ประธานหยิ่งยโสของฉัน - ตอนที่ 489
ตอนที่ 489 คุณหลงเจริญอาหารมาก
“มีโอกาสเพียงยี่สิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้นเหรอ”
โอกาสน้องขนาดนี้ เธอกล้าเสี่ยงได้ยังไงกัน!
จู่ๆมือของลั่วหาน ก็เย็นเฉียบ ดวงตากลมโตของเขาจ้องไปที่โฮเท่อแค่อยากจะสบตากับเขาสักครู่
โฮเท่อถอนหายใจเบาๆ และพูดด้วยเสียงทุ้มว่า “ขอโทษหมอแอนน่าด้วย เซลล์มะเร็งของคุณหญิงได้แพร่กระจายไปทั่วแล้ว โชคดีที่ไม่พบการกลายพันธุ์ ความเสี่ยงในการผ่าตัดเยอะเกินไป ฉันจึงขอแนะนำให้คุณยอมรับการทำเคมีบำบัด”
ลั่วหาน ส่งแผ่นผลการตรวจให้ถังจิ้นเหยียน ขาอ่อนแรงจึงนั่งพิงเก้าอี้ บรรยากาศในห้องทำงานเงียบลง ผ่านไปสักพักลั่วหาน ก็พูดขึ้น“แต่ว่าการทำเคมีบำบัดเป็นเรื่องยากที่จะกำจัดเซลล์มะเร็งให้หมดไป เป็นการรักษาตามอาการไม่ใช่รักษาที่เหตุ”
ถังจิ้นเหยียนออกแรงพยุงแขนของลั่วหาน ไว้และพูด“ลั่วหาน คุณอย่าคิดในแง่ร้ายสิ บางทีอาจจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นก็ได้ ทุกอย่างมันไม่แน่นอน อย่ากังวลเลย”
ลั่วหาน ส่ายหน้าพูด “ฉันได้หาข้อมูลดูแล้ว กรณีนี้ ผลข้างเคียงของการทำเคมีบำบัดนั้นร้ายแรงมาก ไม่เพียงแต่ผมร่วง อาเจียน ยังมีอาการทางประสาทเซื่องซึม อาการช็อก และหมดสติ”
ถังจิ้นเหยียนพยุงแขนของเธอ และพูดปลอบใจ “ลั่วหาน คุณเป็นหมอมาหลายปี ก็เคยเห็นปาฏิหาริย์ไม่ใช่เหรอ ในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด ก็จะมีปาฏิหาริย์อยู่เสมอ เชื่อหมอ และเชื่อมั่นในตัวแม่สามี โอเคไหม”
ลั่วหาน พยักหน้า ไม่รู้ว่าดวงตาคลอไปด้วยน้ำตาตั้งแต่เมื่อไหร่ “ให้เวลาฉันหนึ่งวันนะ ฉันต้องปรึกษากับสามีของฉัน”
หมอโฮเท่อมีความเห็นใจและพูดว่า “ได้ เวลาหนึ่งวันหมอแอนน่า พวกเรารอการตัดสินใจของคุณ”
ลั่วหาน ลดเปลือกตาลงและพูด “ลำบากหมอโฮเท่อแล้วนะคะ ฉันจะรีบให้คำตอบโดยเร็วที่สุด”
กลุ่มแพทย์ผู้เชี่ยวชาญออกไป ขาลั่วหาน อ่อนแรงมาก จึงล้มลงนั่งที่เก้าอี้โดยไม่พูดอะไรออกมา ต้องทำเคมีบำบัดจริงหรือ
ถังจิ้นเหยียนรินน้ำร้อนหนึ่งแก้วยัดใส่มือของลั่วหาน และพูด “ลั่วหาน คุณเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งมาตลอด คุณเคยผ่านประสบการณ์การความตายมาแล้ว ดังนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คุณต้องข้ามผ่านไปได้อย่างแน่นอน ”
ลั่วหาน ถือแก้น้ำให้ความอุ่นอยู่ในมือ และพูด “เรื่องของฉันเอง ไม่ว่าอย่างไรฉันทนได้แนะนอน แต่เธอไม่ใช่ฉัน ฉันไม่สามารถทำแทนเธอได้ อีกอย่างอายุของเธอก็มากแล้ว คุณรู้ใช่ไหม”
ถังจิ้นเหยียนคุกเข่าลง มองไปที่ตาลั่วหาน และพูดด้วยความมั่นใจ “ลั่วหาน ฟังนะ แม่สามีถูกจัดอยู่ในกลุ่มคนพิเศษ ตอนนี้เธอถูกกล่าวหาว่าเป็นฆาตกร แม้ว่าเธอจะไม่ได้ป่วย แต่ชีวิตของเธอก็ต้องเผชิญกับหายนะ ผลในตอนนี้อาจไม่ใช่เรื่องดีสำหรับเธอ”
ลั่วหาน เลื่อนตาไปมองทางอื่น ไม่มองตาเขาอีก “ฉันเข้าใจที่คุณหมายถึง ขอเวลาให้ฉันอยู่เงียบๆคนเดียวสักพักนะ”
