บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 866
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 866
ในตอนที่เธอมีแจ็คสัน สุขภาพของเธอย่ำแย่กว่าตอนนี้มาก ตอนนั้นเธอถูกจำคุกโดยมิชอบ ทั้งเกือบที่จะต้องสูญเสียลูกไปและเกือบที่จะต้องตายอยู่ในคุกด้วยซ้ำ
แต่เพราะแดเนียลส่งยามาให้และยาพวกนี้ช่วยให้เธอคลอดแจ็คสันออกมาได้อย่างปลอดภัย
แถมยังช่วยเธอต่อสู้กับวินาทีแห่งความเป็นความตายในช่วงหนึ่งอีกด้วย
แต่เธอก็ยังสงสัยว่าเจเรมี่คิดถึงอดัมได้อย่างไรกันแน่
ในตอนนี้เอง เคธี่ก็กลับมา
เธอยื่นยาที่ได้มาจากอดัมให้
ในขวดใสเล็ก ๆ มียาอยู่สองสามเม็ด
ตอนที่เมเดลีนเห็น เธอก็จำได้ในทันที “ยาพวกนี้…”
“ผมรู้ว่าคุณไม่เห็นด้วยกับเรื่องการทำแท้งก็เลยติดต่ออดัมไว้ก่อนแล้ว”
คำตอบของเจเรมี่ช่วยคลายความสงสัยของเมเดลีน
แต่เธอก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี “แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าก่อนหน้านี้ที่ฉันรอดตายมาได้ก็เพราะยาของอดัม?”
เจเรมี่ยิ้ม ในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกโทษตัวเอง “ถึงแม้ผมจะช้ากับทุกเรื่อง แต่ผมก็พยายามอย่างดีที่สุดเพื่อที่จะรู้ทุกอย่างของคุณหลังจากนั้นนะ ลินนี่”
ในที่สุดเมเดลีนก็เข้าใจ แต่สิ่งที่ทำให้เธอประทับใจมากที่สุดคือการที่เจเรมี่รู้ว่าสุดท้ายแล้วเธอจะตัดสินใจยังไง
เขารู้จักเธอดีมาก
“เคธี่ ขอบคุณที่ช่วยเป็นธุระจัดการเรื่องต่าง ๆ ให้ฉันกับเจเรมี่นะ” เมเดลีนกล่าวขอบคุณเธออย่างจริงใจ แต่เมื่อเธอได้มองหน้าของหล่อน เธอกลับรู้สึกปวดใจ
ถึงแม้ใบหน้านี้จะสวยมาก แต่มันก็เทียบอะไรไม่ได้กับความแจ่มใสและรอยยิ้มอันแสนหวานของหล่อนในอดีตเลย
เจเรมี่เชื่อฟังคำขอของเมเดลีนและพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลต่อ หลังจากที่เคธี่ออกไปส่งเมเดลีนแล้วเฟลิเป้ก็มา
ใบหน้าที่เธอคอยเฝ้าฝันถึงทั้งวันคืน ตอนนี้ราวกับเป็นฝันร้ายไปเสียแล้ว สิ่งเดียวที่เธออยากจะทำคือการซ่อนตัวจากชายคนนี้
สีหน้าของเฟลิเป้หมองลงทันที เมื่อเขาเห็นเคธี่วิ่งหนีไปตอนที่เธอเห็นเขา
เขาตามเธอไปแล้วก็เห็นเธอปิดประตูห้องพักผู้ป่วย ก่อนที่จะหันกลับมาเผชิญหน้ากับเขา “คุณวิทแมน กรุณาอย่ารบกวนคู่หมั้นของฉันค่ะ”
เธอหยุดเฟลิเป้ไว้ที่หน้าประตูด้วยสีหน้าที่จริงจัง
เฟลิเป้รู้สึกจุกอยู่ที่อก แต่ก็ยังฝืนยิ้มออกมา และนั่นทำให้รอยยิ้มของเขาดูร้ายกาจ “แล้วคู่หมั้นเธอรู้หรือเปล่า ว่าเธอวิ่งกลับมาอยู่ในอ้อมแขนของฉันแล้วน่ะ?”
ในสายตาของเคธี่มีร่องรอยของคำว่าพูดไม่ออก “เฟลิเป้ ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณอีกแล้ว เรื่องวันนั้นเป็นเพราะคุณบังคับฉัน”
“วันนั้นฉันบังคับเธอจริง แต่แล้วก่อนหน้านั้นล่ะ? สองครั้งก่อนหน้านั้นที่เธอท้อง ฉันเป็นคนบังคับเธองั้นเหรอ?”
“ไม่งั้นเหรอ?” สายตาของเคธี่ดูรุนแรงขึ้นมา “คุณไม่เคยสนใจว่าฉันจะรู้สึกยังไง”
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับข้อกล่าวหาของเธอ เฟลิเป้เม้มปากแน่นจนกลายเป็นเส้นตรง
เขากำหมัดที่ซุกอยู่ด้านในกระเป๋าแน่น พลางมองสายตาที่เกลียดชังคู่นี้
“เคธี่ เธอรู้หรือเปล่าว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอทรยศฉัน?”
เคธี่จ้องมองไปที่สายตาเจ้าเล่ห์ของเขาอย่างกล้าหาญ “ถ้ากล้าพอก็ฆ่าฉันเลยสิ”
เฟลิเป้รู้สึกตื่นเต้นกับความมุ่งมั่นของเธอ “ฉันไม่ฆ่าเธอหรอก แต่ฉันจะทำให้เธอร้องขอความตายเอง”
เขาแสยะยิ้มยียวนในขณะที่สายตาแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของของเขาจ้องตอบกลับเข้าไปในดวงตาที่ตื่นตระหนกของเคธี่
“ตอนนี้เธอแคร์เจเรมี่มากใช่ไหม ฮ่ะ?”
เคธี่ส่ายหน้า แต่ในสายตาก็ยังแสดงออกมาถึงความกังวล “คุณพยายามจะทำอะไรเขาอีกล่ะ? เฟลิเป้ อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ”
“ถ้าเธอไม่อยากให้ฉันทำอะไรโง่ ๆ ถ้าอย่างนั้นมันก็ขึ้นอยู่กับการกระทำต่อจากนี้ของเธอแล้วล่ะ”
เขาจับไปที่คางของเธอพร้อมทั้งเลื่อนริมฝีปากตัวเองเข้ามาใกล้ “คืนนี้หนึ่งทุ่ม มาตรงที่เดิมที่เมื่อสองวันก่อนเราเพิ่งสนุกกันไป ถ้าเธอไม่มา คนของฉันจะเข้าไปในห้องของเจเรมี่ จำไว้ด้วยล่ะ”
น้ำเสียงของเขาราบเรียบ แต่กลับเต็มไปด้วยการเตือนสติ
เคธี่กำหมัดแน่น แต่สุดท้ายเธอก็คลายมือออกอย่างไร้ชีวิตชีวา
เวลาหนึ่งทุ่มตรงเธอก็มาอยู่ที่ห้องทำงานของเฟลิเป้แล้ว แต่กลับไม่เห็นเขาเลย
เคธี่มองไปรอบห้องอย่างใจลอย ก่อนจะมีบางอย่างบนโต๊ะดึงความสนใจของเธอไป