ประธานหยิ่งยโสของฉัน - ตอนที่ 798
ตอนที่ 798 เป็นหมาบ้าตัวหนึ่ง เห็นใครก็กัดคนนั้น
ความอบอุ่นที่ไม่สามารถบรรยายได้เหมือนพระอาทิตย์พันดวงที่สาดส่องเต็มหัวใจ ทั้งโลกต่างก็สว่างสดใสขึ้นมา
ความน่ารักสดใสของภาพนี้ทำให้หลงเซียวใจละลาย อยากที่จะขยายเล็กใหญ่ดูซ้ำแบบอยากที่จะละสายตา
เพราะว่าตื่นเต้นมากเกินไปเลยลืมแสดงความคิดเห็นให้เธอ ไม่ถึงสองนาทีด้านล่างก็เต็มไปด้วยกดไลน์
หลงจื๋อ“ว้าว พี่สะใภ้！น่ารักมาก ผมจะบันทึกไว้！”
เกาจิ่งอาน“พี่สะใภ้ มือเล็กน่ารักแล้ว ครั้งหน้าเอารูปหน้าตรงได้ไหม？”
หลินซีเหวิน“นางฟ้า เธออย่างนี้จะดีจริง ๆ เหรอ？พวกเราร้อนรนจะแย่อยู่แล้ว”จากนั้นเธอก็ตอบกลับหลงจื๋อ“คุณไปบ้านนางฟ้าถ่ายสิ！รีบไป！”
หวาเทียน“ครึ่งโรงพยาบาลต่างก็วุ่นวายแล้ว หมอฉู่ คุณไปจัดการหน่อยได้ไหม？”
ลู่ซวงซวง“ลูกสาวบุญธรรมที่รักของฉัน！จุ๊บ ๆ ！”
สองคนที่มีเพื่อนสนิทเหมือนกันทั่วไปต่างก็แสดงความคิดเห็นแล้ว อย่างอื่นไม่รู้ว่ายังมีแสดงความคิดเห็นอีกเท่าไหร่
โชคดีที่นี่ไม่ใช่เวยป๋อ ไม่งั้นแสดงความคิดเห็นจะต้องระเบิดแน่นอน
รอระดับความร้อนพอๆ แล้วหลงเซียวก็ตอบกลับมาประโยคหนึ่ง
“ภรรยาดีที่สุด”
ส่งเสร็จก็กดไลน์ หลังจากนั้นหลงเซียววางมือถือลง ทำงานต่ออย่างมีจิตใจที่เบิกบาน
เขาพูดจบ ลั่วหานและกลุ่มเพื่อนของเขาต่างก็ระเบิดแล้ว เพื่อนร่วมกันของสองคนในไม่กี่นาทีก็มาแสดงความคิดเห็น
ลั่วหานส่งสถานะการเคลื่อนไหวเสร็จก็ถูกพยาบาลเรียกไปเพิ่มการดูแลห้องผู้ป่วยแล้ว อาการของผู้ป่วยเพิ่งจะมั่นคง หลินซีเหวินไปหาเขาเพื่อสอบถามแผนหลังทำการผ่าตัดของสองผู้ป่วย พอทำธุระนี้ก็กินเวลาไปสองชั่วโมง
รอเธอทำธุระในมือเสร็จเรียบร้อย ไปห้องน้ำชาพักผ่อน
ส้งชิงเซวี๋ยนก็อยู่ในห้องน้ำชาพอดี ดูจากท่าทางแล้วเพิ่งจะสูบบุหรี่เสร็จกำลังตรวจสอบลำคอ ลั่วหานรับน้ำเสร็จก็โยนแผ่นมะนาวเข้าไป
“อาการป่วยของอานอานเป็นยังไงบ้าง？ดีขึ้นบ้างหรือยัง？”ลั่วหานเป่าแก้วชา น้ำชายังร้อนอยู่
ส้งชิงเซวี๋ยนกดริมฝีปาก เขาแกว่งแก้วชาใสในมือ ใบชาเขียวที่อยู่ข้างในลอยขึ้นมาก็แกว่งอีกครั้ง ทำให้ตาแก่อย่างผมเหนื่อยจะแย่แล้ว ในที่สุดก็อยู่ในสภาพที่เป็นปกติแล้ว เพียงแค่จ้าวฟางฟางไม่ทำความวุ่นวายอีก ก็น่าจะไม่มีปัญหา”
