บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 523
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 523
สายตาของผู้อาวุโสวิทแมนดูจริงจัง
เมเดลีนใจเต้นแรง เธอถามคำถามด้วยความสงสัย “ความจริงของเรื่องทั้งหมดเหรอคะ? คุณปู่ ท่านกำลังพูดถึงเรื่องอะไรคะ?”
ผู้อาวุโสวิทแมนส่งยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน “เด็กโง่ ความจริงที่ว่าฉันไม่ได้เป็นคนตัดสินใจให้เจเรมี่แต่งงานกับเธอ”
“…” เมเดลีนตกตะลึง “คุณปู่ คุณกำลังพูดเรื่องอะไร คุณไม่ใช่เหตุผลหลักที่เจเรมี่แต่งงานกับฉันในตอนนั้นหรอกเหรอ…”
“ไม่” ผู้อาวุโสวิทแมนไข้ข้อข้องใจของเมเดลีน “เป็นคนอื่นต่างหาก เขาเป็นคนขอให้ฉันไปเป็นเจ้าภาพการแต่งงานระหว่างเธอกับเจเรมี่”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เมเดลีนก็รู้สึกสับสนมากขึ้น “ใครคะ? คุณปู่ คนคนนั้นคือใคร?”
“เจเรมี่”
“…” ดวงตาของเมเดลีนเบิกกว้างอย่างไม่เชื่อ “เจเรมี่? เป็นไปได้ยังไง? เขาจะอยากแต่งงานกับฉันได้ยังไง?”
“เพราะไอ้บ้านั่นมันชอบเธอไงล่ะ แต่เขากลับหยิ่งผยองไม่ยอมรับความจริง”
“…”
เมเดลีนรู้สึกสับสนเมื่อได้ยินความจริงนี้
ย้อนกลับไปเมื่อครั้งที่เธอกับเจเรมี่แต่งงานกัน ทุกคนในเกลนเดลรู้ดีว่าผู้อาวุโสวิทแมนเป็นคนบงการการแต่งงานนี้
ผู้อาวุโสวิทแมนกำลังบอกเธอว่า เขาไม่เคยบังคับเจเรมี่ให้แต่งงานกับเธอ
กลับเป็นเจเรมี่ที่เป็นคนขอให้จัดงานแต่งขึ้น!
“เมเดลีน ฉันรู้ว่ามันไม่ง่ายที่จะเชื่อเรื่องนี้ แต่ฉันไม่ได้โกหกเธอ”
เมื่อเขาพูดจบ ชายชราก็ยืนขึ้นช้า ๆ และมองดูท้องฟ้ายามเย็น
“ในวันนั้น เจเรมี่มาที่ห้องทำงานเพื่อตามหาฉัน เขาพูดกับฉันว่า ‘คุณปู่ ผมต้องการแต่งงานกับเมเดลีน’ ฉันถามเขาว่าทำไมเขาถึงอยากแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาไม่ได้ชอบ ตอนนั้นเขาไม่ตอบอะไรฉัน แต่ใบหน้าเขากลับแดงพอ ๆ กับแสงพระอาทิตย์ตกยามเย็นในตอนนี้เลย”
หลังจากฟังเรื่องที่คุณปู่เล่าอย่างเงียบ ๆ แล้ว เมเดลีนก็ดึงสติตัวเองกลับคืนมา “ปู่กำลังพยายามบอกฉันว่า ในตอนนั้นเจเรมี่ชอบฉันจริง ๆ เหรอคะ?”
“ไม่มีผู้ชายคนไหนยอมมีลูกกับผู้หญิงที่พวกเขาไม่ได้รักหรอก และไม่มีผู้หญิงคนไหนเต็มใจที่จะดูแลลูก ๆ ของผู้ชายที่เธอไม่ได้รักเหมือนกัน” ผู้อาวุโสวิทแมนหันหลังกลับ และตบที่ไหล่ของเมเดลีนเบา ๆ
“เมเดลีน ฉันไม่ได้พยายามปกป้องเจเรมี่ ต่อให้ฉันจะปกป้องเขามากแค่ไหน แต่สิ่งที่เขาทำกับเธอก็ไม่สามารถลบล้างได้ ฉันแค่คิดว่าเธอมีสิทธิ์ที่จะรู้ความจริง ในขณะที่ฉัน ไม่รู้ว่าทำไมเจเรมี่ถึงไม่อยากยอมรับว่าเขามีความรู้สึกดี ๆ กับเธอ แต่ฉันบอกได้เลยว่าเขาจริงใจกับเธอ”
ทันทีที่ท่านปู่พูดเสร็จ ร่างสูงของเจเรมี่ก็ปรากฏขึ้น
ภายใต้แสงตะวันยามอัสดง เขามองดูเธอจากระยะไกล ในขณะที่เธอเองก็มองตอบเขาโดยไม่พูดอะไร
ผู้อาวุโสวิทแมนมองเห็นเจเรมี่เช่นกัน แต่เขาเมินเฉย และยังคงพูดกับเมเดลีนต่อด้วยความอดทนและใจดีว่า “เพราะมันเป็นความเข้าใจผิด ไม่ว่าจะเร็วหรือช้า เธอก็ควรได้รับรู้ความจริง ฉันเชื่อว่าวันหนึ่ง เธอจะสัมผัสได้ถึงความจริงใจของเจเรมี่ที่มีต่อเธอ”
เมื่อผู้อาวุโสวิทแมนพูดจบ เขาก็หันหลังจากไป
เมเดลีนเดินจากมาด้วยท่าทีที่นิ่งสงบ แต่พายุกลับพัดโหมกระหน่ำอยู่ภายในหัวใจของเธอ
เธอจำตอนที่เจเรมี่บีบคางของเธอ และพูดพร้อมกับยกยิ้มอย่างชั่วร้ายว่า “เมเดลีน เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าฉันทำแบบนี้กับเธอ เพียงเพราะฉันกลัวคุณปู่?”
เขายังกล่าวอีกว่า “เมเดลีน ฉันจะเล่าเรื่องนี้ให้เธอฟังตั้งแต่ต้นจนจบ ฉัน เจเรมี่คนนี้ คนที่ตัดสินในเริ่มต้นและยุติการแต่งงานครั้งนี้ เธอคิดว่าเธอจะได้เป็นภรรยาของฉันจริง ๆ เพียงเพราะเธอนอนกับฉันเหรอ? เธอไม่ไร้เดียงสาไปหน่อยเหรอ?”
เมเดลีนตระหนักได้ เมื่อคำพูดของเขาสอดคล้องกับคำพูดของท่านปู่
ดูเหมือนว่าตอนนี้เธอจะเข้าใจความหมายเบื้องหลังสองประโยคที่เจเรมี่พูดในตอนนั้น
การแต่งงานของพวกเขาไม่ได้เกิดจากความต้องการของผู้อาวุโสวิทแมน
เจเรมี่ต่างหากที่เป็นคนกำหนดมันด้วยตัวเอง!
เป็นเพราะเขาชอบเธอเหรอ?