ประธานหยิ่งยโสของฉัน - ตอนที่ 1052
บทที่ 1052 เขตอิทธิพลของฉัน ฉันเป็นใหญ่
เสียงกรีดร้องที่สูงและแหลมทำให้ลมหายใจและหัวใจที่เต้นอยู่ของMerrickขมวดเข้าหากันแน่นภายในชั่วพริบตา เข็มที่แหลมคมทิ่มแทงเข้าไปส่วนลึกที่สุดภายในจิตใจของเขา เปิดผนึกความรู้สึกผิดชอบชั่วดีและความละอายใจที่เก็บซ่อนอยู่ในชั้นที่ลึกที่สุดออก
ชั่วชีวิตของเขาเป็นอิสระอยู่บนเวทีทางการเมือง เรียกได้ว่าก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่มีอุปสรรคใดๆขวางกั้น กวาดเรียบฝ่ายศัตรูนับพัน ตำแหน่งขุนนางใหญ่สามปีกว่า นำพาสถานะทางสังคม ชื่อเสียงเงินทองที่ไม่สามารถมีใครเข้าถึงได้มาให้กับเขา ให้เขากลายเป็นตำนานรุ่นที่หนึ่งของราชสำนัก
เรื่องที่เขาป่วยนี้ ทางราชสำนักมีคำสั่งลงมาด้วยตัวเองให้ตามหาหมอที่ดีที่สุดให้กับเขา ช่วยชีวิตเขาโดยไม่คำนึงถึงค่าตอบแทนใดๆ ราชสำนักยังคงฝากความหวังอันหนาแน่นไว้ที่เขาอยู่
แต่ทว่าในเบื้องหลังที่รุ่งโรจน์เรืองรอง ไม่มีใครเคยแอบตรวจสอบจิตวิญญาณและอดีตที่ผ่านมาของเขา ไม่มีใครรู้วิธีการของเขาในปีนั้นว่าสิ้นหวังเย็นชาถึงขั้นต่ำช้ายังไง
เขาใช้ใบหน้าหนึ่ง ข้อมือสองข้าง มีกองกำลังหนุนที่ยิ่งใหญ่ หล่ออุตสาหกรรมประเทศจักรวรรดินิยมที่ดูเหมือนมั่นคงยากที่จะล่มสลายได้ให้กับตัวเอง ที่จริงแล้วสิ่งเหล่านี้ต่างก็ดับสลายได้ตลอดเวลาราวกับอยู่กลางสายลม ในส่วนของรากฐานเริ่มทรุดโทรม เน่าเปื่อย พังทลาย
ในวินาทีที่มองเห็นลูกสาวนั้น Merrickถึงได้เข้าใจว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขามีล้วนไม่มีค่าใดๆเลยแม้แต่น้อย
เทียบกันกับเลือดเนื้อเชื้อไขแล้ว สิ่งเหล่านั้นนับเป็นอะไร?
ชนะประชาชนทั่วประเทศถึงขั้นได้รับการเห็นค่าจากผู้นำประเทศต่างๆ แล้วจะถือว่าเป็นอะไร? สิ่งที่สามารถทำให้เขาอบอุ่นขึ้นมาอย่างแท้จริง คือคนที่ความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเขามากที่สุด
เขาจำตอนที่ลูกสาวเพิ่งไปจากตนเองได้ ดวงตาคู่หนึ่งที่สว่างสดใสขนาดนั้น ใบหน้าเล็กๆที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสา ปากที่เรียกแด๊ดดี้ด้วยความอ่อนหวาน
สิบห้าปีไม่ได้พบกันอีก คิดไม่ถึงว่าจะได้พบกับเธอด้วยวิธีการเช่นนี้
ความหวาดหวั่นและหัวใจที่แตกสลายภายในเสี้ยววินาทีทำให้Merrickส่งเสียงใดๆไม่ออก ดวงตาร้อนผ่าว
หลงเซียวมองดูเขา นำหน้าจอโทรศัพท์กดปิดไปในฝ่ามือ “Merrick คิดได้แล้วว่าจะทำอย่างไรหรือยัง?”
