บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 778
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 778
เคธี่เม้มริมฝีปากแน่น และเงยหน้าขึ้นเพื่อห้ามไม่ให้น้ำตาไหลลงมา
“อย่าไล่ฉันเลยนะคะ ขอแค่ให้ฉันได้อยู่เคียงข้างคุณ ฉันจะยอมทำทุกอย่างตามที่คุณต้องการ ฉันจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด”
“เหอะ” เฟลิเป้เยาะเย้ย “เธอชอบฉันขนาดนั้นเลยเหรอ มากจนเธอไม่รักตัวเองแม้แต่น้อยเลยงั้นเหรอ?”
“ฉันไม่ได้แค่ชอบคุณ” เคธี่สบตาเขาอย่างแน่วแน่
แต่เฟลิเป้ละสายตาจากเธอ เขาผลักเธอออกไปโดยไม่แม้แต่จะหันมามองเธอด้วยหางตา
“ออกไป ไปยืนหน้าประตูแล้วแสดงให้เห็นว่าเธอยอมทำทุกอย่างตามที่พูด”
เคธี่ตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดนั้น ข้างนอกหิมะกำลังตกและอุณหภูมิก็เย็นจัด
แค่ตอนนี้เธอก็ทนอากาศหนาวไม่ไหวแล้ว
“ไม่ไปงั้นเหรอ?” เฟลิเป้ถาม
เคธี่กำหมัดของเธอแน่นขึ้นและตัดสินใจที่จะไม่เสี่ยงอีกครั้ง
เธอสูญเสียไปแล้วครั้งหนึ่ง และจะไม่ยอมสูญเสียไปอีก
“ฉัน… ฉันไม่อยากไป” เธอปฏิเสธและขัดคำสั่งของเขาเป็นครั้งแรก
เฟลิเป้เองก็รู้สึกประหลาดใจ “เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ?”
“ฉันบอกว่าไม่อยากไป ข้างนอกมันหนาว ฉัน…”
“ใครบอกว่าขอแค่ได้อยู่ข้างฉัน แล้วจะยอมทำทุกอย่าง?”
“ฉันเต็มใจ แต่…” เคธี่กำหมัดแน่นแล้ววิ่งไปหาเฟลิเป้อย่างกล้าหาญ เธอจ้องเขาด้วยดวงตาใสแจ๋ว “เฟลิเป้ ฉัน… ฉันอุ้มท้องลูกของคุณอีกแล้ว”
เมื่อเธอพูดออกไปแบบนั้น ดวงตาของเคธี่ก็เปล่งประกายด้วยความคาดหวัง ขณะที่ริมฝีปากของเธอเผยรอยยิ้มเล็กน้อย
สีหน้าของเฟลิเป้เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด มีบางอย่างที่เข้าใจยากแวบผ่านดวงตาของเขา
เคธี่คิดว่าเฟลิเป้ก็ดีใจเหมือนกัน แต่ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเขาพูดว่า “แล้วไง? เธอคิดว่าเธอจะสามารถเป็นภรรยาของฉัน และได้รับการยกเว้นจากการลงโทษ แค่เพราะเธอตั้งท้องลูกของฉันงั้นเหรอ?”
ไม่มีความอบอุ่นในน้ำเสียงของเขาเลยแม้แต่น้อย
“ไปที่ประตูเดี๋ยวนี้แล้วลองไตร่ตรองดู เธอไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามา ถ้าฉันไม่อนุญาต”
แสงในดวงตาของเคธี่สลัวลงทันที เธอบีบนิ้วของตัวเองและยังคงพยายามที่จะต่อต้านอีกครั้ง “เฟ…”
“อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำอีก” เขายังคงยืนยันคำเดิม “ถ้าเธอไม่อยากอยู่กับฉันก็ไปได้เลย ฉันไม่ได้ห้าม”
“ฉันรู้” เคธี่ตอบเบา ๆ
เธอหันหลังไปและยืนท่ามกลางหิมะที่กำลังตกตามที่เขาสั่ง ลมหนาวกัดผิวเธอราวกับมีดที่เย็นยะเยือก มันแทรกซึมทุกซอกทุกมุมของร่างกาย
แต่มันก็ไม่ได้เย็นไปกว่าใจที่เย็นชาของเขาเลย
เฟลิเป้ยืนอยู่ข้างหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน มองดูร่างผอมบางของเคธี่ที่ยืนอยู่ท่ามกลางค่ำคืนซึ่งมีหิมะโปรยปราย คิ้วของเขาขมวดแน่น
‘เฟลิเป้ ฉัน… ฉันอุ้มท้องลูกของคุณอีกแล้ว’
คำพูดของเคธี่ยังคงดังก้องอยู่ในหูของเขา
หัวใจของเฟลิเป้บีบรัด เขารู้สึกเจ็บปวดในใจเล็กน้อย
เมื่อเห็นเคธี่จามสองครั้ง เขาขมวดคิ้วและตัดสินใจเรียกเธอเข้ามาในบ้าน
เขาเดินวนไปรอบ ๆ และเมื่อกำลังจะเดินออกจากห้องทำงาน เฟลิเป้ก็ได้รับโทรศัพท์ โดยปลายสายบอกว่าพวกเขาพบเมเรดิธแล้ว เธอถูกขังอยู่ในห้องลองเสื้อผ้าและถูกมัดมือไพล่หลัง จากคำพูดของเมเรดิธ เธอบอกว่าเมเดลีนเป็นคนทำ
เฟลิเป้ไม่เชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน เขารีบไปที่โรงรถและขับรถออกไปทันที
เคธี่ได้ยินเสียงรถของเขากำลังขับรถออกไป เธอสามารถบอกได้เลยว่าเป็นเสียงเครื่องยนต์ของรถเฟลิเป้ ดูเหมือนว่าเขาแค่จากไปและไม่สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย
เธอต้องการเข้าไปข้างใน แต่บอดี้การ์ดทั้งสองกำลังมองมาที่เธอ
หากไม่ได้รับอนุญาตจากเฟลิเป พวกเขาจะไม่มีวันปล่อยให้เธอเข้ามา
เคธี่ตัวสั่นเทาท่ามกลางลมและหิมะในฤดูหนาว ฝ่ามือที่แข็งและเย็นเฉียบของเธอสัมผัสท้องส่วนล่างของเธอ เธอสัมผัสได้ถึงความร้อนที่ค่อย ๆ หายไป…
เธอไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน เธอรู้สึกงุนงงเมื่อได้ยินเสียงเครื่องยนต์ที่คุ้นเคยอีกครั้ง แต่เธอก็หนาวเย็นเกินกว่าจะลืมตาได้
เฟลิเป้ขับรถเข้ามาทางประตู ด้วยแสงไฟจากรถทำให้เขาเห็นร่างหนึ่งนอนอยู่บนพื้นและถูกปกคลุมไปด้วยหิมะ เฟลิเป้จ้องมองอย่างละเอียดและเห็นเข้ากับใบหน้าของเคธี่
เธอเป็นลมในคืนที่หิมะตกและอากาศก็หนาวเหน็บ!
หัวใจของเฟลิเป้แทบจะหยุดเต้นในทันที ความตื่นตระหนกเกิดขึ้นกับเขาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
เขารีบลงจากรถและเดินไปหาเคธี่ จากนั้นจึงย่อตัวลงอุ้มเธอขึ้นมา ก่อนจะเห็นว่ามีเลือดไหลอยู่ภายใต้ร่างของเธอ!