บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 892
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 892
“เขาละทิ้งงานที่เขาทุ่มเททำมาอย่างหนักทั้งหมดเพื่อผู้หญิงงั้นเหรอ?”
ไดซ์ลูกน้องของเฟลิเป้จองเที่ยวบินอย่างรวดเร็ว
เช้าตรู่ของฤดูร้อนที่มีฝนตกชุก เฟลิเป้ไปดูหลุมศพของเคธี่ด้วยเกรงว่าฝนที่ตกลงมาทำให้หลุมศพเสียหาย
หลังจากดูว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว เฟลิเป้ก็กลับมา เมื่อเขามาถึง เขาพบว่ามีรถจอดอยู่สองสามคันที่ทางเข้าวิลล่าเล็ก ๆ ของเขา เมื่อเขาเข้าไปในบ้าน เขาเห็นไดซ์และลูกน้องรอเขาอย่างร้อนใจ
“คุณจะเลิกจ้างเราจริงๆ เหรอครับ คุณวิทแมน” ไดซ์ถาม
ท่าทีของเฟลิเป้ไม่แยแส “ฉันไม่ชอบพูดซ้ำ”
“แต่คุณวิทแมน มันคุ้มไหมที่จะเลิกกิจการบริษัทใหญ่ ๆ แบบนี้เพราะผู้หญิง?”
ใบหน้าอบอุ่นของเฟลิเป้ดูเย็นชาไร้ความรู้สึก “ผู้หญิงคนนี้ที่นายพูดถึงคือภรรยาของฉัน”
“…” เมื่อเห็นเฟลิเป้โกรธ ไดซ์ก็ไม่กล้าพูดอะไรตอบกลับไป และหันไปใช้วิธีโน้มน้าวเขาแทน “แต่คุณเขาตายไปแล้ว คุณวิทแมน ผมแน่ใจว่าเธอคงไม่อยากเห็นคุณเดินวนไปมาทั้งวันและเซื่องซึมแบบนี้ มีพวกเราหลายร้อยคนที่ทำงานภายใต้คำสั่งของคุณ เราจะทำอย่างไรเมื่อคุณเลิกกิจการบริษัทของเราล่ะ?”
เฟลิเป้หันกลับมาหาพวกเขาขณะที่เขาพูดอย่างไร้อารมณ์ “อย่าทำให้ฉันพูดซ้ำ บริษัทเป็นของฉัน ดังนั้นสิ่งที่ฉันทำคือธุรกิจของฉัน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เราเป็นเพียงคนแปลกหน้า พวกนายกอบโกยไปเยอะแล้ว พอแค่นี้เถอะ”
“ผม…”
เมื่อรู้การตัดสินใจของเฟลิเป้แล้ว ลูกน้องก็เงียบและจากไปอย่างขุ่นเคือง
เฟลิเป้กลับมาที่ห้องเพื่อจ้องมองภาพของเคธี่อย่างนุ่มนวลในขณะที่เขาสัญญาด้วยรอยยิ้ม “เธอเห็นฉันไหม? ฉันจะไม่เข้าร่วมในการซื้อขายเหล่านั้นอีกแล้วนะ ตราบใดที่เธอร้องขอ ไม่ว่ามันคืออะไร ฉันสัญญาว่าฉันจะทำมันให้สำเร็จ”
“มีเพียงสิ่งสุดท้ายที่ฉันต้องทำ เคธี่ แล้วฉันจะมาชดใช้ให้นะ”
“เธอจะยังยกโทษให้ฉันไหม?”
เขาพูดกับตัวเองในขณะที่เขาหลับไป
ท้องฟ้ามืดแล้วเมื่อเขาตื่นขึ้น และฝนก็ไม่มีที่ท่าว่าจะยอมหยุดตกเลย
จากนั้นไม่นาน ก็มีเสียงดังมาจากชั้นล่าง
เขาล่างหน้าแล้วไปดู ก่อนจะรู้ว่าเป็นพวกคนจากเมื่อเช้าที่กลับมา
ไดซ์ยังคงเป็นผู้นำพวกเขา แต่ท่าทีของพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างมากจากเมื่อก่อน
“ผมรู้ว่าคุณยังคิดถึงคุณผู้หญิงนะ นายท่านวิทแมน และผมรู้ว่าคุณไม่อยากเข้าไปเกี่ยวข้องกับการค้าขายเหล่านี้ในตอนนี้ แต่เราก็ยังทำงานได้ ผมได้พูดคุยกับพวกเขาส่วนใหญ่แล้ว และถ้าคุณไม่ต้องการที่จะเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องนี้อีกต่อไป คุณวิทแมน ผมก็สามารถรับช่วงต่อจากคุณได้ เป็นยังไง?”
เมื่อเข้าใจเป้าหมายของพวกเขาแล้ว เฟลิเป้ก็เย้ยหยัน “ฉันสร้างบริษัทขึ้นมา และฉันก็ทำงานหนักจนเป็นที่ยอมรับ ฉันจะไม่ยอมให้ใครเอาสิ่งนี้ไปจากฉันหรอก”
ท่าทีของไดซ์เริ่มรุนแรงเมื่อเฟลิเป้ปฏิเสธ “ถ้าเป็นในกรณีนั้น คุณวิทแมน ก็อย่าโทษเราที่ทำตัวไม่สุภาพเลย ถ้าคุณอยากคิดถึงผู้หญิงที่ตายไปแล้วคนนั้น ก็ทำไปเถอะ แต่ผมจะรับช่วงต่อจากบริษัทเอง!”
สายตาของเฟลิเป้เชือดเฉือนขึ้นขณะที่ความมืดมิดส่องประกายผ่านร่างกายที่อบอุ่นและอ่อนโยนของเขา
เขาเดินไปหาไดซ์และเตะเข่าของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว
ไดซ์ล้มลงกับพื้นทันทีโดยมีขาข้างหนึ่งอยู่ตรงหน้าเฟลิเป้ เขาส่งเสียงโหยหวนด้วยความเจ็บปวด
เขาเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อจะต่อสู้ แต่เฟลิเป้มีปืนและกำลังเล็งไปที่หน้าผากของเขา เฟลิเป้จ้องมองเขามาจากข้างบน แววตานั้นเต็มไปด้วยความกระหายเลือดและดูถูกเหยียดหยาม
ไดซ์สั่นเทา เขาเกือบลืมไปว่าเฟลิเป้เป็นนักสู้ที่มีทักษะสูง
ผู้ชายที่ดูเป็นสุภาพบุรุษและสง่างาม แต่ความจริงกลับตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง เขากำลังวางแผนและคาดเดาไม่ได้
“ถอนคำพูดซะ มิฉะนั้น ฉันจะให้นายไปขอโทษภรรยาของฉันในชีวิตหลังความตาย”
หัวใจของไดซ์สั่นด้วยความกลัว แต่การแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปเป็นดูหมิ่นอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาจำข้อต่อรองที่ตัวเองมีขึ้นมาได้ “ผมแนะนำให้คุณเก็บปืนซะ นายท่านวิทแมน ไม่อย่างนั้น…”
เขาหยุดพูดชั่วครู่แล้วเหลือบมองคนที่อยู่ด้านข้าง “ให้นายท่านวิทแมนดูสิ ว่าพวกเรามีอะไร”