MAXคิดจะบีบให้Merrickละทิ้งอำนาจทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในมือ ยืนต่อหน้าประชาชนทั่วทั้งประเทศยอมรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ตนเองกระทำ เพียงแต่MAXคือคนที่ฉลาดเจ้าเล่ห์ระดับไหน ที่เขาเชี่ยวชาญมากที่สุดมาโดยตลอดก็คือยืมมีดฆ่าคน คราวนี้ ที่เขายืมก็คือความสามารถของหลงเซียว
หลงเซียวมีหรือจะไม่รู้
แต่ไม่เป็นไร คิดบัญชีที่ยุ่งเหยิงของMerrickชัดเจนดีแล้ว เขาจะตั้งใจคิดบัญชีระหว่างพวกเขากับMAXอีกที
เกาจิ่งอานกลืนเฮือกลมหายใจ ในใจคิดว่าพี่ใหญ่พี่คงไม่ใช่มาจริงหรอกมั้ง? พี่คงไม่ได้อะไรแบบนั้นกับลูกสาวคนอื่นจริงๆหรอก? ลูกสาวเขาอายุยังน้อยอยู่เลย ทำแบบนี้จะเจอเข้ากับการลงโทษจากสวรรค์หรือเปล่า?
แต่คิดใหม่อีกครั้ง เกาจิ่งอานก็ปฏิเสธความคิดของตนเองอีก ด้วยคุณสมบัติประจำตัวและอุปนิสัยของพี่ใหญ่แล้ว จะทำแบบนั้นได้ยังไงกัน！
ยิ่งไปกว่านั้นพี่ใหญ่ก็คือคนที่มีลูกสาวเช่นเดียวกัน ในใจจะต้องสงสารเด็กอย่างแน่นอน！
อืม
เกาจิ่งอานรู้สึกไม่สบายใจอีก
Merrickเงยศีรษะขึ้นอย่างเชื่องช้า ดวงตาสีฟ้าที่ขุ่นมัวปิดแน่นเนื่องจากกลัดกลุ้มและดิ้นรนมากจนเกินไป “ขอเพียงแค่แกปล่อยลูกสาวของฉัน ฉันก็จะรับปากแก”
หลงเซียวพยักหน้าอย่างสดชื่นสบายใจ “แน่นอน”
…
หลงเซียวเดินออกจากประตูห้องผู้ป่วย รูปร่างสูงโปร่งอยู่ที่ห้องรับแขกของวิลล่า ก้มศีรษะลงมองเห็นนิตยสารที่เปิดออกเล่มหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะ
บนหน้านิตยสารที่เปิดค้างเอาไว้ มีคำศัพท์ภาษาอังกฤษอยู่สองสามตัว
คือลายมือของลั่วหาน
เธอเคยนั่งดูนิตยสารอยู่ที่นี่
คิดมาถึงตรงนี้ ริมฝีปากบางของหลงเซียวก็โค้งเล็กน้อย
รออีกหน่อย ผมจะหาคุณให้เจอ
ครืนๆ！
โทรศัพท์มือถือของหลงเซียวสั่นขึ้นมาสองทีอย่างกะทันหัน
“บอส ได้ทะลวงตาข่ายป้องกันแล้ว ตำแหน่งที่โทรศัพท์มือถืออยู่ผมส่งให้กับคุณ ตอนนี้คุณก็สามารถติดตามข้อมูลจากโทรศัพท์มือถือได้”
ข่าวคราวจากจางหย่งมาได้ไว้กว่าที่คาดการณ์เอาไว้เสียอีก เห็นได้ว่าฝีมือของเขาอัพเลเวลขึ้นอีกแล้ว
หลงเซียวเปิดแผนที่ออก จุดแดงที่กำลังกระพริบอยู่ในวิลล่าเขตนอกชานเมืองหลังหนึ่ง ด้งนั้น…ที่นั่นก็คือรังโจรของMAX
“จิ่งอาน”
หลงเซียวเรียกเกาจิ่งอานที่กำลังสำรวจวิลล่ารอบด้านอยู่ ทางนั้นเก็บกลับสายตาในทันที “พี่ใหญ่ มีอะไรครับ?”
