ประธานหยิ่งยโสของฉัน - ตอนที่ 537
ตอนที่ 537 เกมนี้เรียกว่าการป้อนเค้กแบบปากต่อปาก
มีเค้กผลไม้สีสันสดใสสองชั้นขนาดสี่ปอนด์วางอยู่บนโต๊ะประชุมยาวในห้องประชุม แพทย์เรื่องมากและพิถีพิถันในเรื่องการรับประทานอาหารมาก จะหลีกเลี่ยงอาหารที่มีไขมันสูงประเภทเค้ก แต่สำหรับเค้กวันเกิดนั้นทุกคนก็เต็มไปด้วยความสนใจ
“พระเจ้า สวัสดิการของโรงพยาบาลจะดีเกินไปแล้ว เค้กหงส์ดำเลยนะเนี่ย เห็นไหม มีเห็ดทรัฟเฟิลดำอยู่ด้านล่างผลไม้ด้วย รวยเกินไปแล้ว！”
“ยอมที่จะอ้วนขึ้นสิบกิโล ก็จะกินให้พอเลย！”
สวัสดิการที่ทางโรงพยาบาลออกมาใหม่ล่าสุดมีข้อหนึ่ง ทุกแผนกมีโอกาสฉลองวันเกิดเดือนละหนึ่งครั้ง แพทย์ที่เกิดในเดือนนี้ทุกคนสามารถฉลองวันเกิดร่วมกัน ทางโรงพยาบาลจะสั่งเค้กวันเกิดมาให้พร้อมกัน สำหรับของขวัญวันเกิดและคูปองก็จะแจกให้พร้อมกัน
“ทุกคน พวกคุณวันเกิดเดือนกันยายนกันหมดเลยเหรอ น่าทึ่งมากจริงๆ กลุ่มคนราศีกันย์รวมตัวกัน！”แพทย์หญิงอายุน้อยปรบมือ ร้องกรี๊ดราวกับเจอโลกใบใหม่
“เฮ้ย เรื่องจริงซะด้วย ใกล้ถึงเทศกาลไหว้พระจันทร์ เดือนนี้เป็นราศีกันย์อย่างแน่นอน ช่างน่ากลัวยิ่งนัก！”แพทย์ชายก็พูดคล้อยตามด้วยความประหลาดใจมาก
หลินซีเหวินเหลือบมองหมอหวังแผนกศัลยกรรมที่ฉลองวันเกิดในวันนี้ จับแว่นสายตาสั้นให้เข้าที่ยิ้มร้ายๆและพูดว่า “หมอหวังตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าทำไมก่อนและหลังทำการผ่าตัดคุณจะต้องล้างมือหลายครั้งขนาดนี้ ฮึฮึฮึ ก็คุณเกิดราศีกันย์นี่ไง！”
“พระเจ้า พวกคุณดูเล็บและรองเท้าของหมอหวังสิ สะอาดกว่าผู้หญิงอีก！”แพทย์หญิงคนหนึ่งเอ่ยปากตะโกนและใช้มือปิดปากไว้อย่างโอเว่อร์
ทุกคนรีบขุดหารายละเอียด แต่ละคนสังเกตด้วยตาที่เบิกกว้าง
หมอหวังที่ถูกพูดถึงท่าทางสุภาพ บนใบหน้าสวมแว่นสายตาสั้นมากๆกรอบแว่นบางๆสีทองไว้ เขาดูสะอาดและเหมาะสมมาก เล็บทุกนิ้วถูกตัดให้โค้งมนมีสไตล์ ส่วนโค้งสวยงามราวกับเสี้ยวพระจันทร์
รายละเอียดสามารถสะท้อนถึงรสนิยมและคุณธรรมได้มากที่สุด หมอหวังก็เหมาะสมกับการเป็นตัวแทนคนรักสะอาดของแผนกแล้ว
ลั่วหานก็เห็นรายละเอียดมากมายที่สะท้อนถึงความบ้าคลั่งในความสะอาดของเขาเหมือนกัน แต่ทันใดนั้นกลับมีร่างของหลงเซียวปรากฏขึ้นในสมอง
