บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 562

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 562

อีวอนดึงคาเลนเอาไว้และแสร้งทำหน้ากังวลใจ แต่เธอกลับยิ้มเยาะในใจ

เธอรู้ดีกว่าคาเลนจะสร้างปัญหาให้เมเดลีน อย่างไรก็ตามสุดท้ายพวกเธอก็มาถึงโรงพยาบาล

คาเลนรู้ถึงอาการป่วยของเมเดลีนผ่านการเช็คข่าวสารบนอินเทอร์เน็ต

หลังจากที่ได้รู้รายละเอียดเกี่ยวกับอาการของเธอแล้ว คาเลนก็หัวเราะออกมา “ฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่านังสารเลวนั่นจะสูญเสียความทรงจำไปจริง ๆ ไม่แปลกใจเลยที่ก่อนหน้านั้นเธอทักทายฉันในฐานะ ‘คุณแม่’ อย่างสุภาพ เธอกลับมาอยู่ในสภาพที่โง่เขลาอีกแล้วสินะ!”

คาเลนรู้สึกว่าโอกาสของเธอมาถึงแล้ว เธอรีบกลับไปเก็บของและออกจากบ้าน จากนั้นเธอตรงไปที่เรือนหอของเจเรมี่และเมเดลีน

เมื่อเธอลงจากรถแท็กซี่ เธอก็สังเกตเห็นเจเรมี่ขับรถออกจากวิลล่า

ส่วนเมเดลีนกำลังทำความสะอาดร่างของผู้อาวุโสอย่างพิถีพิถันและห่มผ้าให้เขา

เธอได้ยินเสียงกริ่งประตูดังขึ้นในขณะที่เธอกำลังจะเอ่ยปากพูดกับผู้อาวุโส

เธอเปิดประตูออกและพบว่าทั้งคาเลนและอีวอนยืนรออยู่ที่หน้าประตูบ้าน

“คุณแม่?” เมเดลีนเรียกเธออย่างสุภาพ “มาทำอะไรที่นี่คะ?”

คาเลนกลอกตามองเมเดลีน “บ้านหลังนี้เป็นของลูกชายฉัน ในฐานะที่แม่เป็นของเขา ฉันมาที่นี่เมื่อไหร่ก็ได้ที่ฉันต้องการ! ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะอยู่ที่นี่กับอีวอน การที่เธอคอยรับใช้ผู้อาวุโส เธอก็ควรจะรับใช้อีวอนและฉันด้วย”

อีวอนเลิกคิ้วขึ้นแล้วพูดว่า “เมเดลีน ทำไมเธอยังมายืนเฉยแบบนี้ล่ะ? ยกกระเป๋าของพวกเราขึ้นมาและจัดหาห้องให้พวกเราสองคนซะ!”

อีวอนเดินกระแทกไหล่ของเมเดลีนผ่านเข้ามาในบ้านอย่างเย่อหยิ่ง

เมเดลีนละสายตาจากทั้งสองคนไปยังกระเป๋าใบใหญ่สองใบที่อยู่หน้าประตู

“ว้าว บ้านหลังใหญ่มาก สวยมาก!” อีวอนรู้สึกประทับใจทันทีที่เธอเข้ามา เธอต้องการที่จะครอบครองบ้านหลังนี้ โดยคิดว่าผู้หญิงอย่างเมเดลีนไม่เหมาะกับเจเรมี่

คาเลนเคยแวะมาที่นี่สองสามครั้ง ดังนั้นเธอจึงไม่ประหลาดใจนัก เธอทรุดตัวลงบนโซฟาอย่างสบายใจเฉิบ และรู้สึกสบายใจเมื่อเห็นเมเดลีนลากกระเป๋าเดินทางของเธอเข้ามา

เธอต้องทนทุกข์ทรมานมายาวนาน นับตั้งแต่เมเดลีน ‘กลับมา’

เมื่อเธอรู้ว่าเมเดลีนสูญเสียความทรงจำ เธอจึงตั้งใจที่จะใช้โอกาสนี้ระบายความคับข้องใจของเธอ และเปลี่ยนเมเดลีนกลับไปเป็นคนรับใช้ที่โง่เขลาของเธอ

“เมเดลีน ไปทำความสะอาดห้องสองห้องเดี๋ยวนี้ และเตรียมชุดเครื่องใช้ประจำวันใหม่ทั้งสองชุด” คาเลนสั่ง

เมเดลีนครุ่นคิดขณะจ้องมองคาเลนและอีวอน จากนั้นเธอก็หมุนตัวกลับและมุ่งหน้าขึ้นไปชั้นบน

เฮอะ! อีวอนหัวเราะลั่นเมื่อเห็นเมเดลีนเดินขึ้นไปตามคำสั่ง “ฮ่าฮ่า รู้สึกดีจังค่ะ ป้าคาเลน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านังสารเลวนั้นจะยอมทำแบบนี้!”

“ฮึ! ทั้งหมดเป็นเพราะเธอบังอาจไม่เชื่อฟังฉัน! ตอนนี้ฉันจะพิสูจน์ให้เธอเห็นว่าใครกันแน่ที่เป็นเจ้านาย!” คาเลนยิ้มเมื่อเธอเห็นถังขยะข้างโต๊ะกาแฟ

ผ่านไปครู่หนึ่ง เมเดลีนกลับมาที่ห้องโถงด้วยรอยยิ้ม “ฉันทำความสะอาดห้องพักแขกให้แล้วนะคะ”

คาเลนเงยหน้ามองเธอ “เธอทำความสะอาดห้องพักแขกเสร็จแล้ว ฉันเดาว่าถึงเวลาที่เธอต้องทำความสะอาดห้องโถงแล้วล่ะ” คาเลนกล่าวขณะที่ยกขาของเธอขึ้นและเตะถังขยะตรงหน้าเธอ

ขยะที่มีเปลือกผลไม้รวมอยู่ในนั้น กระจัดกระจายไปทั่วพรมสีเทา

“ทำไมเธอยังนิ่งอยู่อีก? เมเดลีนรีบไปทำความสะอาดสิ” อีวอนพูด เอื้อมมือไปหยิบเปลือกแคนตาลูปก่อนจะโยนมันลงบนพื้น

“ฉันสั่งให้เธอทำความสะอาด เธอไม่พอใจเหรอ? เธอไม่อยากเป็นลูกสะใภ้ของฉันหรือไง? ทำความสะอาดเดี๋ยวนี้ ถ้าเธอยังอยากเป็นลูกสะใภ้ของฉัน!” คาเลนตะคอก จากนั้นเธอก็หยิบเปลือกส้มขึ้นมาแล้วโยนลงข้างขาของเมเดลีน

เมเดลีนที่นิ่งเงียบ เดินไปหยิบไม้กวาด

ทันใดนั้น ประตูก็เปิดออกพร้อมกับร่างของเจเรมี่ที่ปรากฏตัวขึ้น เขาเห็นคาเลนและอีวอนกินและทิ้งขยะบนพื้น ขณะที่เมเดลีนกำลังทำความสะอาด

เขารู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก “พวกคุณทำบ้าอะไรกัน?!”