“อืม อย่าร้องไห้อีกเลย ถ้าหากหลงเซียวอยู่ตรงนี้ และเห็นคุณร้องไห้เขาต้องปวดใจแน่นอน” ถังจิ้นเหยียนดึงทิชชูสองสามแผ่นใส่ในมือของเธอ
“ถ้าเขารู้ว่าแม่ของเขาป่วยหนัก ต้องเสียใจมากแน่นอน ฉันไม่กล้าบอกเขาจริงๆ” ลั่วหาน ร้องไห้จนแสบจมูกมากๆ พยายามไม่ให้เสียงร้องไห้เล็ดลอดออกมา แต่ก็ห้ามให้มีเสียงไม่ได้
“หลงเซียวไม่ใช่คนธรรมดา ความอดทนของเขามีมากกว่าคนทั่วไป เขาไม่มีทางล้มลงแน่นอน” ถังจิ้นเหยียนพูดกระซิบเบา ๆ
ลั่วหาน ไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับไป แต่รู้สึกเศร้าในใจ ไม่ใช่คนธรรมดา หรือมีพลังมากกว่าคนทั่วไปงั้นเหรอ
คำพูดพวกนี้หมายความว่าไง จะเข้มแข็งแค่ไหนพวกเขาก็เป็นคนธรรมดา เมื่อแม่ผู้ให้กำเนิดป่วย ก็ต้องรู้สึกเศร้าเสียใจ
ซึ่งมันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับความอดทนเลย
“คุณนั่งพักที่นี่สักครู่เถอะ ถ้าคุณต้องการอะไรก็ให้ติดต่อฉัน ฉันขอตัวไปเตรียมการผ่าตัดในช่วงบ่ายก่อน ช่วงนี้การผ่าตัดที่คุณรับผิดชอบ ก็จัดมาให้ฉันทำแทนนะ สภาพของคุณคงไม่เหมาะทำการเข้าผ่าตัด”
“ฉันจะพยายามทำเองให้ได้ คุณกลับไปก่อนเถอะ”
ถังจิ้นเหยียนพยักหน้า ไม่พูดโต้เถียงกับเธออีก แล้วเดินออกจากห้องทำงานไป
ลั่วหาน ไม่ได้เช็ดน้ำตา พอกะพริบตา น้ำตาก็ไหลลงที่หลังมือ เธอรู้สึกเจ็บปวด และเหนื่อยล้า
——
ณ นิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา
หลงเซียวแต่งกายด้วยชุดสูทสีดำ ร่างสูงสมส่วน ดวงตาที่ลึกลับกว้างกว่าท้องฟ้าอันกว้างใหญ่
และตู้หลิงเซวียนที่กำลังเดินมา พร้อมกับผู้ช่วยสองคน ทั้งสามคนเพิ่งออกมาจากห้องของคลับ ด้านหลังมีคนจำนวนหนึ่งตามมาอยู่ไม่ไกล ไม่รู้ว่าพวกเขากำลังพูดถึงอะไรกันอยู่ ดูจะอารมณ์ดีอยู่ไม่น้อย
หลงเซียวสอดมือข้างหนึ่งเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ยืนอยู่ที่ห้องโถงประดับด้วยโคมไฟระย้าสุดหรู
เกาจิ่งอานที่อยู่ด้านหลังก้มหัวลงและพูดว่า “พี่หลง ตู้หลิงเซวียนดูเหมือนจะได้รับสิทธิ์ในการเข้ากองกำลังทหารskyแล้วใช่ไหม ท่าทางของเขา ดูเหมือนทุกอย่างจะราบรื่นดี”
หลงเซียวเผยอมุมปากยิ้ม และไม่ขยับ “ไม่จำเป็น”
เกาจิ่งอานดูเหมือนจะได้รับคำตอบแล้ว ตอนนี้เขาจึงไม่สงสัยอะไรอีก “อืม ฉันเชื่อในการตัดสินของพี่ใหญ่”
ยิ่งเดินระยะห่างระหว่างพวกเขาก็ยิ่งเข้าใกล้กันมากขึ้น ไม่นานสายตาของพวกเขาทั้งสองก็ปะทะกัน สายตาที่มองกัน ต่างปะทะกันอย่างดุเดือด
ตู้หลิงเซวียน รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาปกติ และถามยิ้มอย่างอบอุ่น “ไม่เจอกันนานเลยนะคุณชายใหญ่หลง”
หลงเซียว ยังคงยืนตรง มือข้างหนึ่งอยู่ในกระเป๋ากางเกง มืออีกข้างหนึ่งสวมแหวนแต่งงานที่ส่องประกายระยิบระยับ สีหน้าเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย ตอบ “ไม่เจอกันนานเลยคุณตู้”
เกาจิ่งอานมองไปที่ตู้หลิงเซวียน แล้วมองไปที่คนที่อยู่ข้างหลังเขา โอ้ Fuck คืนนี้ดูท่าจะไม่เบาแล้ว
ตู้หลิงเซวียนหัวเราะถาม “ไม่ทราบว่าคุณหลงอยู่ที่นี่ เพื่อ….”
