บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 776
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 776
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้คาดคิดเลยว่าเจ้าสาวของเจเรมี่จะกลายเป็นเมเดลีน และเมเดลีนเองก็ตามน้ำไปเพื่อรับฉโนดที่ดิน
เมื่อเห็นดวงตาที่แน่วแน่และเฉียบคมของเมเดลีน เฟลิเป้ก็ไม่อยากตกเป็นเป้าสายตาของคนอื่นอีกต่อไป
เขาไม่เข้าใจท่าทีของเจเรมี่เลย เห็นได้ชัดว่าเจเรมี่กำลังถูกสะกดจิตไม่ให้สามารถมีความรู้สึกใด ๆ ต่อเมเดลีนได้ แต่ดวงตาของเจเรมี่เมื่อมองไปที่เมเดลีนนั้นอ่อนโยนมาก ทั้งยังเต็มไปด้วยความรักใคร่
ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด
ผู้หญิงคนนั้น เมเรดิธ เมื่อวานนี้เธอสัญญากับเขาไว้อย่างเต็มปากเต็มคำว่าจะจัดการเรื่องนี้ให้สำเร็จ แต่ตอนนี้ ดูเหมือนกับว่าเขาจะโดนเมเดลีนเล่นงานเข้าแล้ว
เฟลิเป้รีบโทรหาเมเรดิธทันทีหลังจากที่เดินออกจากงานเลี้ยง แต่เธอก็ไม่ได้รับสายเขา
เมเดลีนและเจเรมี่ดำเนินงานแต่งงานของพวกเขาต่อไป
พวกเขาแลกแหวนกันพร้อมกับพูดว่า ‘รับครับ/รับค่ะ’ ให้กันและกัน และในตอนท้าย เขาก็ก้มศีรษะลงก่อนจะจุมพิตริมฝีปากของเธออย่างแผ่วเบา
หลังจากพิธีเสร็จสิ้น เมเดลีนก็สวมชุดราตรีและกลับไปที่ห้องแต่งตัว ทันทีที่เธอเข้าไปในห้องแต่งตัว เธอก็ได้ยินเสียงกรอบแกรบจากภายในห้องลองเสื้อ
เมเดลีนเดินไปเปิดม่าน เมเรดิธตื่นแล้วและกำลังพยายามดิ้นรนเพื่อจะหลุดจากเชือกที่มัดมือและผ้าขนหนูในปากของเธอ
เมื่อเห็นว่าเมเรดิธกำลังพยายามดิ้นรน เมเดลีนก็รู้สึกมีความสุขมาก “อะไรคะ เจ็บมากไหม ไม่สบายตรงไหนเหรอ ลองคิดดูสิ ว่าเธอเคยทำอะไรให้ฉันบ้าง ฉันก็แค่ทำคืนเอง ให้มันเท่าเทียมไง”
เมเดลีนเดินไปดึงผ้าที่อุดปากของเมเรดิธออกมา “เอวลีน ปล่อยฉัน!”
“เธอต้องการให้ฉันปล่อยเหรอ? ได้ อ้อนวอนสิ”
“แก…”
“อะไร? เธอคิดว่าตอนนี้เธอมีสิทธิจะต่อรองด้วยเหรอ?”
เมเดลีนก้มลงจับคางของเมเรดิธด้วยมือที่สวยงามของเธอ
“เมเรดิธ ฉันจะบอกอะไรเธออย่างหนึ่ง อย่าคิดว่าฉันยังเป็นคนที่โง่เขลา ต่อให้เธอผลักฉันลงไปในก้นทะเลสาบ ฉันก็ว่ายน้ำได้แล้ว ความเจ็บปวดทั้งหมดที่เธอเคยทำกับฉันน่ะ มันสอนให้ฉันเติบโตขึ้น!”
“จำเอาไว้นะ ตอนนี้ฉันเป็นลูกสาวคนโตของมอนต์โกเมอรี และเป็นมาดามวิทแมนของเจเรมี่คนเดียว ฉันไม่ใช่คนโง่ที่จะถูกเธอฆ่าได้อีกต่อไป!”
“เลือดของลูกสาวฉัน ฉันจะให้เธอได้ชดใช้แน่ ไม่นานหรอก”
เมเดลีนยัดผ้าขนหนูกลับเข้าไปในปากของเมเรดิธ
“อื้อ…” ดวงตาของเมเรดิธเบิกกว้าง เธอพยายามดิ้นรนเพื่อให้มันหลุดออกไป
แต่เมเดลีนก็ไม่สนใจเธอและหันหลังกลับไปอย่างรวดเร็ว
เมื่องานเลี้ยงอาหารเย็นใกล้เลิกรา เมเดลีนและเจเรมี่ก็ขอตัวกลับไปที่บ้านก่อน
ตอนที่เข้าไปในห้องหออีกครั้งในฐานะเจ้าสาว เมเดลีนก็รู้สึกแปลก ๆ
ในตอนนั้น เธอเคยแต่งงานกับเขาในชื่อ วีล่า ควินน์ แต่เพื่อการแก้แค้นเท่านั้น
ตอนนี้ เธอจริงใจและจริงจัง เธออยากจะให้ชายคนนี้ได้ชดเชยและมีโอกาสที่จะรักเธอเป็นอย่างดี
หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว เมเดลีนก็นั่งลงที่ฟากหนึ่งของเตียงและส่งข้อความถึงแจ็คสัน หลังจากนั้นไม่นาน เจเรมี่ก็เดินออกมาจากห้องน้ำ
เขาสวมเพียงเสื้อคลุมอาบน้ำหลวม ๆ และเมื่อเห็นว่าเมเดลีนไม่สนใจเขา เขาจึงนั่งลงข้างเธอ นิ้วของเขาจิ้มไปยังหน้าจอโทรศัพท์ของเธอ “ทำไมคุณยังส่งข้อความถึงผู้ชายคนอื่นอยู่อีกล่ะ? มองผมสิ”
เมเดลีนเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เธอเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของเจเรมี่โน้มเข้ามาใกล้เธอด้วยความจริงจัง ริมฝีปากบางของเขาจูบเธอเบา ๆ
การกระทำนี้ทำให้เมเดลีนประหลาดใจ เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา ใบหน้าที่ขาวกระจ่างห่างไปเพียงหนึ่งฝ่ามือเช่นเดียวกับดวงตาที่ใสสะอาดปราศจากสิ่งเจือปน ใบหน้าของเขาทำให้เมเดลีนรู้สึกถึงเมื่อก่อน
“ต่อได้ไหม?” เขาถามทันที
หัวใจของเมเดลีนสั่นสะท้านราวกับถูกสะกดด้วยดวงตาคู่นี้ เธอจึงเป็นคนเริ่มจูบริมฝีปากบางของเขา…