บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 965
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 965
หลังจากที่เมเดลีนได้ยินเช่นนั้น เธอก็หันหน้าไปเล็กน้อยเพื่อมองชายที่กำลังเข้ามาหาเธอ “ออกไป” เธอไล่เขาด้วยเสียงที่เย็นชา
เจเรมี่เมินเธอและยังคงเดินเข้าหาเธอต่อ
“ออกไป! คุณไม่คู่ควรที่จะยืนตรงหน้าพ่อแม่ของฉัน! ไสหัวไป!” เสียงของเมเดลีนเริ่มเคร่งขรึม
อย่างไรก็ตาม เจเรมี่ยังคงเมินเธอและยืนอยู่ด้านหลังของเมเดลีน “ถ้าเธอไม่อยากให้โศกนาฏกรรมที่ใหญ่กว่านี้เกิดขึ้น ก็ขอโทษลาน่ากับฉันเดี๋ยวนี้ บอกไปสิว่าเธอผิดที่ตบลาน่า”
“หึ” เมเดลีนรู้สึกเหมือนกับว่าเธอเพิ่งได้ยินเรื่องตลกครั้งใหญ่ เธอยืนขึ้นอย่างช้า ๆ และมองไปที่ชายซึ่งเย็นชาคนนั้น จากนั้น สายตาก็เธอก็เริ่มเฉียบคมขึ้นก่อนที่เธอจะเงื้อมือตบที่หน้าของเขา
“เจเรมี่ ฟังฉันนะ ไม่เพียงแค่ฉันอยากจะตบหล่อน แต่ฉันอยากจะตบคุณด้วยเหมือนกัน!”
“คุณคิดว่าตัวเองเป็นแบบนี้เพียงเพราะเสียความทรงจำงั้นเหรอ? คุณคิดว่าคุณฆ่าคน ลอบวางเพลิง ทำลายความเป็นคนของตัวเอง และฆ่าพ่อแม่ของฉันได้ เพียงเพราะคุณเสียความทรงจำงั้นเหรอ?”
เธอจับคอเสื้อของชายคนนั้น ตาที่แดงก่ำของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา เธอเจ็บปวดอย่างมากขณะที่เธอมองไปที่ชายคนนนั้น คนที่เคยเสี่ยงชีวิตเพื่อเธอ
“เจเรมี่ ไสหัวไปซะ! กลับไปหาลาน่าและเลิกโผล่มาให้ฉันเห็นซะที!”
เอวาเพิ่งจะกลับมาจากห้องน้ำเมื่อเธอได้ยินเสียงที่บ้าคลั่งของเมเดลีนมาจากประตู
เธอเข้าไปดูและเห็นเจเรมี่อยู่ข้างใน
“เจเรมี่ วิทแมน คนสารเลว!” เอวาตะโกน เธอดึงเมเดลีนที่เสียสติไปแล้วกลับมาหาตัวเองเพื่อปกป้องเธอ จากนั้น เธอก็จ้องไปที่ผู้ชายเย็นชาคนนั้นก่อนที่จะตะคอกว่า “เจเรมี่ แมดดี้ทำอะไรถึงเจอผู้ชายอย่างแก?”
“เธอเจอกับความทุกข์ทรมานมาหลายปีและก็ยังเลือกที่จะให้อภัยแกเพราะเธอรักแก แต่แกล่ะ? แกกำลังทำอะไรอยู่ตอนนี้? แกกำลังกอดผู้หญิงอีกคนในขณะที่ทำเรื่องเลว ๆ พวกนั้นกับแมดดี้! แกยังเป็นคนอยู่ไหม?”
เจเรมี่กระวนกระวายเมื่อเผชิญหน้ากับการด่าทอของเอวา “ฉันบอกว่า ฉันไม่ใช่ เจเรมี่ วิทแมน”
“แน่นอน แกไม่ใช่เจเรมี่ วิทแมน แกมันฆาตรกร! แกมันสัตว์ประหลาด!” เอวาเทียบสถานะปัจจุบันของเจเรมี่ก่อนที่จะช่วยพาเมเดลีนออกจากห้องเก็บศพ
หลังจากที่เมเดลีนเดินจากไป เขาหันหลังและมองไปยังสองศพที่อยู่บนเตียง
เขาเดินเข้าไปและยกผ้าขาวขึ้นเพื่อดูศพที่เสียโฉม จากนั้นก็มีความโหดเหี้ยมปรากฏขึ้นในแววตาที่ลึกซึ้งของเขา
คฤหาสน์มอนต์โกเมอรีถูกเผาจนสิ้นซาก
อย่างไรก็ตาม ผลการสืบสวนของไฟไหม้ได้บทสรุปว่าเป็นเพียงอุบัติเหตุ
เมเดลีนไม่เชื่อว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุ เห็นได้ชัดว่าใครบางคนวางเพลิงที่คฤหาสน์ ราวกับมันเป็นไปไม่ได้เลยที่ไฟไหม้อย่างรุนแรงเช่นนี้จะเป็นเพียงอุบัติเหตุ
คนที่วางเพลิง คือ…
เธอหลับตา ไม่สามารถลืมภาพเจเรมี่ที่ยืนอยู่ตรงทางเข้าอย่างเยือกเย็นในขณะที่เฝ้ามองไฟไหม้ไปได้
เมเดลีนกลับไปยังคฤหาสน์วิทแมนและเห็นว่าพวกเขากำลังตั้งป้ายอนุสรณ์ให้กับเอโลอิสและฌอน
นายท่านอาวุโสวิทแมนรู้สึกหัวใจสลายเป็นชิ้น ๆ ในตอนที่เขาเห็นเมเดลีนกำลังคุกเข่าลงตรงหน้าแผ่นป้ายแกะสลัก
“เจเรมี่ทำเรื่องนี้จริง ๆ ใช่ไหม?” นายท่านอาวุโสไม่อยากเชื่อ
พูดตามตรง จนถึงตอนนี้เมเดลีนก็ยังไม่เชื่อว่าเจเรมี่จะทำเรื่องเช่นนี้ได้
อย่างไรก็ตาม มันก็เป็นความจริงที่เอโลอิสและฌอนได้ตายไปแล้วทั้งคู่
คาเลนไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี เธอนึกถึงท่าทีที่เยือกเย็นของเจเรมี่เมื่อเมเดลีนต้องคลอดลูกก่อนกำหนดเนื่องจากตกใจและรู้สึกวิตกกังวล
“ถ้าเจเรมี่ทำเช่นนั้นจริง ถ้าอย่างนั้นหลังจากที่ความทรงจำของเขากลับมาในอนาคตเขาก็อยู่กับเอวลีนไม่ได้อีกแล้ว เขาอาจจะต้องใช้เวลาทั้งชีวิตอยู่ในคุกเหมือนกัน!” นายท่านอาวุโสเสียใจ “ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้?”
“ทั้งหมดเป็นเพราะยัยผู้หญิงลาน่านั่น! ฉันไม่รู้ว่าหล่อนเป็นใคร แต่หล่อนชั่วช้า! หล่อนเป็นคนที่บังคับให้เอวลีนต้องคลอดก่อนกำหนด!”