ถ้าจะพูดถึงเรื่องความสะอาดนั้น คุณหลงคงจะเป็นอันดับหนึ่งอย่างเหมาะสมกับตำแหน่งเลยใช่ไหม？
ยิ่งไปกว่านั้นนิ้วมือของเขาทั้งเรียวและยาว สวยราวกับงานศิลป์ที่แกะสลักโดยหยกขาว ความหลงใหลในความสะอาดของเขาไม่ใช่โรค แต่เป็นคุณธรรมและความสง่างามจากภายในสู่ภายนอก
ลั่วหานกำลังคิดถึงภาพสามีของตัวเอง เมื่อเปรียบเทียบแล้วพบว่าหมอหวังตรงหน้านั้นธรรมดาไปเลย
ถังจิ้นเหยียนสังเกตเห็นความแดงก่ำและความอ่อนหวานบนใบหน้าของลั่วหาน นั่นคือสีหน้ามีความสุขที่จะเกิดขึ้นเมื่อนึกถึงคนที่รักเท่านั้น？
ทันใดนั้น ก็รู้สึกปวดจี๊ดบางมุมในหัวใจ ราวกับมีขนนกบินผ่านเบาๆ บินไปไกลโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว แต่ความรู้สึกเมื่อกี้กลับชัดเจนมาก
ไม่ได้ผ่านไปโดยไร้ร่องรอย
“หมอเจิ้ง หมอหวัง เหล่าช่าย พวกคุณสามคนเป็นหน้าเป็นตาของแผนกศัลยกรรมของเรา อีกเดี๋ยวก็แสดงฝีมือดีๆหน่อยนะ”หลินซีเหวินหยอกล้อพวกเขา หลินซีเหวินอายุน้อยที่สุดในแผนกศัลยกรรม แต่ในฐานะผู้ช่วยของลั่วหาน ก็มีออร่าของความนิยมมานานแล้ว เพียงแค่ปรากฏตัวก็จะเด่นเหนือคนอื่น
หวาเทียนกอดอกเท้าคางไว้ “หมอหวังและหมอเจิ้งก็ถือว่าเป็นคนหล่อของแผนกศัลยกรรมของเราแล้ว วันนี้จะแสดงฝีมือกันหน่อยไหม？มีเกมหนึ่งชื่อว่าคล้องแขนดื่มสุรา เคยได้ยินไหม？”
“บ้าไปแล้ว！ผู้ชายสองคนคล้องแขนดื่มสุรากันเหรอ！พวกคุณก็พอเลยจริงๆ！”
“ดื่มดื่มดื่ม ความคิดนี้ดีมาก！ฉันเห็นด้วยแบบยกสองมือสองเท้าเลย！”
หลินซีเหวินก็ยกมือเห็นด้วย “เห็นด้วยเห็นด้วย！ฮ่าฮ่าฮ่า หวาเทียน คุณลามกมาก แต่ว่า วันนี้ลามกได้ถูกใจฉันมาก！หมอหวัง หมอเจิ้ง มามามา！”
หลินซีเหวินเข้าไปรินน้ำ “ที่โรงพยาบาลไม่ให้ดื่มสุรา เราใช้น้ำแทนสุราแล้วกันนะ！”
ความจริงหมอหวังและหมอเจิ้งนั้นอายุไม่น้อยแล้ว เป็นคนอายุประมาณสามสิบห้าที่มีครอบครัวกันแล้วถูกวัยรุ่นแกล้งแบบนี้ ก็รีบหนีเพราะไม่อยากจะเสียหน้า
แต่หวาเทียนกลับคว้าคอเสื้อของพวกเขาไว้ ยิ้มร้ายๆและพูดว่า “อย่าหนีนะ ดื่มให้ทุกคนดูกันหน่อย ไม่ทำให้พวกคุณลำบากใจหรอก ดื่มแบบคล้องแขนเล็กน้อยก็พอ”
