ประธานหยิ่งยโสของฉัน - ตอนที่ 252
ตอนที่ 252 ความได้เปรียบซึ่งกันและกัน
รถของเสิ่นเหลียว กับฉ่ซีหรานหยุดอยู่ที่ข้างล่างของโรงแรม
สมองของฉ่ซีหรานตอนนี้ยังเล่นซ้ำๆกับความทรงจำที่เกี่ยวกับแหวน คู่นั้นอยู่ ยังมีภาพตื่นตะลึงที่หลงเซียวคุกเข่าข้างเดียวบอกรักกับฉูลั่ วหานโมโหแค้นจนกัดฟัน แทบอยากจะบีบคอฉู่ลั่วหานกับหลงเชียวทั้ง สองให้ตายไปพร้อมกันในตอนนี้
ไฟอิจฉาริษยา เผาแล้วเผาอีกอยู่ในใจของเธออย่างไม่จบไม่สิ้น !
ฉู่ลั่วหาน เธอมีสิทธิ์อะไร! เธอมีสิทธิ์อะไรได้ครอบครองผู้ชายอย่าง หลงเซียวเช่นนั้น! เธอมีสิทธิ์อะไรสามารถได้รับความรักใคร่ โปรดปรานจากผู้ชายอย่างหลงเชียวเช่นนั้น มีสิทธิ์อะไร!
เธอไม่ยอม เธอระบายความโมโหไม่ได้! ระบายความแค้นไม่ได้! หลังจากรถจอดแล้วเสิ่นเหลียวกลับเห็นฉู่ซีหรานไม่มีการ เคลื่อนไหวแม้แต่นิด “เป็นยังไงแล้วล่ะ?”
ฉ่ซีหรานอยู่ดีๆเหมือนดั่งตกใจตื่นจากฝัน สติคืนกลับมา ยิ้มอย่าง ออนโยน ยื่นมือเกาะแขนข้างหนึ่งของเขาไว้ “ไม่มีอะไร? พวกเราถึง แล้วหรือ”
เสิ่นเหลียว อม เสียงหนึ่ง “เมื่อกี้ก็ถึงแล้ว คิดอะไรอยู่ล่ะ?”
ฉู่ซีหรานเสียงอ่อนโยนพูดว่า “ไม่มีล่ะ คิดถึงคุณอยู่ ยังมีตัวเล็กที่รัก ของพวกเรา คิดไม่ถึงว่าสติไม่อยู่กับที่แล้ว”
ลงจากรถ ฉู่ซีหรานเกาะแขนของเสิ่นเหลียว ไว้ ก้าวเท้าของเสิ่น เหลียว ไม่สามารถก้าวเร็วเกินไป คู่ซีหรานได้แค่เพียงก้าวตามเท้าของ เขาขึ้นบันได ขึ้นลิฟต์
ยามปกติเธออยู่ด้วยกันกับเสิ่นเหลียวเส้นเหลียว ต่อเธอใจกว้างมาก เรื่องการใช้เงินแทบจะไม่มีขอบเขตใดๆ เติมเต็มใจหลงใหลเรื่อง หน้าตาของเธอที่เป็นผู้หญิงอย่างมาก อีกทั้งให้เธอได้ใช้ชีวิตยิ่งดีกว่า ตอนที่อยู่ในตระกูลฉู่ เธอรู้สึกว่าตนเองมีชีวิตที่ดีมาก แต่ว่าตอนนี้.
นึกถึงหลงเซียวที่ร่าเริงสว่างไสวจิตใจองอาจห้าวหาญน่าตื่นตะลึง อยู่ภายใต้แสงไฟ นึกถึงผู้ชายหล่อดั่งเทพยังหนุ่มคนนั้น และจ้องมอง เสิ่นเหลียวที่อยู่ต่อหน้าอีก ฉู่ซีหรานรู้สึกถึงชีวิตของตนเองกับฉู่ลั่วหา นทิ้งระยะห่างดั่งคลองน้ำใหญ่สายหนึ่งที่ไม่สามารถข้ามได้ไกลเช่น นั้น
ใจ ยิ่งอิจฉาริษยาโมโหจนไฟลุกโชนอยู่!
