บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 861

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 861

เคธี่สังเกตเห็นการกระทำบางอย่างที่ผิดปกติไปของเฟลิเป้เมื่อเขาพูดแบบนั้น

ทว่าเมื่อสมองของเธอเข้าใจได้ว่าเกิดอะไรขึ้นและกำลังจะเขาผลักออกไป เฟลิเป้ก็ได้โอบรัดเอวของเธอเอาไว้

“คุณทำอะไรน่ะ? เฟลิเป้” เคธี่ขัดขืน แต่เธอไม่สามารถต้านทานแรงของเฟลิเป้ได้เลย

ดวงตาทั้งคู่ของเฟลิเป้สะท้อนให้เห็นพายุซึ่งโหมกระหน่ำอยู่ภายใน เมื่อเขามองเคธี่ซึ่งกำลังดิ้นรนขัดขืน

เธอไม่เคยขัดขืนเขาได้

ไม่เคยเลย!

เขาเหวี่ยงเธอไปบนโซฟาด้วยความเกรี้ยวกราด ความเป็นสุภาพบุรุษของเขาในขณะนั้นได้มลายหายไปอย่างสิ้นเชิง

เคธี่ขมวดคิ้วด้วยความเจ็บ และจับแขนของเฟลิเป้ไว้แน่น

เธอไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าผู้ชายคนนี้จะทำเช่นนี้กับเธอ

น้ำตาของเคธี่ไหลพรากอาบแก้มของเธอ ขณะที่แววตาของเฟลิเป้เย็นชามืดมัวลง จากนั้นเขาก็บีบใบหน้าที่งดงามของเธอไว้ “ตอนนี้เธอจำได้หรือยัง? หา?”

เคธี่หลับตาของเธอลงและปฏิเสธที่จะมองหน้าเขาคนนั้นที่ลึก ๆ แล้วเธอยังรักเขาอยู่

เธอมองไม่เห็นความคลุ้มคลั่งภายใต้แววตาของเฟลิเป้ และในสายตาของเฟลิเป้ เขาแน่ใจว่าเคธี่หมดความรู้สึกกับเขาแล้ว

“มองหน้าฉัน” เขาบอกให้เธอลืมตามองมาที่เขา สายตาของเขาไร้แววแสง “เธอเกลียดฉันไหม ที่เป็นต้นเหตุให้เธอเสียลูก ๆ ไป?”

…

เจเรมี่อยู่ที่โรงพยาบาลทั้งวันและกำลังเป็นกังวลเรื่องเคธี่ที่หายไปนานจนป่านนี้ก็ยังไม่กลับมา แน่นอน เขาเริ่มคิดถึงเมเดลีนด้วยเหมือนกัน

หลังจากเมเดลีนออกไป เขาก็รู้สึกเจ็บแผลขึ้นมา แต่เขาไม่มีอารมณ์อยากกินยาเลย

เขาไม่แน่ใจว่าเมเดลีนได้ตรวจสุขภาพหรือยัง เขากังวลว่าหากปล่อยเวลานานเกินไป อาการของเธอจะยิ่งแย่ลง

เขาไม่ได้ต้องการที่จะคิดแบบนั้น เขาไม่ต้องการนึกเลยว่าเธอเคยอาเจียนเป็นเลือดและอ้าปากเพื่อสูดหายใจในตอนนั้นอย่างไร

ภาพในตอนนั้นทำร้ายเขาแสนสาหัส

หลังจากเฟลิเป้ได้ทุกอย่างที่ต้องการแล้ว สุดท้ายเขาก็ปล่อยเคธี่ออกมา

หลังจากเคธี่อาบน้ำเสร็จแล้ว เธอก็ยังคงรู้สึกไม่สบายใจ เฟลิเป้คนที่อยู่ตรงหน้าเธอคนนี้ทำให้หัวใจของเธอรู้สึกเย็นชา เขารู้สึกเหมือนเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเธอ

อย่างไรก็ตาม เพื่อไม่ให้เจเรมี่เป็นห่วงเธอ เธอจึงกลับมาที่โรงพยาบาลเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เมื่อเจเรมี่เห็นเธอเขาก็โล่งใจ “คุณไปไหนมา?”

“ฉันไม่ได้กลับมาที่นี่สักพักแล้ว เลยออกไปเดินเล่นมาค่ะ” เคธี่พยายามฉีกยิ้ม แต่ใจเธอยังคงเต้นตุบ ๆ

ท่าทีบังคับควบคุมของเฟลิเป้ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเธอ เขาต่างไปอย่างสิ้นเชิงและไม่อ่อนโยนอีกต่อไป

เจเรมี่ยังคงคิดกระวนกระวายเรื่องเมเดลีน ดังนั้นเขาไม่ได้สังเกตว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นกับเคธี่เขาถามว่า “เคธี่ ตอนนี้ผมกลับไปที่เกลนเดลไม่ได้ คุณกลับไปหาหมอที่ชื่อ อดัม บราวน์ ให้ผมหน่อยได้ไหม?

“อดัม บราวน์?”

เจเรมี่พยักหน้า “เอวลีน เริ่มกลับมาแสดงอาการเหมือนเมื่อก่อนอีกครั้ง เธอต้องผ่าตัดเร็ว ๆ นี้ อย่างไรก็ตาม เธอก็ยังอยากเก็บเด็กไว้ ดังนั้น อดัมคือคนเดียวที่จะช่วยผมได้”

เคธี่เริ่มกังวลหลังจากที่ได้ยินคำนั้น “ฉันกลับไปตอนนี้ได้ แต่คุณ…”

“ผมไม่ไปไหน เอวลีนอยู่ไหนผมอยู่นั่น” เจเรมี่มองด้วยสายตาที่หนักแน่น

เคธี่รู้สึกอิจฉาในตอนแรก แต่เมื่อคิดถึงผู้ชายที่เธอรัก เธอก็รู้สึกถึงความหนาวเหน็บภายในใจ

ณ คฤหาสน์

เฟลิเป้กำลังครุ่นคิดในสิ่งที่เขาได้ทำลงไปกับเคธี่ เมื่อมีคนบอกเขาว่าเคธี่กำลังจะจากไป

เมื่อคิดได้ว่าเธอกำลังจะหนีเขาไป เขาก็รู้สึกว่าหัวใจของตัวเองกำลังถูกแผดเผาด้วยไฟแห่งโทสะอยู่

เขาไม่เคยแสดงความรู้สึกของเขาบนใบหน้าเลยสักครั้ง แต่หลังจากทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ เขาไม่สามารถสงบสติอารมณ์ของตัวเองได้อีกต่อไป

หลังฟ้ามืด เฟลิเป้มาหาเจเรมี่ด้วยออร่าที่ดูเยือกเย็นรอบ ๆ ตัวเขา