บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 792
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 792
“เอวลีน เราเข้าใจว่าลูกเคียดแค้นเราอยู่ในใจ แต่เจเรมี่…”
“ถ้าคุณทั้งสองคนยังเห็นหนูเป็นลูกสาวของคุณอยู่จริง ๆ ก็อย่าห้ามหนูค่ะ สิ่งที่เจเรมี่กำลังได้รับอยู่ตอนนี้คือผลของการกระทำของเขา ตอนนั้นเขาไม่ให้โอกาสใด ๆ กับหนูเลย และโยนหนูลงนรก เพราะงั้น สิ่งใดก็ตามที่หนูทำในตอนนี้ก็แค่การเอาคืนจากเขา ยิ่งตอนนี้เขาทุกข์ทรมานมากเท่าไหร่ หนูก็ยิ่งจะพอใจมากขึ้นเท่านั้น!”
หลังจากที่พูดคำพูดเหล่านี้ เมเดลีนลากกระเป๋าเดินทางของเธอและจากไป
เจเรมี่มองไปที่เรือนร่างซึ่งไกลห่างออกไปขณะที่เขายืนอยู่ตรงทางขึ้นบันไดบนชั้นสอง แสงสว่างในดวงตาของเขาดับลงในทันทีและถูกแทนที่ด้วยความมืดมิด
เมเดลีนไม่มีทางเลือกนอกจากย้ายเข้าไปในวิลล่าของเฟลิเป้
ในสองวันนี้ ทุกอย่างยังคงที่และเฟลิเป้ไม่ทำอะไรกับเธอ
เธอยังรู้ด้วยว่าเฟลิเป้จะไปที่ห้องของเคธี่ทุก ๆ คืนเพื่อนอนหลับ และจะกลับออกมาในตอนสายของวันถัดไป
เมเดลีนรู้สึกว่ามันแปลกเล็กน้อย เช่นนั้น เธอจึงเข้าไปที่ห้องของเคธี่และเห็นกองรูปถ่ายบนโต๊ะข้างเตียง
เธอรู้สึกไม่สบายอย่างแท้จริง ความจริงแล้ว เคธี่ฆ่าตัวตาย
เป็นแบบนั้นได้อย่างไร?
ก่อนที่เคธี่ออกไปในวันนั้น เห็นได้ชัดว่าเธอพูดว่าเฟลิเป้ตกลงที่จะปล่อยให้เธอเดทกับผู้ชายที่ชอบ เช่นนั้นแล้ว เธอควรจะมีความสุขมากใช่ไหม?
ไม่เลย เธอไม่มีความสุข
เมเดลีนคิดถึงท่าทีของเคธี่ในวันนั้น
แววตาของเธอเป็นสีแดง เธอแอบร้องไห้
เมเดลีนหยิบภาพขึ้นมาและมองไปที่สาวน้อยผู้มีลักยิ้มในภาพซึ่งกำลังมีรอยยิ้มหวานและมีความสุข จู่ ๆ เมเดลีนก็คิดอะไรบางอย่างออกขณะที่เธอมองที่แววตาซึ่งกำลังยิ้มของเคธี่
“เป็นไปได้ไหมว่าคนที่เคธี่ชอบคือ เฟลิเป้…”
ช่วงเวลาที่เธอเดาเรื่องนี้ เธอก็รู้สึกว่าใครบางคนกำลังเข้ามาหาเธอจากด้านหลัง
เมเดลีนหันหลังไปและเห็นว่าเฟลิเป้กำลังยืนอยู่ด้านหลังเธอ
“เดาถูกแล้วล่ะ เคธี่ชอบฉัน”
เธอคิดไม่ถึงว่าเฟลิเป้จะยอมรับมันอย่างเปิดเผย เมเดลีนวางกรอบรูปลงและพูดว่า “กลายเป็นว่าคนที่เคธี่ชอบคือนาย การตั้งท้องของเธอในตอนนั้น… เด็กในท้องของเธอเป็นลูกของนายงั้นเหรอ?”
เฟลิเป้ขมวดคิ้ว แม้ไม่รู้ว่าเขาพอใจหรือไม่ก็ตาม เมเดลีนก็ได้ยินเขาตอบกลับอย่างเย็นชาว่า “ถ้าใช่แล้วไงล่ะ? ทั้งเด็กคนนั้นและเคธี่ก็ไม่อยู่บนโลกนี้อีกต่อไปแล้ว”
เมเดลีนตกใจมากเมื่อเธอได้รับคำตอบเช่นนั้น แต่สิ่งที่เกินคาดก็คือการที่เฟลิเป้พูดคำเหล่านั้นด้วยท่าทีที่เฉยเมยเช่นนี้
“ฮะ” เมเดลีนยิ้ม เคธี่ผู้น่าสงสาร “ลูก ๆ และหลาน ๆ ของตระกูลวิทแมนทั้งหมดชอบทำร้ายคนที่รักพวกเขามากที่สุดงั้นเหรอ?”
“มันเป็นเพียงความคิดที่เต็มไปด้วยความปรารถนาของเธอ เธอเป็นคนที่ขึ้นมาบนเตียงของฉันแต่แรก ฉันไม่เคยบังคับเธอเลย”
“ใช่ มักจะเป็นผู้หญิงที่เลวเสมอ มันคือความผิดของพวกเราที่เราตาบอด ทำให้เราตกหลุมรักคนเห็นแก่ตัวอย่างพวกนาย!” เมเดลีนรู้สึกตลก “เฟลิเป้ นายเอาแต่พูดว่านายชอบฉัน แต่กลับกัน นายก็ได้ทิ้งและทำร้ายคนที่รักนายอย่างแท้จริงไป นี่ก็พิสูจน์กับฉันมากแล้ว ว่านายไม่ได้รักฉัน ถ้านายรักฉันจริง ๆ นายคงไม่ทำกับเคธี่แบบนี้หรอก”
เมเดลีนจ้องเขาอย่างเดือดดาล แต่เมื่อเธอเดินผ่านเฟลิเป้ไป เธอกลับถูกเขาดึงกลับ
เขาดูเหมือนจะถูกจี้ใจดำ ขณะที่ความเดือดดาลปรากฏขึ้นในแววตาของเขา จากนั้นตาของเขาก็เริ่มแดง “ใครพูดว่าผมไม่รักคุณ? มันเป็นเพราะว่าผมรักคุณมากเกินไปจนกลายเป็นคนหมกมุ่นและหวาดระแวงแบบนี้ เอวลีน คุณบอกว่าผมไม่รักคุณใช่ไหม? ผมจะพิสูจน์ให้เห็นตอนนี้ ว่าผมรักคุณมากแค่ไหน!”
ขณะที่เขาพูดเช่นนี้ เขาก็ใช้ความรุนแรงโยนเมเดลีนที่ไม่ทันได้ตั้งตัวลงบนเตียง เมินเฉยต่อการขัดขืนของเมเดลีน เขาเริ่มคร่อมและดันตัวเขาลงบนตัวเธอ