ในลิฟต์ อยู่ดีๆเสิ่นเหลียวถามว่า “คุณกับหลงเชียว ดูเหมือนไม่ค่อย
ธรรมดา”
นี่ไม่ใช่ประโยคคำถามเลย แต่เป็นการบอกเล่า
เสิ่นเหลียว เป็นผู้ชายที่มีเล่ห์กลขนาดไหน ทั้งดำทั้งขาวทั้งสองทาง อยู่ร่วมมาตั้งยี่สิบปี ในด้านที่ดูคนนี้ เขาไม่เคยดูผิดพลาดไป โดย เฉพาะเมื่อมองฉู่ซีหราน สายตาหนึ่งของเธอ เขาก็สามารถมองทะลุ ความคิดของเธอทั้งหมดได้
เธอสามารถใช้ชีวิตสงบมั่นคงอยู่ข้างเขาสองปี ก็คือเธอเชื่อฟังมาก พอ ควบคุมง่าย แต่ตอนนี้ล่ะ?
ฉู่ซีหรานรีบปฏิเสธ “เขาหรือ? ฮีๆ เป็นไปได้ยังไงล่ะ!” ปฏิเสธเร็วเกิน ไป ฉู่ซีหรานรีบอธิบายอีกว่า “แต่ก่อนเคยมีช่วงเวลาหนึ่งจริงๆฉันลุ่ม หลงรู้สึกว่าเขา ….ยังพอใช้ได้ แต่ว่าตอนนี้ฉันไม่ใช่ผู้หญิงเล็กๆที่ อะไรก็ไม่รู้ในตอนนั้นแล้ว เป็นไปได้ยังไงยังจะชอบผู้ชายอย่างเขา เช่นนั้นล่ะ? ตอนนี้นะ ฉันรู้สึกว่าคุณดีที่สุดแล้ว อยู่ด้วยกันกับคุณก็คือ ทางเลือกที่ดีที่สุดของฉันแล้วล่ะ”
เธอยิ้มเบิกบานพูดจบ เขย่งเท้าจูบอยู่บนใบหน้าของเสิ่นเหลียว หนึ่ง ที่ “ฉันรักคุณ สามีจํา”
แต่เสิ่นเหลียวดูเหมือนไม่มีปฏิกิริยามากมายเท่าไหร่เลย สีหน้าดูไม่ ออกปฏิกิริยาใดๆ ห้องเพรสซิเดนท์สูทที่อยู่ชั้นบนสุดของโรงแรม ฉ่ซีหรานหยิบการ์ต ห้องรูดไปหนึ่งที่ ประตูใหญ่ไม้แท้ที่เปิดสองข้างรับเสียงเปิดออก โคม ไฟระย้าคริสตัลสว่างขึ้น
“สามีจำ เหนื่อยรึยังล่ะ? อยากจะไปอาบน้ำก่อนไหม?”
ฉ่ซีหรานยื่นมือถอดแจ็คเก็ตของเสิ่นเหลียว ลง หลังจากดึงให้ เรียบร้อยแล้วแขวนอยู่บนไม้แขวนเสื้อ จากนั้นเตะรองเท้าส้นสูงออก เตรียมตัวที่จะไปเปิดน้ำในห้องน้ำให้เขา
เสิ่นเหลียว พยักหน้า “อืม”
แต่ว่า ฉูซีหรานหันหน้าสักพัก อึ้งไปเลย!
บนเตียงใหญ่ที่อยู่ในห้องนอน ถึงขนาดมีผู้หญิงเซ็กซี่ทั้งตัวโป๊นอน อยู่คนหนึ่ง! ในเวลานี้ผู้หญิงนอนตะแคงอยู่บนเตียงคู่ของพวกเขา ข้าง ล่างมีเสื้อผ้า ถุงน่อง รองเท้าส้นสูง กระจายมั่วเต็มพื้น…
ผู้หญิงที่เซ็กซี่ดึงดูดตาคนคนนั้น ตาทั้งคู่กำลังจ้องมองเธออย่างล่อ ให้หลงใหล!