“ฉันรอคุณอยู่”
หลงเซียวตอบสั้นๆเพื่อตัดความพิธีรีตองวุ่นวายทิ้งไป
ตู้หลิงเซวียน ยิ้มอ่อน นิ้วหัวแม่มือถูวนไปมากับมือ และพูด “รอฉันเหรอ คุณหลงรอฉัน ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรเหรอ”
สายตาของหลงเซียวมองผ่านหัวของตู้หลิงเซวียนไปที่ชาวอเมริกันจำนวนหนึ่งที่อยู่ข้างหลังเขา และพูดอย่างไร้อารมณ์ว่า “ดูเหมือนว่ามื้อค่ำของ คุณตู้และ บริษัทSKY จะทานกันอย่างมีความสุขมาก ฉันมาที่นี่เพื่อเรียนรู้มารยาทบนโต๊ะอาหารกับพวกคุณ”
“ฮ่า ฮ่า” ตู้หลิงเซวียนยิ้มเยาะเย้ยพูด “คุณหลง พูดจาอ้อมค้อมมาก”
“งั้นเหรอ แสดงว่าคุณตู้เข้าใจที่พูดแล้ว”
เกาจิ่งอานคิดตาม คิดไปคิดมา ตอนนี้ก็เข้าใจแล้วว่า มารยาทบนโต๊ะอาหารที่เรียก คงหมายถึงประโยชน์ที่เขาให้กับบริษัทSKY สินะ
“ทำไมเหรอ หรือว่าคุณหลงก็สนใจในบริษัทSKY อย่างนั้นเหรอ” ตู้หลิงเซวียนจำได้ว่า บริษัทMBKไม่มีสินค้าที่จะเข้าสู่ บริษัทSKY อีกอย่าง ด้วยอิทธิพลของบริษัทMBK จึงไม่จำเป็นต้องใช้เวลามาก
หลงเซียวส่งยิ้มอ่อนและพูด “ฉันเหรอ ถ้าหากเอาคำว่าบริษัทskyแปลเป็นภาษาจีน ฉันอาจจะสนใจก็ได้”
เขาพูดจบ มองไปที่ตู้หลิงเซวียนด้วยสายตาขุ่นมัว ความคิดบางอย่างส่งผ่านกันระหว่างทั้งสอง การเผชิญหน้าอย่างเงียบๆระหว่างผู้ยิ่งใหญ่ ก็เหมือนกับการเล่นหมากรุกตาบอด คนนอกมองไม่เห็นเบาะแส แต่ความจริงพวกเขาต่อสู้กันมาหลายร้อยรอบแล้ว
ตู้หลิงเซวียนกระพริบตาแล้วพูด “ฮ่าฮ่า คุณหลงเจริญอาหารมาก!”
บริษัทSKY แปลเป็นภาษาจีน ก็คือบริษัทหลันเทียน ซึ่งเป็นธุรกิจของตระกูลตู้หลิงเซวียน!
หลงเซียวต้องการอะไร เห็นได้ชัดมาก!
“ไม่ ฉันไม่เจริญอาหาร ฉันอยากมีปอดดีๆ เพราะอากาศที่เมืองหลวงไม่ดี ฉันอยากได้ท้องฟ้าเมฆขาวที่มีอากาศบริสุทธิ์ ทำไมจะไม่ล่ะ”
มีเล่ห์เหลี่ยมดีกว่าฝีปากเยอะ ตู้หลิงเซวียน ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา
“ฮา ฮา เช่นนี้แล้ว พวกเราไปคุยกันที่อื่นดีไหม” ตู้หลิงเซวียนยื่นมือขึ้นเป็นการเชิญ และเปิดประตูกระจกออก
“คำเชิญของคุณตู้ แน่นอนว่าฉันรับคำเชิญ”
เกาจิ่งอาน：”… ”
เห็นได้ชัดว่าเป็นพี่ใหญ่กำลังรอคำเชิญจากเขาอยู่สินะ ไอ๊หยา ไม่ดีเลย!
