ประธานหยิ่งยโสของฉัน - ตอนที่ 710
ตอนที่ 710 ถ่ายทอดสดการยอมรับผิด
คุกเข่าลงจริงหรือ?
ลั่วหานยังมีเอกสารที่ม้วนเป็นทรงกระบอกอยู่ในมือ แต่ใจเย็นมากกับการกระทำของโม่หรูเฟย
“คุณโม่ นี่ทำเพื่ออะไร?”
ปฏิกิริยาของลั่วหานนั้นราบเรียบมาก ไม่ว่าโม่หรูเฟยจะทำอะไร เธอก็ไม่แยแสเลย
โม่หรูเฟยลดศีรษะลง ผลกระทบของความอัปยศและความนับถือตนเองอย่างผิดหวัง เธอแค่อยากจะฝังทั้งใบหน้าไว้ที่หน้าอกของเธอ ผมยาวของเธอห้อยลงมาจากแก้มทั้งสองข้าง แล้วปิดใบหน้าครึ่งหนึ่งของเธอ เสียงของเธอต่ำมาก อ่อนเหมือนเส้นไหม “คุณหมอฉู่ มันเป็นความผิดของฉันก่อนหน้านี้ ทั้งหมดเพราะฉันตั้งใจวางแผนกับดัก เพื่อได้ตัวหลงเซียวมา และฉันร่วมมือกับน้องสาวของคุณมาทำร้ายคุณ………”
ลั่วหานถูที่หูของเธอ ขมวดคิ้วและมองไปที่โม่หรูเฟยที่พื้น ในขณะเดียวกันการมองเห็นรอบข้างของลั่วหานก็เห็นว่ามีคนมากมายในร้านอาหารมารวมตัวกันที่นี่
ร้านอาหารหมุนเวียนชั้นนำในเวลานี้มีคนทานอาหารไม่มากนัก และบางคนเป็นชาวต่างชาติ ส่วนชาวจีนเพียงไม่กี่คน และพวกเขาก็จำบทบาทของผู้หญิงสองคนในที่เกิดเหตุได้แล้ว
“ฉู่ลั่วหานคนนี้ไม่ใช่หรือที่หย่ากับท่านเซียวไม่กี่วันที่ผ่านมา? เธอกำลังทำอะไรอยู่?”
คนคนหนึ่งหัวเราะเยาะว่า “ยังจะทำอะไรอีก? นี่ไม่ชัดเจนพอเหรอ? คนที่คุกเข่าอยู่ที่พื้นคือโม่หรูเฟย พวกคุณไม่รู้เหรอ? ว่าทั้งสองคนเคยเป็นเหมือนตัวละครในละครของไอดอล!”
“ใช่ใช่ ฉันรู้แล้ว มันเป็นเวลาประมาณสามสี่ปีก่อน แต่ฉู่ลั่วหานและท่านเซียวแต่งงานกันอย่างลับๆ แต่โม่หรูเฟยและท่านเซียวเรื่องอื้อฉาว แล้วก็ โม่หรูเฟยก็ท้องด้วย ท้องเป็นลูกของท่านเซียว!
ต่อมาไม่รู้ว่าทำไม โม่หรูเฟยถึงแท้งบุตร ส่วนสาเหตุนั้น ฉันไม่พูดพวกคุณก็น่าจะพอเดาได้ใช่ไหม? มันคงเป็นเพราะเจ้าของไม่ปล่อยไว้แล้วหล่ะ”
“โอ้ย ถ้าอย่างงั้น โม่หรูเฟยก็น่าสงสารอยู่เหมือนกัน แม้ว่าจะเป็นเรื่องผิดที่จะก้าวก่ายการแต่งงานของคนอื่น แต่เด็กก็ไม่เกี่ยวด้วย และฉู่ลั่วหานก็โหดเหี้ยมพอสมควร แม้แต่เด็กในครรภ์ก็ยังไม่ปล่อยไว้เลย”
“ดังนั้น เด็กสาวอัจฉริยะในตำนานจึงไม่ใช่ย่อยเลย เธอได้เข้าเรียนในโรงเรียนแพทย์ของอเมริกาเมื่อเธอยังเป็นวัยรุ่น มันเป็นสิ่งมีชีวิตในตำนาน ด้วยไอคิวที่สูงขนาดนี้ เธอจะไม่แพ้โม่หรูเฟยอย่างแน่นอน ไม่ต้องพูดถึงโม่หรูเฟยเลย ต่อมาท่านเซียวก็ถูกเธอหลอกจนหมุนไปรอบๆไม่ใช่หรือ?”
