ประธานเฟิง ฉันไม่รักนายอีกแล้ว - ตอนที่ 183
บทที่ 183 คุณลู่ ทำไมคุณถึงช่วยฉัน?
เฟิงเฉินพูดได้ทำได้ หลังจากคืนนั้นไม่นาน บริษัทลั่วซื่อได้รับ1500ล้านทันที ลั่วมั่นเองก็เพิ่งทราบเรื่องหลังจากที่โทรหาแม่ของเธอ
เวลาเดียวกับที่รู้สึกโล่งใจ แต่ก็กลับรู้สึกแย่ด้วยเช่นเดียวกัน ยังไงซะหลังจากที่ตนแต่งงานกับเฟิงเฉินสามปีมานี้ เธอช่วยอะไรไม่ได้เลย แต่กลับต้องพึ่งพาเขาอยู่ตลอด
แม้ว่าเรื่องของโฆษกHuayao ebookจะมีความคืบหน้าบ้างแล้ว ทางด้านฝู้หมิงถังตกลงยอมเป็นโฆษกให้กับเรา แต่เขาเองก็มีข้อเสนอด้วยเช่นเดียวกัน
“คุณฝู้บอกว่าเขาสามารถเซ็นสัญญาเป็นโฆษกให้กับเราได้แค่ระยะหนึ่ง อย่างเร็วที่สุดก็หนึ่งปีให้หลัง ระยะนี้เขามีคิวที่จะต้องออกเดินทาง ไม่มีเวลาให้กับเรา”
ภายในห้องทำงานของเฟิงเฉิน หลี่สู้เพิ่งได้รับรายงาน ลั่วมั่นเองก็อยู่ด้วยพอดี จึงเอ่ยถาม
“เรื่องโฆษก เราทำได้แค่หาคนอื่นงั้นเหรอ?”
“คงต้องเป็นอย่างนั้น”
หลี่สู้เอ่ยปลอบ “ไม่ง่ายเลย การที่ประธานลั่วสามารถเซ็นสัญญากับคุณฝู้ได้ น่านับถือมาก”
เฟิงเฉินพยักหน้ารับ
“ไม่รีบ ตัวอย่างของHuayao ebookออกแล้ว ยังมีเรื่องของการซ่อมแซมอีก เรากำลังมองหาชาวต่างชาติที่จะมาร่วมมือกับเราอยู่ เรื่องของโฆษกเอาตามนี้ก่อนแล้วกัน ผลิตภัณฑ์จะได้เปิดตัวเมื่อไหร่ยังไม่รู้แน่ชัด”
“ความร่วมมือ? กับใคร?”
ลั่วมั่นให้ความสนใจ
ฝ่ายธุรการน่าเบื่อมาก หลังจากที่ทำได้ครึ่งเดือน ก็ได้ค้นพบว่าตนไม่มีงานเลย ต่างจากฝ่ายการตลาดที่ไม่มีใครมีเวลาว่างที่จะสนใจเธอ ฝ่ายธุรกิจมีความรอบคอบมาก ทุกครั้งไม่ทันที่เธอรู้สึกตัว ก็มีคนจัดการแทนเธอเรียบร้อยอยู่แล้ว
เธอกลายเป็นคนว่างงานไปโดยปริยาย
“ถ้างั้น จะให้ฉันไปลองไหม?” เฟิงเฉินเข้าใจความหมายของเธอ
“หากไม่สำเร็จล่ะ” ลั่วมั่นมีความกังวลอยู่บ้าง “จะทำให้งานล่าช้าหรือไม่?”
