ประธานเฟิง ฉันไม่รักนายอีกแล้ว - ตอนที่ 117

บทที่ 117 ข้างกันเกินไปหน่อยแล้ว

หลังจากที่ทะเลาะกันไปในตอนเช้า เฟิงเฉินและลั่วมั่นออกจากตระกูลลั่ว ลั่วมั่นโมโหจนไม่ได้ทานอะไรเลยแม้แต่น้อย

ผู้ช่วยเข้ามาแจ้งเข้าประชุมทันทีที่มาถึงบริษัท ลั่วมั่นนิ่งเงียบไร้คำพูดใดๆ หลุดออกจากปาก บริษัทได้เริ่มเปลี่ยนระบบตั้งแต่สัปดาห์ก่อนแล้วแท้ๆ การประชุมเช้าในช่วงเช้าเปลี่ยนเป็นทุกสามวันครั้ง แถมเมื่อวันตอนบ่ายเพิ่งประชุมไปแท้ๆ แล้วตอนนี้ยังจะประชุมอะไรอีก

ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าเป็นคำสั่งของเฟิงเฉิน

ในที่ประชุมตอนเช้าระดับผู้บริหารของทุกแผนกต่างก็สังเกตเห็นความผิดปกติของทั้งคู่ ทุกทีการประชุมจะเสร็จสิ้นภายในครึ่งชั่วโมงแต่คราวนี้กินเวลาไปตลอดช่วงเช้า สองแผนกถูกเฟิงเฉินด่ากราด พร้อมกับเอกสารที่กองเต็มโต๊ะไปทั่ว

“ผลงานแบบนี้พวกแกกล้าเอาออกมาได้ยังไง? ไปพิจารณากันเอาเอง ผลงานของนักศึกษาจบใหม่ยังดูดีกว่านี้!”

เสียงสบถด้วยความโมโหกึกก้องไปทั่วห้องประชุม ทุกคนในห้องต่างนิ่งเงียบ เมื่อถึงคราวของแผนกการขาย ลั่วมั่นเลื่อนสไลด์ไปที่หน้ากระบวนการขาย น้ำเสียงของเธอนิ่งขรึมและเย็นชากว่าปกติหลายเท่า

“แผนการขายได้เขียนเอาไว้แล้วบนรายงาน ได้ผ่านการทดสอบแล้ว อะไรที่ไร้ประโยชน์ฉันจะไม่พูดไปมากกว่านี้แล้ว หากท่านประธานเฟิงมีคำถามอะไรก็ถามมาได้เลย”

ทุกคนหายใจเข้าอย่างเป็นกังวล พร้อมกับปาดเม็ดเหงื่อที่ผุดไหล น้ำเสียงไม่เหมือนกับลั่วมั่นในปกติเลย เธอหาเรื่องใส่ตัวชัดๆ?

ใบหน้าของเฟิงเฉินไร้ปฏิกิริยาใดๆ ให้เห็น เขาจ้องเขม็งที่สไลด์อยู่นาน น้ำเสียงสงบลง สงบราวกับผิวน้ำที่เรียบนิ่ง

“แผนกการขายโดยรวมแล้วไม่มีปัญหาอะไร เพิ่มความละเอียดในข้อมูลก็พอแล้ว เอาตามนี้ เอาตามนี้แล้วกัน”

ทุกคนในที่ประชุมต่างนิ่งงัน หันไปทางลั่วมั่นเป็นสายตาเดียว เธอเพียงแค่พยักหน้า พร้อมปิดเอกสารในมือด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ก่อนที่จะลุกขึ้นยืน “ถ้าอย่างนั้นฉันออกไปก่อน จะกลับไปประชุมเรื่องรายละเอียดของเนื้อหา ไม่เสียเวลาที่นี่แล้วดีกว่า ท่านประธานเฟิงว่ายังไง”

ผู้บริหารทั้งหลายสีหน้าเปลี่ยนไปตามๆ กัน ปฏิกิริยาเช่นนี้ ผู้ชายคนไหนกันจะทนอยู่ได้กัน?

“อืม”

อืมงั้นเหรอ?

ทุกคนต่างสบประสานสายตากัน ด้วยแววตาสับสน

เข้าข้างกันเกินไปหน่อยแล้ว! แถมทีท่าของประธานลั่ว ไม่ค่อยสนใจสักเท่าไหร่เลย?

เหล่าคนที่นั่งอยู่ไกลออกไปเริ่มกระซิบกระซาบ ‘ตุ้บ’ แฟ้มเอกสารถูกโยนลงบนโต๊ะ ส่งเสียงดังระเบิด

“มองอะไรกัน? แล้วฝ่ายการเงินไปถึงไหนแล้ว? แม้แต่สไลด์ยังทำไม่เป็น คนในแผนกินเป็นอย่างเดียวรึไง?” หลังจบการประชุม ผู้คน ภายในบริษัทH.Y.มีการเล่าลือเกี่ยวกับภรรยาท่านประธานที่ต่างออกไปอีกครั้ง

“ภรรยาท่านประธานเฟิงเข้มงวดไปรึเปล่า ในที่ประชุมประธานลั่วพูดอะไรก็เป็นอย่างนั้น ข่าวลือแต่ก่อนเป็นฝีมือใครแต่งขึ้นมาแน่?”

“นั่นสิ? วันนี้เช้าฉันเห็นผู้ช่วยท่านประธานถือปิ่นโตไปที่แผนกการขายด้วย คงเตรียมไว้ให้ประธานลั่วล่ะมั้ง?”

“แล้วดาราสาวพวกนั้น…..”

“เฮ้อ ผู้ชายก็แบบนี้แหละ เที่ยวเล่นไปอย่างงั้น”

ผู้เอ่ยประโยคเดินออกมาจากห้องน้ำชา ลั่วมั่นถึงได้เดินออกมาขากห้องพักผ่อนข้างๆ พร้อมกับในมือที่ถือแก้วเปล่าเอาไว้ ด้วยสีหน้าสับสน

การอ่อนข้อของเฟิงเฉิน เธอไม่คิดที่จะตอบรับ เพราะเรื่องของซือโม่ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เฟิงเฉินไร้เหตุผล เพราะงั้นไม่ว่าหลี่สู้จะเทียวไปเทียวมาสักกี่หน หากเขาไม่ลงมาขอโทษด้วยตัวเขาเอง ครั้งนี้เธอตัดสินใจที่จะเย็นชาต่อเขา

แล้วยังเรื่องของเวินน๋อนอีก ถึงตอนนี้เขาไม่แม้แต่ให้คำอธิบายที่ชัดเจนกับตนเองด้วยซ้ำไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องไหน พวกเขาต่างก็ต้องได้รับการไตร่ตรองให้ดี ว่าจะอธิบายยังไงกันแน่