“งั้นก็ดี จ้าวฟางฟางน่าจะไม่เอาชีวิตของลูกชายมาเสี่ยง ฉันพูดกับเธอแล้ว วันหลังหล่อนอยู่ตระกูลเสิ่น ฉันสามารถที่จะช่วยเขาได้”
เป่ามานานสักพัก ในที่สุดก็ดื่มได้แล้ว
“คุณจะช่วยเธอยังไง？เสิ่นเหลียวตอนนี้เหมือนกับหมาบ้าตัวหนึ่ง เขาเห็นใครก็กัดคนนั้น คุณอย่าคิดว่าคุณคือภรรยาของหลงเซียว เขาก็จะไว้หน้าคุณ เสิ่นเหลียวและพ่อเขาต่างก็ไม่ใช่คนดีอะไร”ส้งชิงเซวี๋ยนเตือนเธออย่างจริงจัง ไม่กล้าที่จะคลุมเครือแม้แต่สักนิด
“ช่วยหล่อนฉันมีวิธีอยู่แล้ว ลุงส้งเพียงแค่ดูแลรักษาคน อย่างอื่นไม่ต้องเป็นห่วง”ลั่วหานยิ้ม ในขณะนี้เธอก็ได้คิดหาวิธีช่วยจ้าวฟางฟางออก
ในเมื่อฉู่ซีหรานทนจ้าวฟางฟางไม่ได้ อย่างนั้นระงับควบคุมฉู่ซีหรานก็ได้
สำหรับวิธีระงับควบคุมฉู่ซีหรานมีมากมาย
“อันดับแรกรับรองว่าคุณไม่เป็นอะไร แล้วค่อยทำอย่างอื่น เข้าใจไหม？”ส้งชิงเซวี๋ยนยังคงไม่วางใจ
“แน่นอน！”
ลั่วหานใช้แก้วของตัวเองชนแก้วกับส้งชิงเซวี๋ยน แล้วก็เดินออกจากห้องน้ำชาไปอย่างเงียบๆ
ส้งชิงเซวี๋ยนมมองแก้วชา พูดว่า“เด็กนี่ เมื่อกี้ฉันอยากจะพูดอะไร？ถูกตัดบทแล้ว！อ้อ ใช่แล้ว ชูชู！”คิดถึงชูชูได้ ส้งชิงเซวี๋ยนจับแก้วน้ำขึ้นมาพร้อมวิ่งตามไป พูดว่า“รอเดี๋ยว ๆ ผมยังไม่ได้เจอชูชูเลย ให้ผมดูรูปภาพหน่อย”
“เดี๋ยวฉันส่งไปที่วีแชท”
“ผมไม่มีวีแชท！”ส้งชิงเซวี๋ยนก็รู้ได้ทันที
ลั่วหานหันกลับมา คิดดูก็ใช่“ฉันดาวโหลซอฟต์แวร์ให้คุณ ลงทะเบียนบัญชีหนึ่ง ใช้วีแชทคุยสะดวก”
“ตกลง！คุณช่วยผมทำหน่อย”
พูดว่าทำก็ทำเลย ลั่วหานยื่นมือ“เอามือถือให้ฉัน”
ส้งชิงเซวี๋ยนเอามือถือเก่าโบราณให้กับเธอ“เอาไป”
ลั่วลั่วเห็นโนเกียที่เก่าโบราณของเขาแล้วถึงกับมึนเลย“ตาแก่ ไม่ใช่มือถือสมาร์ทโฟนไม่สามารถติดตั้งได้ ห้องทำงานของฉันมีมือถือเตรียมใช้ไว้ให้คุณใช้ก่อน พรุ่งนี้ซื้อเครื่องใหม่อันหนึ่ง”
ส้งชิงเซวี๋ยนไม่พอใจที่โทรศัพท์มือถือของเขาได้รับการดูถูก“มือถือของผมใช้มาหลายปีอย่างนี้ก็ไม่เคยพัง ผมไม่เปลี่ยน ช่างเถอะๆ วีแชทนั่นผมก็ไม่ติดตั้งแล้ว”
