บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 703

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 703

เมเดลีนไม่เคยเห็นเฟลิเป้เป็นแบบนี้มาก่อน เธอคิดว่ามันอาจเป็นเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนเช้า

เธอมองเห็นการแสดงความหวงแหนอย่างแรงในดวงตาสีแดงก่ำของเขา

มันทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจมากที่เขากอดเธอเอาไว้แนบชิด

“เฟลิเป้ อย่าดื่มเยอะเกินไปสิ มาคุยกันก่อน” เธอพูดขณะที่พยายามจะหนีจากอ้อมกอดของเขา ถึงอย่างนั้นขณะที่ความคิดนี้ผุดขึ้นในหัวของเธอ เฟลิเป้ก็มองผ่านเธอและวางมือบนหลังศีรษะของเธอ

เขาโน้มตัวไปข้างหน้า ใบหน้าของเขาดูมึนเมาภายใต้แสงสลัวของโคมระย้า นอกจากนี้ ดวงตาเรียวของเขาลืมขึ้นเล็กน้อยด้วยความมึนงงราวกับว่าเขาอยู่ในภวังค์ขณะที่เขาเข้าใกล้เมเดลีนอย่างช้าๆ

เมเดลีนเบือนหน้าหนีเมื่อสัมผัสได้ว่าเฟลิเป้กำลังจะจูบเธอ

เฟลิเป้ขมวดคิ้วเมื่อไม่ได้รับการตอบรับใด ๆ และหันหน้าเมเดลีนเพื่อบังคับให้เธอมองมาที่เขา

“เฟลิเป้ คุณเมาแล้วนะ…”

“เอวลีน รู้ไหม ว่าผมชอบคุณมากแค่ไหนตอนที่ผมเห็นคุณ?”

เมเดลีนตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำสารภาพของเฟลิเป้

ในช่วงสามปีที่ผ่านมา เธอสัมผัสได้ถึงความรักที่เฟลิเป้มีต่อเธออย่างชัดเจน แต่เขาไม่เคยบอกเธอว่าเขารักเธอมากแค่ไหน

เธอจำคำสัญญาที่ให้ไว้กับเฟลิเป้ได้ หลังจากที่เธอหาทางแก้แค้นสำเร็จ เธอก็จะกลับไปเมืองเอฟกับเขา ที่ซึ่งพวกเขาจะใช้ชีวิตร่วมกันอย่างสงบสุข

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้…

เมเดลีนรู้สึกงุนงงเมื่อเฟลิเป้ดึงเธอเข้ามาใกล้ ลมหายใจของเขาซึ่งมีกลิ่นแอลกอฮอล์ปะปนพัดผ่านบนใบหน้าของเธอ ทำให้อุณหภูมิที่แก้มของเธอเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

“ผมเลือกที่จะเฝ้ามองคุณเงียบ ๆ และหวังว่าวันหนึ่งผมจะได้เข้าไปในหัวใจของคุณ ผมคิดว่าวันนั้นกำลังจะมาถึง แต่ตอนนี้ ผมรู้แล้วว่ามันยิ่งไกลออกไปกว่าเดิม”

เสียงทุ้มลึกของเขาคลุกเคล้าด้วยความผิดหวังและความทุกข์ใจ

เมเดลีนไม่รู้จะพูดอะไรกับเขาในช่วงเวลานั้น

เฟลิเป้ช่วยชีวิตเธอและให้โอกาสใหม่ในชีวิตของเธอ เขาเป็นคนให้โอกาสเธอมีชีวิตอยู่เพื่อที่เธอจะได้ล้างแค้นศัตรูของเธอโดยไม่สนใจอะไรในโลก

ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่เคยขออะไรตอบแทน

บางทีเขาอาจจะเห็นแก่ตัว แต่ความเห็นแก่ตัวนี้อาจเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงต้องการเก็บเธอไว้ข้างกาย

เฟลิเป้ก้มศีรษะลง แก้มอุ่น ๆ ของเขาวางลงไหล่ของเมเดลีน ในตอนนี้ เขาดูเหมือนเด็กไร้ที่พึ่งซึ่งต้องการการดูแล เขาพยายามมองหาความอบอุ่นและความสบายใจจากเธอ

“เอวลีน คุณคงต้องผิดหวังใช่ไหม? ที่ผมไปหาเจเรมี่ลับหลังคุณ และขอให้เขาเลิกมาเจอคุณ ผมรู้ว่าเขามองไม่เห็นมานานแล้วล่ะ แต่ผมไม่ได้พูดอะไรกับคุณ เพราะผมกลัวว่าคุณจะเป็นห่วงเขา และจะคอยดูแลเขา นั่นเป็นเหตุผลที่ผมต้องโกหกคุณ”

“เอวลีน คุณจะเกลียดผมไหม?” เขาถาม ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความยั่วยุอย่างระมัดระวัง

ราวกับว่าเขากังวลมากเกี่ยวกับสิ่งที่เธอคิดกับเขา

เมเดลีนส่ายหัว นอกจากความขัดแย้งแล้วก็ไม่มีอะไรข้างในหัวใจของเธอ “ฉันจะเกลียดคุณได้อย่างไรล่ะ? คุณช่วยฉันและช่วยให้ฉันลุกขึ้นยืนได้ เฟลิเป้ คุณมีตำแหน่งที่สำคัญในใจของฉันนะ”

“ตำแหน่งสำคัญ…” เฟลิเป้เงยหน้ามอง มีลางร้ายเผยขึ้นในแววตาเขา

เขายกมุมริมฝีปาก ขณะที่ตาพร่ามัวเริ่มมองชัดเจนขึ้น

อันที่จริงแล้ว เขาไม่ได้เมา

“เฟลิเป้ ฉันเข้าใจว่าทำไมคุณถึงทำแบบนั้น และฉันไม่ได้โทษคุณ”

เธอไม่ได้ต่อว่าเขา อีกทั้งเธอยังไม่มีสิทธิ์ต่อว่าเขา

เธอรู้สึกแปลกใจมาก

“เฟลิเป้ คุณเมาแล้ว คุณควรพักผ่อนได้แล้วนะ” เมเดลีนพยายามผลักเขาออกไปอีกครั้ง

“เอวลีน คุณอยู่ที่นี่กับผมได้ไหม แค่คืนนี้ก็ได้ ผมไม่อยากเสียคุณไป” เฟลิเป้จับมือเธอด้วยความหวาดระแวง

เมเดลีนยิ้มอย่างอ่อนโยน “ฉันจะช่วยพาคุณกลับห้อง”

เธอไม่ได้ตอบเขาโดยตรง แต่เฟลิเป้รู้ว่าเธอกำลังปฏิเสธเขาอยู่

อย่างไรก็ตาม เขาอนุญาตให้เธอช่วยพาเขากลับไปที่ห้องนอนของเขา

ในขณะที่เขาจับมือเธอไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

เมเดลีนได้รับโทรศัพท์จากแจ็คสันหลังจากที่เฟลิเป้อยู่บนเตียงแล้ว เขาถามเธอว่าเธอจะกลับบ้านเมื่อไหร่ พวกเขากำลังรอให้เธอมาอ่านนิทานก่อนนอนให้ฟัง