บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 568
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 568
แต่เมเดลีนกลับเห็นด้วย “ตกลง ฉันจะไปกับคุณ”
“อา อ๊า อ๊าก!” ผู้อาวุโสอารมณ์เสียมากกว่าเดิม
เมเดลีนหันกลับมาและเดินไปหาเขา แววตาที่เฉียบคมของเธออ่อนลง “ฉันจะกลับมาเร็ว ๆ นี้นะคะ คุณปู่ไม่ต้องกังวล ฉันไม่ใช่เมเดลีนคนเดิมอีกต่อไปแล้ว”
แม้ว่าเธอจะปลอบโยน แต่ผู้อาวุโสก็ยังคงทำเสียงประท้วงด้วยสุดกำลังของเขา เขาต้องการหยุดเมเดลีนไว้
แต่เมเดลีนยังคงไปกับคนพวกนั้น
เฟลิเป้ชงชาดำที่เธอชอบ รอเธออยู่ที่วิลล่าซึ่งเขาซื้อไว้ในเขตชานเมือง
เมื่อเขาเห็นเมเดลีน เขาก็รินชาให้เธอด้วยท่าทีพิถีพิถัน เขามักมอบรอยยิ้มที่อ่อนโยนให้เธอเสมอ
“แมดดี้ นั่งลงและดื่มชาก่อนสิ ผมจะอธิบายให้คุณฟังว่าจะเกิดอะไรขึ้นเร็ว ๆ นี้”
เมเดลีนยิ้ม “ไม่จำเป็นหรอกค่ะ และฉันจะไม่ดื่มชาด้วย”
เฟลิเป้ตัวแข็งทื่อขณะที่ถือถ้วยเอาไว้ในมือ จากนั้นเขาก็มองไปที่เธออย่างเย็นชา
ในทางกลับกัน เมเดลีนยืนสงบนิ่งอมยิ้ม ดวงตาของเธอเป็นประกายด้วยความมั่นใจ “ฉันมาที่นี่ เพราะต้องการคุยบางอย่างกับคุณ”
เฟลิเป้รู้สึกว่าการจ้องมองของเมเดลีนดูคุ้นเคย เขายกยิ้มมุมปากและพูด “ว่ามาสิ”
…
อีกด้านหนึ่ง หลังจากที่เจเรมี่ส่งแจ็คสันไปโรงเรียนอนุบาลแล้ว เขาก็ไปที่บริษัทตัวแทนที่เชื่อถือได้เพื่อที่จะจ้างคนรับใช้
หลังจากที่เขากลับถึงบ้าน เขาก็พบว่าเมเดลีนได้จากไปแล้ว
ผู้ที่อาวุโสนั่งอยู่บนรถเข็นในสวนคนเดียว ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความโกรธในขณะที่เขายังคงทำเสียงประท้วง
เจเรมี่รีบไปหาคาเลนและอีวอนเพื่อถามพวกเขาว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ทั้งสองบอกว่าพวกเขาไม่รู้เรื่องใด ๆ
พวกเขาเห็นเพียงเมเดลีนออกไปพร้อมกับชายชุดดำสองคน
เจเรมี่ตรวจสอบกล้องวงจรปิดที่ประตูหน้า และเห็นว่าเมเดลีนถูกคนของเฟลิเป้พาตัวไป
ขณะที่เขากำลังจะออกไปตามหาเธอ เธอก็กลับมาโดยสวัสดิภาพ
เจเรมี่ดึงเธอเข้าไปกอด เขากอดเธอแน่นจนเธอแทบหายใจไม่ออก “ลินนี่ ดีจังที่คุณกลับมา”
เขารู้สึกโล่งใจ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความกังวลและความประหม่า
“เฟลิเป้สั่งให้คนของเขามาพาคุณไปใช่ไหม? เขาทำอะไรคุณหรือเปล่า? ทำไมเขาถึงปล่อยให้คุณกลับมา?”
หลังจากปล่อยเธอออกจากอ้อมกอด เจเรมี่ก็ถามด้วยความเป็นห่วง
เมเดลีนยิ้มอย่างอ่อนโยน “ฉันไม่เป็นอะไร เฟลิเป้ไม่ได้ทำอะไรฉัน เขาไม่ได้สร้างปัญหาให้ฉันด้วยค่ะ ฉันบอกว่าฉันต้องการกลับมาหาคุณ เขาจึงขอให้คนของเขามาส่งฉัน”
เจเรมี่รู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง เฟลิเป้ไม่น่าใช่คนใจดีขนาดนี้? แต่เขาก็ไม่ได้ถามเธอต่อ
เมเดลีนเดินไปเข็นรถเข็น เมื่อเห็นว่าผู้อาวุโสเองก็มีท่าทีสงบลงเช่นกัน
อีวอนที่อยู่อีกด้านหนึ่งพึมพำด้วยความไม่พอใจ “ป้าคาเลนคะ ผู้หญิงคนนี้แสดงเก่งมาก เธอแสร้งทำเป็นดูอ่อนแอต่อหน้าพี่เจเรมี่ แสร้งทำเป็นโง่เพื่อเอาเปรียบเขา”
หลังจากที่เธอพูดจบ อีวอนก็รู้สึกได้ถึงสายตาที่จ้องมองมาที่เธอ
จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นเมื่อเห็นเมเดลีนมองมาที่เธอ ในขณะเดียวกัน หัวใจของอีวอนก็เต้นแรงขึ้น
เมเดลีนหูดีเหรอ? อีวอนพูดเบามาก เธอได้ยินมันไหม?
เมเดลีนได้ยินสิ่งที่อีวอนพูด แต่เธอกลับไม่ได้สนใจอีวอนมากนัก เธอเดินผ่านและพาผู้อาวุโสเข้าไปในห้องรับแขก
ผู้อาวุโสเริ่มคร่ำครวญอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้โกรธเหมือนเมื่อก่อน
เมเดลีนเข็นรถเข็นไปที่เตียงแล้วปิดประตู
หลังจากที่เธอปิดประตู เธอหันกลับมามองผู้อาวุโสด้วยสายตาแปลก ๆ จากนั้นเธอก็เริ่มเดินเข้าไปหาเขาช้า ๆ