“ยังไงก็เอาสักหน่อยเถอะ สนุกนะ”ลั่วหานกระพริบตา หมุนตัวไปที่ห้องทำงานช่วยเขาลงทะเบียน
พูดถึงวีแชท ลั่วหานนึกขึ้นได้เปิดดูสถานะการเคลื่อนไหวกลุ่มเพื่อนของตัวเอง
สถานะการเคลื่อนไหวของกลุ่มเพื่อนเตือนขึ้น 99 ข้างหลังยังมีเครื่องหมายบวก
เกิดเรื่องอะไรขึ้น？
หน้าจอสถานะข้อความคิดเห็นด้านล่างสองอันและกดไลน์หนึ่งอันดูไม่หมด หลงเซียวพวกเขาเริ่มโหมดพูดคุยด้านล่างเลย
คุณส่งมาผมก็ตอบกลับไป พูดคุยอย่างสนุกสนาน
ดึงลากดูสองสามหน้า ลั่วหานเห็นการตอบกลับของหลงเซียวแล้วตามมาด้วยข้อความโจมตีตอบกลับเขา เกาจิ่งอานและหลงจื๋อเป็นอันดับต้น สองคนทะเลาะกันอย่างยุติไม่ได้
ลั่วหานปิดกลุ่มเพื่อนช่วยส้งชิงเซวี๋ยนลงทะเบียน
ลงทะเบียนเสร็จ เพิ่มเธอและหลงเซียวแล้วก็เพิ่มส้งชิงเซวี๋ยนไปที่กลุ่มงานของแผนกหัวใจ
เหล่านี้ทำเสร็จแล้ว ลั่วหานส่งข้อความให้ไป๋เวย
“ครั้งที่แล้วคุณไปเมืองเจียงเฉิงเห็นฉู่ซีหรานหรือเปล่า？”
ไป๋เวยกำลังดูมือถืออยู่พอดี พูดคุยกลุ่มเพื่อนของเขาด้านล่างอย่างกระตือรือร้น ส่งกลับข้อความไปอย่างรวดเร็ว“เห็นแล้ว！”
อีกทั้ง ยังรู้ความลับที่เยี่ยมมากเรื่องหนึ่ง！ฮ่า ๆ ！
“ฉู่ซีหรานมีท่าทางที่แย่มากต่อจ้าวฟางฟาง ช่วยฉันเตือนเขาหน่อย ที่ฉันมีพิรุธของหล่อนไม่น้อยนี่ คุณเลือกเอามาสักอย่าง”
ลั่วหานเอาเรื่องนี้มอบให้กับไป๋เวยจัดการ เพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัย เธอไม่อยากให้ฉู่ซีหรานรู้ว่าตนเองติดต่อโดยตรงกับจ้าวฟางฟาง
ไป๋เวยเห็นหัวเราะใหญ่ฮ่าๆ อันนี้ ก็เลยส่งข้อความเสียงให้ลั่วหาน“ลั่วลั่ว ฉันมีวิธีเด็ด โดยไม่สามารถทิ้งร่องรอยอะไรไว้！ ฉันจะบอกคุณ ครั้งที่แล้วฉันเห็นฉู่ซีหรานออกเดทกับผู้ชายคนหนึ่งอย่างไม่ตั้งใจ คุณลองถามสิว่ายังไงต่อ？ลูกชายของฉู่ซีหรานไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของเสิ่นเหลียว！เป็นลูกนอกสมรสของหล่อน！”
“อ๋า？”
ลั่วหานไม่ได้คาดคิดว่าฉู่ซีหรานจะมีความกล้ามากอย่างนี้จริงๆ คิดไม่ถึงว่าจะแอบมีลูกกับผู้ชายอื่นหลอกเสิ่นเหลียว เธอรนหาที่ตาย
“ดังนั้น ครั้งนี้ฉันจะต้องให้ฉู่ซีหรานยอมศิโรราบให้ได้อย่างแน่นอน！มอบให้ฉันแล้วกัน！”