หลินซีเหวินยิ้มตาหยีแล้วอธิบายเสริมว่า “คุณลุง ดื่มแบบคล้องแขนเล็กน้อยนั้นง่ายมากเลย คล้องแขนไว้ก็พอแล้วฮิฮิฮิ ถ้าพวกคุณปฏิเสธ เราก็จะเล่นใหญ่เลยนะ！ต้องคล้องรอบคอหนึ่งรอบเลยนะ！”
“ไม่ได้ไม่ได้ อันนี้ไม่ได้！”
“เล่นแรงเกินไปหรือเปล่า？เราอายุมากขนาดนี้แล้ว เล่นไม่ไหวหรอก”
ปากพูดปฏิเสธและต่อต้านมาก สุดท้ายทั้งสองคนก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากชะตากรรมที่จะโดนกลั่นแกล้ง ทั้งสองคนทำหน้าเข้มดื่มสุราแบบคล้องแขนกัน
ดื่มหมดแล้วก็ไม่มีคำพูดได้เลย
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า！เยี่ยมมากเยี่ยมมาก！”
ลั่วหานและถังจิ้นเหยียนยืนอยู่ด้านหลังของพวกเขา มองดูพวกเขาเล่นกัน แต่ว่ามันช่างสนุกจริงๆ ปกติทุกคนกดดันกันมาก เข้าเวรกะกลางคืนอยู่เป็นประจำ น้อยมากที่จะมีช่วงเวลาส่วนตัวของตัวเอง สนุกกันเดือนละหนึ่งครั้ง แน่นอนว่าจะต้องสนุกอย่างเต็มที่
“ทำไมคุณไม่ไปเล่นกับพวกเขาหล่ะ？”ลั่วหานยิ้มอ่อนและถาม
ถังจิ้นเหยียนขมวดคิ้ว “ผม？ผมกลัวว่าจะถูกพวกเขาแกล้ง เห็นพวกเขาเล่นแรงขนาดนี้ ผม……”
“โธ่！หมอถังคุณจะหลบทำไมกัน！มาเถอะมา！”แพทย์หญิงจะกล้าแกล้งพ่อเทพบุตรที่เป็นที่ยอมรับกันทั้งโรงพยาบาลได้อย่างไรกัน？กางมือสองข้างออกกลายเป็นกรงเล็บ “แฮ่แฮ่แฮ่ สมยอมเราเถอะหมอถัง！”
ใบหน้าที่อ่อนโยนของหมอถัง สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างไม่เป็นธรรมชาติในทันที “พวกคุณเล่นเถอะ ผมแค่ดูก็พอแล้ว ผมทานเค้ก”
ลั่วหานก็หยอกล้อพร้อมพวกเขาด้วย แย่งเค้กที่ถังจิ้นเหยียนเตรียมจะยกขึ้น เสียงหัวเราะเบาๆและน่าฟัง “หมอถัง คุณสมยอมเถอะนะ โอกาสนี้หายากนะ！”
“นั่นสินั่นสิ หมอฉู่ก็มาด้วยกันเถอะ！”แพทย์หญิงเตรียมหลุมกับดักที่ลึกมากไว้แล้วเพื่อรอให้เธอกระโดดลงมา
ลั่วหานกุมหน้าผาก คิดในใจว่าแย่แล้ว หลงกลจนได้
ถังจิ้นเหยียนยิ้มทันที สอดมือข้างหนึ่งไว้ในกระเป๋าเสื้อกาวน์ แล้วมองไปที่เธอด้วยความอ่อนโยน “เป็นไง？มาด้วยกันไหม？”
ลั่วหานวางเค้กลง ปรบมือแล้วพูดอย่างสง่าผ่าเผยว่า “เอาสิ เล่นด้วยกันก็ได้ ใช่ว่าจะไม่มีปัญญาเล่น？”
หลินซีเหวินและหวาเทียนแอบยิ้ม คุณหมอคนอื่นๆก็กำลังแอบยิ้มเหมือนกัน วันนี้สนุกครึกครื้นแน่ คนที่พวกเขาอย่างจะกลั่นแกล้งอยู่ในนั้นทั้งหมดเลย
