บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 768
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 768
เจเรมี่กำลังถูกสะกดจิต นั่นเป็นเหตุผลเดียวที่เขาเชื่อว่าคนที่เขารักคือเธอ เฟลิซิตี้ เขาลืมทุกอย่างเกี่ยวกับเมเดลีน แต่ทว่าการสะกดจิตนั้นไม่เสถียรในแง่ที่ว่ามันสามารถหายไปได้ตลอดเวลา
เธอควรจะทำอย่างไร?
เธอไม่กล้าบอกความจริงกับเฟลิเป้
ถ้าเฟลิเป้รู้เรื่องที่เธอทำพลาดเข้าละก็เขาได้ฆ่าเธอแน่!
…
หลังจากที่เจเรมี่จากไป เมเดลีนก็ขับรถไปที่วิลล่าโดยคิดว่าเขากลับบ้านแล้ว
เมื่อยืนที่ประตูอีกครั้งเมเดลีนก็รู้สึกคิดถึงอดีต
เธอกลายเป็นลูกสะใภ้ของครอบครัววิทแมนอีกครั้งคุณนายวิทแมนของเจเรมี่
‘แต่คุณคิดจริง ๆ เหรอว่าฉันคือเฟลิซิตี้เมื่อเราลงทะเบียนเจเรมี่?’ เมเดลีนคิดกับตัวเองขณะที่เธอเดินเข้าไปข้างใน
เมื่อรู้ว่าเจเรมี่และเฟลิซิตี้ไปลงทะเบียนแล้วและจะกลับมาทานอาหารเย็น คาเลนจึงเดินไปที่ห้องครัวเพื่อปรุงอาหารค่ำรสเลิศ
วินส์ตันตกใจและสับสนเมื่อรู้เข้า “คุณบอกว่าเจเรมี่ไปจดทะเบียนกับเฟลิซิตี้ จิตแพทย์ของเขาเหรอ? พวกเขาคบกันเมื่อไหร่? ทำไมเจเรมี่ถึงแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นในเมื่อเขามีเพียงเอวลีนในใจเพียงคนเดียวเท่านั้นล่ะ?”
“ฮึ ใครบอกว่าเจเรมี่ยังรักเมเดลีนอยู่? ผู้หญิงคนนั้นช่างเลวทรามและชั่วร้าย เธอเป็นอดีตไปนานแล้ว”
คาเลนกลอกตา การแสดงออกของเธอเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความภูมิใจของเธอที่เจเรมี่ปล่อยมือออกจากเมเดลีนได้ ท่าทีของเธอมีความสุขเมื่อเธอพูดต่อไป
“ความสุขของคนเรานั้นแตกต่างกัน เธออาจดูเหมือนเมเดลีน แต่เธออ่อนโยนและเข้าใจ จะหาลูกสะใภ้ผู้ที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ได้ที่ไหนอีกคะ?”
วินส์ตันรู้สึกอึดอัดเมื่อได้ยินเธอพูด “เอวลีน เสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยคุณด้วยค่าไถ่ แทนที่จะขอบคุณเธอ แต่คุณกลับด่าทอเธอเหรอ? เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?’
“เกิดอะไรขึ้นกับฉันเหรอ?” คาเลนเริ่มโกรธเคือง “ให้ฉันบอกคุณไหม เหตุการณ์ทั้งหมดเป็นแผนที่ เมเดลีนและอีวอนร่วมกันคิดขึ้นมา คุณคิดว่าเมเดลีนช่วยฉันเพราะเธอใจดีอย่างนั้นเหรอ? ไม่ เธอแค่ล้อฉันเล่นต่างหาก!”
“คุณไม่รู้ เมเดลีนตบหน้าฉันอย่างแรงเมื่อเธอแสร้งทำเป็นว่าช่วยฉัน นั่นเป็นแรงจูงใจของเธอตลอดเวลา! อีวอนบอกฉันเอง!”
“อะไรนะ?” วินส์ตันสบประมาท “คุณอยากจะเชื่อผู้หญิงที่ไร้มนุษยธรรมที่คุณเรียกว่าหลานสาวของคุณ มากกว่าเอวลีนคนที่ช่วยชีวิตคุณเนี่ยนะ?”
“มีอะไรเชื่อได้บ้างเมื่อพูดถึงผู้หญิงคนนั้น? ฉันยอมตายดีกว่าจะเชื่อยัยตัวดีนั่นอีก!”
เมเดลีนยิ้มอย่างมีความหมายเมื่อได้ยินบทสนทนาทั้งหมด “คุณพ่อคะ คุณนายวิทแมน คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร? คุณสองคนดูกระวนกระวายใจนะคะ”
วินส์ตันหันไปมองเมเดลีนที่ยืนอยู่ตรงทางเข้า “เอวลีน? อะไรนะ… เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ?”
“เธอไม่ใช่เอวลีน นี่คือเฟลิซิตี้!” คาเลนขัดจังหวะทักทายเมเดลีนด้วยรอยยิ้มก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “คุณกับเจเรมี่จดทะเบียนแล้วหรือยัง?”
“เรียบร้อยค่ะ” เมเดลีนตอบด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย
คาเลนพยักหน้าอย่างพอใจ “นั่นเยี่ยมมากเลย ตอนนี้เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว อีกสักพักแม่จะจัดงานแต่งใหญ่ ๆ ให้เธอกับเจเรมี่ โอเคไหม? เราต้องบอกคนทั้งโลกว่าคุณเป็นภรรยาของเจเรมี่”
เมเดลีนเหยียดริมฝีปากเป็นรอยยิ้มที่มีความหมาย “ขอบคุณค่ะ คุณนายวิทแมน”
“เด็กโง่ คุณนายวิทแมนอะไรกัน? ตอนนี้ฉันเป็นแม่ของเธอแล้ว”
เมเดลีนขมวดคิ้วอย่างไม่สบายใจ “แม่เหรอคะ? มันจะดีเหรอคะ”
“มีอะไรไม่ถูกงั้นเหรอ? เรียกฉันว่าแม่สิ! ฉันอยากรู้ว่าใครจะกล้าบอกว่ามันไม่ถูก” คาเลนพูดด้วยความมั่นใจ
เมเดลีนหัวเราะคิกคัก “แน่นอน มันไม่ถูก ฉันคือ เอวลีน มอนต์โกเมอรีค่ะ ฉันเคยมีแม่แบบคุณตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”