บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 631
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 631
มือของอีวอนหยุดชะงักทันทีที่ไฟสว่างวาบขึ้น
“เป็นเธอเองสินะ” น้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจดังมาจากด้านหลัง “แต่ก็นะ ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะทนอยู่เฉยไม่ไหวจนรีบลงมือแบบนี้”
“…”
อีวอนไม่เชื่อหูตัวเองเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย
เมื่อหันไปตามเสียงนั่นอย่างลนลาน เธอเห็นเมเดลีนย่างก้าวเข้ามาอย่างสง่างามพร้อมใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มอันไร้ที่ติ
“เมเดลีน ครอว์ฟอร์ด!”
อีวอนตกอยู่ในอาการมึนงงในขณะที่เมเดลีนค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้เธอ มือของเธอที่กุมหมอนไว้ถูกผลักจนมันกระเด็นออกไป
เธอรู้สึกตกตะลึงยิ่งขึ้นไปอีกเมื่อเห็นว่านายท่านอาวุโสวิทแมนขยับได้ เมื่อเธอหันไปมอง ดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวของเธอถูกสะกดด้วยรูปลักษณ์อันหลงใหลของเจเรมี่แทน!
อีวอนตะลึงงัน เธอไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองว่าชายหญิงคู่นี้อยู่ในห้องกับเธอ
แสงสว่างของความจริงค่อย ๆ เผยให้ว่าเธอเดินเข้ามาติดกับดักเต็มเปา!
เมเดลีนและเจเรมี่เป็นคนวางกับดักนี้เอง พวกเขาแค่รอให้เหยื่ออย่างเธอเข้ามาติดเบ็ดก็เท่านั้น!
อีวอนทำตัวไม่ถูก แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอใส่หน้ากากและตัวจริงของเธอยังไม่ถูกเปิดเผยจนหมด เธอจึงสงบลงเพราะรู้ว่าเธอยังมีโอกาสหนีรอดไปได้อยู่
เมื่อคิดได้เช่นนั้น อีวอนหันหลังวิ่งตรงไปที่ประตู
เมเดลีนยืนขวางทางเธออยู่ ดังนั้นเธอจึงยกมือขึ้นมาเพื่อผลักอีกฝ่ายออกไปอย่างแรง
แต่อย่างไรก็ตาม เมเดลีนหลบได้อย่างรวดเร็วและยกขาขึ้นมา
อีวอนที่ใจจดจ่ออยู่กับการหนีออกไปสะดุดขาเมเดลีนหน้าทิ่มพื้นเสียงดังสนั่น
“อ๊าก!” เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด และตะเกือกตะกายลุกขึ้นวิ่งอีกครั้ง โดยที่ไม่ได้สนใจความเจ็บปวดจากการที่เธอล้มเมื่อครู่นี้เลย ถึงกระนั้น เธอวิ่งไปเผชิญหน้ากับวินส์ตันที่ปรากฏตัวอยู่ตรงประตู
อีวอนผงะถอยหลังไปชนตู้เสื้อผ้าด้วยความตกตะลึง ขาของเธอหนักอึ้งราวกับว่ามีเหล็กแผ่นหนามาถ่วงขาเธอไว้
มันเป็นกับดักจริง ๆ ด้วย!
เธอเข้ามากินเบ็ดเต็ม ๆ เลย!
“เกิดอะไรขึ้น? เสียงดังอะไรกันกัน? นี่มันค่ำมืดดึกดื่นแล้วนะ นายท่านอาวุโส คุณกำลังทำอะไรอยู่?” คาเลนเดินมาพร้อมเสียงที่ไม่พอใจขณะขยี้ตาที่พร่ามัว
ความงัวเงียหายไปในพริบตาเมื่อเห็นวินส์ตันยืนอยู่ตรงหน้า “วิน? คุณไม่ได้บอกว่าจะเดินทางไปทำงานที่อื่นหรอกเหรอ? ฉันคิดว่าคุณจะกลับมาอีกสองวันซะอีก? แล้วทำไมคุณถึง…”
ขณะกำลังพูด สายตาของเธอพลันกันไปเห็นเมเดลีนที่ยืนอยู่กลางห้อง
“เมเดลีน ครอว์ฟอร์ด? แกมาทำอะไรที่นี่กลางดึกแบบนี้? แล้วทำไมเจ้าหน้าที่ตำรวจถึงได้ปล่อยตัวแกออกมาเร็วขนาดนี้? ฉันขอเดาว่าพ่อแม่ของแกคงจะติดสินบนเจ้าหน้าที่ล่ะสิท่า หา?” คาเลนหัวเราะเยาะ สายตาของเธอมีแต่ความแค้นที่ลุกโชนอยู่ จากนั้นเธอหันไปต่อว่าเธอให้วินส์ตันฟัง “คุณรู้อะไรไหม วิน? นังผู้หญิงคนนี้มันยอมรับสารภาพด้วยตัวเองแล้วว่าเมื่อเช้านี้ที่…”
“ลินนี่ไม่ได้ทำอะไรผิดกฎหมาย เพราะฉะนั้นการที่เธอถูกปล่อยตัวออกมาก็ไม่แปลกอะไร?” เสียงที่เรียบเฉยดังก้องไปทั่วห้อง
คาเลนตกตะลึง
เธอพลันเข้ามาในห้องและเห็นเจเรมี่ที่กำลังปกป้องเมเดลีนอยู่ด้านใน
เธอกำลังจะอ้าปากปลดปล่อยความเดือดดาลออกมา แต่ทันใดสายตาของเธอเหลือบไปเห็นผู้หญิงอีกคนที่ยืนพิงตู้เสื้อผ้าอยู่
หญิงสาวคนนี้แต่งเหมือนกับเมเดลีน แถมยังมีส่วนสูงที่ใกล้เคียงกันด้วย
“ใครกัน?” คาเลนชี้นิ้วไปที่อีวอน
เมเดลีนเลิกคิ้วอันสวยงามของเธอขึ้นพลางตอบคำถามอย่างเยือกเย็น “นี่ก็คือผู้หญิงที่ทำร้ายคุณและขโมยเครื่องเพชรของคุณไป”
“อะไรนะ?” คาเลนตกตะลึงในขณะที่จ้องมองไปที่เมเดลีน “แต่ว่าคนที่ทำร้ายฉันก็คือ…”