ประธานเฟิง ฉันไม่รักนายอีกแล้ว - ตอนที่ 124
บทที่ 124 สงครามฮาเร็ม
คำพูดนี้ของลั่วมั่นเป็นการท้าทายอำนาจของเฟิงเฉินอย่างไม่ต้องสงสัย ไม่ว่าจะความหมายโดยนัยหรือโดยตรงใครก็ฟังออกว่าเป็นการเตือน แต่ไม่รู้ว่าประธานลั่วที่อดทนมานานวันนี้เป็นอะไร ราวกับถังระเบิดที่ถูกจุดไฟ ต่อกรกับเฟิงเฉินขึ้นเฉยเลย
สีหน้าของเฟิงเฉินเคร่งขรึม
ในห้องประชุมนั้นเงียบกริบ
“จริงๆแล้ว ถึงแม้จะขาดคน ก็ไม่จำเป็นต้องเดิมพันใหญ่แบบนี้”
น้ำเสียงอ่อนหวานดังจากข้างๆของเฟิงเฉิน ดึงดูดสายตาของผู้คน
เวินน๋อนที่อยู่ในชุดสูทมืออาชีพสีชมพูอ่อน ผมสีดำยาวพาดบ่า ยืนข้างๆเฟิงเฉิน พร้อมกับจัดจอนผมด้วยท่าทีอ่อนโยน
“ฉันจบจากเอกจีนมหาวิทยาลัยเมืองเจียง ดังนั้นเรื่องนี้ก็ใช่ว่าต้องให้คุณลั่วไปทำเท่านั้น ฉันค่อนข้างว่าง ก็ลองดูได้นะ”
ในห้องประชุมเงียบกว่าเดิม สายตาของทุกคนยิ่งดูสับสน
ลั่วมั่นยิ้มเฉยๆ “เพียงแค่จบจากเอกจีนอย่างเดียวคงไม่พอ เรื่องที่คุยธุรกิจนิสอตเอกจีนคงไม่เคยเรียนมาใช่ไหม? ประธานเฟิงว่าไหมคะ?”
จะให้ใครไป สุดท้ายแล้วข้อตัดสินก็อยู่ในกำมือของเฟิงเฉิน แต่ทุกคนที่อยู่ในห้องประชุมกลับรู้สึกว่าไม่เหมือนการตัดสินที่จะให้ใครไป แต่กลับเหมือน……สงครามฮาเร็ม!
สักพัก เฟิงเฉินพูดเสียงต่ำ
“แผนกขายยังมีเรื่องต้องจัดการ ดังนั้นเรื่องนี้ให้เวินน๋อนไปจัดการ”
พอได้ยินคำพูดนี้ ความหวังสุดท้ายในแววตาของลั่วมั่นก็ดับลง สายตาเย็นชาขึ้นมา ไม่ยอมเลยละกัน
“บังเอิญจังนะ ประธานเฟิง ช่วงนี้ฉันก็ว่างเหมือนกัน ดังนั้นคนที่จะไปจัดการเรื่องนี้เพิ่มฉันคนหนึ่งคงไม่เป็นไรใช่ไหม?”
ทุกคนต่างพากันตกตะลึง
ในอากาศมีควันอ่อนๆลอยอยู่ เสียงระเบิดแทบจะดังเมื่อแตะต้องทันที
เฟิงเฉินขมวดคิ้ว ‘ป้าบ’เสียงนึงปิดเอกสารในมือ และลุกขึ้นถามด้วยสีหน้าเคร่ง “ประชุมในวันนี้จบแค่นี้ ลั่วมั่นคุณมาที่ห้องทำงานของผม”
ลั่วมั่นยืนขึ้นอย่างไม่ช้าไม่เร็ว
“ฉันก็มีเรื่องจะคุยกับประธานเฟิงพอดีเลย ”
ทุกคนในห้องประชุมต่างมองหน้ากัน นี่เป็นทำนองที่จะจัดการเองส่วนตัวงั้นเหรอ?
ประชุมเสร็จสิ้น เวินน๋อนยืนหน้าประตูห้องประชุม มองดูแผ่นหลังที่เดินจากไปตามลำดับ บนใบหน้าไม่ได้แสดงความดีใจที่ชนะ เมื่อกี้เห็นสีหน้าไม่ดีของเฟิงเฉินถึงขั้นเดินออกไป จู่ๆเธอเหมือนคิดอะไรได้
เรื่องที่เฟิงเฉินยอมให้เธอไปงานกับไอ่คนหื่นที่ถือตัว ไม่ได้เป็นการเข้าข้างเธอเลยสักนิด แต่คงไม่อยากให้ลั่วมั่นถูกเอาเปรียบมากกว่า!
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เธอกำเอกสารในมือแน่น แววตามีความชั่วร้ายวาร์ปผ่าน
ไม่ว่าจะเป็นเพราะอะไร วันนี้เธอก็มีส่วนได้รับผลประโยชน์ เหมือนจะมีช่องว่างใหญ่ระหว่างลั่วมั่นและเฟิงเฉิน ละคุณลั่วคนนั้น ดูเหมือนจะแคร์การมีอยู่ของตัวเองมาก!
“ปึง”เสียงหนึ่ง ประตูของห้องทำงานถูกปิดอย่างรุนแรง เฟิงเฉินดึงเนคไทด์ออกอย่างหัวเสีย หันกลับมาจ้องมองลั่วมั่น และพูดอย่างดุร้ายว่า “ลั่วมั่น คุณคิดว่าคุณมีความสามารถคุณเก่งมากใช่ไหม งานที่คุณอื่นทำไม่สำเร็จแต่คุณจะมีผู้อุปถัมภ์ค้ำจุนอยู่เสมอ”
“ไม่มีความสามารถเท่าประธานเฟิงท่านหรอก แค่คำพูดง่ายๆก็สามารถให้แฟนเก่าของนายทำหน้าที่เลขาที่ยอดเยี่ยมได้”
“ตอนนี้ผมกำลังคุยเรื่องของฝู้หมิงถังกับคุณ”
“แล้วสิ่งที่ฉันพูดไม่ได้หมายถึงเรื่องนี้หรือไง?”
“ลั่วมั่น!”
ปึงเสียงหนึ่ง หมัดของเฟิงเฉินข้ามผ่านใบหน้าของลั่วมั่น ทุบไปที่ประตู ส่งเสียงดังสนั่นออกมา
“คุณจะพูดดีๆกับผมไม่ได้ใช่ไหม?” เขามองลงมา กัดฟันแน่น ใบหน้าเต็มไปด้วยความโมโหที่ไม่สามารถควบคุมได้