ประธานเฟิง ฉันไม่รักนายอีกแล้ว - ตอนที่ 245

บทที่ 245 คุณกำลังแนะนำอะไรฉัน

“คุณกำลังแนะนำอะไรฉัน” เฟิงเฉินค่อยๆหันหน้ามา มองดวงตาคู่นั้นของลั่วมั่นอย่างไม่รีบร้อน แววตาลึกซึ้งจนมองไม่เห็นก้นบึ้ง

เดิมทีลั่วมั่นรู้สึกได้รับชัยชนะ แต่กลับโดนเขาถามแปลกๆ จนสับสน แอบรู้สึกอะไรได้ รีบพูดออกไปว่า “ไม่ใช่ ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ฉันก็แค่…”

“ไม่ต้องอธิบายแล้ว นางหญิงเฟิง ผิดที่ฉันเองปกติไม่ทำให้คุณพอใจ…”

เฟิงเฉินแววตาลุกโชติช่วงพร้อมต่อสู้ ไปพูดมาก มือใหญ่ดึงผ้าห่มบนตัวลั่วมั่นออก…

ในขณะเดียวกัน เขตที่คึกคักที่สุดของเมืองเจียงก็กำลังมีงานเลี้ยง เป็นช่วงเวลาที่คึกคักที่สุดของคืนนี้

ปกคลุมไปด้วยเสียงดังในฟลอร์เต้นรำที่อึกทึก มีการแลกเปลี่ยนที่ผิดกฎหมายเกิดขึ้นในห้องเหมาไกลห้องหนึ่ง การแลกเปลี่ยนกับปีศาจ

“ปืนกระบอกนี้ทำขึ้นมาเป็นพิเศษ มีกระสุนทั้งหมดเพียงห้านัด ใช้ไปแล้วสองนัด ในโลกนี้มีเพียงปืนกระบอกนี้และกระสูนทำพิเศษทั้งห้านัดนี้ ที่หลังจากใช้แล้วคุณสามารถวางได้ตรงที่เดิมและแยกจากไป”

ปืนกระบอกเล็กสีสันสดใสวางอยู่บนโต๊ะกาแฟสีเข้ม

“ได้ผลจริงไม่มีข้อผิดพลาดใช่ไหม?” ดวงตาแดงก่ำของชายคนนั้นปรากฏความตึงเครียดเล็กน้อย “ถ้าเธอไม่มาล่ะ?”

“บนโลกนี้ไม่มีใครสามารถรับรองว่าจะไม่เกิดข้อผิดพลาดอะไรขึ้นได้ แต่คนสามารถทำได้ทุกอย่าง ถ้าเจอไม่มา จะมีคนไปจัดการเก็บกวาดสถานที่ให้คุณเอง และเอาปืนกระบอกนั้นกลับยังที่ที่เขาอยู่”

“……”

เช้าวันต่อมา ตอนที่ลั่วมั่นตื่น เฟิงเฉินออกไปแล้ว เมฆด้านนอกมืดดำ มีสัญญาณเหมือนฝนจะตก เธอลุกขึ้น รู้สึกปวดเอวราวกับโดนทับไว้ จนอดร้องอู้อี้ออกมาไม่ได้

ขณะที่แปรงฟัน กระจกสองให้เห็นรอยจูบที่คอของเธอ จู่ๆ ลั่วมั่นก็คิดถึงการเชื้อเชิญต่างที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ถึงรอบๆ จะไม่มีใคร แต่เธอก็หน้าแดงขึ้นมา

แน่นอนผู้คนไม่ควรคิดว่าจะชนะได้มากเกินไป แค่เพื่อพูดว่าชนะเฟิงเฉินสักครั้ง ไม่รู้เขาเอาแรงมากไหน ไม่ปล่อยให้เธอพักสักนิดตลอดทั้งคืน จากนั้นร้องขอชีวิตก็ไม่มีประโยชน์

เมื่อลงมาด้านล่างเห็นกระดาษโน้ตแปะอยู่ที่ฝาเก็บความร้อนบนโต๊ะ “นางหญิงเฟิงเมื่อคืนทำให้คุณลำบากแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะที่บริษัทมีเรื่องรอให้ฉันไปจัดการ คุณอยากได้นานเท่าไหร่ ก็นานเท่านั้น…”

“ขี้โกง…” เฮแอบด่าหนึ่งคำ และเอากระดาษโน้ตทิ้งลงถังขยะ

เฟิงเฉินเป็นคนขี้โกงและเป็นอันธพาล คำพูดแบบนี้ยังพูดออกมาได้

เปิดฝาเก็บความร้อนออก ใต้ถ้วยโจ๊กมีการ์ดใบหนึ่งวางไว้อยู่ ยังคงเป็นลายมือของเฟิงเฉิน เดิมทีคิดว่าคำขี้โกงอะไรอีก แต่กลับนอกเหนือความคาดหมาย “วันนี้ด้านฝนจะตก อย่าออกไปไหน ฝั่งแม่เดี๋ยวฉันจะไปคุยกับเธอเอง ครั้งฉันค่อยกลับไปกับคุณ”

หัวใจรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาในพริบตา ลั่วมั่นจับกระดาษโน้ตไว้แน่น เผยรอยยิ้มหวานออกมาที่มุมปาก

หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จ ด้านนอกค่อยๆ มีฝนโปรยลงมา

ลั่วมั่นนั่งจับแก้มอยู่ที่ริมหน้าต่างตลอดทั้งบ่าย และตัดสินใจไปที่คฤหาสน์เฟิง

ถึงแม้ช่วงนี้จะไม่ค่อยมีความสุขกับแม่สามี เธอไม่มีความคับแค้นใจ ไม่ว่าจะพูดยังเธอก็เป็นแม่ของเฟิงเฉิน ในฐานะที่เฟิงเฉินเป็นลูกชาย ก็ไม่ควรจะทำตามใจตัวเองแบบนี้ ยิ่งช่วงนี้คฤหาสน์เฟิงเกิดเรื่องมากมาย เฟิงจิ่งไม่ต้องพูดถึง ก่อเรื่องแทบทุกวันจนที่บ้านชินแล้ว

ที่สำคัญคือเฟิงเซิ่ง จนถึงวันนี้ยังก่อเรื่องให้เวินน๋อนเข้าบ้าน และลู่จิ่งจูเปลี่ยนคำพูดก่อนหน้านี้ จู่ๆ ก็ปิดตาข้างหนึ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ ดังนั้นพ่อเฟิงจึงไม่พอใจท่าทีเรื่องนี้ของเธอมาก สองวันนี้บรรยากาศภายในคฤหาสน์เฟิงย่ำแย่อย่างไม่ต้องอธิบายก็เห็นภาพได้ คนที่เข้มแข็งแค่ไหน ก็มีด้านที่อ่อนแอ ลั่วมั่นถอนหายใจ ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าด้านบน ไปเอารถที่โรงจอดรถและขับมุ่งหน้าที่คฤหาสน์เฟิง