บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 512

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 512

เมเดลีนพบสถานที่ดังกล่าวอย่างรวดเร็ว เนื่องจากที่นั่นอยู่ห่างออกไปเพียงร้อยเมตร

บ้านที่อยู่ตรงหน้าเธอดูทรุดโทรมราวกับว่ามันเป็นบ้านที่ไม่มีคนอยู่อาศัย แต่มันยังมีแสงลอดผ่านออกมาจากภายในบ้านอยู่ด้วย

เมเดลีนเดินไปที่หน้าต่าง และมองลอดเข้าไปข้างใน เธอเห็นแจ็คสันนั่งอยู่บนม้านั่งเล็ก ๆ ขณะที่จอห์นนั่งสูบบุหรี่อยู่ข้าง ๆ คอยคุมตัวเขาไว้ ด้านข้างจอห์นมีมีดผลไม้วางอยู่

แน่นอนว่าพวกเขาคือผู้อยู่เบื้องหลัง

เมเดลีนกำหมัด เธอจ้องมองใบหน้าของแจ็คสันด้วยสายตาที่เป็นกังวล

เด็กน้อยดูไม่เกรงกลัวอะไร เขานั่งกระดิกเท้าขณะแทะแอปเปิ้ล ดูเหมือนว่าเขากำลังคุยกับจอห์นเกี่ยวกับอะไรบางอย่าง

สถานการณ์ดูผิดปกติไปเล็กน้อย แต่เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ไม่น่าแปลกใจเช่นกัน เพราะว่าแจ็คสันเป็นเพียงเด็กอายุ 6 ขวบเท่านั้น

เมเดลีนครุ่นคิดเงียบ ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ ขณะที่เธอกำลังจะเคาะประตู ใบหน้าของเจเรมี่ก็ผุดขึ้นมาในใจของเธอ

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาพิมพ์ข้อความส่งให้เจเรมี่ จากนั้นเธอก็เดินไปยังหน้าประตู

ทันใดนั้น เมเดลีนก็รู้สึกได้ว่ามีคนเดินเข้ามาจากด้านหลังของเธอ

ขณะที่เธอกำลังจะหลบซ่อนตัว ชายคนนั้นก็คว้าเอวเธอไว้

ผู้ชายคนนั้นเอามือปิดปากเธอเพื่อป้องกันไม่ให้เธอกรีดร้อง

กลิ่นที่คุ้นเคยแตะเข้ากับปลายจมูกของเมเดลีน เธอรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นที่ปกคลุมไปรอบตัวเธอ

เมเดลีนเงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจ จ้องมองใบหน้าเรียวภายใต้แสงสลัว

“ชู่วว ฉันเอง”

เธอได้ยินเสียงกระซิบอันแสนอบอุ่นของเจเรมี่

เมเดลีนชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะดื้นออกจากมือแกร่ง

“อย่าขยับ มีคนกำลังมา” เขากระซิบเบา ๆ ก่อนจะถอยกลับไปซ่อนหลังกำแพงบ้าน โดยมีเมเดลีนอยู่ในอ้อมแขนของเขา

ด้านบนของพวกเขามีหน้าต่างอยู่ เมเดลีนเงยหน้าขึ้นมองเห็นโรสลากกระเป๋าเดินทางเข้ามาในบ้าน

จอห์นกล่าวทักทายอย่างเร่งรีบ นัยน์ตาของทั้งสองคนเผยให้เห็นถึงความโลภ

“ฮ่าฮ่าฮ่า… เรารวยแล้ว! คราวนี้ล่ะ เรารวยจริง ๆ!” จอห์นดูมีความสุดมาก เขายิ้มปากกว้างจนเกือบถึงหู

โรสเดินไปหาแจ็คสัน แล้วเท้าสะเอว “เจ้าเด็กตัวเหม็น แกมีค่ามากจนฉันคาดไม่ถึง”

เธออยากจะบีบหน้าแจ็คสัน แต่แจ็คสันเอนตัวหนีเธอด้วยท่าทางรังเกียจ

“โธ่เว้ย! ไอ้เด็กเวร! ฉันจะไว้ชีวิตแกอีกสักพัก จากนั้นฉันจะส่งแกกับนังสารเลวที่ให้กำเนิดแกไปลงนรก เพื่อล้างแค้นให้กับลูกสาวของฉัน!”

เมื่อได้ยินดังนั้น สายตาของเจเรมี่ก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้น เขาจ้องมองคนสองคนที่กำลังเปิดกระเป๋าเดินทาง เขาคิดได้แล้วว่าควรรับมือกับคนพวกนั้นอย่างไร

ความสนใจของเขากลับมาอยู่ที่ผู้หญิงในอ้อมกอดอีกครั้ง

ในตอนนี้ เมเดลีนไม่ได้ดิ้นรนหรือขัดขืน เธอยอมให้เขากอดเธอไว้ในอ้อมแขน หลังของเธอแนบกับหน้าอกแกร่งของเขา แม้ว่าจะเสื้อคลุมของเธอคั่นกลางระหว่างพวกเขา แต่เขาก็ยังรู้สึกถึงความอบอุ่นของเธอ

เจเรมี่ยกยิ้มมุมปาก สายตาที่เย็นชาของเขาเริ่มอ่อนโยนขึ้นในทันที

เขาอดไม่ได้ที่จะเขยิบตัวเข้าใกล้เมเดลีนมากขึ้น เขารู้สึกเพลิดเพลินที่ได้ใกล้ชิดกับเธอในช่วงเวลาที่ยากลำบากเช่นนี้

เมเดลีนไม่ได้สังเกตเห็นความแปลกประหลาดของเจเรมี่ เธอมองดูเหตุการณ์ภายในบ้าน เธอพร้อมที่จะติดต่อกับโรสด้วยโทรศัพท์มือถือของเธอและแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง แต่เธอกลับถูกเจเรมี่หยุดไว้ ด้วยเสียงที่ลึกล้ำ น่าดึงดูด และเซ็กซี่ของเขาซึ่งลอดผ่านหูของเธอ

“ลินนี่ อย่าหุนหันสิ เธอเห็นถังน้ำมันสองถังตรงนั้นไหม?” เขาเตือนสติเธอ น้ำเสียงที่ผิดปกติของเขาดึงความสนใจของเธอ

เมเดลีนทำตามคำแนะนำของเขา และมองไปที่ทิศทางที่เขาบอก แน่นอนว่ามีน้ำมันเบนซินสองถังอยู่ที่มุมห้อง จู่ ๆ เธอก็รู้สึกไม่ดี “คุณคิดว่าพวกเขาจะจุดไฟมันไหม?”

“พวกเขาคงพยายามล่อให้คุณเข้าไปในบ้านโดยใช้แจ็คเป็นตัวประกัน พวกเขาจะได้จัดการกับทั้งคุณและแจ็คได้ในครั้งเดียว” น้ำเสียงของเจเรมี่ดูนิ่งสงบ แต่เขากลับกอดเธอไว้แน่น และให้คำมั่นสัญญาอย่างนุ่มนวล “แต่ผมจะไม่ปล่อยให้พวกเขาทำร้ายภรรยาและลูกของผม”

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ เมเดลีนก็ตระหนักได้ถึงท่าทางที่ไม่ถูกต้องของเธอกับเจเรมี่ เธออยากจะผลักเขาออกไป แต่จู่ ๆ เจเรมี่กลับปล่อยเธอและหันตัวกลับไป

หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะอย่างควบคุมไม่ได้ ขณะที่เธอเอื้อมมือออกไปจับเขาตามสัญชาตญาณ “เจเรมี่ คุณคิดจะทำอะไร?”