บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 810
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 810
ความเจ็บปวดจากขั้วหัวใจได้ลามไปทั่วร่างกายอีกครั้งและทำให้เมเดลีนต้องเงยหน้าขึ้นเพื่อกลั้นน้ำตาให้ไหลกลับคืน
เธอร้องไห้ไม่ได้อีกแล้ว
เธอต้องเข้มแข็งเพื่อลูก
…
และหลังจากที่เธอกลับจากการเยี่ยมหลุมศพของคุณปู่เลน คนขับรถได้พาเธอมาส่งยังวิลล่าของเฟลิเป้
เฟลิเป้ติดประชุมทางวิดีโอในห้องทำงานอยู่ในตอนที่เธอกลับมา เมื่อเขาเห็นว่าเธอกลับมาแล้วเขาก็รีบจบการประชุมโดยเร็ว
และในทันทีที่เขาเห็นว่าเสื้อแจ็คเก็ตของเธอชุ่มฝนเพียงเล็กน้อย เขาก็รู้สึกกังวล “คุณไม่ได้กางร่มเหรอ? ทำไมคุณถึงทำให้ตัวเองเปียกแบบนี้?”
“แค่ฝนปรอย ๆ เท่านั้นเอง มันไม่เป็นอันตรายอะไรกับฉันหรอก” น้ำเสียงของเธอเย็นชาและเหินห่าง ก่อนที่เธอจะเดินผ่านเฟลิเป้ไปเพื่อขึ้นไปยังชั้นบน
เฟลิเป้ค่อนข้างที่จะเคยชินกับเกี่ยวกับความคิดของเมเดลีน “แต่ตอนนี้คุณกำลังตั้งท้องอยู่ การเปียกฝนอาจทำให้คุณไม่สบาย”
‘เปียกฝน’
เมเดลีนก้มลงมองที่ร่มซึ่งเธอถืออยู่ในมือ
เจเรมี่เอาร่มของตัวเองมอบให้กับเธอเมื่อไม่นานมานี้ แต่ความอบอุ่นของเขาที่หลงเหลือบนที่จับได้หายไปหมดแล้ว
“ผมคิดว่าคุณคงคิดถึงผู้อาวุโสวิทแมนเหมือนกันใช่ไหม? งั้นคืนนี้เราไปเยี่ยมเขากันเถอะ”
เมเดลีนหยุดชะงักชั่วครู่ขณะที่เธอกำลังจะเดินขึ้นไปชั้นบน “เอาสิ”
เธอเหลือทางเลือกอื่นใดบ้างนอกจากตอบตกลงเพียงทางเดียว
ในตอนเย็น เฟลิเป้ได้ให้คนนำเสื้อผ้าและเครื่องประดับราคาแพงซึ่งเป็นรุ่นลิมิเต็ดของแบรนด์หรูจำนวนหนึ่งมาให้กับเธอ
เธอสวมมันตามที่เฟลิเป้ต้องการ และเธอได้เจาะรูเล็ก ๆ ที่เปลือกหอยหลากสีสันอันเดิมที่เจเรมี่คืนให้เธอด้วย เธอนำมันมาร้อยเข้ากับสร้อยคอและเมื่อเธอสวมใส่มันก็อยู่ตรงกับกระดูกไหปลาร้าของเธอ
แม้ว่าสีของเปลือกหอยจะดูจางลงไปมาก แล้วแต่เปลือกหอยอันนี้ก็ยังคงไว้ซึ่งความสวยงามมาก
เมเดลีนมองจ้องตัวเองในกระจกขณะสวมสร้อยคอ และเธอซ่อนมันเข้าไปในเสื้อก่อนที่จะเดินลงไปข้างล่าง
ฝนยังคงตกอยู่อย่างต่อเนื่อง ในขณะที่เฟลิเป้ขึ้นรถไปนั่งรอเธอแล้วและเมื่อเขาเห็นว่าเธอสวมเสื้อผ้าที่เขาเป็นคนเลือกให้ทั้งหมด เขาก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจเป็นอย่างมาก “เอวลีน คุณสวยมากจริง ๆ ผมเชื่อว่าเด็กในครรภ์ของคุณจะต้องเติบโตมาสวยงามเหมือนคุณแน่นอน”
‘แน่นอนอยู่แล้ว ลูกของฉันจะโตเป็นสาวสวยและหนุ่มหล่อ เพราะเด็กคนนี้เป็นลูกของเจเรมี่และเขามียีนส์ที่ยอดเยี่ยม’ เมเดลีนสวนกลับภายในใจของตัวเองเงียบ ๆ
เฟลิเป้ไม่สนใจความเฉยเมยของเมเดลีนที่มีต่อเขา ก่อนจะสั่งให้คนขับรถให้มุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์วิทแมน
พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้วและท้องฟ้าได้เริ่มมืดลง ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงคฤหาสน์วิทแมน
ในขณะที่พวกเขากำลังพากันลงจากรถก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เมเดลีนเห็นรถหรูรุ่นใหม่คันหนึ่งจอดอยู่ข้าง ๆ ก่อนที่เจเรมี่จะเดินออกมาจากรถ
ตอนนี้เขาเดินไปยังที่นั่งผู้โดยสารและเปิดประตูรถออกพร้อมกับกางร่มให้กับใครบางคน โดยที่ไม่ได้หันมามองเมเดลีนสักครั้ง
ผู้หญิงที่ชื่ออีเวตต์ลงจากรถ พร้อมกับกุมมือเจเรมี่ไว้ด้วยรอยยิ้มอันแสนหวานจับใจ เมื่อเธอเห็นเมเดลีนและเฟลิเป้ เธอก็ดูประหลาดใจเล็กน้อย“คุณวิทแมนและคุณผู้หญิงวิทแมน ทำไมพวกคุณถึงมาอยู่ที่นี่กันล่ะคะ?”
เฟลิเป้มองดูอีเวตต์ขณะที่ความรู้สึกซับซ้อนที่ไม่สามารถอธิบายได้ผุดขึ้นมาในหัวใจของเขา
ถึงอย่างนั้น ภายนอกของเขายังคงดูสงบเยือกเย็น จากนั้นเขาก็เอามือของตัวเองวางบนไหล่ของเมเดลีนอย่างเป็นธรรมชาติ “วันนี้ผมจะพาภรรยาของผมไปพบกับผู้อาวุโสวิทแมน และผู้อาวุโสคนอื่น ๆ ในตระกูลวิทแมนของพวกเรา นี่คือ…”
“อีเวตต์ ชาริส เธอเป็นแฟนของคุณวิทแมนค่ะ” เมเดลีนแนะนำ
เจเรมี่ยิ้มออกมา “คุณผู้หญิงวิทแมน คุณพูดผิดแล้วครับ เธอไม่ใช่แค่แฟนของผมเท่านั้น เธอเป็นคู่หมั้นของผมมาสักพักหนึ่งแล้ว”
‘เป็นคู่หมั้นของเขามาสักพักหนึ่งแล้ว’
คำตอบที่เจเรมี่พูดออกมาตัดขั้วหัวใจของเมเดลีนอีกครั้ง
เธอแสร้งทำเป็นไม่สนใจแล้วยิ้มให้เขาเล็กน้อย “ยินดีด้วยค่ะ เราเข้าไปข้างในกันดีกว่าค่ะ เฟลิเป้”
เฟลิเป้ไม่ได้หันหลังเดินจากไปแต่อย่างใด เขากลับเอาแต่มองไปยังอีเวตต์ด้วยรอยยิ้มอันแสนหวาน “คุณชาริส ไม่ทราบว่าผมเคยเจอคุณที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า?”