คนกลุ่มหนึ่งออกไป เกาจิ่งอานที่ติดตามหลงเซียว นึกถึงสิ่งที่หลงเซียวเพิ่งพูด ในใจกดถูกใจไปแล้วกว่าหมื่นไลค์อย่างเงียบๆ!
ว้าว พี่ใหญ่ของฉัน สุดยอดมาก! ฮา ฮา ฮา!
หนึ่งชั่วโมงต่อมา…..
ตู้หลิงเซวียนไม่พอใจจนหน้าแดง เขาเดินไปที่โซฟาในห้อง กัดฟันดื่มเหล้าหมดแก้วเข้าปากและพูด “คุณหลง คุณขอมากเกินไป! ฉันมุ่งมั่นที่จะชนะในSKY ฮ่าฮ่า! ผลิตภัณฑ์ของบริษัทอึนเคอ เกรงว่าจะไม่มีคุณสมบัติเพียงพอนะสิ”
หลงเซียวเก็บขายาวเข้ามา และเขย่าแก้ววิสกี้ แต่ไม่ได้จิบเข้าไปและพูด “แม้ว่าบริษัทอึนเคอและบริษัทหลันเทียนจะมีความแตกต่างกันบ้างในตัวสินค้า แต่เครื่องประดับของบริษัทอึนเคอมีอิทธิพลสูงกว่าบริษัทหลันเทียนมาก”
“บริษัทหลันเทียนกำลังสร้างแบรนด์อัญมณี และฉันจะไม่ยอมเด็ดขาด”
เกาจิ่งอานพูดตามความคิดเมื่อกี้ของหลงเซียว “ตู้หลิงเซวียน ส่วนใหญ่หินที่นำเข้าโดยบริษัทหลันเทียนมาจากแอฟริกาใต้ และตลาดการขายส่วนใหญ่อยู่ในยุโรป แต่ว่าเมื่อเร็วๆนี้สหภาพยุโรปไม่มั่นคง ทำให้ค่าเงินยูโรอ่อนค่า และคนยุโรปมีกำลังซื้อที่อ่อนแอมาก”
“ดังนั้นฉันจึงอยากตั้งเคาน์เตอร์ที่อเมริกา เพื่อสร้างแบรนด์ชั้นนำ”
หลงเซียวสั่นแก้วเหล้าของเขา เหล้าที่กลิ่นฉุนเขาไม่ชอบเลย “เครื่องประดับของบริษัทหลันเทียนเสียหายไปห้าร้อยล้านในไตรมาสที่แล้ว ซึ่งทำให้ราคาตลาดหุ้นของบริษัทหลันเทียนฉุดลง คุณยังคงแก้ปัญหาเฉพาะหน้าอย่างเดียวโดยไม่คำนึงถึงภัยที่จะตามมาต่อไป คุณจะอธิบายกับพวกคณะกรรมการยังไง”
ตู้หลิงเซวียนกำหมัดแน่น บีบจนแก้วเหล้าก็สั่น “คุณสืบเรื่องของฉันงั้นเหรอ”
“ไม่ การแข่งขันทางธุรกิจ เป็นแค่มิตรภาพและความเข้าใจเท่านั้น คุณตู้ไม่ได้สนใจบริษัทMBK อยู่เหรอ” หลงเซียวพูดและรินเหล้าครึ่งแก้ว แล้วส่งให้ตู้หลิงเซวียน
“อีกอย่าง บริษัทหลันเทียนเพิ่งเริ่มพัฒนาการลงทุนทางการเงิน ค่าใช้จ่ายที่มากเกินไปจะเป็นทำลายพละกำลัง คุณตู้ควรดำเนินการทีละขั้นตอนจะดีกว่า เพราะถ้ารีบเข้าสู่บริษัทSKY แล้วถอนตัวโดยยังไม่คืนกำไร คงแย่มากเลยนะ”
หลงเซียวกระดิกนิ้วเคาะนอกแก้ว สองสามที
ครึ่งชั่วโมงต่อมา …
หลงเซียวกับเกาจิ่งอานขึ้นรถและขับออกไป
“แย่จริงๆ!”