นึกไม่ถึงว่าแม้แต่ความหวาดกลัวเล็กน้อยล้วนไม่มี!
ทันทีนั้นฉ่ซีหรานโมโหจนกัดฟัน!
“คุณคือใคร! คุณทำไมอยู่ที่นี่!!”
ผู้หญิงหาวไปที่หนึ่งอย่างเป็นสภาพขี้เกียจ ว่า “ฮัลโหล คนสวย พวก เรายังเป็นครั้งแรกที่เจอกัน โอ่ว สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเวยเวยอานคือคุณ เงิน…หาย…ไม่จำเป็นต้องอธิบายชัดเจนกว่านี้อีกแล้วมั้ง?”
ฉูซีหรานหันหน้าเปิดตากว้าง จ้องมอง เสิ่นเหลียว!
“นี่คือเรื่องอะไรกัน?”
เสิ่นเหลียว กำลังถอดเนกไทอยู่ ไม่รู้ว่าสถานการณ์ในห้องนอนเลย หันหน้าจ้องมองฉู่ซีหรานที่โมโหมาก อดไม่ได้ขมวดคิ้ว “เป็นยังไงแล้ว ล่ะ? อยู่ดีๆร้องทำไม?”
ฉู่ซีหรานหัวเราะเย็นชาเสียงหนึ่งพูดว่า “คุณถามว่าฉันเป็นยังไงแล้ว หรือ?! ฉันกลับอยากจะรู้ว่าคุณเป็นยังไงแล้วล่ะ! นี่คือเรื่องอะไรกันแน่! เธออยู่ห้องนอนของพวกเราได้ยังไง! อยู่บนเตียงของพวกเราได้ยัง ไง!”
เสิ่นเหลียว ได้ยินคำพูด พยุงไม้เท้าเดินไปถึงหน้าห้องนอน มองเห็น ผู้หญิงที่อยู่บนเตียง ตาหยีแน่นอย่างโหดร้าย”เวยเวยอานหรือ?”
ตาของซีหรานโมโหจนยิ่งเปิดกว้าง!
อะไรนะ! คิดไม่ถึงว่าเสิ่นเหลียวรู้จักเธอจริงๆ! รู้จักจริงๆ! พูดได้ว่า เช่นนี้ ทั้งสองคนมีความสัมพันธ์ที่ไม่ควรคงอยู่จริงๆเป็นชู้กัน อยู่จริงๆอย่างแน่นอน!
แต่เสิ่นเหลียวเห็นได้ชัดว่าไม่มีความตื่นตะลึงกับไม่สบายใจใดๆเลย แต่แค่จ้องมองผู้หญิงคนนั้น น้ำเสียงราบเรียบเหลือเกินพูดว่า”คุณอยู่นี้ ได้ยังไงหรือ?”
เวยเวยอานสะบัดผมยาวหนึ่งที่ จู่ริมฝีปากแดงขึ้นมาทำท่าจูบอัน หนึ่งให้เขา เสียงออดอ้อนอ่อนโยนระบายความทุกข์ว่า”คุณคุณก็ จริงๆนะ ในเมื่อมาถึงเมืองหลวงแล้ว ทำไมไม่บอกฉันล่วงหน้าด้วยล่ะ ฉันรู้ถึงที่อยู่ของคุณไม่ง่ายเลย โชคดีวามีผู้บริการใจดีกว่าช่วยเปิด ประตูให้ฉัน ถ้าไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าต้องรอคุณอยู่ข้างนอกนานเท่า ไหร่ล่ะ? ฉันคิดถึงคุณมานานแล้ว ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว”
มุมปากเสิ่นเหลียวยิ้มเย็นชาว่า “ฝีมือคุณไม่ธรรมดาจริงๆ คิดไม่ ถึงว่าตรวจสอบที่อยู่ของผมได้ “ฉันก็นึกไม่ถึงล่ะ แต่พลังของความรักก็ใหญ่ขนาดนี้ แต่ว่า…”
เธอจ้องมองฉู่ซีหรานหนึ่งที่ เบ้ปากว่า “ฉันคิดไม่ถึงว่าคุณมาด้วยกัน
กับภรรยาคุณ เห็นแล้ววันนี้คุณน่าจะอยู่กับฉันไม่ได้เหนอะ”
ใบหน้าที่ละเอียดของฉู่ซีหรานโมโหจนขาว โมโหจนหน้าตาบูดเบี้ยว ไปหมด โมโหจนนี้วกำแน่น กระดูกขาวขึ้น โมโหจนปากสั่นกลับเอ่ยไม่ ออกสักคำ!
