ประธานหยิ่งยโสของฉัน - ตอนที่ 881
ตอนที่ 881 ทอมกับต้นกระบองเพชร
“ฉัน……ไม่ได้มามอบของขวัญเพื่อหวังผลตอบแทน เพียงแค่อยากจะให้ของขวัญคุณเท่านั้น”เจิ้งซินไม่อยากรับ การรับของมานั้นเป็นเรื่องที่น่าอับอายมาก
ลั่วหานเหลือบมองนาฬิกาข้อมือแวบหนึ่ง“ฉันยุ่งมากคุณเจิ้ง ไม่จำเป็นต้องพูดคำพูดที่เกรงใจ การพบแพทย์ช่วยชีวิตคน ควรทำอย่างไรก็จะทำอย่างนั้น”
ใบหน้าของเจิ้งซินเจ็บปวด โดยการโดนตบด้วยฝ่ามือที่มองไม่เห็นอย่างไร้ความปรานี“หมอฉู่ ฉันขอโทษ สำหรับสิ่งที่ฉันเคยทำในอดีต……”
ลั่วหานรู้สึกตลกเล็กน้อย“คุณเจิ้ง คุณอย่าขอโทษฉันเลย คุณพูดขอโทษ ก็แค่ต้องการให้ฉันพูดว่าไม่เป็นไร แต่ต้องขอโทษด้วย ฉันยังไม่อยากที่จะให้อภัยคุณ”
หลังจากพูดจบ ลั่วหานหันหลังกลับและเดินไปที่ประตูลิฟต์อย่างรวดเร็ว รองเท้าส้นสูงเหยียบลงบนพื้นเสียงดังฟังชัด ร่างสูงในชุดขาว ดึงดูดผู้คนที่เดินผ่านราวกับมีเวทมนตร์
เจิ้งซินยืนอยู่ตรงทางเดินด้วยความอึ้ง ในมือถือของขวัญที่ถูกลั่วหานปฏิเสธไว้ มองแผ่นหลังของเธอที่เดินจากไปอย่างสง่า ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าตัวเองน่าขายหน้ามาก
ห้องประชุม
ลั่วหานกอดอกเอนกายพิงพนักเก้าอี้“หวาเทียน คุณเป็นคนพูด”
คณบดีเฉินยิ้มและพูดกับลั่วหานอย่างรักและซาบซึ้งว่า“เสี่ยวฉู่ คุณเป็นคนที่มีหลักการที่สุด ให้ความสำคัญกับผู้ป่วยเป็นอันดับแรก โดยไม่คำนึงถึงผลประโยชน์ส่วนตัว ช่างเป็นแบบอย่างของแพทย์จริงๆ”
ใบหน้าที่สวยงามของลั่วหานสงบและยิ้มอย่างสุภาพ “คณบดีพูดเกินจริง ฉันแค่พยายามสร้างรายได้ให้กับโรงพยาบาล”
หวาเทียนและหลินซีเหวินและคุณหมอคนอื่นๆต่างพากันปิดปากแอบหัวเราะ
คณบดีเฉินกระแอมไอในลำคอ“เอาหล่ะเอาหล่ะ ตอนนี้เริ่มเข้าประเด็นหลักกัน เกี่ยวกับแผนการรักษาของเจิ้งเฉิงหลิน ทุกคนต่างแสดงความคิดเห็นของตนเอง ไม่ต้องปกปิด”
ลั่วหานพยักหน้าให้กับหวาเทียน เพื่อบอกให้เขาเริ่มพูดก่อน
ในระหว่างการประชุด โทรศัพท์ของหลินซีเหวินดังขึ้น เธอหยิบโทรศัพท์ไปใต้โต๊ะ
บนจอโทรศัพท์มีข้อความที่ส่งมาจากหลินเหว่ยเย่“เหวินเหวิน หลังเลิกงานแด๊ดดี้จะพาลูกและเสี่ยวจื๋อไปทานอาหาร รีบมาก่อนเวลาเล็กน้อย”
หลินซีเหวินเม้มริมฝีปากแอบยิ้ม แด๊ดดี้ช่างมาได้ทันเวลาจริงๆ！
ห้องโถง บริษัทฉู่ซื่อ
อิสซาไขว้ขาไว้ นั่งอยู่บนโซฟาด้วยท่าทางที่ไม่สนใจ เล่นกับเล็บคริสตัลตามอำเภอใจ
