ผมเป็นเขย(ผู้ไม่ธรรมดา) - บทที่ 25 ลูกเขย ต้องแบบฉินเฟย (3)

ขณะที่ฮั่วจงเหยียนถูกถีบปลิวออกไป คนรอบข้างตกใจหมด ห้องรับแขกก็เงียบไปหมด
ขณะเดียวกัน สายตาของทุกคนในตระกูลเจียง ก็มองไปตามทางนี้ เมื่อเห็นชัดแล้วคนที่มาเป็นฉินเฟย สีหน้าบนใบหน้าน่าดูขึ้นมาทันที
มีคนตื่นเต้น เหมือนเก็บกดมานาน ได้แก้แค้น
มีคนช็อคใจ เพราะพวกเขานึกไม่ถึงจริงๆ ฉินเฟยสามารถโจมตีฮั่วจงเหยียนได้ปลิวออกไป ซึ่งเป็นแชมป์การชกมวย
แล้วก็มีคนเป็นห่วง ห่วงว่าฉินเฟยได้ชนะเนื่องจากแอบโจมตี หลังจากนั้นจะต้องถูกโจมตีแน่นอน และมีอะไรห่วงมากที่สุดคือ แบบนี้ก็จะมีปัญหากับตระกูลฮั่ว
แต่ละคนต่างคนต่างคิด บนใบหน้าก็คนละสีหน้า น่าดูที่สุด
แต่เจียงเยว่ถงตกใจเกินจนอึ้งๆ
เจียงเยว่ถงเองก็ไม่รู้ทำไม น้ำตาไหลลงมายิ่งกว่าเดิม
“ฉินเฟย ใช่คุณ… จริงๆด้วย” เจียงเยว่ถงให้ฉินเฟยกอดไว้ พูดด้วยเสียงเบาๆ ริมฝีปากเกือบโดนกัดเลือดออก
เธอรู้ว่า ถ้าฉินเฟยรู้ข่าว จะต้องมาแน่!
“ใช่ผมเอง แผมจะจัดการเรื่องที่ต่อมาเอง ดีมั้ย” ฉินเฟยยิ้มๆ เงยหน้ามองไปที่ฮั่วจงเหยียนที่ลุกขึ้นจากพื้น และเปลี่ยนสีหน้าอย่างเย็นชา
เขาพาเจียงเยว่ถงที่ยังเหม่อลอยอยู่ไปที่เสิ่นหัวที่อยู่ข้างๆ
“ถงๆ เธอเป็นอะไรไหม” เสิ่นหัวรีบดึงเจียงเยว่ถงเข้ามา มองดูลูกสาวทั้งซ้ายทั้งขวา ถามด้วยปลอบใจ
เสิ่นหัวไม่ได้สนใจฉินเฟย เธอคิดว่า ฉินเฟยก็ยังเป็นคนไม่ได้เรื่อง พูดด้วยห่วงใย “ ไป เรารีบกลับบ้านกันเถอะ”
ส่วนฉินเฟยจะเป็นยังไง เธอขี้เกียจไปสนใจ ฉินเฟยกินฟรีอยู่ฟรีที่บ้านเธอ ถือว่าเขาตอบแทนแล้วกัน
“เหี้ย ใครวะ เอ่ยชื่อมา” ฮั่วจงเหยียนลุกขึ้น สะบัดมือที่เย็นเป็นน้ำแข็ง ไม่ได้สนใจกับการมาถึงของฉินเฟย
เขาคิดว่า ไอ้คนนี้แค่แอบโจมตีถึงได้ชนะ
ฉินเฟยมองไปที่เขา พูดด้วยเสียงเย็นชา “ฉินเฟย”
ฉินเฟยไม่รู้จักฮั่วจงเหยียน แล้วก็ไม่รู้ว่าที่นี่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เมื่อเขามาถึง เค้าเห็นผู้ชายคนนี้กอดเมียตัวเองไว้ และจะจุ๊บเจียงเยว่ถง และเจียงเยว่ถงตกใจจนไม่ใสใจหน้าตาตัวเอง น้ำตาไหลทั่วหน้า ผู้ชายใครๆ ก็รับไม่ได้
“อ่อๆ ฉินเฟยนี่เอง คนที่เกาะผู้หญิงกินที่ไร้ประโยชน์อะนะ ฮ่าๆ ทำไม เห็นฉันเข้าใกล้เมียมึง ทนไม่ได้หรอ กูจะบอกให้ เมียมึง กูจะเอาให้ได้!” ฮั่วจงเหยียนเต็มภูมิใจบนใบหน้า และสีหน้าเย็นชา เมื่อสักครู่นี้ถูกถีบปลิวออกไป เสียหน้าจริงๆ
“มึงหาเรื่องตาย!”
