บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 910

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 910

เมเดลีนถูกผู้ชายคนอื่นรับตัวไปงั้นเหรอ?

“เขาเป็นสุภาพบุรุษคนหนึ่งที่สวมแว่นค่ะ ค่อนข้างหล่อเลย” พยาบาลคนนั้นได้อธิบายลักษณะของชายคนนั้นในทันที เตือนเจเรมี่ให้นึกถึงอดัม

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เขาก็รู้ว่าอดัมไม่ใช่แค่หมออีกต่อไป

ถ้าเมเดลีนไปกับเขา เธอมีแต่จะลงเอยในสถานการณ์ที่อันตรายมากขึ้น

เขารีบโทรหาเมเดลีนในทันที แต่สายก็ถูกตัด

ในรถคันหนึ่ง เมเดลีนมองไปที่หน้าจอที่มืดลงและปิดโทรศัพท์

อดัมชำเลืองมองเมเดลีนขณะที่รอยยิ้มซึ่งหายากปรากฏขึ้นบนใบหน้าอันหล่อเหลาและเหมาะสมของเขา “คุณไม่ห่วงว่าเจเรมี่จะหาคุณไม่เจอถ้าคุณตามผมออกมาแบบนี้บ้างเหรอครับ?”

เมเดลีนหัวเราะคิกคัก “ตอนนี้เขาอยากจะเจอผู้หญิงคนอื่นมากกว่า”

อดัมแสร้งทำเป็นสับสน “ผู้หญิงคนอื่น?”

เมเดลีนไม่ได้พูดอะไรต่อไปอีก และเพียงมองไปนอกหน้าต่างรถ หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เธอก็เห็นรถที่คุ้นเคยในกระจกมองข้าง

มันคือรถของเจเรมี่

สมองของเมเดลีนเต็มไปด้วยภาพที่คลุมเครือของเจเรมี่และลาน่า เธอหันไปมองอดัม

“ด็อกเตอร์บราวน์คะ ได้โปรดขับให้เร็วขึ้นหน่อย”

อดัมเหลือบมองกระจกมองข้างอย่างรู้ทันและเร่งความเร็วขึ้น

อย่างไรก็ตาม เจเรมี่ก็เร็วขึ้นอีก เมื่อผ่านสี่แยก เขาก็เร่งความเร็วและปาดหน้ารถของอดัม บังคับให้อดัมหยุด

เมเดลีนอยากให้อดัมเลี้ยวกลับและไป แต่เธอก็เห็นลิเลียนและแจ็คสันกำลังลงจากรถของเจเรมี่

เจเรมี่เดินเข้าไปด้วยท่าทีที่เคร่งขรึม

ท่าทีของเธอเปลี่ยนไปในทันที และเธอก็รีบปลดเข็มขัดนิรภัย

ในตอนนี้โทรศัพท์ของอดัมก็ดังขึ้น เขาเหลือบมองข้อความและบอกกับเมเดลีนว่า “เอวลีน ผมมีเรื่องสำคัญที่จะต้องทำและคงต้องไปก่อนแล้ว”

“ขอบคุณค่ะ ด็อกเตอร์บราวน์” เมเดลีนขอบคุณเขาและลงจากรถอย่างเร่งรีบ

ก่อนที่เจเรมี่จะมีโอกาสได้หยุดอดัม เขาก็เห็นว่าอดัมหันพวงมาลัยและจากไปแล้ว

เขาอยากที่จะไล่ตามอดัม แต่เมเดลีนก็ตั้งคำถามกับเขา “เจเรมี่ คุณขับรถเร็วในตอนที่แจ็คกับลิเลียนอยู่ในรถได้ยังไง? คุณรู้ไหมว่ามันอันตรายแค่ไหนในตอนที่คุณบังคับให้อดัมหยุดรถเมื่อกี้นี้?”

เจเรมี่จับที่ไหล่ของเมเดลีนด้วยท่าทีที่สง่างาม “ผมไม่รู้ ที่ผมรู้คือว่าผมอยากได้ภรรยาของผมคืน”

เมเดลีนอึ้งไปชั่วครู่ สายตาของเจเรมี่แข็งแกร่งและกดขี่

“กลับบ้านกับผมนะ”

“มัมมี้ กลับไปเล่นกับลิเลียนนะ โอเคไหมคะ?” ลิเลียนเดินเข้าไปหาเมเดลีน กะพริบตาคู่ใสและบริสุทธิ์ของเธอ

แจ็คสันเองก็เดินเข้าไปด้วยเช่นกัน แต่หนุ่มน้อยดูจริงจัง “คุณแม่ฮะ คุณแม่ป่วยเหรอฮะ?”

เมื่อมองไปยังลูกทั้งสองที่น่ารักและมีไหวพริบ เมเดลีนก็ใจอ่อน

เธอกลับไปที่วิลล่ากับเจเรมี่

คนรับใช้เชื่อฟังคำสั่งของเจเรมี่ในการดูแลพี่น้องคู่นั้น ขณะที่เขาโอบไหล่ของเมเดลีนและกลับไปยังห้องของพวกเขา

ทันทีที่พวกเขาเข้าไปในห้อง เมเดลีนก็ผลักเขาออกและพูดอย่างเย็นชาว่า “ไปหาลาน่าสิ อย่ามาแตะตัวฉัน”

เธอเดินไปกินยาที่อดัมจัดให้ขณะที่พูด เจเรมี่รู้สึกปวดใจเมื่อเขาเห็นยาเม็ดสีชมพู เขาเดินเข้าไปหาเมเดลีนและแย่งยานั่นที่เธอกำลังจะเอาใส่ปาก

“เจเรมี่ คุณทำอะไรน่ะ?” พฤติกรรมของชายคนนั้นทำให้เมเดลีนสับสน

อย่างไรก็ตาม เจเรมี่ไม่ตอบเธอ กลับกัน เขาเข้าไปยังห้องน้ำและเทยาเม็ดสีชมพูรวมกับของที่เขาพกติดตัวลงในชักโครกก่อนจะกดชักโครกลง

เมเดลีนอึ้ง เธอรีบเดินเข้าไปและจับที่คอเสื้อของชายคนนั้น สายตาของเธอเฉียบคม “เจเรมี่ คุณบ้าไปแล้วจริง ๆ ใช่ไหม? เมื่อก่อนในตอนที่ฉันป่วยเจียนตาย คุณก็ยืนอยู่ข้าง ๆ และทำลายยาแก้ปวดของฉันทั้งหมดอย่างเยือกเย็น วันนี้คุณก็จะทำแบบเดิมกับฉันอีกงั้นเหรอ?”