หมอหวังโดนแกล้งแล้ว ตอนนี้กำลังสนุกเลย พูดยั่วยุอย่างไม่ยอมแพ้ว่า “ทุกท่าน เมื่อกี้ให้พวกเราดื่มสุราแบบคล้องแขนกันแล้ว ต่อไปก็เปลี่ยนเกมได้แล้วใช่ไหม？”
หลินซีเหวินอมเค้กไว้ในปาก ลิ้มรสชาติที่หวานแต่ไม่เลี่ยน “แน่นอนว่าได้ หมอหวังคุณเป็นเจ้าของวันเกิดคุณใหญ่สุด คุณพูดมาเถอะ อยากเล่นยังไง？”
อย่างไรหมอหวังและหมอเจิ้งก็เป็นผู้อาวุโส เฉลียวฉลาด ความคิดร้ายๆก็ไม่น้อย เข้าใจกลอุบายที่ลึกกว่า ทั้งสองคนสบตากันแวบหนึ่ง แล้วหมอหวังก็พูดว่า“ป้อนเค้ก แบบปากต่อปาก”
“เห้ย！สุดยอดมาก！หมอหวัง คุณมันผู้เชี่ยวชาญจริงๆ！”หลินซีเหวินตื่นเต้นขึ้นมาทันที คนรุ่นหลังคิดไม่ถึงแน่นอนว่า หมอหวังที่ดูซื่อสัตย์และสง่างามนั้น จะมีหัวใจที่ร้อนแรงขนาดนี้
ลั่วหานไม่สมัครใจเล็กน้อย เธอขมวดคิ้วไว้“เราเป็นคนที่มีครอบครัวกันแล้วนะ นี่มันไม่ค่อยดีหรอกมั้ง？ถ้าบังเอิญสัมผัสโดน ก็น่าอึดอัดวางตัวไม่ถูกนะ”
มือซ้ายของหวาเทียนวางอยู่บนไหล่ของหมอเจิ้ง ยักคิ้วยาวอย่างคลุมเครือ “หมอเจิ้ง คุณคิดว่าไง？ในฐานะคนที่แต่งงานแล้ว คุณมีความคิดเห็นอะไรกับเกมนี้？”
บนใบหน้าของหมอเจิ้งมีเหนียงเล็กน้อย เวลายิ้มตาหยีดวงตาก็จะหายไปเกือบครึ่งเลย หน้าตายคลายนักแสดงครอสทอล์คคนหนึ่ง “ไม่เป็นไร ก็แค่เกมเท่านั้นเอง สร้างความบันเทิงให้ทุกคน เสริมความสุขให้ชีวิตไง หมอฉู่อย่าคิดมากเลย คุณไอคิวสูงขนาดนี้ อาจจะชนะก็ได้”
เมื่อทุกคนยุยง ลั่วหานก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ ทำได้แค่ตอบตกลง “บอกไว้ก่อนว่า แค่เกมเท่านั้น อย่าเอาจริงเอาจัง”
หลินซีเหวินหัวเราะ “ไอดอล คุณจริงจังเกินไปแล้ว เราก็แค่คิดว่ากำลังเล่นเกมกันอยู่ มามามา เกมง่ายมาก ที่ฉันมีก้อนกระดาษไม่กี่ก้อน มีตัวเลขเขียนอยู่ด้านใน คนที่จับได้ตัวเลขเหมือนกัน ป้อนเค้กให้กันและกัน ปากคาบเค้กไว้ ต้องป้อนให้ถึงปากของอีกฝ่ายถึงจะนับนะ”
ลั่วหานยิ้มเยาะ มือกอดอกไว้ มองหลินซีเหวินที่กำลังเขย่าแก้วด้วยหางตา “เตรียมกันไว้แต่แรกแล้วใช่ไหม？”
หลินซีเหวินหัวเราะเบาๆ “ไอดอล รู้แล้วก็ไม่ต้องพูดก็ได้ ทุกคนก็แค่อยากจะสนุกด้วยกันก็เท่านั้นเอง！”
คุณหมอที่อยู่ตรงข้ามกับก็อยากที่จะลองหลินซีเหวิน และยังมีคนที่ถือโทรศัพท์ไว้เตรียมที่จะถ่ายรูป