ฉินเฟยกัดฟันพูดทีละคำๆ สายตาที่เย็นชา ทำให้ทำคนที่อยู่ตกใจมากมาย
นี่ นี่คือลูกเขยคนั้นที่ไร้ประโยชน์หรอ? โมเมนตัมของเขาทำไม…ทำไมถึงแข็งแกร่งขนาดนี้ได้?
ถูกเจียงเฉิงเย่กดลง เจียงเฟิ่งหยุนที่โมโหก็มองไปที่ลูกเขยที่ว่ากันว่าไม่ได้เรื่อง ด้วยสายตาเหม่อลอย
เขารู้ แค่กำลังของฉินเฟยไม่สามารถต่อสู้กับฮั่วจงเหยียนได้ แต่เพียงที่เขามีความกล้า เมียถูกรังแกเขากล้าที่จะยืนออกมาโดยไม่กลัวตาย เขาก็เป็นผู้ชายแท้ๆ !
“เหอะๆ กูหาเรื่องตาย？ ที่ผ่านมาหลายปีขนาดนี้ กูเพิ่งเคยได้ยินมีคนกล้าพูดคำพูดพวกนี้กับกู! มึงรู้ไหมกูเป็นใคร? กูยังกำวลกลัวมึงไม่กล้ามา ตอนนี้มึงมาเองละ! ไอ้เหี้ย !”
ฮั่วจงเหยียนสะบัดข้อมือ และทำท่าเท่ๆ บิดคอ และแกะถุงมือออกมาช้าๆ
เขาจ้องตามองบอดี้การ์ดที่มาล้อมรอบฉินเฟย และด่าไปอย่างดุ “ไปให้พ้นๆ กูจะจัดการมันเอง!”
บอดี้การ์ดหลายคนทยอยหลบหนี สายตาที่อยู่ในแว่นกันแดดก็มองไปที่ฉินเฟยที่มากะทันหัน และมี บอดี้การ์ดคนหนึ่ง หยีบท่อนไม้สีเงินแท่งหนึ่งออกมาอย่างรวดเร็ว
ท่อนไม้นี้ไม่เราทำมาจากวัสดุอะไร และสามารถบิดแล้วก็จะเป็นอาวุธที่ยาว 5 ฟุตได้ และโยงไปให้ฮั่วจงเหยียน
ฮั่วจงเหยียนรับไว้ หัวเราะอย่างร้าย และวิ่งไปทางฉินเฟยอย่างรวดเร็ว ราวกับเสือหนึ่งตัว
พอเห็นแบบนี้ คนในตระกูลเจียง สีหน้าดูซับซ้อนมาก!
ถึงพวาเขาไม่ค่อยชอบฉินเฟย แต่ตอนนี้ หลายๆคนอยากจะให้ฉินเฟยต่อสู้กับไอ้คนนี้และได้ชนะ
แน่นอน พวกเขาก็รู้ในใจ นี่เป็นแค่ความฝันเฉยๆ !
ต้องรู้นะ ฮั่วจงเหยียนเป็นแชมป์กงฟู ได้ข่าวว่าชอบกงฟูตั้งแต่เด็ก มีพรสวรรค์อย่างสูง และได้ไปเรียนกงฟูที่สำนักป้าฉวนเหมิน ฝึกฝนมาเป็นสิบกว่าปี ไม่มีใครสู้ได้!
ฮั่วจงเหยียนหัดมาเป็นกงฟูด้วยมือแขนขา แต่ได้ยินมาว่า ที่เขาเชี่ยวชาญที่สุดคือ วิธีเล่นท่อนไม้!
“ฉินเฟย คุณส้กับเขาไม่ได้หรอกค่ะ คุณรีบไป รีบไปเลย!” เห็นฮั่วจงเหยียนหยีบอาวุธออกมา เจียงเยว่ถงยิ่งตกใจ ตะโกนกับฉินเฟย
ถ้าหากฮั่วจงเหยียนได้โจมตีฉินเฟยป็รพิการ ก็จะถูกตีเปล่าๆ !