เสิ่นเหลียว กับชู้ของเขา ถึงขนาดถึงขนาดปรากฏอยู่ห้องชุด ของพวกเขาสามีภรรยาทั้งสองอย่างเปิดเผยในตอนนี้! คิดไม่ถึงว่าอยู่ ต่อหน้าเธอแม้แต่ถือสาสักหน่อยก็ไม่มี ก็ยั่วกัน..ขนาดนี้เลย
เสิ่นเหลียว ทำให้เนกไทหลวม ดึงลงมาว่า “กลับไป ไม่มีคำสั่งของ ผม ไม่อนุญาตให้มาอีก”
เวยเวยอานแม้แต่ความผิดหวังที่ถูกสะเทือนใจสักนิดกลับไม่มี กลับ พยักหน้าอย่างเชื่อฟังเป็นพิเศษ อมยิ้มพูดว่า “ได้คะคุณเสิ่น ฉันไป ตอนนี้ วันหลังคุณสะดวกแล้วไปหาฉันได้ทุกเวลา”
เวยเวยอานเปิดผ้าห่มออก ให้ตนเองโป๊อยู่ต่อหน้าคนทั้งสองอย่าง ตรงไปตรงมาโดยตรง แม้ว่าคืออยู่ต่อหน้าต่อตาของฉู่ซี่หราน แม้แต่ หลีกเลี่ยงสักนิดก็ไม่มี
รูปร่างเธอเรียวยาว เว้าๆนูนๆเย้ายวน หุ่นสุดยอดมาก อย่างน้อยก็ ต้องเป็นนางแบบอยู่แล้ว
หุ่นที่เซ็กซี่เช่นนั้น ทำให้ฉูซีหรานมีแค่ส่วนที่ต่างกันไกลเท่านั้น
เวยเวยอานไม่รีบไม่ร้อนใส่เสื้อตนเองทีละตัวๆ จากนั้นยังยิ้มพยัก หน้าให้สัญญาณต่อฉ่ชีหราน “คุณฉู่ ฉันก็ไม่ใช่เป็นผู้ชาย ฉันใส่เสื้อผ้า อยู่คุณไม่จำเป็นต้องจ้องดูมั้ง? ฉันกลัวว่าคุณดูมากกว่านี้จะน้อยเนื้อ ต่ำใจ โอ้ ยังไงก็ตามที่ฉันมี คุณดูเหมือนว่าไม่มี”
นี่ซีหรานกัดฟัน “คนต่ำต้อย! ช่างไม่ละอาย!”
เวยเวยอานยักไหล่ “ช่างไม่ละอายหรือ? ระหว่างคุณกับฉันต่างกัน มากเลยหรือ? โอ่ว ก็ใช่สิ ความแตกต่างเยอะพอสมควรจริงๆ ยังไง ก็ตาม คุณกับเขามีความสัมพันธ์เกี่ยวกับการแต่งงานเรื่องนี้ ยังต้องรับ ผิดชอบคลอดลูกให้เขา จากนั้นยังสามารถคิดที่จะใช้ทุกอย่างที่เขา ให้คุณ แต่ว่าฉันไม่ต้องไง ฉันไม่ต้องคลอดลูก ไม่ต้องแบกรับหน้าที่ ของภรรยาใดๆ เขาให้ฉันทุกอย่างตามเดิม”
“ไสหัวออกไป! ฉันให้คุณไสหัวออกไปตอนนี้ทันที! เดี๋ยวนี้!!”