“อาหย่งหาคนเจอแล้ว ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ ทางนี้แกจับตาดูไว้” หลงเซียวอธิบายสถานการณ์อย่างง่ายๆ
“เจอแล้ว！ครับ！พี่ใหญ่พี่รีบไป ทางนี้ผมจับตาดูไว้！”
ตำแหน่งที่ตั้งของโทรศัพท์มือถือในเมื่อหาเจอแล้ว Merrickทางนี้ไม่ต้องอีกใช่หรือเปล่า…
ดูเหมือนอ่านความหมายภายในดวงตาของเกาจิ่งอานออก น้ำเสียงที่ไพเราะของหลงเซียวเอ่ยเตือนว่า “ทำผิดจำเป็นต้องจ่ายค่าตอบแทน ให้เขาลอยนวลมาสามสิบปีนานเกินพอแล้ว”
“…ครับ！ผมเข้าใจ！”
วิธีการของพี่ใหญ่เป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆด้วย！
เดี๋ยวก่อน…พี่ใหญ่ เอ่อ ผมถามสักหน่อยได้ไหมว่า คนที่อยู่ในคลิปเมื่อสักครู่นี้…คือลูกสาวของท่านนั้นจริงๆ?” เกาจิ่งอานสุดท้ายก็ยังคงอดทนต่อความอยากรู้อยากเห็นไม่ได้
หลงเซียวหยิบเอาโทรศัพท์มือถือออกมา
เกาจิ่งอานเปิดออกอย่างมีเรื่องร้ายแรงยังไงอย่างงั้น
“…” แบบนี้ก็ได้? เอาเถอะ คาดว่าMerrickรู้ความจริงคงจะจิ้มตาตัวเองจนบอด
…
“หมอแอนน่า หลงเซียวได้มาถึงลอนดอนแล้ว คิดไม่ถึงความเร็วของเขาจะไวขนาดนี้”
น้ำเสียงของMAXไม่ได้ตกใจเลยแม้แต่น้อย ดูเหมือนคาดเดาได้ถึงกำลังการเคลื่อนไหวของหลงเซียวได้ตั้งนานแล้ว เพียงแต่หลงเซียวมาที่ลอนดอนกลับไม่ได้ติดต่อเขาโดยตรง ค่อนข้างทำให้เขาประหลาดใจ
ฮู้…
เขาจะทำอะไรก่อนกันนะ?
หัวใจของลั่วหานกระตุกทีหนึ่ง บนใบหน้าไม่เผยความรู้สึกใดๆออกมา “คุณรู้จักเขาไม่ใช่แค่วันสองวัน อัตราส่วนความสามารถของเขาชัดเจนดี ไม่มีอะไรน่าตกใจ”
หลงเซียวมาแล้ว！
ถ้างั้นก็หมายความว่าหลงเซียวจะพยายามหาเธอให้เจอโดยเร็วที่สุด ลั่วหานไม่เคยกลัวว่าหลงเซียวจะหาเธอไม่เจอ ที่เธอเป็นห่วงก็คือ MAXจะขุดกับดักให้กับหลงเซียวเสร็จแล้วหรือเปล่า ก็เหลือแค่รอเขากระโดดเข้ามา
วิลล่านี้ดูแล้วก็อันตรายรอบด้าน ด้านในมีทางซับซ้อนเท่าไร เธอยังไม่รู้
ต้องคิดวิธีด้านนอกด้านในตีขนาบประสานกันกับเขา
สายตาที่เหลือก็เหลือบมองไปยังโทรศัพท์มือถือของMAXเล็กน้อยโดยไม่ได้ตั้งใจอย่างนั้น
“คุณอยากติดต่อกับเขา? แจ้งเบาะแสรายงานข่าวกับเขา? คุณคิดได้ไร้เดียงสาจริงๆ ผมน่ะไม่ใช่คนที่ให้คนอื่นยืมโทรศัพท์มือถือเรื่อยเปื่อย”
ลั่วหานหัวเราะอย่างประชดประชันผ่านทางจมูก “พอดีเลย ฉันก็ไม่ใช่คนที่โทรศัพท์ใครก็ใช้ได้”
“ฮ่าๆๆ ความสามารถที่ความตายใกล้จะมาถึงยังจะปากแข็งแบบคุณ เรียนมาได้ยังไงกันแน่?” MAXถือโทรศัพท์เล่นในมือ เตรียมพร้อมที่โทรศัพท์มือถือจะดังได้ตลอดเวลา
“สัญชาตญาณของคนจีน ศักดิ์ศรี คุณไม่มีทางเข้าใจ พวกคุณคนประเทศนี้ แทบจะไม่มี” ลั่วหานตั้งใจเน้นพวกคุณสองคำ ความดูหมิ่นที่มีต่อMAXไม่ต้องพูดก็เห็นได้ชัด