“เชี่ย! มันคือเรื่องจริง! ท่านเซียวถูกเธอหลอกเอาทรัพย์สินทั้งหมดของเขา น่าสงสารจริงๆ เขาทำงานหนักมากว่าสิบปี และกลับไปสู่การปลดปล่อยในชั่วข้ามคืน”
ไอ้ห่าเอ้ย!
มันเป็น………อย่างนี้นี่เอง!
ลั่วหานหัวเราะอยู่ในใจ ท้าจริงแล้วในสายตาของบางคน ฉู่ลั่วหานอย่างเธอเป็นแค่คนเช่นนี้หรือ ผู้คนจากทุกมุมโลกให้ความสำคัญกับเธอมากเกินไป เด็กสาวอัจฉริยะเหรอ? ฉ้อโกงทรัพย์สินของท่านเซียวงั้นเหรอ?
“เดี๋ยวก่อน”
ทันใดนั้นลั่วหานก็ขัดจังหวะเสียงร้องของโม่หรูเฟยด้วยความไม่อดทน ครอบครองและยกคางขึ้น บังคับให้โม่หรูเฟยมองเข้าไปในดวงตาของตัวเอง
ตอนนี้โม่หรูเฟยร้องไห้ลูกแพร์ด้วยสายฝน ช่างน่าสงสารเหมือนแมวที่ถูกทำลาย และลั่วหานเป็นฆาตกรที่โหดเหี้ยม
ผู้ชมที่อยู่ข้างๆไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับสิ่งที่โม่หรูเฟยทำ เธอยังคงอยู่ในตำแหน่งไอดอลอันดับต้นๆของวงการดาราที่ลาออกจากแวดวงบันเทิง เมื่อเห็นว่าไอดอลในตอนนั้นคุกเข่าลงบนพื้นขอความเมตตาตอนนี้ ทุกคนต่างก็มีความรู้สึกสงสารขึ้นมา
“โอ้พระเจ้า มันโหดร้ายมากไปไหม ความเกลียดชังขนาดไหนถึงจะตอบโต้ด้วยวิธีนี้? ยังไงก็ตามเป็นผู้หญิงเหมือนกัน จิตใจจะเลวร้ายยิ่งกว่างูพิษได้อย่างไร?”
“ไม่ได้ ฉันจะถ่ายภาพและนำไปเผยแพร่บนอินเทอร์เน็ต เพื่อให้ทุกคนได้เห็นว่าหน้าตาที่แท้จริงของฉู่ลั่วหานที่ท่านเซียวรักมาตลอดมันเป็นอย่างไร!”
“ใช่! ถ่ายไว้!”
เมื่อลั่วหานได้ยินสิ่งนี้ คิ้วของเขาก็ขมวดเล็กน้อย และก็หัวเราะและพูดว่า “โม่หรูเฟย ได้ยินไหม? ภาพลักษณ์ของคุณรักษาได้ดีมาก สมกับที่เป็นดอกบัวสีขาวระดับแพลตตินัม หลังจากฉันฟังจบแล้วก็คิดว่าตัวเองเป็นคนชั่วร้ายมากเลย!”
โม่หรูเฟยส่ายหัว สายตาที่หวาดกลัวของเธอเป็นประกายด้วยน้ำตา และยิ่งคนข้างๆเธอพูดน่าเกลียดและมากเกินไป ความโกรธของฉู่ลั่วหานก็จะยิ่งเพิ่มมากขึ้น และผลลัพธ์ของเธอก็จะยิ่งแย่ลงเท่านั้น!
“ไม่……..ฉันไม่ใช่คนแบบนี้ ลั่วหาน……..” โม่หรูเฟยพูดเสียงของเธอสำลัก น้ำตาไหลลงเยอะมาก และการร้องไห้นั้นน่าเห็นใจจริงๆ
ลั่วหานยิ้มอย่างขมขื่น “โม่หรูเฟย คุณสมกับที่เกิดมาในฐานะนักแสดง น้ำตาออกมาอย่างสั่งได้ และคุณมีความสามารถมาก! ถ้าอย่างนั้น คุณต้องจำบทได้ดีเช่นกันแน่นอน คุณเขียนสคริปต์ สำหรับการพบเจอในค่ำคืนนี้กี่บท?”