แล้วก็ ในใจเจียงเยว่ถง ฉินเฟยมาถึงและรับเรื่องนี้ไว้ เธอก็พอใจมากแล้ว
และในใจเธอก็ยังรู้สึกเสียดายไปหน่อย ว่าไม่ควรให้แม่โทรหาฉินเฟย
แต่ในตอนนี้ ฉินเฟนยอย่างกับไม่ได้ยิน กับฮั่วจงเหยียน
นที่วิ่งมา รอคอยอย่างอึ้ง ท่าทางไม่ได้คิดจะหนี
ฉินเฟยก็ฝึกกงฟู มาตั้งเด็กเหมือนกัน ถึงแม้เมื่อสักครู่นี้ได้ต่อสู้กันไม่กี่วินาที แต่ดูจากที่เขาสามารถจับซองดาบไว้ในเวลากะทันหัน ดูออกได้ว่าไอ้คนนี้เก่ง
เจียงเยว่ถงรีบร้อนขึ้น รีบหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรไปแจ้งตำรวจ
“รีบไปเถอะค่ะ ไปจากที่นี่ไปก่อน!” เสิ่นหัวรีบพูด
เธอคิดว่า ฉินเฟยจะแพ้เร็วๆ นี้ และมีสิทธิ์โดนฮั่ว
จงเหยียนโจมตีเป็นพิการ เธอก็ไม่สนใจหรอก แต่ต่อมา เป้าหมายของฮั่วจงเหยียนก็จะเป็นเจียงเยว่ถง !
“ถ้าแม่จะไปก็ไปเลยค่ะ หนูไม่ไปหรอกค่ะ ถ้าฉินเฟยถูกโจมตีเป็นพิการ หนูจะดูแลเขาตลอดชีวิต!” เจียงเยว่ถงพูดด้วยเสียงเย็นชา โมโหกับแม่ครั้งแรก
เจียงเฟิ่งหยุนที่อยู่ข้างๆ ตา สว่างขึ้น ลองไปที่เจียงเยว่ถงด้วยสายตาชมเชย
เสิ่นหัวโมโหจน กระทืบเท้า สายที่โทรไปของเจียงเยว่ถงมีคนรับสายแล้ว เสียงตำรวจ “ฮัลโหล นี่คือสถานีตำรวจซงไห่ มีอะไรให้ช่วยเหลือไหมครับ”
เห็นฉินเฟยกับฮั่วจงเหยียนได้ต่อสู้กันแล้ว ในใจเจียงเยว่ถงรู้ ฉินเฟยสู้กับเขาไม่ได้ พูดด้วยเสียงรีบร้อน “ เร็ว ส่งคนมาเร็วที่วิลล่าตระกูลเจียง มีคนก่อเรื่องที่นี่ ใช้อาวุธแล้วด้วย ตีกันแล้ว!”
“เซี่ยง!”
เจียงเยว่ถงเพิ่งพูดจบ มีเสียวออกมาจากห้องรับแขก เป็นเสียงที่เหล็กชนกันอย่างแสบหู คนตระกูลเจียงรอบๆ รีบถอย กลัวจะโดนตัวเอง
แต่ในสาย เสียงตำรวจด้วยความสงสัย “ ตระกูลเจียง? โจมตีกัน? ใครต่อสู้กับใคร?”
ถึงแม้ว่าตระกูลเจียงเป็นตระกูลที่อยู่ในระดับสอง แต่ก็ถือว่าค่อนข้างมีชื่อเสียงในเมืองซงไห่ ใครจะกล้าไปก่อเรื่องที่ตระกูลเจียง
“เป็นฮั่วจงเหยียนที่สำนักป้าฉวนเหมินค่ะ เขากำลังโจมตี…ตีสามีฉัน!” เจียงเยว่ถงรีบร้อนมากๆ ตอนี้ ท่อนไม้เหล็กๆ แบบนี้ตีลงไป ฉินเฟยจะรับไว้ได้ยังไง ฉินเฟยถูกโจมตีแน่นอน แต่สิ่งที่เจียงเยว่ถงห่วงมากสุดคือ ฮั่วจงเหยียนจะตีให้เป็นพิการ
เจียงเยว่ถงรีบพูดออกมา แต่เธอพูดคำว่า “ สามี” ใจเธอสั่นๆ หน้าแดงๆ
เหมือน… จะเป็นครั้งแรกที่ยอมรับฉินเฟยเป็นสามีของตัวเอง!
แต่หลังจากที่เธอคุยโทรศัพท์เสร็จ
ไม่เพียงเธอเอง ทุกคนที่อยู่ในห้องรับแขกของวิลล่า ทุกคนหน้าตาอย่างช็อค นึกไม่ถึงจริงๆ!
ความสามารถของฮั่วจงเหยียน ใครๆ ก็ไม่ต้องสงสัย เค้าเป็นแชมป์สามรุ่นต่อกัน ไม่มีใครสู้กับเขาได้ทั้งเมืองซงไห่ และตอนนี้เค้าใช้อาวุธที่ตัวเองถนัดที่สุด!
แต่พวกเขานึกไม่ถึง ฉินเฟยสามารถต่อสู้กับเขาได้!
