บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 868
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 868
“ความรักและความหลงใหลของฉันที่มีต่อคุณมันหายไปตั้งแต่ลูกสองคนของฉันจากไปแล้ว”
เคธี่พรูลมหายใจ
“ฉันเสียใจที่ตกหลุกรักผู้ชายอย่างคุณตั้งแต่แรกเห็น”
เฟลิเป้เย้ยหยัน “เธอก็เสียใจจนพอแล้วนี่ เคธี่ อย่าแม้แต่จะคิดหนีไปจากเงื้อมมือของฉัน ตราบใดที่เธอยังมีชีวิตอยู่ เธอต้องเป็นของฉันตลอดไป”
ดวงตาที่แสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของของเขาโอบล้อมเธอไว้และกลืนกินสายตาต่อต้านของเคธี่ไปจนหมดสิ้น
…
ไม่กี่วันถัดมา บาดแผลของเจเรมี่ก็ค่อย ๆ ฟื้นตัว แต่หนทางยังอีกยาวไกลกว่าเขาจะหายดี
ในสองสามวันนี้ เมเดลีนจะเข้ามาหาเขา ทานข้าวกับเขา และคอยป้อนยาให้เขา
เจเรมี่บอกกับเธอว่าสองสามวันมานี้เฟลิเป้ไม่ได้มาสร้างปัญหาใด ๆ ให้กับเขา และบอดี้การ์ดเหล่านั้นก็หยุดออกันอยู่ที่ประตูเช่นกัน
เมเดลีนรู้สึกว่ามันมีบางอย่างผิดปกติ เธอรู้ว่าเฟลิเป้จะไม่ยอมปล่อยเจเรมี่ไปง่าย ๆ แน่ ดังนั้น เธอจึงคิดว่ามันจะต้องมีบางอย่างอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้
เคธี่รับฟังอย่างเดียวและไม่ได้พูดอะไร
ไม่กี่วันมานี้ เคธี่จะปรากฏตัวต่อหน้าเฟลิเป้ตามความปรารถนาของเขาและอยู่พักค้างคืนกับเขา จากนั้นเธอก็มาที่โรงพยาบาลราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เธออยากที่จะไม่รู้สึกอะไรกับความคิดของตัวเอง เธออยากจะบอกกับตัวเองว่าเธอทำสิ่งนี้เพื่อช่วยเจเรมี่เท่านั้น
ถึงอย่างนั้น เมื่อเฟลิเป้จูบเธอหรือแนบชิดกับเธอ ร่างกายของเธอก็เริ่มยอมรับเขา
เธอรู้สึกว่าตัวเองน่าสมเพชและหดหู่ใจ นอกจากนั้นแล้วเธอยังไม่คู่ควรกับคำว่าน่าสงสารด้วยซ้ำ
เธอยังมีความใจอ่อนให้กับผู้ชายอย่างเขาได้อย่างไร?
เฟลิเป้มุ่งเป้าความสนใจไปที่เคธี่ตลอดเวลา ดังนั้นเขาจึงลืมไปเลยว่าเมเดลีนยังคงอยู่กับฟาเบียน
เมื่อเฟลิเป้เห็นเมเดลีนปรากฏตัวพร้อมกับฟาเบียนที่งานเลี้ยงอาหารค่ำทางธุรกิจในช่วงสุดสัปดาห์ เขาจึงจำได้ว่าเขามีบางสิ่งที่ต้องดูแลอย่างเร่งด่วน
เมเดลีนยกแก้วไวน์ขึ้น และส่งยิ้มให้กับชายที่กำลังเดินมาหาเธอ
เฟลิเป้มองใบหน้าที่งดงามของเธอ แล้วหัวใจของเขาก็เริ่มเต้นช้าลงอย่างไม่รู้สาเหตุ “เอวลีน คุณจะเลิกกับเจเรมี่แล้วเหรอ? คุณจะอยู่กับผู้ชายคนนี้เพียงเพื่อที่จะหลีกเลี่ยงผมใช่ไหม?”
“ฉันรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่กับเขามากว่าอยู่กับคุณ”
“จริงเหรอ?” ฟาเบียนเดินเข้ามาหาเธอด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ”ถ้าอย่างนั้น ฉันจะพยายามไล่ตามเธอให้มากกว่านี้”
เฟลิเป้มองฟาเบียนอย่างเย็นชา จากนั้นเขาก็มุ่งความสนใจไปที่เมเดลีนอีกครั้ง “เอวลีน อย่าลืมนะว่าคุณยังอุ้มท้องลูกของผมอยู่ อีกอย่าง ผมคิดว่าคุณยังจำลิเลียนได้ ใช่ไหม?”
เมเดลีนรู้ว่าเฟลิเป้ขู่เธอด้วยลิเลียน
อย่างไรก็ตาม หลังจากคืนนี้ ลิเลียนจะไม่ใช่ตัวต่อรองของเขาอีกต่อไป
“เฟลิเป้ ถ้าคุณทำได้ งั้นก็ลงมือเลย ฉันเองก็ไม่ต้องการจะมีชีวิตอยู่โดยต้องกลัวทุกอย่างแบบนี้อีก”
ท่าทางที่ไม่ไยดีของเมเดลีนทำให้เฟลิเป้ตกใจ “คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่? ลิเลียน คือ ลูกสาวของเจเรมี่นะ คนที่คุณให้กำเนิดมาหลังจากผ่านอุปสรรคมากมาย คุณจะไม่สนใจเธอแบบนี้ได้จริง ๆ เหรอ?”
“ก็ฉันไม่มีทางเลือก ถึงแม้ว่าฉันต้องการจะดูแลเธอแค่ไหนก็ตาม ใช่ไหมล่ะ?” เมเดลีนยิ้มและถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “ฉันรู้คุณต้องการใช้ลิเลียนเพื่อแยกฉันออกจากเจเรมี่ หรือแม้แต่จะทำให้เขาตกอยู่ในอันตราย แล้วทำไมฉันจะไม่ตามน้ำไปกับคุณล่ะคะ? ถ้ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับลิเลียนหลังจากนั้นฉันเดาว่าโชคชะตาระหว่างฉันกับลิเลียนคงจะต้องจบลง”
เฟลิเป้มองอย่างไม่เชื่อในสายตาว่าเมเดลีนจะพูดแบบนั้น
ทว่า เขาก็ตระหนักได้ว่าเมเดลีนเจตนาที่จะพูดแบบนั้นก็เท่านั้น ดังนั้น เขาจึงหัวเราะ “คุณคิดเหรอว่าผมจะไม่รู้ว่าคุณแค่พูดให้ผมลดความระมัดระวังลง เอวลีนคุณฉลาดนะ แต่ผมไม่ตกหลุมพลางนี่หรอก”
“ฉันไม่มีเวลามาเล่นกับคุณหรอกค่ะ” เมเดลีนพูดขึ้นอย่างเฉยเมย “เฟลิเป้ฉันจะบอกอะไรคุณให้นะ ถ้าให้ฉันเลือกระหว่างลิเลียนกับเจเรมี่ ฉันจะเลือกเจเรมี่ นอกจากนี้ เรากำลังจะมีลูกคนที่สามด้วยกันในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้ ฉันไม่ต้องการให้ลูกของฉันเกิดมาไม่มีพ่อหรอกนะ”
ดวงตาของเฟลิเป้มองตรงไปที่ท้องของเธอเมื่อเขาได้ยินอย่างนั้น จากนั้นดวงตาของเขาก็มืดลง “ลูกของคุณกับมันอย่างนั้นเหรอ?”