ผู้คนรอบข้างหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้ว บางคนก็นำกล้องมิเรอร์เลสมาด้วย และร้านอาหารสุดหรูก็กลายเป็นฉากงานแถลงข่าวในทันที แสงและเสียงประกอบเข้ากับการแสดงนี้มาก
โม่หรูเฟยส่ายหัวอย่างไร้เดียงสาและปฏิเสธว่า “ไม่มี ฉันไม่มี ฉันมาด้วยความจริงใจ”
ในเวลานี้ หลงเซียวซึ่งอยู่ห่างออกไปในเมืองเจียงเฉิงกำลังนั่งอยู่ในบริเวณเลานจ์ของห้องจัดเลี้ยง เขาเอนกายลงบนโซฟาอย่างสง่างาม และดูโทรศัพท์มือถือด้วยแขนข้างเดียว และหูฟังบลูทูธขนาดเล็กในหูของเขา เปล่งประกายออร่าที่ไม่มีใครมารบกวน
ผู้คนมากมายที่อยู่รอบๆอยากจะเข้าไปพูดคุยแต่ก็ไม่กล้าที่จะก้าวไปข้างหน้า
กู้เยนเซินส่งอีโมจิประหลาดใจต่อเนื่องกันหลายอัน “เชี่ยเอ้ย! โม่หรูเฟยเป็นอีตัวแสบอาวุโสจริงๆ คุณชายหลงเส้นเอ็นของคุณผิดปกติไปใช้ไหมในตอนนั้น คนแบบนี้คุณก็เอาเข้าไปได้? เชี่ย รสนิยมของคุณแปลกดี!”
กู้เยนเซินและหลงเซียวมีความสัมพันธ์ที่ดี และมีเพียงเขาเท่านั้นที่กล้าล้อเลียนหลงเซียวแบบนี้ จางหย่งและจี้ตงหมิงต่างก็ปิดตาและเงียบไป
หลงเซียวขมวดคิ้ว “ผมกับเขาไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นเลย”
หลังจากส่งคำพูดออกไป กู้เยนเซินก็ส่งอีโมจิหัวเราะเฮฮา “ไปโกหกคนอื่นไป! ผมไม่เชื่อหรอก! คุณไม่ได้ทำอะไร? แล้วเธอจะท้องได้ยังไง? ชิ!”
หลงเซียวไม่ได้อธิบายอีกต่อไป แต่เขาตอบว่าไม่มี ก็คือไม่มี
จู่ๆจางหย่งก็กระโดดออกมา “เชี่ย! สามารถรับชมการถ่ายทอดสดได้แล้ว มีคนบันทึกวิดีโอการถ่ายทอดสดทางอินเทอร์เน็ต แม่ง มีคนดังทางอินเทอร์เน็ตอยู่ในร้านอาหารด้วย แม่ง ห้องถ่ายทอดสดระเบิด เชี่ยมีคนส่งเรือยอร์ชด้วย! ผมก็อยากจะเปิดการถ่ายทอดสดด้วย!”
หลงเซียวขมวดคิ้ว “ถ่ายทอดสดเหรอ?”
จางหย่ง “………”
จี้ตงหมิง “………”
กู้เยนเซินหัวเราะดังอีกครั้ง “คุณชายหลง ไม่ใช่ว่าคุณไม่รู้จักการถ่ายทอดสดคืออะไรเหรอ? คุณรู้จักเน็ตไอดอลหรือไม่?”
หลงเซียวไม่รู้จักจริงๆ แล้วส่งข้อความอักษรหนึ่งแถวพูดว่า “ทำไมผมต้องรู้ด้วยหล่ะ?”
โอเค พวกเขาทั้งสามสามารถนมัสการท่านเซียวก่อน แล้วจึงพูดว่า “ใช่ๆๆๆ คุณไม่จำเป็นต้องรู้ก็ได้ กับสิ่งที่ไม่มีระดับ”
จางหย่งส่งลิงค์ไปอย่างมีสติ การคลิกที่ลิงค์ก็เป็นการถ่ายทอดสดที่มีความละเอียดสูง ซึ่งสะดวกสบายกว่าการขโมยหน้าจอขาวดำของวิดีโอกล้องวงจร
เพียงแต่ว่า เมื่อเห็นความคิดเห็นข้างต้น หลงเซียวรู้สึกอึดอัดในใจมาก!
ทั้งหมดนี้เป็นส่วนหนึ่งของคำพูดของโม่หรูเฟยในอดีต ทำให้ลั่วหานตกอยู่ในภาวะชั่วร้าย และยังมีคนที่ยังคงมอบของขวัญมากมาย และสนับสนุนผู้ประกาศข่าวในการออกอากาศวิดีโอต่อไป
จี้ตงหมิงดูจนหน้ามืด ละโลกทั้งใบก็มืดลง เจ้านายต้องโกรธมากแน่ๆ แม้ว่าคนจะอยู่ในเมืองเจียงเฉิง แต่เขาอยากจะฆ่าโม่หรูเฟยและซุนปิงเหวิน เพียงไม่กี่นาที! โทรหาแผนกรักษาความปลอดภัยสาธารณะ และโดยพื้นฐานแล้วพวกเขาไม่ต้องคิดที่จะใช้ชีวิตในประเทศอีกต่อไป
จางหย่งไอ “บอส ต้องดำเนินการหรือไม่?