“หมายถึง ฉู่ซีหรานร้อนรนไล่จ้าวฟางฟางออกไป ยังทำร้ายอานอานในทางอ้อมอีกด้วย คืออยากที่จะรีบพยายามกุมอำนาจให้ลูกชายของตัวเองช่วงชิงสิทธิ์ที่จะสืบทอดมรดก？”ลั่วหานหมุนแก้วแล้วดื่มสองสามอึก
“ใช่แล้ว เกรงว่าฉู่ซีหรานรอไม่ไหว อีกทั้งเธอก็ใช้ชีวิตที่ตระกูลเสิ่นไม่มีความสุข สรุปแล้ว ครั้งนี้ฉู่ซีหรานโชคร้ายแล้ว！”ในสมองของไป๋เวยมีวิธีที่จะต่อกรกับฉู่ซีหรานแล้ว เพียงรอฉู่ซีหรานขอความช่วยเหลือจากคนอื่น！
“ดีมาก ดูการแสดงออกของคุณ แสดงออกดีส่งอั่งเปาให้คุณ”ลั่วหานเพิ่มไอคอนรอยยิ้มร้ายกาจลงในด้านหลังข้อความ
ไป๋เวยดูจบยิ้มดีใจ“อั่งเปา？”
ลั่วหานส่งให้เขาอันหนึ่งข้างบนเขียนว่า“ของขวัญใหญ่”
ไป๋เวยกดเปิด ข้างในกระเป๋ามี0.1หยวน！
โรงแรมฮิลตัน ห้องชุดหรูระดับสูง
ตู้หลิงเซวียนดึงเนคไทอย่างรุนแรง เขาพันเนคไทที่มือสอบทบแล้วสะบัดทิ้งบนเก้าอี้พิงพนักของโซฟาอย่งแรง พูดว่า“หลงเซียวตกต่ำลงถึงขนาดนี้ยังอยากที่จะสู้กับฉัน！”
อีกทั้ง เขายังยอมจำนน！
ผู้ช่วยของตู้หลิงเซวียนพูดเสียงต่ำว่า“ท่านประธาน กลุ่มวิลล่าชานเมืองหลวงคุณจะแบ่งผลประโยชน์ส่วนหนึ่งให้หลงเซียว？”
ตู้หลิงเซวียนกดขมับ“ในมือของหลงเซียวมีไพ่เด่น เขาและเหล่าผู้นำมีความสัมพันธ์ที่ลึก หลงเซียวอยู่ที่เมืองหลวงสองสามปีนี้ คบเพื่อนไม่น้อย สามารถทำให้MBKพัฒนาใหญ่โตมาถึงวันนี้ไม่มีคนช่วยก็ไม่มีทางเป็นไปได้”
“ในเมื่อเป็นอย่างนี้ พลังที่อยู่ด้านหลังของหลงถิงไม่ใช่มียิ่งกว่าหลงเซียวเหรอ？ตอนนี้คุณร่วมมือกับหลงถิง สามารถให้เขาช่วยจัดการอุปสรรคได้”ผู้ช่วยงงเล็กน้อย
“หลงถิง？สองสามปีนี้เขานั่งในตำแหน่งหัวหน้าประธานมาตลอด ผลงานจริงๆ ต่างก็เป็นหลงเซียวที่เป็นคนทำ หน้าตาเขาจะใหญ่กว่าหลงเซียวได้ที่ไหน？”
ผู้ช่วยเข้าใจแล้ว“ไม่ไม่มีวิธีอื่นหรอ？”
ตู้หลิงเซวียนมองไปทางนอกหน้าต่าง เมืองหลวงใหญ่ต่างก็อยู่ใกล้แค่เอื้อม คงจะไม่มีใครไม่ชอบหรอ
“เฉียวหย่วนฟานยังอยู่ที่เมืองหลวงหรือเปล่า？”
“ผมสามารถติดต่อสอบถามเขาได้ ท่านประธานต้องการพบเขาไหม？”ผู้ช่วยยังจำได้ครั้งที่แล้วเขาไปเยี่ยมเฉียวหย่วนฟานก็ได้เจอกับกู้เยนเซิน สุดท้ายก็แยกกันไปอย่างไม่สวย
