ประธานเฟิง ฉันไม่รักนายอีกแล้ว - ตอนที่ 125

บทที่ 125 ฉันใจเย็นมาก

ความเจ็บที่ไหล่เริ่มบุกเข้ามา ลั่วมั่นสลัดยังไงก็ไม่หลุด ความอบอุ่นของเมื่อวานแตกต่างจากความเย็นชาในวันนี้มาก จังหวะนั้นรู้สึกกล้ำกลืนไม่ไหว ขอบตาแดงก่ำ พูดอย่างน้อยใจ

“เวินน๋อนไม่แปลก นายก็ไปหาเธอสิ! เรียกฉันมาทำไม?”

เฟิงเฉินตะลึง

เขารู้ว่าเรื่องที่ตัวเองตกลงให้เวินน๋อนเข้ามาเป็นเลขาที่บริษัทHuayao eBookจะทำให้ลั่วมั่นไม่พอใจ แต่นั่นเป็นแผนรับมือชั่วคราวเพื่อที่สืบเรื่องในอดีต คิดว่าถ้ามีเวลาค่อยอธิบายให้ลั่วมั่นฟัง แต่ไม่คิดว่าปฏิกิริยาเธอจะใหญ่เช่นนี้

ในความจำของเขา ลั่วมั่นเป็นคนสงบนิ่งมาโดยตลอด ไม่ทำเรื่องที่ทำให้เสียชื่อเสียงนางหญิงเฟิงในสายตาคนนอกเลยสักครั้ง คงจะหงุดหงิดมาสักพัก ถ้าเห็นเขารักษาระยะห่างกับเวินน๋อนก็คงไม่คิดอะไร

แต่คำเรียกร้องที่ดูน้อยใจของเธอในเมื่อกี้ทำให้เขาตระหนักได้ขึ้นมา

เขาลืมได้อย่างไร ลั่วมั่นไม่ได้เป็นคนที่แสดงให้เห็นต่อหน้าคนนอกแบบนั้น

“มั่นมั่น” จู่ๆเขาก็รู้สึกผิด น้ำเสียงก็เบาลงบ้าง “เรื่องของเวินน๋อนเป็นแค่แผ่นรับมือชั่วคราวเท่านั้น ไว้ผมจะอธิบายให้คุณ แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม”

เรื่องเมื่อสาปีก่อนถ้าหากตัวเองไม่ตรวจสอบให้ชัดเจนแล้วพูดออกมาง่ายๆแบบนี้ ไม่รู้ว่าเธอจะคิดยังไงกับมัน

“ปล่อยฉัน” ลั่วมั่นหลุดพ้นจากการควบคุมของเขา พูดด้วยสีหน้าเย็นชา “ฉันไม่รู้คิดนายมีเหตุผลใหญ่หลวงแค่ไหนจนต้องเอาแฟนเก่านายมาอยู่ที่บริษัท แม้ว่าจะทำเพื่อรักษาหน้าของตระกูลเฟิง นายก็ไม่ควรทำแบบนี้”

“คุณใจเย็นก่อน”

“ฉันใจเย็นมาก” ลั่วมั่นสลัดมือเขาทิ้ง สายตาเย็นยะเยือก “สัญญาพรีเซนเตอร์ของฝู้หมิงถัง ฉันจะเป็นคนทำ นายตกลงไหม?”

คิ้วของเฟิงเฉินขมวดแน่นขึ้น

“ฝู้หมิงถังไม่ใช่คนที่จัดการได้ง่าย……”

“ขอบคุณที่ประธานเฟิงเป็นห่วง” ลั่วมั่นหันมาเปิดประตูออก พูดเสียงเย็นชา “คำพูดนี้เก็บไว้พูดกับเวินน๋อนที่จบจากเอกภาษาจีนนั่นเถอะ เรื่องคุยสัญญา ฉันไม่ต้องการให้นายสอน”

กลับถึงห้องทำงานฝ่ายการขายของตัวเอง ลั่วมั่นพิงบนประตู ถอนหายใจที่เฮงซวยออกมาอย่างช้าๆ

ท่าทีเย็นชาที่คงสภาพมาตั้งแต่เช้ามีรอยร้าวออกมาสักที ความกลัวในสายตาปกคลุมไปทั่วร่างกาย เซนส์ที่มีคนมาบุกรุกพื้นที่ของตัวเองให้ความรู้สึกเธออย่างมั่นใจว่า การกลับมาครั้งนี้ของเวินน๋อน มุ่งมาที่เฟิงเฉินชัดๆ

ส่วนคำอธิบายของเฟิงเฉิน แผ่นรับมือชั่วคราว? เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ทำให้เฟิงเฉินใช้ศัพท์นี้?

เรื่องที่เวินน๋อนปรากฏในการประชุมตอนเช้าที่บริษัทH.Y.กระจายไปทั่วบริษัทH.Y.อย่างรวดเร็ว ในฐานะที่เป็น“พลร่ม”ไม่ต้องผ่านการตรวจสอบใดๆก็เขารับตำแหน่งเลขาส่วนตัวของเฟิงเฉิน เรื่องนี้ก็ทำให้พนักงานบริษัทH.Y.เอาไปซุบซิบอย่างหนัก

หัวข้อในโรงอาหารตอนเที่ยงนั้นล้วนเป็นเรื่องเลขาคนใหม่ของเฟิงเฉิน

“ได้ข่าวว่าเลขาเวินถูกแต่งตั้งโดยประธานเฟิง และยังต่อกรกับประธานลั่วเพราะเรื่องเซ็นสัญญาตอนเช้านี้ สุดท้ายเธอว่าเป็นไง?”

ผู้หญิงสองคนที่กำลังแต่งหน้าพูดคุยกันในห้องน้ำ

“เป็นไง?”

“สุดท้ายประธานเฟิงปฏิเสธข้อเสนอของประธานลั่ว เข้าข้างเลขาเวิน เธอว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่ธรรมดาใช่ไหม?”

“จริงเหรอ?”

“จริงสิ ได้ยินมาว่าเรื่องที่แผนกธุรกิจกำลังมองหาพรีเซนเตอร์e-readerของบริษัทในปีนี้ ได้มอบให้เลขาเวินไปจัดการ ผู้ที่สนับสนุนนี้……”

“เห้อ……”

กำลังคุย เสียงราดน้ำดังขึ้น สีหน้าทั้งสองคนแข็งทื่อ สบสายตากันทีหนึ่ง ดวงตาทั้งสี่ของพวกเขามองไปทางห้องน้ำข้างๆ

ลั่วมั่นเดินตรงออกมา