จางหย่งหน้าเข้ม อยากจะรักษาระยะห่างกับเธอหลายพันไมล์
“จางหย่ง ทำไมคุณถึงนั่งไกลขนาดนั้น？กลัวว่าฉันจะกินคุณเหรอ？”อิสซาเหล่มองเขา
“เหอเหอ……คุณนายอิสซา คุณมาทำอะไรในที่ของเจ้านายพวกเรา？หนึ่งคุณไม่พูดคุยเกี่ยวกับการร่วมมือกันทางธุรกิจ สองไม่เจรจาเกี่ยวกับธุรกิจ สามไม่ได้มีความสัมพันธ์ส่วนตัวใดๆกับเจ้านายเรา และถึงจะมี เราคุยกันให้เรียบร้อยที่บ้านไม่ดีกว่าเหรอ？ทำไมถึงจ้องมาที่บริษัทด้วย？”
“ฉันเต็มใจ คุณยุ่งอะไรด้วย？”
ในใจของจางหย่งมีคำด่าเป็นหมื่นๆคำลอยไปมา ทำไมถึงได้มีผู้หญิงที่แปลกประหลาดเช่นนี้นะ？
“บ้า！”
อิสซาสลับขาอีกข้าง เขย่าเท้าไปมาเบาๆ“คุณจะไปเข้าใจอะไร？อยู่เฉยๆไปเลย”
จางหย่งปิดหน้าโดยไม่รู้จะพูดอะไร เหี้ย……คนประหลาดแบบนี้โตมาจนอายุยี่สิบกว่าได้อย่างไรกัน？ประเทศMมีดินและน้ำแบบไหนกัน？ถึงได้เลี้ยงคนแบบนี้มา？
สาวงามสองคนที่แผนกต้อนรับกระซิบคุยกันว่า“ผู้หญิงตรงหน้านี้เป็นใครกัน？หลังจากเข้ามาจากประตูก็บอกว่าจะพบท่านประธานของเรา ท่าทางดูเป็นคนใหญ่คนโตมาก”
“ไม่รู้จัก แต่ว่าท่าทางดูเป็นคนใหญ่คนโตแล้วมีประโยชน์อะไร？ก็โดนท่านประธานปฏิเสธอยู่ดี？ก็ต้องรออยู่ดี？”
“แต่ว่า คนข้างกายเขาคนนี้ เป็นเพื่อนของท่านประธานเราไม่ใช่หรือ？”
“หรือทั้งคู่จะเป็นคู่รักกัน？”
“เป็นไปไม่ได้ คุณเคยเห็นคู่รักที่นั่งห่างกันขนาดนี้เหรอ？”
สาวสวยกระจ่างเลยทันที“นั่นสิ……ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนทอม ต้องไม่มีแฟนแน่ๆ”
เหอเหอ……เหอเหอเหอ！
จางหย่งอยากหัวเราะมาก เหล่มองอิสซา ทอม？ช่างอธิบายได้เหมาะสมจริงๆ！ทักษะด้านภาษาของพนักงานต้อนรับของบริษัทพี่ใหญ่ช่างดีมากจริงๆ！
อิสซาหรี่ตาลง มือทั้งสองข้างจับคอเสื้อของจางหย่งไว้“หัวเราะอะไร？คุณลองหัวเราะอีกครั้งสิ！”
จางหย่งเบ้ปาก“คุณนาย……”
รอไปเกือบสามสิบนาที จี้ตงหมิงก็เดินมาอย่างช้าๆ ไม่คิดว่าจะได้เห็นฉากแปลกๆที่ไม่เคยเห็นมาก่อน “ผมมาขัดจังหวะหรือเปล่า？”
อิสซาปล่อยคอเสื้อของจางหย่งอย่างลวกๆ เงยหน้าขึ้นอย่างหยิ่งผยอง“ฉันขึ้นไปได้แล้วใช่มั้ย？”
จี้ตงหมิงตอบรับ“ใช่ครับคุณอิสซา ท่านประธานเพิ่งจะประชุมเสร็จ”
อิสซากอดอก และเดินไปรอบๆตัวจี้ตงหมิง“ผู้ช่วยจี้ ท่านประธานของพวกคุณชอบวางมาดจริงๆ ถึงได้กล้าให้ฉันรอเขาที่นี่！”
“ขออภัย การประชุมสำคัญมาก”
อิสซายิ้มเยือกเย็น“สักวันพวกคุณจะเสียใจ！”
จี้ตงหมิงยื่นมือ“คุณอิสซา เชิญทางนี้”