“พาง”
“เซี่ยง”
ในเวลานี้ มีแต่เสียงต่อสู้กันในห้องรับแขก สองคนนี้โจมตีกันอย่างดุเดือด เสียงต่อสู้นี้แบบหนักๆ ทำให้ทุกคนรู้สึกกลัวไปหมด
นี่จะต้องใช้แรงขนาดไหน!
ฮั่วจงเหยียนเก่งอยู่แล้ว ทุกคนก็เลยไม่ได้คิดอะไรมาก แต่สำคัญที่สุดคือ ฉินเฟย
อีกอย่าง มีคนสังเกตผิดปกติแล้วเร็วๆ นี้ รู้สึกเหมือน… ฉินเฟยเหนือกว่าฮั่วจงเหยียน?
สำคัญที่สุดคือ เชนเฟยยังไม่ได้เอาดาบออก!
ฉินเฟยเองก็ไม่รู้ทำไม ตั้งแต่ตัวเองได้ทำให้ดาบเสวียอีนรับเจ้าของ รู้สึกร่างกายตัวเองเติมพลัง แต่ว่าเค้าก็ไม่คิดเป็นพลังมาจากดาบเสวียอีน ถ้าเป็นแบบนี้มันก็เกินความจริงมากไป
เขานึกถึงยาที่ตัวเองกินไป ชายชราคนนั้นบอกว่าไม่ใช่ของปลอม เหตุผลที่กินเข้าไปแล้วไม่รู้สึกอะไรเลย เป็นเพราะผลยายังไม่ได้ละลาย
ฉินเฟยเดาว่า มีสิทธิ์เป็นเพราะว่าตอนที่ตัวเองพยายามเอาชนะกับดาบเสวียอีน ทำให้ยามีผล จึงทำให้ตัวเองมีพลังที่ใช้ไม่หมด
แล้วก็เค้ารู้สึกว่า ความเร็วการตอบสนองของขาวเร็วขึ้นมากกว่าเดิม!
ฉินเฟยไม่รูจักฮั่วจงเหยียน แล้วก็ไม่รู้เค้าเป็นแชมป์อะไร ไม่งั้นใจนึงคงจะมีความกลัวบ้าง เค้ารู้แค่ว่าผู้ชายคนนี้จ้ะแย่งเมียตัวเอง และจะแตะต้องผู้หญิงของตัวเอง เลยตีกันอย่างโกรธ
แต่ฮั่วจงเหยียนมีฝีมือจริงๆ พูดถึง ประสบการณ์การต่อสู้เยอะกว่าฉินเฟยเยอะแน่นอน แต่ปีนี้ตั้งแต่เขาประสบความสำเร็จมีชื่อเสียง ก็จะต้องออกงานต่างๆ การฝึกฝนก็จะน้อยลงไปเยอะ อีกอย่างใช่เวลาอยู่กับผู้หญิง และเหล้าสุรา ฝีมือจึงสู้แต่ก่อนไม่ได้
แต่ฮั่วจง้หยียนไม่รู้สึก ไม่ได้วางแผนจะใช้ประสบการณ์การต่อสู้ คิดอยากจะใช้อาวุธที่อยู่ในมือ สตรีให้คนนี้พี่ไม่รู้จักตายให้เป็นพิการ แบบนี้ถึงจะรักษาหน้าตัวเองไว้ได้
แต่ฮั่วจง้หยียนสังเกตอย่างแปลกใจ กำลังของเค้าเหนือกว่าตัวเองตั้งเยอะ!
แต่เมื่อเขาอยากจะตีให้ชนะด้วยประสบการณ์การต่อสู้ ข่าวสังเกตุว่าคู่แข่งถึงจะไม่มีการวางแผน แต่การตอบสนองเร็วมาก สามารถกั้นขวางได้ทุกๆที่ ทำให้ขาวไม่สามารถใช้อาคม กลับถูกเขาเหนือชนะไป!
กำลังของฉินเฟยแรงกินไปจริงๆ ที่ว่ากันว่า กำลังเหนือกว่าความเป็น นี่ก็คือความจริง!
ดาบลงไป อะไรๆ ก็จะเอาไม่อยู่!
เจียงเยว่ถงมองไป ไม่มีความคิดเลยในหัวสมอง
ฉินเฟย เก่งขนาดนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่?
หรือเขาเก่งแบบนี้มาตลอด
เจียงเยว่ถงช็อค แต่ในใจก็ขมขื่น เธอคิดว่าเธอเข้าใจฉินเฟยมากพอ แต่ถึงตอนนี้ สามปีที่อยู่ด้วยกันมา เข้าใจสามีตัวเองน้อยไป!
หรือว่า ตัวเองไม่เคยไปเข้าใจเขาด้วยใจจริง !