ตู้หลิงเซวียนขว้างแก้วไวน์ด้วยความโกรธ แต่แก้วคริสทัลไม่แตกเมื่อกระทบพื้น แต่เด้งกลับไปมาอยู่หลายครั้ง
“ท่านประธาน ตอนนี้เราควรทำอย่างไรดี เรายังจะเจรจากับบริษัทSKY ต่อไปอีกหรือไม่ เราจะสู้ต่อไปไหม” ผู้ช่วยถามด้วยเสียงต่ำ
“สู้ต่ออะไรล่ะ หลงเซียวรู้ข้อบกพร่องอันร้ายแรงของอัญมณีสีฟ้า ตราบใดที่ฉันยังยืนหยัดจะขอสัญชาติ เขาก็จะโจมตี ถึงตอนนั้นคนที่จะเสียหายมากที่สุดก็คือพวกเรา! Fuck!”
ผู้ช่วยไม่กล้าเอ่ยปากพูด จึงหยิบบุหรี่ออกมาแล้วส่งให้
ตู้หลิงเซวียนสูบบุหรี่ยาวๆหนึ่งที ดวงตาที่เย็นชาปรากฏท่ามกลางควันสีขาว “ก็ดี โอกาสถือสัญชาติก็ปล่อยให้เกาจิ่งอานไป แต่เรื่องอื่น ฉันจะไม่ให้โอกาสเขาอีก”
บุหรี่ถูกสูบจนไฟหมด ท่าทางของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างคาดไม่ถึง
“ท่านประธาน แผนที่คุณจะใช้โจมตีบริษัทฉู่ซื่อ เริ่มลงมือแล้วใช่ไหม ตอนนี้บริษัทฉู่ซื่อกำลังร่วมมือกับบริษัทหลายแห่งในเมืองA เงินที่พวกเขาลงทุนไปได้รับการตอบรับที่ดี และกำลังพัฒนาอย่างรวดเร็ว”
ตู้หลิงเซวียนสูบบุหรี่ พ่นควันและพูด “บริษัทฉู่ซื่อเหรอ ฮ่าๆ ย้อนกลับไปตอนนั้นเธอทำให้ฉันอับอาย ทำให้ฉันสูญเสียของไป ฉันเอาคืนมาให้ได้ทั้งหมด ฉันจะให้เธอได้ลิ้มรส ในสิ่งที่ไม่ได้ขอ!”
ในเวลานี้ รถยนต์ของเกาจิ่งอานและหลงเซียว กำลังขับอยู่บนถนนสายหลักของนิวยอร์ก แสงไฟส่องสว่างไกลเป็นระยะทางสิบเมตร
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า พี่ชายใจดำจัง จับชีพจรแม่นจริงๆ! ทำซะตู้หลิงเซวียนเกือบตาย!” เกาจิ่งอานขับรถอย่างสบายใจ! คืนนี้อารมณ์ดีจริงๆ!
หลงเซียวเอนกายอย่างเกียจคร้านที่เบาะหลัง และพูด “ฉันช่วยคุณบีบตู้หลิงเซวียนออกมาได้ เพราะอัญมณีสีฟ้าจะไม่มีช่องโหว่ให้คนได้เห็น แต่ต่อไป…..”
หลงเซียวหยิบโทรศัพท์ออกมา ต้องการจะดูเวลา แต่ไม่คาดคิดว่าจะเห็นข้อความที่ลั่วหาน ตอบกลับมา
ช็อกโกแลตเหรอ
เธอพูดถึงเรื่องไหนอยู่นะ
เขาเงียบลง และเปลี่ยนเรื่องพูด “เตรียมที่จะกลับไปแล้วใช่ไหม”
เกาจิ่งอานมองเขาผ่านกระจกมองหลับและพูด “คุณจะกลับจีนเหรอ! กะทันหันเกินไปไหม คุณเพิ่งมาตอนนี้จะกลับแล้วเหรอ คุณจะไม่ช่วยฉันเรื่องขอถือสัญชาติเหรอ”
หลงเซียวตอบกลับข้อความ พูดอย่างสบายๆว่า “ใช่ จะกลับแล้ว มีเรื่องสำคัญกว่าที่ต้องทำ”
เกาจิ่งอาน อันร้องไห้และอ้าปากถาม “มีเรื่องอะไรที่สำคัญไปกว่าการช่วยน้องชายของคุณอีก คุณไม่กลัวว่าตู้หลิงเซวียนจะทำลายฉันเหรอ”
“สำคัญแน่นอนสิ มีคนอยากกินช็อกโกแลต ฉันจะส่งไปให้เธอ”