ครืนๆ！
โทรศัพท์มือถือของMAXสั่นขึ้นมาอย่างกะทันหัน
ในห้องหนังสือที่เงียบสงบ อยู่ๆดังสะท้อนเสียงสั่นของผลิตภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์กะทันหันมาก สะดุดตามาก และก็มีแรงดึดดูดมากเช่นเดียวกัน
ลั่วหานกับMAXจ้องไปที่โทรศัพท์มือถือพร้อมกัน
“ฮู้ ไวกว่าที่ผมจินตนาการเอาไว้เสียอีก หลงเซียวไม่เคยทำให้ผมผิดหวังจริงๆ” MAXชื่นชมรูปกล้องวงจรปิดที่ส่งเข้ามาอย่างสนุกสนาน จุดแดงจุดหนึ่งในนั้นแทนคนที่ถูกสอดแนม
ลั่วหานขมวดคิ้วงามเล็กน้อย “MAX วันดีๆของคุณไม่มากแล้ว ตั้งใจทะนุถนอมวินาทีสุดท้าย อย่าโทษฉันไม่เตือนคุณ สามีของฉันไม่ใช่คนที่พูดง่ายมากนัก และคุณก็อย่าคาดหวังให้ฉันวิงวอนให้กับคุณ บ้านของเรา ออกจากบ้านแล้วฟังผู้ชายทั้งหมด”
คุณรอก่อนMAX ความเย่อหยิ่งของคุณความผยองของคุณไม่ช้าก็จะกลายเป็นเศษ แผนการของคุณจะต้องล้มละลายอย่างแน่นอน！
คุณรอก่อน！
MAXที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกลับไม่มีความหวาดหวั่นที่ถูกข่มขู่เลยแม้แต่น้อย กลับเอ่ยขึ้นอย่างสงบเยือกเย็นไม่สะทกสะท้านแทนเสียด้วยซ้ำ “หมอแอนน่า ผมดูเหมือนเคยบอกคุณแล้วว่า พวกเรากำลังพนันกัน”
“คุณแพ้แน่”
“อ๋อ?” MAXมองดูจุดแดงที่เคลื่อนไหวอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ พูดตามความไม่แน่นอนแล้วคือการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วมาก ที่หลงเซียวขับคือรถยนต์ล่ะมั้ง? ความเร็วนี้…ฮ่าๆ
“ที่นี่คือเขตอิทธิพลของผมหมอแอนน่า เขตอิทธิพลของผม ผมเป็นใหญ่”
แอนน่ายกขาเรียวบางข้างหนึ่งขึ้นอย่างเกียจคร้านเป็นตัวของตัวเอง “เขตอิทธิพลของใครยังไม่แน่นะ”
ในขณะที่พูด โทรศัพท์ของMAXก็ดังขึ้นอีก
คราวนี้ คือMerrickที่โทรเข้ามา
“MAX ฉันรับปากแก ที่แกต้องการฉันให้แกได้หมด แกปล่อยหมอแอนน่า”
ก่อนหน้าที่MAXจะพูดนั้น Merrickก็ได้เอ่ยปากขึ้นมาแล้ว
MAXขมวดคิ้วขึ้นอย่างยากที่จะเชื่อ “คุณตัดสินใจแล้ว?”
เขาประหลาดใจมาก！อยู่นอกเหนือความคาดหมายมาก！
คิดไม่ถึงว่าMerrickจะรับปากอย่างราบรื่นขนาดนี้ ช่างอยู่นอกเหนือความคาดหมายจริงๆ！
“ใช่ ที่ฉันติดค้างแกเอาไว้ ฉันคืนแกหมด หลังจากนี้ครึ่งชั่วโมง จะจะปล่อยประกาศฉบับนึง ยอมรับความจริงที่ผลักแกลงจากเวทีทางการเมืองในปีนั้น ขอโทษแกต่อสาธารณะ ที่แกต้องการ ฉันให้แกหมด เงื่อนไขคือ ปล่อยหมอแอนน่า อย่าทำร้ายเธอแม้แต่เพียงนิดเดียว”
นิ้วมือของMAXม้วนเข้าหากันอย่างช้าๆ ช้าๆ “เพราะอะไร?”
เพราะอะไรอยู่ๆก็รับปากขึ้นมาอย่างกะทันหัน?
ทำลายแผนการของเขา และก็ทำจังหวะของเขาให้วุ่นวายโดยสมบูรณ์แบบ
“หมอแอนน่าคือภรรยาของหลงเซียว เหตุผลนี้ยังไม่พอ?