ในใจของจางหย่งปิดหน้าอย่างพังทลาย “อาหมิง ตอนนี้ผมรู้สึกเสียใจที่กลับประเทศจีนอย่างมาก ทำไมผมถึงได้พบเจอกับคุณยายทวดคนนี้นะ”
จี้ตงหมิงยิ้มด้วยความเห็นอกเห็นใจ“สาวงามอยู่ตรงหน้า ไม่ต้องเกรงใจ คำพูดนั้นบอกว่าอย่างไรนะ การดำรงชีวิตบีบบังคับและใช้ความรุนแรงกับคุณ อย่าเสียใจ อย่ากังวล เชื่อเถอะ จะต้องดีขึ้นอย่างแน่นอน”
จางหย่งถูกกระทบจนสับสน“โธ่……เหี้ย！”
ชั้นบนสุด ห้องทำงานท่านประธาน
อิสซาโยนกระเป๋าถือ นั่งลงบนโซฟาในห้องรับรองอย่างไม่สนใจอะไร“หลงเซียว เรามาคุยกันหน่อย”
แอนดี้ยกกาแฟมาสองถ้วย ยิ้มอ่อนแล้ววางลง
อิสซามองไปด้านข้าง“โอ้ เลขาสวยมากเลยนะ”
แอนดี้ยิ้มอ่อน และจากไป
หลงเซียวนั่งอยู่บนเก้าอี้ วางแขนลงบนที่วางแขนอย่างผ่อนคลาย“ไม่ทราบว่าคุณอิสซา มีเรื่องอะไรที่ต้องการจะคุยกับผม？”
อิสซาดื่มกาแฟหนึ่งคำและส่งเสียงจิ๊จ๊ะ“กาแฟอะไร ขมจริงๆ”
“คุณอยากดื่มรสชาติแบบไหน？”
อิสซายักไหล่“ช่างเถอะ ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อดื่มกาแฟ ฉันอยากจะคุยเกี่ยวกับเรื่องการร่วมมือกันกับคุณ”
“โอ๋？”หลงเซียวคนเบาๆในถ้วยกาแฟ มองของเหลวที่หมุนวนอย่างเป็นระเบียบดั่งกระแสน้ำด้านใน
“ตู้หลิงเซวียนสามคำนี้ ฉันไม่คิดว่าคุณจะไม่คุ้นเคย”อิสซาพูดล่อ ด้วยท่าทางที่หยิ่งผยอง
หลงเซียวราวกับได้ยินประโยคหนึ่งประมาณว่าอากาศไม่เลว ปฏิกิริยาปกติมาก“เรามีความสัมพันธ์แบบร่วมมือกัน”
“และยังเป็นศัตรูหัวใจด้วยใช่มั้ย？”อิสซาโน้มตัวไปด้านหน้า เลิกคิ้วเรียวขึ้นอย่างมีเลศนัย
“ดูเหมือนว่า คุณเคยสืบเรื่องของผมแล้ว”ดวงตาของหลงเซียวสอดส่องออกมาจากถ้วยกาแฟ มองไปที่อิสซา แล้วนิ่งไปอีกครั้ง
“คนตรงไปตรงมาไม่พูดอ้อมค้อม ฉันเคยสืบเรื่องคุณจริงๆ อีกอย่าง ฉันและเควินก็เคยมีความสัมพันธ์แบบร่วมมือกันมาก่อน แต่ตอนนี้……ฉันอยากจะเปลี่ยนผู้ร่วมมือกัน”ดวงตาที่น้ำตาลของอิสซาสะท้อนเงาของกาแฟ
“เชิญพูด”
“เควินบอกว่า คุณเป็นพ่อค้าอาวุธ เหอเหอ บอกตามตรง จุดประสงค์ที่ฉันมาประเทศจีนในครั้งนี้ก็เพื่อที่จะตรวจสอบหลักฐานที่คุณลักลอบค้าอาวุธ ตามคำสั่งของคุณลุงของฉัน ฉันต้องการจะค้นหาอาชญากรที่ค้าอาวุธไปที่ประเทศของเรา ที่บังเอิญคือ มีคนแจ้งเบาะแสให้กับฉันและมันชี้มาที่คุณ”
อิสซาไขว้มือทั้งสองข้างไว้ด้านหลัง เดินรอบห้องทำงานของหลงเซียวหนึ่งรอบ มองที่นี่ ดูที่นั่น
