเมยเมื่อพูดถึงเจเรมี่ แต่แค่นี้เขาก็พอใจมากพอแล้ว

เขาไม่มีข้อแก้ตัวหรือวิธีการอื่น ๆ ในการติดต่อเมเดลีนได้มากไปกว่านี้แล้ว ดังนั้นเขาจึงเห็นว่าสิ่งที่เขามีในตอนนี้เป็นของขวัญอันยิ่งใหญ่จากสวรรค์

ในเวลาเดียวกัน เจเรมี่ก็ได้รับหมายศาล

บริษัท วิทแมนจะถูกจ่ายค่าปรับเป็นจำนวนมหาศาล สำหรับการหยุดทำโครงการกับพันธมิตรอย่างบริษัท อาร์เอส และบริษัทในอเมริกาใต้

แม้ว่าเงินจำนวนนี้ควรจะได้รับการจัดการโดยฝ่ายการเงินของบริษัทวิทแมน แต่ด้วยไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่งมันก็ต้องมาจบลงที่มือของอาวุโสวิทแมน

เมื่อไม่สามารถชำระหนี้ทั้งหมดได้ คฤหาสน์วิทแมนจึงถูกขายทอดตลาด