บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 844

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 844

“เอวลีน ฟังผมนะ”

“ออกไป!” เสียงของเมเดลีนสั่นสะท้านเหมือนกับมือของเธอ “ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ ไปซะ! กลับไปที่เกลนเดล อย่าให้ฉันเห็นคุณที่นี่อีก!”

เธอจ้องมองในขณะที่ไล่เขาออกไป น้ำตาของเธอไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้

เธอไม่อยากคิดว่าเจเรมี่จะไปไกลถึงขนาดฆ่าลูกของเขาเองได้

นี่มันแย่ยิ่งกว่าความเจ็บปวดที่เขาทำกับเธอในตอนนั้นเสียอีก

เจเรมี่ไม่ต้องการรบกวนเธอต่อไปอีก เมื่อเขาเห็นเธออยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ขนาดนี้ “คุณควรใจเย็น ๆ ก่อน ผมจะไปรอข้างนอก”

เจเรมี่เดินออกไปและปิดประตูตามหลังเขา

เขามองดูเมเดลีนผ่านหน้าต่างบานเล็กก่อนจะนั่งลง

เขารู้ว่าเมเดลีนเข้าใจเขาผิด

แต่มันก็เป็นไปตามคาด

ใกล้จะบ่ายโมงแล้ว เจเรมี่กำลังจะไปซื้ออาหารกลางวันให้เมเดลีน เขาเลยออกไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะจากไป เขาขอให้พยาบาลดูแลเมเดลีนไว้

พยาบาลตอบตกลงโดยไม่ลังเลเพราะเจเรมี่เป็นผู้ชายที่หล่อมาก

เมเดลีนมองที่หน้าต่างอย่างท้อแท้ จากนั้นเธอก็เอื้อมมือไปสัมผัสเปลือกหอยที่คอของเธอก่อนที่เธอจะสะอึกสะอื้นอย่างแผ่วเบา

‘เจเรมี่ คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังฆ่าลูกของคุณด้วยน้ำมือของคุณเอง?

‘แม้ว่าคุณจะไม่คิดว่าเป็นลูกของคุณ แต่ทำไมคุณถึงโหดร้ายได้ขนาดนี้?’

เมเดลีนรู้สึกว่าเธอไม่สามารถอยู่ใกล้เจเรมี่ได้อีกต่อไป ชายคนนั้นยังคงมีความชั่วร้ายอยู่ในเลือดของเขา

หลังจากที่เจเรมี่กลับมาพร้อมกับอาหาร เขาก็เดินกลับไปที่ห้องของโรงพยาบาล

ทว่าเมื่อเขาเข้าไปในห้อง เตียงก็ว่างเปล่าและเขาก็ไม่เห็นเมเดลีนแล้ว

เขาวิ่งไปที่เคาน์เตอร์พยาบาลด้วยความตื่นตระหนก และพยาบาลคนเมื่อกี้ก็ตกใจกับความโกรธของเจเรมี่ เธอบอกเขาอย่างประหม่าว่า “ฉันเพิ่งเห็นเธอเมื่อกี้นี้เอง เพราะอย่างนั้นฉันคิดว่าเธอคงจะยังไปไม่ไกลเท่าไหร่…”

เจเรมี่กลับไปที่ห้องด้วยความกังวล เขาพยายามค้นหาเบาะแสขณะที่กังวลว่าคนของเฟลิเป้จะพบเธอ อย่างไรก็ตาม เขาสังเกตเห็นข้อความที่เขียนด้วยลายมือของเมเดลีนบนตู้เสื้อผ้า

เจเรมี่ดูโน้ตที่เมเดลีนทิ้งไว้และขยำมันด้วยฝ่ามือของเขา

จากนั้นเขาก็ไล่ตามหาเธอเมื่อรู้ว่าเธออาจจะยังอยู่แถวนี้

เมเดลีนมาที่ข้างถนนเพื่อเรียกแท็กซี่ เมื่อเธอกำลังจะเข้าไปในรถ เธอเห็นเจเรมี่วิ่งออกจากโรงพยาบาลด้วยสีหน้ากระวนกระวาย

บางทีอาจมีพลังงานทางจิต เพราะเจเรมี่มองมาทางเธอ

เมื่อเมเดลีนเห็นอย่างนั้นแล้ว เธอก็รีบขึ้นรถทันที

เธอไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับผู้ชายคนนี้อย่างไรดี เมื่อเธอนึกขึ้นได้ว่าเขาได้พาเธอไปที่ห้องผ่าตัดและบอกเธอว่า เธอไม่สามารถเก็บเด็กคนนี้ไว้ได้ด้วยท่าทางที่เย็นชาแบบนั้น จากนั้นหัวใจของเธอก็เริ่มปวดร้าวสุดขีด

เมื่อเจเรมี่เห็นเมเดลีน เขาเรียกแท็กซี่ให้ตามเธอไป แต่เขาก็คลาดกับเธอไปเสียแล้ว

จากนั้นเขาก็จำได้ว่าตราบใดที่เมเดลีนยังสวมสร้อยข้อมืออยู่ เขาก็จะสามารถติดตามเธอได้

สิ่งที่ทำให้เจเรมี่ประหลาดใจก็คือมันบ่งบอกว่าเมเดลีนอยู่ในคฤหาสน์ที่เฟลิเป้พาเธอไป

เธอหนีจากเขาเพื่อกลับไปหาเฟลิเป้

เขารู้สึกกระอักกระอ่วนใจ

เมื่อมีคนตกอยู่ในอันตราย พวกเขาจะไปหาคนที่พวกเขาคิดว่าเป็นที่พึ่งได้มากที่สุดและมีแนวโน้มมากที่สุดที่จะให้ความปลอดภัยแก่พวกเขา

ในขณะนี้ คนที่เมเดลีนต้องการพึ่งพามากที่สุดคือเฟลิเป้

หัวใจของเจเรมี่แตกสลายเมื่อลมหนาวพัดผ่านเขา

เขากำหมัดของเขาไว้แน่นในขณะที่กระแสดำมืดปรากฏขึ้นราง ๆ ในดวงตาของเขา

เขาไม่สามารถยอมรับความจริงที่ว่า ผู้หญิงที่รักเขามากกำลังทำให้ผู้ชายอีกคนหนึ่งเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยของเธอ เขาจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ผ่านไปง่าย ๆ

เฟลิเป้ขาดการติดตามเจเรมี่ไปช่วงหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจออกไปตามหาอีกฝ่าย แต่เมื่อเขาก้าวออกจากประตู เขาก็ต้องตกใจกับคนที่อยู่ตรงหน้า