บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 982
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 982
เขาเคยได้ยินเรื่องที่เมเดลีนสูญเสียการมองเห็นและอยากเข้าไปตรวจสอบเรื่องนั้นดู แต่เขาก็ยังหาเหตุผลดี ๆ ที่จะทำแบบนั้นไม่ได้
ในขณะที่ไรอันกำลังจะไปหาเมเดลีนที่หลังเวที ลาน่าและนาโอมิก็ปรากฎตัวขึ้น
ลาน่าใช้เงินซื้อบัตรเชิญเพื่อให้ได้เข้ามาร่วมงานนี้ เธอยิ้มอย่างอวดดีแล้วเดินเข้ามายังโถง
ทุกคนมองไปที่เธอ แต่กลับไม่ได้โฟกัสที่เธอเลย สายตาของพวกเขามองไปที่เจเรมี่ซึ่งเดินตามหลังเธอมา
“คุณวิทแมนจริง ๆ ด้วย”
“ไม่มีทาง! สามเดือนก่อนไม่ใช่ว่าเขา… เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
“นั่นสิ แปลกจัง ฉันถึงขั้นเข้าร่วมงานไว้อาลัยที่คฤหาสน์วิทแมนด้วยนะ พวกเขาคอนเฟิร์มแล้วนี่ว่าตายจริง ๆ”
“ฉันก็ไปมาเหมือนกัน ตอนที่อยู่ที่นั่น คาเลนยังกรีดร้องใส่เอวลีนเลยว่าเป็นคนนำความโชคร้ายมาให้แล้ว เธอก็ยังบอกอีกว่าเอวลีนเป็นคนที่ฆ่าลูกชายของเธอ”
“เกิดอะไรขึ้นละเนี่ย?”
ทุกคนงุนงงเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นเจเรมี่เดินเข้ามาพร้อมกับลาน่า
อย่างไรก็ตาม พวกเขาเหล่านั้นไม่มีใครรู้จักลาน่าเลย พวกเขารู้สึกแต่เพียงว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน
เมื่อไรอันเห็นลาน่า แววตาของเขาก็ขรึมลง
เขาเดาออกว่าการที่ลาน่ามาที่นี่ก็เพื่อสร้างปัญหาให้กับเมเดลีน
เมื่อนาโอมิเห็นไรอันที่ปะปนอยู่ในกลุ่มคน เธอก็รู้สึกตื่นเต้น
ก่อนเธอจะเดินเข้ามาหาเขา “ไรย์ คุณมาที่นี่เพื่อมาหาเอวลีนใช่ไหม?”
ไรอันมองนาโอมิด้วยแววตาเบื่อหน่าย “ไม่ใช่เรื่องของคุณ เราเลิกกันแล้ว”
นาโอมิหน้าเสียเมื่อได้ยินอย่างนั้น และไม่สามารถที่จะเก็บความโกรธเกรี้ยวเอาไว้เพียงในใจ
“ไรอัน พูดอะไรออกมาน่ะ? นาโอมิเป็นแฟนเก่าของคุณนะ แต่คุณกลับปฏิบัติกับเธอแบบนี้เพียงเพราะเอวลีนอย่างนั้นเหรอ? เฮอะ นี่ใช่สิ่งที่คุณคุณชายแห่งตระกูลโจนส์ควรทำใช่ไหมคะ” ลาน่าค่อย ๆ เดินเข้ามาแล้วจงใจเพิ่มน้ำเสียงจนดังพอที่จะทำให้คนรอบตัวได้ยินสิ่งที่เธอพูด ด้วยวิธีนี้ทุกคนก็จะคิดว่ามีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างไรอันกับเอวลีน
ทว่าไรอันกลับใจเย็น เขามองไปที่ลาน่านิ่งแล้วเอ่ยด้วยเสียงนุ่มลึก “ลาน่า ที่นี่ไม่ใช่เมืองเอฟ ระวังคำพูดคุณด้วย”
ลาน่าอึ้งไปเมื่อได้ยินอย่างนั้น เธอมองไปที่นาโอมิด้วยความไม่พอใจอย่างแรง และคิดว่านาโอมิคงจะบอกภูมิหลังของตัวเองให้ไรอันฟัง
ในขณะที่เธอกำลังจะตอกกลับไรอัน เธอก็เห็นเมเดลีนเสียก่อน
ก่อนที่ลาน่าจะทันได้ดูให้ละเอียดถี่ถ้วน กลุ่มคนก็กรูเข้ามาล้อมรอบเมเดลีนแล้วแสดงความยินดีกับเธอ
“ลาน่า ดูสิ มันตาบอดจริง ๆ ! แม่สามีกำลังนำทางมันอยู่! แต่พวกแขกในงานไม่ทันสังเกตเห็นว่ามันตาบอด” นาโอมิกระซิบกับลาน่าด้วยความรู้สึกสมน้ำหน้า
“หึ ถ้ามันจะตาบอดแล้วอยากเป็นจุดสนใจมากนัก ฉันก็จะสนองความต้องการให้มันเอง!” หลังจากที่ลาน่าพูดไปแบบนั้น เธอก็กระตุกยิ้มให้กับเจเรมี่ “ฮานส์คะ ฉันจะรอชมการแสดงอันโหดเหี้ยมของคุณนะ”
เจเรมี่มองลาน่าอย่างเยือกเย็นแล้วเอ่ยว่า “รอดูได้เลย ผมจะใช้วิธีที่ป่าเถื่อนที่สุดสอนว่าอะไรควรไม่ควรให้เอง”
ลาน่ารู้สึกพอใจเมื่อได้ยินอย่างนั้น ทว่าเธอกลับไม่รู้ถึงความหมายที่ซ่อนอยู่ภายใต้ถ้อยคำของเจเรมี่เลยแม้แต่น้อย หลังจากนั้นเธอก็เดินฝ่ากลุ่มคนแล้วตรงเข้าไปหาเมเดลีนที่กำลังสนทนากับใครบางคนอยู่
เมื่อคาเลนเห็นลาน่าที่โถง เธอก็ขยับเข้าใกล้และกระซิบบอกบางอย่างกับเมเดลีน
เมเดลีนค่อย ๆ คลี่ยิ้มอย่างใจเย็น
ลาน่าเดินมาหยุดตรงหน้าเมเดลีนด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า อย่างไรก็ตามดวงตาของเธอกลับเต็มไปด้วยความอาฆาตพยาบาท หญิงสาวตื่นเต้นเมื่อได้เห็นดวงตาของเมเดลีนจ้องมองอย่างหลุดโฟกัสไปยังด้านหนึ่ง “คุณนายวิทแมนคะ วันนี้เป็นวันครบรอบ 52 ปี ของวิทแมน คอร์ปอเรชั่น เนื่องจากว่าเรารู้จักกัน ฉันเลยมาที่นี่เพื่อมอบของขวัญแสดงความยินดีให้กับคุณ”
เธอเอ่ยในขณะที่มองไปยังนาโอมิ จากนั้นนาโอมิก็ยื่นกล่องของขวัญให้กับลาน่า เมื่อลาน่ารับมาเธอก็ส่งให้กับเมเดลีน
“รับไปสิคะ คุณนายวิทแมน” ลาน่ายื่นกล่องออกไป เมื่อเห็นว่าเมเดลีนกำลังจะยื่นมือออกมารับ เธอก็แสยะยิ้มแล้วปล่อยกล่องให้หลุดจากมือ