“ฉันจะลงโพสต์ลงบนโมเมนต์ของWeibo ฮ่าฮ่าฮ่า งานวันเกิดที่โรงพยาบาลหวาเซี่ย รวมตัวกันรักร่วมเพศ ฮ่าฮ่า！”
“นั่นก็ไม่แน่ อาจจะเป็นชายหญิงป้อนให้กันก็เป็นไปได้เหมือนกัน”หลินซีเหวินเขย่าแก้วน้ำ ก้อนกระดาษด้านไหนกระโดดไปมา
“เอาล่ะเอาล่ะ จับฉลากจับฉลาก！”หลินซีเหวินยื่นก้อนกระดาษที่เขย่าแล้วให้ทุกคน “คนละหนึ่งชิ้น โอกาสเท่ากัน มีโอกาสทุกคน！”
ลั่วหานเหงื่อตก พวกเขาที่เข้าเวรคืนนี้ ที่ตั้งใจอยู่ต่อ มีกันทั้งหมดสิบแปดคน เก้าทีมพอดี ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องเล่นเกมให้เสร็จ
ถังจิ้นเหยียนจับขึ้นมาโดยไม่คิดอะไร และมองไปทางลั่วหาน “จับเถอะ อาจจะเป็นแพทย์หญิงก็ได้ ป้อนอาหารเท่านั้นเอง ไม่ต้องประหม่าหรอก”
ไม่ประหม่าสิแปลก
หลินซีเหวินเขย่าแก้ว “ไอดอล คืนนี้สลัดความเป็นไอดอลออกไป แล้วสนุกกันสักรอบ！”
ลั่วหานลังเลไปสักพัก จับก้อนกระดาษออกมาหนึ่งก้อน
คลี่กระดาษออกด้วยความระแวง ด้านบนเขียนเลข 9 ไว้
กลุ่ม 9……กลุ่มสุดท้าย เป็นไปได้ไหมว่าสุดท้ายทุกคนก็ไม่อยากเล่นต่อ？
“กลุ่มที่หนึ่ง กลุ่มที่หนึ่ง！”หลินซีเหวินและคนคิดเกมหมอเจิ้งกลายเป็นพิธีกร นำพาให้ทุกคนเข้าสู่สถานการณ์
กลุ่มที่หนึ่งเป็นแพทย์ชายสองคน ระหว่างที่ป้อนอาหารกันนั้นเกิดเหตุการณ์ตลกมากมาย หัวเราะจนท้องแข็งไปหมดเลยจริงๆ
กลุ่มที่สองเป็นชายหนึ่งหญิงหนึ่ง แต่ปกติก็เล่นกันอย่างเปิดเผย ก็ไม่มีอะไรมาก
กลุ่มที่สามเป็นหวาเทียนและแพทย์หญิงคนหนึ่ง หวาเทียนใช้ความต่างของส่วนสูงอย่างชาญฉลาด โยนเค้กเข้าไปในปากของแพทย์หญิงโดยตรง
“เหี้ย แบบนี้ก็ได้เหรอ！ขี้โกงนี่！ต่อไปห้ามทำแบบนี้อีกนะ ถ้ามีอีกครั้งหนึ่งก็จูบปากกันโดยตรงเลยนะ！”
ลั่วหานกลุ้มใจเลย！เมื่อกี้ยังคิดอยู่ว่าสามารถเอาเป็นแบบอย่างได้
เล่นมาถึงครึ่งหลัง ลั่วหานหยิบโทรศัพท์ออกมา เวลาสองทุ่มแล้ว กลัวว่าหลงเซียวจะเป็นห่วง จึงรายงานความคืบหน้าก่อน
“ยังไม่จบ คาดว่าจะต้องใช้เวลาอีกสักพัก”
ผ่านไปทีละกลุ่มทุกคนป้อนคู่เล่นเกมของตัวเองจนเสร็จ หัวใจของลั่วหานเต้นเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ เหลืออีกแค่สองคนแล้ว หลินซีเหวินและถังจิ้นเหยียน พวกเขาจะต้องมีคนหนึ่งได้เลข8 อีกคนได้เลข9