“ไม่เป็นไรหรอก” เฟิงเฉินเหลือบไปทางหลี่สู้ “นำรายชื่อลูกค้าที่จะต้องเจรจาให้กับเธอ”
จบคำเขาก็หันกลับมายังลั่วมั่นดั่งเดิม “เรามีอยู่สามแผนการ บริษัทเขียนโปรแกรมซอฟต์แวร์สามแห่ง บริษัทที่สามารถดำเนินการซ่อมแซมรักษาให้กับเราหากเกิดปัญหาก็มีสามที่นี้แหละ แต่จะดำเนินต่อไปได้ไหม เธอต้องไปเป็นคนเจรจา”
“ได้” ลั่วมั่นตอบรับ ด้วยความมั่นใจ
…..
ห้องสวีทของโรงแรม หลังจากที่เสียงประตูดังขึ้น หลัวแมนจีพิงกับขอบประตูหันไปทางห้องนั่งเล่นด้วยความง่วง
“ตื่นแล้วหรือ?”
น้ำเสียงของชายหนุ่มทำให้เธอตาสว่างขึ้นมาทันที “คุณ…..”
“ไม่ต้องกังวลไปหรอก เมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น ผมแค่ช่วยพาคุณมาส่งที่โรงแรมเท่านั้น ทานอาหารเช้าหรือยังล่ะ?”
หลัวแมนจีก้มหน้าลงตรวจสอบเสื้อผ้าที่สะอาดสะอ้านของตน ด้วยความประหลาดใจเข้าไปใหญ่
พาผู้หญิงออกจากไนท์คลับ หากไม่ใช่เพื่อขึ้นเตียงแล้วยังมีจุดประสงค์อะไรอื่นอีก?
เมื่อคิดถึงสติที่เลือนรางเมื่อคืนนี้ เหมือนว่าจะมีผู้ชายคนหนึ่งคอยดูแลตนเองอยู่ เธอคิดว่าเธอเข้าใจผิดคิดไปเอง เป็นเพียงความฝันเสียอีก
“ใช่สิ ผมได้ข่าวว่าคุณรับละคร《Past events》ที่ดัดแปลงมาจากนิยายหรือ? ก่อนหน้านี้ผมเคยอ่าน เป็นผลงานของนักเขียนที่ผมชอบ”
“เอ๋?” หลัวแมนจีนิ่งไป ก่อนที่จะนั่งลงที่โต๊ะ พร้อมเอ่ยเสียงแผ่ว “แค่นางรองเท่านั้น”
“แค่ผมว่าคุณเหมาะกับนางเอกหรูหลันมากกว่า” ชายหนุ่มยื่นแก้วน้ำผลไม้ให้กับเธอ “เพราะงั้นผมไม่ได้ถามความคิดเห็นจากคุณ ติดต่อผู้กำกับเปลี่ยนบทนางเอกมาให้กับคุณ คุณไม่ว่าอะไรผมใช่ไหม?”
เมื่อได้ยินประโยค หลัวแมนจีแหงนหน้าขึ้นมองเขาอย่างตะลึง “คุณว่าอะไรนะ?”
ชายหนุ่มหัวเราะอย่างอ่อนโยน “แล้วก็ มีสินค้าอยู่ตัวนึง เครื่องสำอาง แม้ว่าจะไม่ใช่แบรนด์ดังระดับประเทศ แต่ก็ดังมากในเมืองนอก หากคุณรับได้ ช่วงบ่ายไปเซ็นสัญญากับผม”
“คุณ…..” หลัวแมนจีเสมือนกับว่าตกอยู่ในความฝัน “คุณลู่ คุณคุณ…..ทำไมถึงช่วยฉัน?”
“ทำไมถึงช่วยคุณงั้นเหรอ?” ชายหนุ่มพิงกับพนักเก้าอี้พร้อมกับไตร่ตรอง “ผมว่าผมเคยบอกไปแล้ว ผมเพียงรู้สึกว่าคุณเหมาะกับบทนางเอกของ《Past events》มากกว่า คุณเหมือนกับตัวละครนั่นมาก ผมว่าหากเจ้าของผลงานนั่นยังมีชีวิตอยู่ เขาต้องเลือกคุณเป็นนางเอกแน่”