ฉู่ซีหรานโมโหจนหน้าอกขึ้นๆลงๆ ชี้ไปหน้าประตูร้องโมโหใส่ผู้หญิง “ไสหัวไป!”
เวยเวยอานกลับไม่ไหวติง ใส่ถุงน่อง รองเท้าส้นสูงเสร็จ ลุกขึ้นมา ยืน เธอสูงกว่าฉู่ซีหรานอย่างมาก แทบจะก้มหัวลงมองเธอ “ฉันจะไป อย่างแน่นอน แต่ว่าไม่ใช่ไสหัวไป”
พูดจบ เธอหยิบกระเป๋าHermesรุ่นใหม่ที่ราคาไม่ธรรมดาขึ้นมา ตอนที่เดินไปถึงข้างตัวเสิ่นเหลียวยื่นมือลูบหน้าของเขาหนึ่งที่ “อย่า ลืมคิดถึงฉันล่ะ”
ประตูของห้องชุดถูกปิดลง ในห้องเงียบสนิทไปหมด
ฉู่ซีหรานปิดตาลงอย่างแน่น โมโหจนน้ำตาพุ่งออกจากขอบตา เหมือนดั่งหนึ่งฝ่ามือตกอยู่ที่ใบหน้าของเธอโดยตรง ตีจนหน้าของเธอ เจ็บปวดเป็นระยะ
เธอหันหน้า ยิ้มอย่างเย็นชา เยาะเย้ยตนเอง “ฮิๆ..ฮิๆๆ.คุณ ทำกับฉันขนาดนี้หรือ?”
เสิ่นเหลียว แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตออก ทีละเม็ดๆ “คุณไม่ใช่รู้มานาน แล้วหรือ? ก่อนที่จะแต่งงานผมก็เคยบอกกับคุณแล้ว ผู้หญิงของผมที่ อยู่ข้างนอก คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะก้าวก่าย”
“แต่ว่าคุณลบหลู่ฉันต่อหน้าไม่ได้! คุณนี่คือกำลังลบหลู่ฉันอยู่ อย่าง
น้อยพวกเรายังเป็นสามีภรรยากันอยู่เส้นเหลียวคุณจะทำยังงี้กับฉันได้ ยังไง!” ฉูซีหรานควบคุมความโมโหของตนเองไม่ได้ ร้องโมโหใส่ เสิ่น
เหลียว
ไปสักพัก น้ำตาเต็มดวงตา ไม่รู้ว่าเป็นความน้อยใจหรือว่าผิดหวัง เกินไป
แต่ผิดหวังหรือ? ต่อกับเสิ่นเหลียวเธอชัดเจนไม่น้อยกว่านี้อีกแล้วก็ คือต่างได้เปรียบซึ่งกันและกันเท่านั้น
แต่ ในใจก็ยังเจ็บดั่งเข็มที่ม
มุมปากของเสิ่นเหลียว เบี้ยวแล้วเบี้ยวอีก “ฉู่ซิหราน ผมให้ฐานะชื่อ เสียงคุณ ก็เป็นขีดจำกัดใหญ่ที่สุดแล้ว คุณยังอยากจะยึดครองชีวิต ส่วนตัวของผมหรือ? จะไม่ใช่โลภเกินไปแล้วหรือ?” ฉู่ซีหรานหัวเราะเป็นชา ฮี”ฉันควรที่จะต้องรู้ตั้งแต่แรกแล้ว!” “ระบายอารมณ์เสร็จแล้วใช่ไหม? ระบายเสร็จแล้ว ช่วยไปเปิดน้ำ
อาบน้ำให้ผม อีกสักครู่ช่วยผมอาบน้ำให้ดีๆ งานประมูลในวันนี้ ได้ปน เปื้อนกับความซวยเยอะพอสมควร”
ฮี!
ค่ซีหรานกำกำปั้นอย่างแน่น กัดริมฝีปากไว้ “ได้ค่ะ!”
เสิ่นเหลียว หมุนตัวไป แหย่ค้างของฉู่ซีหรานหนึ่งที่ “เป็นผู้หญิงของ ผม ต้องรู้ตัว ต้องเชื่อฟัง เข้าใจไหม?”