ลั่วหานแอบอธิษฐานอยู่ในใจ หลินซีเหวิน คุณต้องช่วยพี่สาวนะ！
ใครจะไปรู้ว่า หลินซีเหวินถือกระดาษโน้ตไว้และพูดอย่างยิ้มๆว่า “หมอหวัง ฉันไม่รังเกียจที่คุณเป็นคุณลุง มาเถอะ！”
อะไรนะ？
ลั่วหานเบิกตาโตในทันที ดวงตาที่น่าหลงใหลมองไปที่ถังจิ้นเหยียนที่อยู่ด้านโน้น“คุณได้เลขเก้า？”
ถังจิ้นเหยียนยิ้มอย่างนิ่งๆ แล้วพยักหน้า“อืม เลขเก้า”
ดวงตาทั้งสองข้างของลั่วหานมืดมิด คงจะไม่บังเอิญขั้นนั้นหรอกใช่ไหม！
หลินซีเหวินและหมอหวังเสร็จแล้ว ความกระตือรือร้นและความคาดหวังของทุกคนก็ตกอยู่ที่กลุ่มสุดท้ายทั้งหมด ลั่วหานและถังจิ้นเหยียนเป็นคนดังของโรงพยาบาล พวกเขาก็เคยโดนผู้คนคิดเสียดายอยู่ว่าทำไมสุดท้ายไม่ได้คู่กัน
ตอนนี้สามารถดูฉากจูบที่รุนแรงแบบสดๆ ก็ไม่เลวเหมือนกัน！
หมอหวังและหมอเจิ้งกอดไหล่กันไว้ ยิ้มและยุยงทั้งสองคน “เริ่มเถอะหมอถังหมอฉู่ กลุ่มสุดท้ายแล้ว พวกคุณจูบ……ป้อนเสร็จเราก็จะไปเข้าเวรกันแล้ว”
ลั่วหานกัดริมฝีปากสีชมพู ต้องป้อนจริงๆเหรอ？
“หมอถัง คุณเป็นผู้ชาย กล้ากล้าหน่อย อ่ะอ่ะอ่ะ ของหวานที่หมอฉู่ชอบ ให้คุณชิ้นใหญ่เลย”แพทย์หญิงยื่นอุปกรณ์ให้เขา
ถังจิ้นเหยียนเดินอย่างสง่า ผู้ชายในชุดขาวที่ขาวกว่าหิมะ รอยยิ้มดั่งสายลมในฤดูใบไม้ผลิในเดือนมีนาคม ทะลุผ่านสายฝนมาทีละนิด “ลั่วหาน แค่เกมเท่านั้น ไม่ต้องจริงจังมากหรอก”
ลั่วหานเงยหน้าขอความเมตตา “จิ้นเหยียน รบกวนคุณด้วยนะ”
“อืม หลับตาลง ไม่นานก็เสร็จแล้ว”ถังจิ้นเหยียนวางเค้กไว้ในมุมหนึ่งของปาก รอยยิ้มที่ให้ความรู้สึกปลอดภัยเป็นอย่างมาก
ลั่วหานกำมือแน่น ทำใจแข็ง เอาเถอะ ก็แค่เกมเท่านั้น เกมเท่านั้น
“แค่ได้กินก็พอ นิดหน่อยก็นับ ใช่ไหม？”ลั่วหานตั้งความหวังสุดท้ายไว้ แต่เมื่อนึกถึงแปดกลุ่มเมื่อกี้ โดนปล่อยผ่านภายใต้เสียงเชียร์ก็ตอนที่แทบจะสัมผัสริมฝีปากของอีกฝ่ายแล้ว ความหวังของเธอดับสลายลงอีกครั้ง
“ไม่ได้ ต้องทานให้หมด！”หมอหวังยิ้มจนแทบจะเป็นตะคริวแล้ว
ลั่วหานกัดริมฝีปาก “พวกคุณนี่มัน！”
ไม่ว่าอย่างไร เค้กก็ยังต้องทาน ถ้ายังไม่ทานอีก ปากของถังจิ้นเหยียนที่คงรูปทรงเดิมไว้ก็คงจะเมื่อยแล้ว
ลั่วหานและถังจิ้นเหยียนเข้ามาใกล้กัน ขนตายาวกะพริบ ดวงตาที่ส่องแสงเป็นประกาย มีเงาคนอยู่ด้านใน และเห็นได้อย่างชัดเจน