แม่ง ปากผู้พ่นนั้นเหี้ยจริงๆ!
หลงเซียวพิมพ์คำสองคำเบาๆ “เดี๋ยวก่อน”
ในเมื่อลั่วหานยินยอมที่จะอนุญาตให้พวกเขาถ่ายวิดีโอ เธอก็จะไม่ทุบเท้าตัวเอง
ในที่สุด ลั่วหานก็เริ่มพูดแล้ว
“ในเมื่อรู้ว่ามันเป็นความผิดของคุณ ก็ใช้โอกาสนี้ พูดออกมาดังๆกับสิ่งที่คุณได้ทำไป และอธิบายทุกอย่างให้ชัดเจน” เสียงของลั่วหานต่ำลง กดที่หูของโม่หรูเฟยอย่างคลุมเครือ หัวเราะเบาๆ “คุณไม่ใช่อยากจะให้ฉันช่วยซุนปิงเหวินเหรอ? เรื่องของซุนปิงเหวินนั้น จะใหญ่หรือเล็กก็ได้ ขึ้นอยู่กับวิธีการดำเนินการของคุณ แต่ขั้นตอนของการดำเนินการ ขึ้นอยู่กับทัศนคติของคุณในวันนี้ เข้าใจความหมายของฉันหรือไม่?”
ดวงตาของโม่หรูเฟยเบิกกว้างด้วยความตกใจ เธอไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลย “คุณ……..คุณให้ฉันพูด…….สิ่งเหล่านั้นออกมาต่อหน้าคนเหล่านี้เหรอ?”
ลั่วหานพูดอย่างช่วยไม่ได้ “ถ้าไม่อย่างนั้นจะทำอย่างไร? ชื่อเสียงของฉันถูกคุณทำจนเสื่อมเสียหมดแล้ว ฉันยังจะต้องใช้ชีวิตต่อในอนาคตอยู่ใช่มั้ย?”
การแสดงออกของโม่หรูเฟยแข็งทื่อ เส้นเลือดฝอยชัดเจนโดดเด่นตามผิวบนใบหน้า นิ้วตึงทีละนิ้วที่กดพื้นอยู่ สามารถเห็นข้อต่อสีขาวน่าอนาถ
“แล้วฉันล่ะ? ต่อไปฉันจะทำตัวยังไง”
ลั่วหานยิ้ม “ในเมื่อคุณอยากจะเป็นคน งั้นก็ปล่อยให้ซุนปิงเหวินเข้าคุก และเป็นคนไม่สามารถโลภมากเกินไปได้”
มีการต่อสู้ระหว่างสวรรค์และมนุษย์ในหัวของโม่หรูเฟย และการต่อสู้อย่างดุเดือดทำให้สมองของเธอสับสนวุ่นวาย เหงื่อและน้ำตาไหลออกมาพร้อมกัน ความโกรธ ความตกใจ และความหวาดกลัว
“ทำไม? ส่วนนี้ไม่ได้อยู่ในแผนของคุณ? คุณไม่ได้เตรียมบรรทัดที่เกี่ยวข้องหรือไม่?” ลั่วหานยิ้มเบาๆ
โม่หรูเฟยกัดฟันของเธอ ก่อนที่เธอจะมาเธอได้เตรียมคำขอโทษที่ยาวนาน เธอคิดว่าเธอจะได้รับการให้อภัยหลังจากพูดจบ ยังไงฉู่ลั่วหานก็เคยให้อภัยเธอหลายครั้งแล้ว
แต่……..ในครั้งนี้……..
โม่หรูเฟยเงียบ
ลั่วหานพูดด้วยเสียงต่ำ “โม่หรูเฟย ฉันไม่ได้มีเวลาอยู่กับคุณมากขนาดนั้น ไม่ว่าเขาจะตายหรือมีชีวิตอยู่ก็ขึ้นอยู่กับการเลือกของคุณ”
เห็นลั่วหานยกเท้าขึ้นจะไป โม่หรูเฟยเสียขวัญ มีหนึ่งประโยคโพล่งออกมาจากปากของเธอ “ฉันพูด!”