“พบ”
ตู้หลิงเซวียนเปิดกระเป๋าเดินทาง หยิบสมุดจากช่องหนีบออกมา พลิกเปิดหน้าที่เขียนชื่อของลั่วหาน
“คุณออกไปก่อน ติดต่อเฉียวหย่วนฟานได้แล้วบอกผม”ตู้หลิงเซวียนเดินไปที่ด้านหน้าโต๊ะเขียนหนังสือ เปิดกระดาษนั่นออก
“ครับ ท่านประธาน”
——
ตอนที่เฉียวหย่วนฟานได้รับโทรศัพท์ของตู้หลิงเซวียนยังอยู่ที่เมืองหลวงจริง ๆ
เขาและได้มิ้นไม่ได้กลับประเทศมานานมากแล้วที่ ยากที่จะได้กลับมาสักครั้ง สองคนเดินเล่นอย่างช้าๆ ไปสถานที่ที่เมื่อก่อนเคยเดินผ่านมาหวนคิด
เพราะว่าเป็นความทรงจำของทั้งสอง ดังนั้นพวกเขาไม่ได้ให้ลั่วหานมาเป็นเพื่อน เดินไปตามถนนตรอกซอกซอยอย่างช้า ๆ เห็นพื้นฉากที่คุ้นเคยยังสามารถไปถ่ายรูปอย่างตื่นเต้น
ดูเหมือนกับคนหนุ่มสาวที่เดินกลับมาอีกครั้งบนถนนแห่งความเยาว์วัย
โทรศัพท์ดังขึ้น เฉียวหย่วนฟานเห็นเบอร์ของตู้หลิงเซวียน สูดลมหายใจอดไม่ได้ที่จะเงียบขรึม
“ฮัลโหล”
“ลุงเฉียว ไม่ทราบว่าตอนนี้คุณยังอยู่ที่เมืองหลวงอยู่ไหม？”
“อืม”
ต่อมาตู้ หลิงเซวียนก็พูดอย่างเคารพนบน้อมว่า“ลุงเฉียว ผมมีเรื่องสำคัญเรื่องหนึ่งต้องการพูดคุยกับคุณตอนนี้ ไม่ทราบว่าคุณอยู่ที่ไหน？ผมไปหาคุณ”
เฉียวหย่วนฟานไม่ค่อยอยากเจอเขา“เรื่องอะไรคุยในโทรศัพท์ไม่ได้？”
ได้มิ้นก็รู้สึกถึงท่าทีที่เย็นชาของสามี คิดว่าเป็นตู้หลิงเซวียนที่มาทำลายความสงบ
“เรื่องแก้ยากนิดหน่อยจริงๆ ผมว่าพวกเราเจอแล้วพูดคุยกันเถอะ คุณหาร้านกาแฟที่อยู่บริเวณใกล้ ๆ ผมจะรีบไป”
วางสาย เฉียวหย่วนฟานหน้าย่นอย่างไม่ดีใจ“คือเควิน พูดว่ามาหาผมคุยเรื่องสำคัญ”
“คุณไปเจอไหม？”ได้มิ้นเห็นเขาไม่ค่อยดีใจ
“ตามเรื่องที่เควินทำต่อแอนน่าและบริษัทเฉียวซื่อ ผมไม่อยากเจอจริง ๆ แต่พ่อแม่ของเควินเป็นคนดี ผมต้องให้หน้าเหล่าตู้ ยังไงก็ไปเจอหน่อยแล้วกัน”
“ก็ดี พวกคุณคุยเรื่องธุระ ฉันรออยู่ด้านนอก”
เฉียวหย่วนฟานผลักรถเข็นของเธอ ถอนหายใจช้าๆ “เด็กเควินคนนี้ ฉลาดและมีความสามารถ เพียงแค่เขามีความรู้สึกที่มีต่อแอนน่าไม่เหมาะ ผมเป็นห่วงจริง ๆว่าเขาจะทำลายตัวเอง”
……