ฉู่ซีหรานไม่พูด
เสิ่นเหลียว ชี้ไปที่กำไรแขนในข้อมือของเธอ นี่คือใช้เงินสองร้อย ล้านประมูลมาจากงานประมูลในวันนี้ “สัตว์เลี้ยงที่เชื่อฟัง จึงจะได้รับ รางวัลจากเจ้านาย ไม่เชื่อฟัง…มีแต่จะถูกไล่ออกจากบ้าน”
เฟี้ยวเสิ่นเหลียวปล่อยคางของฉู่ซีหรานออก พยุงไม้เท้าเดินไปที่ ห้องน้ำ
ฉ่ซีหรานเงยหน้าขึ้น ยิ้มเย็นชาอย่างโหดร้ายเสิ่นเหลียว ไอ้หมานี่ คุณไม่ต้องคิดว่าจะได้ดีเท่าไหร่ด้วย! รอก่อนเถอะ พวกคุณล้วนรอไป ก่อนเถอะ!
รถRolls-Royceสีดำ ขับเข้าไปในสวนใหญ่ของคฤหาสน์ จอดรถ
แล้ว
หลงเซียวเปิดประตูรถลงจากรถ ช่วยฉู่ลั่วหานเปิดประตูข้างคนขับ ออก ยื่นมือจับมือของเธอรับเธอลงมา
“คุณนายหลง ถึงบ้านแล้วล่ะ”
ลั่วหานจ้องมองคฤหาสน์ “เหนื่อยมากเลย ฉันอยากนอนแล้ว”
หลงเซียวจับมือของเธอเข้าไปในบ้าน “ก่อนที่จะนอน แช่ในอ่างสิบ นาที แก้ความเหนื่อย ภรรยาที่รักวันนี้สูญเสียทั้งแรงสมองกับแรงกาย มากพอสมควร สามีเจ็บใจมากเลยล่ะ”
ลั่วหานกลับเป็นสภาพที่เหนื่อยล้า พิงไปยังแขนของเขา “แต่ว่า เหนื่อยมากเลยล่ะคุณหลง ฉันไม่อยากขยับตัวแล้ว”
“ผมช่วยคุณ คุณไปนั่งอยู่บนโซฟาก่อนสักครู่ น้ำเสร็จแล้วผมอุ้ม คุณไปอาบ ดีไหม?หลงเซียวกล่อมเธออย่างรักใคร่โปรดปราน
“อย่างนี้หรือ นั่นฉันก็ตกลงแล้ว”
เดินเข้าไปที่ห้องรับแขก หลงเซียวไม่เอ่ยอะไรเลยก็ไปปล่อยน้ำให้ เธอที่ข้างบนแล้วจริงๆ เอะ..แน่นอน อ่างอาบน้ำที่เขาปล่อยน้ำ เป็น อ่างใหญ่คู่ของห้องนอนเขา
ในเวลานี้ มือถือของลั่วหานดังขึ้นแล้ว มองเห็นสายเข้าอยู่บนหน้า จอ ลั่วหานมุมปากงอขึ้น
“เป็นยังไงแล้วล่ะ?”
ฝั่งนั่น เสียงของผู้หญิง ยิ้มอย่างเกรงใจมากพูดว่า “ดีมาก ราบรื่น อย่างมาก คราวนี้ฉันคิดว่าฉ่ซีหรานต้องโมโหจนตาย หน้าของเธอล้วน ซีดไปหมดแล้วล่ะ”
ลั่วหานพยักหน้า “ดีมาก ทำให้คุณลำบากแล้ว ไป่เหวย
“อย่าพูดอย่างนั้นล่ะ คุณคือผู้มีพระคุณของฉัน เรื่องเล็กๆน้อยๆ ไม่ เป็นอะไรเลย อีกทั้ง… ” ไปเวยคำพูดติดที่ปาก จากนั้นยิ้มหนึ่งที่
“ฉันรู้ คุณวางใจ ฉันจะช่วยคุณ”
“ขอบคุณมาก”