ไม่มีร่องรอยของอารมณ์บนใบหน้าของลั่วหาน มองทุกคนอย่างสงบนิ่ง เพียงแค่จ้องมอง เย็นชาและไม่แยแส ลั่วหานตอบสนองต่อคำวิจารณ์ด้วยวาจาในตอนเมื่อกี้นี้ —— การประชดประชัน!
ถ้าไม่รู้ถึงความจริงก็มีคนพูดออกมา ไม่รู้ว่าจะมีคนตายในทะเลน้ำลายนี้กี่คน ความกดดันจากความคิดเห็นของสาธารณชนน่ากลัวมากจริงๆ ถ้าคุณภาพทางจิตใจไม่เข้มแข็งพอ จะตายได้จริงๆ
หลงเซียวเม้มที่มุมปากของเขา เขย่าน้ำเปล่าในมือของเขา และชื่นชมลั่วหานในภาพ สมอเรือทำให้เธอใกล้ชิด หน้าจอทั้งหมดเป็นใบหน้าที่ขาวสะอาดของลั่วหาน แม้ว่าจะซูมเข้าไปจนสุด แต่ก็ไม่มีร่องรอยที่ไม่สมบูรณ์บนใบหน้าของเธอ
จางหย่งตะโกนว่า “เชี่ย! รูปแบบการวาดเปลี่ยนไป! คนที่พ่นเมื่อกี้นี้ตบหน้าตัวเองในตอนนี้ สะใจ!”
ด้วยการเผยแพร่ของวิดีโอ เว็บไซต์ที่มีการเคลื่อนไหวเร็วขึ้นหลายแห่งได้เผยแพร่ข่าวที่เกี่ยวข้องแล้ว และพวกเขาต่างก็วิพากษ์วิจารณ์ฉู่ลั่วหานว่าเป็นคนเลว
เพียงไม่ถึงสิบนาทีหลังจากที่ข่าวออกอากาศ คำอธิบายของโม่หรูเฟยก็เหมือนกับพายุทอร์นาโด กวาดหัวข้อข่าวที่ยังไม่ร้อนแรง
ชาวเน็ตได้ยินคำบงการของโม่หรูเฟย และพวกเขาก็ตกใจยิ่งกว่าสุนัข ดอกบัวสีขาวสะอาดกลายเป็นขยะสำหรับทุกคนที่ด่าว่าในทันที ไม่เพียงแค่แย่งผู้ชายของเพื่อนเท่านั้น แต่ยังตีกรอบเธอด้วย และสิ่งที่น่าเกลียดกว่านั้นคือ แกล้งว่าตั้งครรภ์ปลอม สิ่งที่น่าโกรธยิ่งกว่าคือ หลังจากเหตุการณ์ถูกเปิดเผยก็ลักพาตัวลั่วหานเพื่อพยายามฆ่าเธอ!
เมื่อคำอธิบายของโม่หรูเฟยถูกเผยแพร่ออกไป แพลตฟอร์มการถ่ายทอดสดหลายสิบแพลตฟอร์มก็ระเบิดการคลิก และการส่งต่อก็เพิ่มสูงขึ้น และเว็บไซต์ถ่ายทอดสดขนาดใหญ่ก็เป็นอัมพาตโดยตรง
ในตอนท้าย โม่หรูเฟยอธิบายว่า เธอไม่เคยมีความสัมพันธ์กับหลงเซียวเลย เธอมักจะมอมเขาหรือใส่ยาลงในอาหาร สร้างภาพลวงตาว่าทั้งสองนอนด้วยกันตลอดคืน
แน่นอนว่า โม่หรูเฟยไม่รู้เลย หลงเซียวมีเซ็กส์ และความสะอาด เขาไม่สนใจใคร นอกจากลั่วหาน
คางของกู้เยนเซินคลิก “เชี่ย คุณชายหลง คุณไม่เคยมีอะไรกับไอ้คนเลวโม่นั่นจริงเหรอ? พี่ยอมแล้ว! ยอมแล้ว!”
ลั่วหานนั่งอยู่บนเก้าอี้ โดยมีมือของโม่หรูเฟยอยู่ที่ปลายเท้า เธอเงยหน้าขึ้นมองโทรศัพท์มือถือเครื่องหนึ่ง และยิ้มให้กล้อง
ด้วยรอยยิ้มนั้น แยกระยะห่างระหว่างสองเมือง ทำเพื่อใครบางคนเพียงคนเดียวเท่านั้น
นิ้วเรียวยาวของหลงเซียวแตะที่หน้าจอ และดวงตาที่ลึกล้ำของเขาก็ยิ้มอย่างมีชัย