เฉียวหย่วนฟานเลือกร้านกาแฟที่อยู่ปากถนน สั่งกาแฟเพียงดื่มไปอึกหนึ่ง รอไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็เห็นตู้หลิงเซวียนผลักประตูกระจกเข้ามา
ทุกครั้งที่เจอตู้หลิงเซวียน บุคลิกบนร่างกายที่สง่างามและผ่อนคลายต่างก็จะทำให้คนสดใสขึ้น และทำให้คนตกใจในบุคลิกของเขา
แต่ ตอนนี้เฉียวหย่วนฟานจะไม่ถูกสิ่งที่อยู่ภายนอกของเขาหลอกได้อีกแล้ว
ตู้หลิงเซวียนทักทาย“ลุงเฉียว รอนานใช่ไหม？”
“เปล่า เพิ่งมาถึง”เฉียวหย่วนฟานก็ไม่ได้ทำให้สถานการณ์ดูแข็งทื่อเกินไป ยิ้มต่อเขา
ตู้หลิงเซวียนสั่งบลูเมาเท่นคอฟฟี่แก้วหนึ่ง นั่งตรงข้ามพูดเรื่องปกติทั่วไปกับเฉียวหย่วนฟาน“ลุงมาที่ประเทศจีนยังชินหรืออยู่ใช่ไหม？หลายปีแล้วที่ไม่ได้กลับมาอย่างนี้”
“พอได้ ยังไงก็เป็นประเทศเกิดของตัวเอง ความรู้สึกอยู่ที่นี่ รากฐานก็อยู่ที่นี่”เฉียวหย่วนฟานเม้มกินกาแฟ แหวนสีทองบนนิ้วของเขาหลวมบ้างแล้วเล็กน้อย หลังผิวหย่อนคล้อย นิ้วทั้งนิ้วต่างก็หดม้วนลง
“ลูกสาวของแอนน่าน่ารักมาก เป็นตัวน้อยสุดที่รักที่ทำให้คนชอบ”ตู้หลิงเซวียนคนกาแฟนอกหน่อยแล้วจิบ
“ใช่ น่ารักมาก คุณก็น่าจะแต่งงานมีลูกได้แล้ว”เฉียวหย่วนฟานพยายามไม่เอาหัวข้อพูดโยงไปที่ตัวของลั่วหาน จะได้ไม่รู้สึกอึดอัดและการขัดแย้ง
ตู้หลิงเซวียนวางแก้วกาแฟ สองมือวางทับกันบนโต๊ะ“แอนน่ายังคงเหมือนเมื่อก่อนชอบล้อเล่นกับผม ในงานเลี้ยงฉลองครบการเกิดของชูเฉิน เธอทำให้ผมต้องลำบากแล้ว”
ตู้หลิงเซวียนบอกความลำบากอย่างไม่ค่อยจริงจัง น้ำเสียงฟังไม่ออกว่าเป็นการตำหนิ แต่ศูนย์กลางของการขัดแย้งก็คือลั่วหาน
เฉียวหย่วนฟานแกล้งทำเป็นฟังไม่เข้าใจ“ผมก็ต้องขอบคุณคุณแทนหลานสาว เงินของขวัญที่ใจกว้างอย่างนี้”
ตู้หลิงเซวียนหัวเราะอย่างสดชื่น“ลุงเฉียวคงจะไม่รู้ด้านเดียวไม่รู้ด้านที่สอง”
เฉียวหย่วนฟานขมวดคิ้วอย่างระแวดระวัง“ด้านที่สองคืออะไร？”
ตู้หลิงเซวียนหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูทตัวนอก กระดาษพับอย่างดีมาก“ลุงเฉียวน่าจะรู้ แอนน่าตั้งแต่ไหนมาไม่ชอบติดค้างคนอื่น ยิ่งไม่ชอบเอาเปรียบ จู่ ๆ เธอถามผมต้องการสามร้อยล้าน คุณก็ไม่แปลกใจ？”