เธอเคยไปที่ห้องทำงานของตู้หลิงเซวียน สไตล์ของทั้งสองคนแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
ห้องของตู้หลิงเซวียนใช้สีเทาเข้มเป็นหลัก ด้านในเรียบง่าย เย็นชา ถูกควบคุม ไม่มีชีวิตชีวา เขานั่งอยู่ด้านในดูไม่เข้ากันเลย
แต่ห้องทำงานของหลงเซียว แม้ว่าจะใช้สีขาวดำเป็นหลัก แต่รายละเอียดก็เผยให้เห็นถึงความรักในการใช้ชีวิตของเขา โดยเฉพาะรูปถ่ายไม่กี่ภาพบนโต๊ะของเขา ซึ่งอบอุ่นมาก
ภาพถ่ายของลั่วหาน ภาพถ่ายคู่ของเขาและลั่วหาน ภาพถ่ายครอบครัวของทั้งสามคน
คิ้วที่เยือกเย็นของหลงเซียวเลิกขึ้น“เขาเป็นคนบอกคุณเหรอ？”
“อือหือ！แน่นอน”
“so？”
อิสซาฟุบอยู่ด้านหลังเก้าอี้ของเขา ชื่นชมภาพถ่ายของเขา และชื่นชมเอกสารของเขา แน่นอนว่าสิ่งที่เธอดูไม่ใช่ตัวหนังสือด้านบน แต่เป็นชื่อที่เขาเพิ่งจะเขียนลงไป
ตัวหนังสือสองตัวนั้น ถูกเขาเขียนโดยแสดงให้เห็นถึงหลายพันรสชาติ
“เควินบอกว่าคุณเป็นพ่อค้าอาวุธ ฉันไม่เชื่อ แต่ว่า……ฉันมีภารกิจ ไม่สามารถกลับไปโดยไม่ได้อะไร ดังนั้นเราร่วมมือกัน คุณช่วยฉันตามหาคนค้าอาวุธตัวจริง”เล็บของอิสซาเคาะอยู่บนหลังเก้าอี้
หลงเซียวไม่คุ้นชินกับการใกล้ชิดกับผู้หญิงนอกจากลั่วหาน จึงขยับตัวไปด้านหน้า“ทำไมผมต้องช่วยคุณ？”
อิสซาตบหลังเก้าอี้ จากไป เดินไปมาด้านหลังเขาสองรอบ“ง่ายมาก เจมส์เป็นเจ้าชายของประเทศM จะสืบทอดบัลลังก์ในอานาคต คุณมีเพื่อนในวงศ์ตระกูลจักรพรรดิ ก็ดีกว่ามีศัตรูในวงศ์ตระกูลจักรพรรดิเพิ่มขึ้นอีกคน”
เหอเหอ！
“เป็นเงื่อนไขที่น่าสนใจมาก”
“ดังนั้น？”
“ผมไม่ต้องการ”
อิสซากัดฟัน“คุณกำลังปฏิเสธฉันเหรอ？！”
หลงเซียวเปิดเอกสาร ดูสิบบรรทัดอย่างรวดเร็ว“ผมเป็นนักธุรกิจ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับงานของตำรวจ”
พ่อค้าอาวุธที่อิสซาต้องการตามหา ช่างบังเอิญ ก็คือเขา
ให้เขาช่วยตามหา……ช่างเป็นเรื่องตลก
อิสซาโมโหมาก“หลงเซียว คุณอย่าให้ความสำคัญกับตัวเองมาก ใช่ว่าฉันจะต้องให้คุณช่วยเท่านั้น คุณควรชั่งน้ำหนักให้ชัดเจนว่าความสามารถของคุณจะต่อต้านกับประเทศหนึ่งได้หรือไม่ ！”
หลงเซียวอยากจะพูดจริงๆว่า คุณมันป่าเถื่อน แต่ก็ยังรักษาบุคลิกไว้“ร่วมมือกัน ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ แต่ผมมีเงื่อนไข”
“คุณว่ามา”
“ช่วยผมช่วยชีวิตคนคนหนึ่ง”
“ไม่มีปัญหา！”อิสซาตอบรับอย่างตรงไปตรงมา
หลงเซียวยิ้ม“คุณไม่ถามว่าใครเหรอ？”
