บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 746
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 746
แม้ว่าเฟลิเป้จะติดต่อหาเธอในตอนที่เธอไม่อยู่ แต่เมเดลีนก็ไม่ได้ติดต่อกลับไปเลยสักครั้ง
ทว่า เจเรมี่ยังคงเงียบหายไป
ราวกับว่าเขาเข้าใจว่าเธอต้องการอะไร และไม่มารบกวนเธออีก
ไม่กี่วันหลังจากที่เธอกลับมา เมเดลีนก็เข้าไปจัดการกับงานของเธอก่อนที่จะนำเช็คพร้อมลายเซ็นและเอกสารสองสามฉบับไปที่บ้านพักของเฟลิเป้
เมื่อเธอมาถึงก็ดูเหมือนว่าเฟลิเป้จะไม่อยู่ เมเดลีนเดินเข้ามาและพบกับเคธี่ที่นั่งเศร้าอยู่บนโซฟา ผิวของเธอดูแย่มากและดูเหมือนว่าในตอนนี้สภาพจิตของเธอก็กำลังย่ำแย่ไปด้วย
“เธอสบายดีไหม เคธี่?” เมเดลีนเดินเข้าไปถาม
เคธี่กลับมามีสติและรับรู้ว่าเมเดลีนมาที่นี่ “เธอมาที่นี่ทำไม เอวลีน? เฟลิเป้ออกไปแล้ว”
“เรียกฉันว่าอีวี่สิ เคธี่”
เคธี่ถามออกไปอย่างสับสน “ทำไมล่ะ?”
เมเดลีนส่ายหัวและยิ้มเล็กน้อย “พูดเรื่องของเธอเถอะ เป็นยังไงบ้างเคธี่? ทำไมเธอดูโทรมจัง?”
“หืม? ฉันสบายดีนี่” เคธี่ยิ้มอย่างไม่มีความกังวลใด
โอ้ เธอจะอยากให้ใครสักคนมาพูดคุยเรื่องปัญหาของเธอได้อย่างไร นอกจากนั้นเมเดลีนก็แทบจะไม่ใช่ทางเลือกที่ดีเท่าไหร่
นับตั้งแต่เฟลิเป้รู้ว่าเธอท้องและเธอแท้ง เขาก็ใช้วิธีลงโทษเธอทุกคืนด้วยกลิ่นอายของความโกรธที่ไม่มีสิ่งอื่นเจือปน
ทั้ง ๆ ที่ร่างกายของเธอยังไม่ฟื้นตัวจากการแท้ง
แม้ว่าเคธี่จะบอกว่าเธอสบายดี แต่เมเดลีนก็ไม่ยอมปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปและถามออกไปอย่างใจดีว่า “ลูกของเธอมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า? เธอสามารถบอกฉันได้นะ ถ้าเธอรู้สึกไม่สบายใจ ฉันอาจจะช่วยได้”
ดวงตาของเคธี่แดงก่ำเมื่อกล่าวถึงเรื่องเด็กที่แท้งไปแล้ว “ลูกจากไปแล้ว”
เมเดลีนตกใจ “มันเป็นไปได้ยังไง?”
“บางทีเด็กคนนี้อาจไม่อยากเป็นลูกฉัน” เคธี่ปาดน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาของเธอ และทันใดนั้น เธอก็เอื้อมมือไปจับมือเมเดลีนอย่างอ้อนวอน “ฉันอาจไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอกับเฟลิเป้ แต่เอวลีน ได้โปรด อย่าโกรธเขาอีกเลย ได้ไหม? เขารักเธอจริง ๆ รักจริง ๆ นะ!”
เมื่อเธอวิงวอนต่อเมเดลีน เฟลิเป้ก็ปรากฏตัวขึ้นในสายตาของเธอ
เคธี่รีบปล่อยมือของเมเดลีนทันที “เฟลิเป้”
เธอเรียกเขาที่ยืนอยู่ด้านหลังของเมเดลีน
แต่ในขณะนั้นเมเดลีนกลับรู้สึกว่าอุณหภูมิมือของเคธี่ลดลงอย่างกะทันหัน เธอหันกลับมาและเห็นเฟลิเป้เดินเข้ามาหาเธอ
“คุณถามหาผมเหรอ เอวลีน?” เฟลิเป้ไม่ได้ละสายตาจากเคธี่เลยแม้แต่น้อย เมเดลีนสามารถเห็นสิ่งที่ดวงตาสีเข้มของเขามองได้ทั้งหมด
เมเดลีนพยักหน้า “ฉันอยากจะหยุดเรื่องระหว่างเราลง”
ริมฝีปากของเฟลิเป้ยกขึ้น “ตามผมมา”
เมื่อหันกลับมา หางตาของเขาก็กวาดไปทางเคธี่
เคธี่จ้องร่างที่กำลังเดินออกไปของเฟลิเป้อย่างกังวล ขณะที่เธอกำมือแน่นอย่างประหม่า
ในห้องทำงาน
เมเดลีนเริ่มต้นทันทีด้วยการมอบเช็คและเอกสารที่เกี่ยวข้องให้เขา
เฟลิเป้เหลือบมองเธอและขมวดคิ้ว “นี่มันหมายความว่ายังไง เอวลีน?”
ท่าทีเมเดลีนเคร่งขรึม “คุณช่วยฉันไว้เมื่อหลายปีก่อน และนั่นคือสิ่งที่ฉันจะไม่มีวันตอบแทนให้คุณได้ ความจริงที่ว่าฉันได้เป็นนักออกแบบเครื่องประดับในบริษัทของฉันเองได้นั้นต้องขอบคุณการสนับสนุนของคุณเป็นอย่างมาก ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงต้องการโอนหุ้นทั้งหมดของมิสแอลเลดี้ให้กับคุณ”
“คุณต้องการตัดสัมพันธ์ของเราเหรอ?” เฟลิเป้อยู่ใกล้พอที่จะบดบังสายตาของเมเดลีนไว้ได้ทั้งหมด
“ฉันไม่สามารถเป็นเพื่อนกับคนที่ฆ่าลูกสาวของฉันได้” เมเดลีนเป็นคนที่เด็ดขาด “เฟลิเป้ ฉันรู้สึกขอบคุณมากที่คุณช่วยชีวิตฉันไว้ในตอนนั้น และฉันจะทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อตอบแทนคุณสำหรับการช่วยชีวิตฉัน แต่เราไม่ใช่เพื่อนกันอีกต่อไปแล้ว”
จากนั้นเมเดลีนก็หันหลังออกไป ในขณะที่เธอกำลังจะเดินจากไป เฟลิเป้ก็คว้าข้อมือของเธอเอาไว้
เธอพยายามดิ้น แต่เฟลิเป้แข็งแรงกว่า เขาจึงสามารถดึงเธอเข้าไปหาได้
เขาโน้มตัวลง ใบหน้าของเขาไร้ซึ่งความอบอุ่นที่เคยมี ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอยากครอบครอง พวกเขาอยู่ใกล้กันพอที่สายตาอันแน่วแน่ของเมเดลีนทั้งหมดจะมองเห็นได้แค่เขา จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงโทนต่ำจนแทบจะเรียกได้ว่าชั่วร้าย
“เอวลีน คุณก็รู้ว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการ คุณต้องการที่จะตัดความสัมพันธ์ของเรา? ไม่มีปัญหา แต่ตราบใดที่คุณต้องการตอบแทนผม คุณก็ต้องตอบแทนด้วยตัวของคุณเอง”