เฉียวหย่วนฟานกวาดตามองกระดาษแผ่นนั้น“แอนน่าไม่ใช่คนชนิดนั้นจริง ๆ แต่โครงการชานเมืองหลวงเป็นคุณที่ส่งมอบให้กับชูเฉินอย่างสมัครใจ ไม่มีการบังคับใดๆ ”
ตู้หลิงเซวียนลูบที่หางคิ้วอย่างคลุมเครือ“ลุงเฉียวยังไงก็ดูอันนี้แล้วกัน หลังดูเสร็จแล้วอาจจะช่วยให้คุณเข้าใจว่าทำไมแอนน่าถึงทำอย่างนั้น”
เฉียวหย่วนฟานมีความสับสนและตื่นตัว เปิดกระดาษแผ่นนั้นออก
กระดาษขาวตัวอักษรสีดำ เขียนอย่างน่าสนใจว่าแอนน่าต้องการโอนหุ้นส่วนของบริษัทเฉียวซื่อในนามของเธอให้กับตู้หลิงเซวียนทั้งหมด！
“เป็นไปได้ยังไง！”เฉียวหย่วนฟานตบกระดาษสะบัดลงบนโต๊ะ เขาโมโหและตกใจจนเบิกตากว้าง
ตู้หลิงเซวียนกลับจิบกาแฟอย่างไม่รีบร้อน“ทำไมเป็นไปไม่ได้ล่ะ？ผมและแอนน่าเคยเป็นสามีภรรยาในอนาคต แต่หลังจากที่เธอกลับมาประเทศแล้วมีความพัวพันกับหลงเซียวอย่างไม่ชัดเจน ต่อมาก็ถูกพิสูจน์ว่าเป็นภรรยาของหลงเซียว ลุงเฉียวลองคิดดูสิ ตลอดขั้นตอน ผมอยู่ในฐานะอะไร？ ผมพูดอะไรแล้วหรือยัง？”
เฉียวหย่วนฟานเงียบอยู่นาน ไม่ได้พูดอะไร
คิดมาแล้ว การแสดงท่าทางของตู้หลิงเซวียนในเวลานั้นใจกว้างมากจริง ๆ แต่……ก็ไม่แสดงว่าเขาจะไม่ชำระบัญชีในภายหลัง หุบหุ้นส่วนของแอนน่าในบริษัทเฉียวซื่อ！
ตู้หลิงเซวียนมองสีหน้าที่ขาวเทาของเขาแล้วพูดต่อ“ผมและแอนน่ามีความขัดแย้งมากจริงๆ แต่ความรู้สึกที่ผมมีต่อแอนน่าไม่เคยเปลี่ยนเธอไม่มีวิธีให้ความรักและการแต่งงานกับผม ทำได้แค่ใช้อันนี้ชดเชยให้ผม ผมเคยพูดแล้วว่าไม่ต้องการ แต่หล่อนเหมือนอยากใช้วิธีแบบนี้ชดเชยให้ผม”
ตู้หลิงเซวียนถอนหายใจ“แอนน่าก็คือคนแบบนั้น！”
เฉียวหย่วนฟานใช้แรงกำมือแน่น“คุณให้ผมดูอันนี้ อยากจะทำอะไร？”
ตู้หลิงเซวียนยิ้มอย่างเบา ๆ พูดว่า“ลุงเฉียว เรื่องนี้ผมไม่ได้เปิดเผยมาตลอด อีกทั้งพูดง่าย ๆ ผมก็ไม่ได้คิดที่จะต้องการหุ้นเหล่านี้ ยิ่งไม่อยากให้คุณรู้ผมและแอนน่าเคยมีเรื่องอย่างนี้ ดังนั้นยังไงขอให้คุณปกป้องความนับถือตนเองของเธอด้วย อย่าพูดขึ้นมาอีก”
เฉียวหย่วนฟานไม่พูด
“ส่วนผมอยากจะทำอะไร……”ตู้หลิงเซวียนนั่งตัวตรง“หลงเซียวต้องการฮุบโครงการชานเมืองหลวงที่ผมอยู่ด้วย ผมอยากให้คุณเตือนเขารีบวางมือซะ ไม่งั้น……พวกเราไม่ว่าใครต่างก็มีสีหน้าที่ไม่ดี”