อิสซาเข้าไปใกล้ไหล่ของหลงเซียว ตบชุดสูทของเขาเบาๆ“ยังจะต้องถามอีกหรือ？แม่ที่น่าเกลียดของน้องชายที่น่ารักของคุณไง เธอโดนจับ โดยข้อหาที่ค่อนข้างร้ายแรงเลย”
หลงเซียวสะบัดมือเธอออกอย่างแนบเนียน“คุณอิสซา ช่างฉลาดจริงๆ”
“ร่วมมือกับคนฉลาด จะต้องรักษา IQ ให้ออนไลน์อยู่เสมอ ถ้างั้น……หวังว่าจะร่วมงานกันอย่างมีความสุขคุณหลง！”
……
“อาหย่ง คุณและอิสซามีความสัมพันธ์กันแบบไหน？”
จางหย่งกอดจี้ตงหมิงด้วยความโศกเศร้า：“อาหมิง คุณต้องช่วยผมนะ！ผมช่างน่าสงสาร ผมช่างเจ็บปวดใจ”
จี้ตงหมิงยิ้มแห้ง“ตายใต้ดอกโบตั๋นเป็นผีก็คุ้มค่า อย่าโอ้อวดหน่อยเลย”
“ผมโอ้อวดบ้าอะไรกัน！อิสซาเป็นดอกโบตั๋นบ้าอะไรกัน เธอเป็นต้นกระบองเพชรต่างหาก！”
อิสซายิ้มอ่อนๆและเตะรองเท้า“ต้นกระบองเพชรเหรอ？”
“เหี้ย！”
จางหย่งกระโดดลงจากเก้าอี้เหมือนไฟฟ้าช็อต ความเร็วไวกว่าซุนหงอคงเสียอีก “คุณ……คุณมาได้ไง？！”
อิสซาเดินแคทวอล์ค และโยกตัวไปมาอย่างสง่างาม “เมื่อกี้ฉันพูดคุยกับเจ้านายของพวกคุณอย่างมีความสุข ตอนนี้ เราจำเป็นต้องพูดคุยกันอย่างลึกซึ้ง เกี่ยวกับคำศัพท์ที่คนจีนใช้สำหรับพูดถึงผู้หญิงนั้นมันหมายถึงอะไรกันแน่”
“อา……คุณมันบ้า！”
จางหย่งปิดประตูลงอย่างใจนักเลง หันศีรษะและยิ้มผ่านช่องแคบของประตู “อาหย่ง ปิดประตู ไม่น่าอาย พวกคุณค่อยๆพูดกัน”
“อา……ไม่เอา！”
……
หลังจากฟังแผนของหลงเซียวในการช่วยโฉหวั่นชิง จี้ตงหมิงก็ถามว่า“พ่อค้าอาวุธ……เจ้านายมีแผนจะเปลี่ยนคำโกหกนี้ให้กับอิสซาอย่างไร？”
“บ่งชี้ความผิดทุกอย่างไปที่เหลียงหยู้คุน เขาไม่มีโอกาสที่จะได้พลิกชีวิตแล้ว โยนเขาให้กับอิสซา ให้เธอจัดการตามต้องการ”
จี้ตงหมิงยกนิ้วโป้งขึ้น“เจ้านายฉลาดมาก！งั้น……ช่วยโฉหวั่นชิงออกมาแล้ว คุณคิดจะจัดการกับเธออย่างไร？”
“ส่งเธอไปที่ประเทศM อิสซาและวงศ์ตระกูลจักรพรรดิจะปกป้องเธอเอง เพียงแค่หลงถิงไม่สามารถลงมือกับเธอ เธอก็จะปลอดภัย”
“โอเค！ยืมมือของอิสซาและฐานะของเจมส์ ย้ายทุกอย่างไปที่ประเทศM ตำรวจในประเทศอยากจะทำอะไรก็ไกลเกินเอื้อม เจ้านายก็จะสามารถออกมาจากตัวตนเดิมโดยสิ้นเชิง”
ดวงตาคมลึกของหลงเซียวเปล่งประกายด้วยแสง เขามองออกไปนอกหน้าต่าง ท้องฟ้าที่สูงและเมฆที่กว้าง ท้องฟ้าปลอดโปร่ง
ย้ายข้อหาลักลอบค้าอาวุธไปที่ตัวเหลียงหยู้คุนทั้งหมด เขาก็จะสามารถถอนตัวออกมาได้อย่างสิ้นเชิง
“อากาศดีจริงๆ”
จี้ตงหมิงชะงักเล็กน้อย“อากาศ？อืม ก็ดี